Αυτή την ώρα περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή λείπει ένας πνευματικός ηγέτης, που θα χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι και θα έλεγε σε όλους σοβαρευτείτε και κάντε τη δουλειά σας όπως πρέπει...
Ένας τέτοιος ήταν ο Χριστόδουλος και την περίοδο που ζούμε λείπει πολύ. Επειδή χρόνο με το χρόνο η μνήμη εξασθενεί και η αποχαύνωση μας κυριεύει διαβάστε, για να θυμηθείτε, την επιστολή που έστειλε τον Νοέμβριο του 2004, μετά την αναγνώριση των Σκοπίων σαν «Μακεδονία» από τις ΗΠΑ, προς τους πρωθυπουργούς των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στους αρχηγούς των χριστιανικών Εκκλησιών:
«Αμυδρά τα όρια»
«Επιθυμώ διά της παρούσης να εκδηλώσω με τον πλέον έντονο τρόπο τα αισθήματα αγωνίας που με διακατέχουν για τον κόσμο που διαμορφώνουμε με πλήρη απαξία στην αντικειμενικότητα και την αλήθεια
Η χρήση του ονόματος "Μακεδονία" από τα Σκόπια είναι κάτι περισσότερο από μια απλή και αθώα πολιτιστική υπεξαίρεση. Και αυτό γιατί στην περιοχή μας τα όρια του πολιτιστικού, του πολιτικού και του επεκτατικού είναι αμυδρά. Άλλωστε, η πολιτιστική όψη του Μακεδονικού Ζητήματος είναι η μόνιμη αιτία αναμόχλευσης παθών, καθόσον πίσω απ' αυτή φωλιάζει η καχυποψία για εδαφικές αξιώσεις, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.
Οι ενστάσεις και οι προβληματισμοί τόσο εμού προσωπικώς όσο και όλων των Ελλήνων, σε οιαδήποτε γωνιά της Γης και εάν ευρίσκονται, ως προς τη χρήση του ονόματος "Μακεδονία" από το κράτος των Σκοπίων, οφείλονται στην παραδοσιακή ανασφάλειά μας, εξαιτίας της κατάληψης από γείτονες που σφετερίζονται το όνομα "Μακεδονία", μέρους της ελληνικής Μακεδονίας»
Είπε κανείς τίποτα για τον Ιερώνυμο;