Το 8ο Τακτικό Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας πραγματοποιείται σε στιγμές δύσκολες για τον τόπο, για την πολιτική, για τους συμπολίτες μας, για όλους εμάς.
Πραγματοποιείται σε χρόνια αμφισβήτησης των πάντων. Σε χρόνια που επαναπροσδιορίζονται και επαναξιολογούνται σχέσεις, συμπεριφορές, επιλογές.
Πραγματοποιείται σε χρόνια αμφισβήτησης των πάντων. Σε χρόνια που επαναπροσδιορίζονται και επαναξιολογούνται σχέσεις, συμπεριφορές, επιλογές.
Κεντρικά ερωτήματα ζητούν απάντηση: Πώς θα αντιστραφεί αυτή η πορεία; Με ποιους θα κάνουμε την ανατροπή; Στη βάση ποιου πλαισίου αρχών, αξιών και ιδεών;
Οι βαρύγδουποι βερμπαλισμοί δεν συναρπάζουν πια τα πλήθη. Δεν κινητοποιούν τις μάζες. Ο λαϊκισμός ολοκληρώνει την καταστροφική του διαδρομή στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας.
Ο πολιτικαντισμός, ως μοντέλο πολιτικής ανέλιξης, έχει καταστεί πλέον γραφικός. Τα πράγματα -και αυτό είναι, επιτέλους, παθομολογούμενο- είναι πολύ σοβαρά για να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητα.
Θέματα, που φορτίζουν έντονα σήμερα την κοινή γνώμη, προσεγγίζονται πια πιο πολιτικά, πιο σφαιρικά. Για παράδειγμα, το ζήτημα της αυτοκριτικής, της ανάληψης των ευθυνών, της αυτοκάθαρσης.
Για να έχει περιεχόμενο, φίλες και φίλοι, σε ένα μεγάλο κόμμα, δεν αρκεί να αποτελεί μία στιγμιαία επιλογή του, αλλά μία πάγια κατεύθυνσή του.
Να μη στοχεύει μόνο σε πρόσωπα, αλλά κυρίως σε συμπεριφορές και πρακτικές. Να μην περιορίζεται μόνο σε θέματα που έχουν να κάνουν με οικονομική διαχείριση, αλλά να επεκτείνεται και σε ζητήματα ποιότητας στην πολιτική πρακτική, αξιοπρέπειας και πολιτικού πολιτισμού.
Να αφορά τις πελατειακές σχέσεις. Το ρουσφέτι, το λαϊκισμό. Πρακτικές που, δυστυχώς, για πολλούς, αποτέλεσαν και αποτελούν προαπαιτούμενα για να χτίσουν ατομικές καριέρες.
Πρακτικές που, εν τέλει, διόγκωσαν τα ελλείμματα του κράτους, απαξίωσαν την πολιτική, οδήγησαν σε εργασιακή ομηρία και απόγνωση χιλιάδες νέους ανθρώπους.
Και φυσικά η ευνοιοκρατία και οι βαρονίες -ίδιον του παλαιοκομματισμού- δεν χωράνε, φίλες και φίλοι, στο νέο περιβάλλον, που έχει διαμορφωθεί. Σε τελική ανάλυση, η βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος δεν ξεπερνιέται πλέον, ούτε με ανώδυνες ρητορείες, ούτε με απλές καθαρτήριες προτροπές προς το πολιτικό προσωπικό, ώστε όλοι να βολεύονται στεγαζόμενοι κάτω από το αξίωμα, «αμαρτία ομολογουμένη, ουκ έστιν αμαρτία»!
Απαιτούνται γενναίες και ρηξικέλευθες παρεμβάσεις. Φίλες και φίλοι, η προχθεσινή ιστορική ομιλία του Προέδρου μας, Αντώνη Σαμαρά απαντά με σαφήνεια σε όλα τα παραπάνω.
Σε εμάς μένει να τα μετατρέψουμε σε καθημερινή πολιτική πρακτική. Σε δράση, σε κοινωνικό ρεύμα. Πρέπει να συνεχίσουμε τη σοβαρή κουβέντα για το μέλλον του τόπου. Αυτή που ξεκινήσαμε εδώ, αυτό το τριήμερο, στο 8ο Τακτικό μας Συνέδριο. Και από αύριο θα πρέπει να την εξειδικεύσουμε. Να δώσουμε ουσιαστικό και ρεαλιστικό περιεχόμενο στη Νέα Μεταπολίτευση, που φιλοδοξούμε να οικοδομήσουμε, μαζί με την κοινωνία.
Να δώσουμε ξεκάθαρες απαντήσεις. Πώς; Με ποιους; Στη βάση ποιων αρχών, αξιών και ιδεών; Με καθαρές κουβέντες, χωρίς στρογγυλέματα, χωρίς φτιασιδώματα.
Φίλες και φίλοι, σε αυτή τη συγκυρία, μόνο η Νέα Δημοκρατία μπορεί να πραγματοποιήσει το στόχο αυτό. Να γίνει ο εμβρυουλκός της Νέας Μεταπολίτευσης.
Κανένας από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς ή από όσους ενδεχομένως προκύψουν, δεν έχει τη δυνατότητα αυτού του γενναίου αυτοπροσδιορισμού, εκτός από εμάς.
Για αυτό, για άλλη μία φορά, στην ιστορική μας διαδρομή, εμείς θα ενσαρκώσουμε, και πάλι, την ελπίδα για τον τόπο. Πιο ώριμοι και πιο αποφασισμένοι. Με μεγαλύτερη πίστη στις ιδέες και στις αρχές μας.
Και κάτι τελευταίο: Μεγάλη συζήτηση έγινε και εξακολουθεί να γίνεται για το ποια πρόσωπα δεν πρέπει να συμμετάσχουν στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές, ως μια πράξη αυτοκάθαρσης της παράταξής μας.
Θυμίζω ότι το ίδιο συνέβη και το ’07, το ίδιο συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όμως, το πολιτικό ενδιαφέρον εστιάστηκε και εστιάζεται στο ποια είναι τα βαρίδια, ποιοι αποκεφαλισμοί θα καθορίσουν το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της μιας ή της άλλης παράταξης.
Δυστυχώς, όμως, η συζήτηση αυτή αφήνει απ’ έξω τη σημαντικότερη παράμετρο που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Ποια, δηλαδή, θα πρέπει να είναι τα προσόντα των ανθρώπων που θα πλαισιώνουν τα ψηφοδέλτια;
Ποιοι και πως πρέπει να είναι αυτοί που θα μπουν και όχι ποιοι θα κοπούν. Δεν γίνεται στη πράξη, δηλαδή, μία αξιοκρατική διαδικασία στη βάση κριτηρίων ποιότητας και ήθους.
Το πλέον παράδοξο είναι, όμως, ότι δεν εξετάζεται καν η πολιτική κουλτούρα, η πολιτική εμπειρία, το πολιτικό ήθος των υποψηφίων πολιτικών.
Έχει επικρατήσει η καταστροφική λογική -και αυτό θέλω να το προσέξετε- του να επιλέγουμε τον τάδε ή τη δείνα, που φέρνει δήθεν σταυρούς γιατί φέρει όνομα ή έλκει καταγωγή, γράφει στο γυαλί και είναι αναγνωρίσιμος ή γιατί είναι celemprity ή σταρ.
Έτσι, φτάσαμε στο σημείο αυτές οι κατηγορίες των συμπολιτών μας να αποτελούν -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια- τη βασική δεξαμενή αναζήτησης του εν δυνάμει πολιτικού προσωπικού.
Ας γίνει, λοιπόν, φίλες και φίλοι, τώρα η αρχή. Ας πάψει η κουβέντα για αποκεφαλισμούς και αιματοχυσίες. Και ας ξεκινήσει μία σοβαρή διαδικασία για την αναζήτηση εκείνων των προσώπων που μπορούν πραγματικά να αλλάξουν και την εικόνα, αλλά και την ουσία του πολιτικού συστήματος.
Για να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων, με επικοινωνιακές κινήσεις και τυφλές ανθρωποθυσίες εντυπωσιασμού. Οι εκλογές της Αυτοδιοίκησης, φίλες και φίλοι, είναι η πρώτη χρυσή ευκαιρία.
Ο Πρόεδρός μας, προχθές εδώ, απάντησε και σε αυτή τη πρόκληση με την τοποθέτησή του. Βάζοντας μάλιστα κεντρικούς συμμετόχους σε αυτή τη διαδικασία και όλους εμάς.
Φίλες και φίλοι, η πρόκληση είναι μπροστά μας. Η επιτυχία είναι στο χέρι μας, με τους ικανούς και ενεργούς πολίτες που διαθέτει πάντοτε αυτός ο τόπος. Με μία νέα σχέση πολιτικής και κοινωνίας.
Το 8ο Τακτικό μας Συνέδριο, που ολοκληρώνεται σήμερα, σηματοδοτεί την αφετηρία της αναγέννησης της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης.
Για την ανατροπή του χρεοκοπημένου μοντέλου, που επέβαλε η κεντροαριστερά: του μοντέλου του υπερτροφικού κρατισμού, της επικράτησης της μετριότητας, της αποψίλωσης της παραγωγής του παρασιτισμού.
Όλοι μαζί, συνδυαμορφώνουμε τη Νέα Μεταπολίτευση, ανατρέποντας όλα όσα μας κρατούν δέσμιους στο παρελθόν. Συγκροτούμε όραμα ελπίδας. Το όραμα μιας νέας Ελλάδας. Πρώτος στην προσπάθεια αυτή ο Πρόεδρός μας ο Αντώνης Σαμαράς.
Συνοδοιπόροι του, όλες και όλοι εμείς. Ευχαριστώ.
Οι βαρύγδουποι βερμπαλισμοί δεν συναρπάζουν πια τα πλήθη. Δεν κινητοποιούν τις μάζες. Ο λαϊκισμός ολοκληρώνει την καταστροφική του διαδρομή στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας.
Ο πολιτικαντισμός, ως μοντέλο πολιτικής ανέλιξης, έχει καταστεί πλέον γραφικός. Τα πράγματα -και αυτό είναι, επιτέλους, παθομολογούμενο- είναι πολύ σοβαρά για να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητα.
Θέματα, που φορτίζουν έντονα σήμερα την κοινή γνώμη, προσεγγίζονται πια πιο πολιτικά, πιο σφαιρικά. Για παράδειγμα, το ζήτημα της αυτοκριτικής, της ανάληψης των ευθυνών, της αυτοκάθαρσης.
Για να έχει περιεχόμενο, φίλες και φίλοι, σε ένα μεγάλο κόμμα, δεν αρκεί να αποτελεί μία στιγμιαία επιλογή του, αλλά μία πάγια κατεύθυνσή του.
Να μη στοχεύει μόνο σε πρόσωπα, αλλά κυρίως σε συμπεριφορές και πρακτικές. Να μην περιορίζεται μόνο σε θέματα που έχουν να κάνουν με οικονομική διαχείριση, αλλά να επεκτείνεται και σε ζητήματα ποιότητας στην πολιτική πρακτική, αξιοπρέπειας και πολιτικού πολιτισμού.
Να αφορά τις πελατειακές σχέσεις. Το ρουσφέτι, το λαϊκισμό. Πρακτικές που, δυστυχώς, για πολλούς, αποτέλεσαν και αποτελούν προαπαιτούμενα για να χτίσουν ατομικές καριέρες.
Πρακτικές που, εν τέλει, διόγκωσαν τα ελλείμματα του κράτους, απαξίωσαν την πολιτική, οδήγησαν σε εργασιακή ομηρία και απόγνωση χιλιάδες νέους ανθρώπους.
Και φυσικά η ευνοιοκρατία και οι βαρονίες -ίδιον του παλαιοκομματισμού- δεν χωράνε, φίλες και φίλοι, στο νέο περιβάλλον, που έχει διαμορφωθεί. Σε τελική ανάλυση, η βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος δεν ξεπερνιέται πλέον, ούτε με ανώδυνες ρητορείες, ούτε με απλές καθαρτήριες προτροπές προς το πολιτικό προσωπικό, ώστε όλοι να βολεύονται στεγαζόμενοι κάτω από το αξίωμα, «αμαρτία ομολογουμένη, ουκ έστιν αμαρτία»!
Απαιτούνται γενναίες και ρηξικέλευθες παρεμβάσεις. Φίλες και φίλοι, η προχθεσινή ιστορική ομιλία του Προέδρου μας, Αντώνη Σαμαρά απαντά με σαφήνεια σε όλα τα παραπάνω.
Σε εμάς μένει να τα μετατρέψουμε σε καθημερινή πολιτική πρακτική. Σε δράση, σε κοινωνικό ρεύμα. Πρέπει να συνεχίσουμε τη σοβαρή κουβέντα για το μέλλον του τόπου. Αυτή που ξεκινήσαμε εδώ, αυτό το τριήμερο, στο 8ο Τακτικό μας Συνέδριο. Και από αύριο θα πρέπει να την εξειδικεύσουμε. Να δώσουμε ουσιαστικό και ρεαλιστικό περιεχόμενο στη Νέα Μεταπολίτευση, που φιλοδοξούμε να οικοδομήσουμε, μαζί με την κοινωνία.
Να δώσουμε ξεκάθαρες απαντήσεις. Πώς; Με ποιους; Στη βάση ποιων αρχών, αξιών και ιδεών; Με καθαρές κουβέντες, χωρίς στρογγυλέματα, χωρίς φτιασιδώματα.
Φίλες και φίλοι, σε αυτή τη συγκυρία, μόνο η Νέα Δημοκρατία μπορεί να πραγματοποιήσει το στόχο αυτό. Να γίνει ο εμβρυουλκός της Νέας Μεταπολίτευσης.
Κανένας από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς ή από όσους ενδεχομένως προκύψουν, δεν έχει τη δυνατότητα αυτού του γενναίου αυτοπροσδιορισμού, εκτός από εμάς.
Για αυτό, για άλλη μία φορά, στην ιστορική μας διαδρομή, εμείς θα ενσαρκώσουμε, και πάλι, την ελπίδα για τον τόπο. Πιο ώριμοι και πιο αποφασισμένοι. Με μεγαλύτερη πίστη στις ιδέες και στις αρχές μας.
Και κάτι τελευταίο: Μεγάλη συζήτηση έγινε και εξακολουθεί να γίνεται για το ποια πρόσωπα δεν πρέπει να συμμετάσχουν στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές, ως μια πράξη αυτοκάθαρσης της παράταξής μας.
Θυμίζω ότι το ίδιο συνέβη και το ’07, το ίδιο συνέβη και με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όμως, το πολιτικό ενδιαφέρον εστιάστηκε και εστιάζεται στο ποια είναι τα βαρίδια, ποιοι αποκεφαλισμοί θα καθορίσουν το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της μιας ή της άλλης παράταξης.
Δυστυχώς, όμως, η συζήτηση αυτή αφήνει απ’ έξω τη σημαντικότερη παράμετρο που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Ποια, δηλαδή, θα πρέπει να είναι τα προσόντα των ανθρώπων που θα πλαισιώνουν τα ψηφοδέλτια;
Ποιοι και πως πρέπει να είναι αυτοί που θα μπουν και όχι ποιοι θα κοπούν. Δεν γίνεται στη πράξη, δηλαδή, μία αξιοκρατική διαδικασία στη βάση κριτηρίων ποιότητας και ήθους.
Το πλέον παράδοξο είναι, όμως, ότι δεν εξετάζεται καν η πολιτική κουλτούρα, η πολιτική εμπειρία, το πολιτικό ήθος των υποψηφίων πολιτικών.
Έχει επικρατήσει η καταστροφική λογική -και αυτό θέλω να το προσέξετε- του να επιλέγουμε τον τάδε ή τη δείνα, που φέρνει δήθεν σταυρούς γιατί φέρει όνομα ή έλκει καταγωγή, γράφει στο γυαλί και είναι αναγνωρίσιμος ή γιατί είναι celemprity ή σταρ.
Έτσι, φτάσαμε στο σημείο αυτές οι κατηγορίες των συμπολιτών μας να αποτελούν -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια- τη βασική δεξαμενή αναζήτησης του εν δυνάμει πολιτικού προσωπικού.
Ας γίνει, λοιπόν, φίλες και φίλοι, τώρα η αρχή. Ας πάψει η κουβέντα για αποκεφαλισμούς και αιματοχυσίες. Και ας ξεκινήσει μία σοβαρή διαδικασία για την αναζήτηση εκείνων των προσώπων που μπορούν πραγματικά να αλλάξουν και την εικόνα, αλλά και την ουσία του πολιτικού συστήματος.
Για να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων, με επικοινωνιακές κινήσεις και τυφλές ανθρωποθυσίες εντυπωσιασμού. Οι εκλογές της Αυτοδιοίκησης, φίλες και φίλοι, είναι η πρώτη χρυσή ευκαιρία.
Ο Πρόεδρός μας, προχθές εδώ, απάντησε και σε αυτή τη πρόκληση με την τοποθέτησή του. Βάζοντας μάλιστα κεντρικούς συμμετόχους σε αυτή τη διαδικασία και όλους εμάς.
Φίλες και φίλοι, η πρόκληση είναι μπροστά μας. Η επιτυχία είναι στο χέρι μας, με τους ικανούς και ενεργούς πολίτες που διαθέτει πάντοτε αυτός ο τόπος. Με μία νέα σχέση πολιτικής και κοινωνίας.
Το 8ο Τακτικό μας Συνέδριο, που ολοκληρώνεται σήμερα, σηματοδοτεί την αφετηρία της αναγέννησης της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης.
Για την ανατροπή του χρεοκοπημένου μοντέλου, που επέβαλε η κεντροαριστερά: του μοντέλου του υπερτροφικού κρατισμού, της επικράτησης της μετριότητας, της αποψίλωσης της παραγωγής του παρασιτισμού.
Όλοι μαζί, συνδυαμορφώνουμε τη Νέα Μεταπολίτευση, ανατρέποντας όλα όσα μας κρατούν δέσμιους στο παρελθόν. Συγκροτούμε όραμα ελπίδας. Το όραμα μιας νέας Ελλάδας. Πρώτος στην προσπάθεια αυτή ο Πρόεδρός μας ο Αντώνης Σαμαράς.
Συνοδοιπόροι του, όλες και όλοι εμείς. Ευχαριστώ.