Εδώ και λίγα χρόνια γίνεται κάποια προσπάθεια από περιθωριακές αριστερές ομάδες αλλά και από τάσεις εντός του ΚΚΕ, να αναστηλωθεί η μνήμη του Ιωσήφ Στάλιν (πραγματικό του όνομα: Ιωσήφ Βησσαριώνοβιτς Τζουγκασβίλι) με το ξύλινο λεξιλόγιο που μας έχουν συνηθίσει, ως δήθεν θριαμβευτή του Β΄ παγκοσμίου πολέμου κτλ.
Δεν θα ασχοληθώ με τα ανήκουστα εγκλήματα του εν λόγω κομμουνιστή ηγέτη που πολλά είχαν τον χαρακτήρα γενοκτονίας, αλλά θα ασχοληθώ με την ενδοκομματική πολιτική που ακολούθησε απέναντι σε όλα τα Ιστορικά στελέχη των μπολσεβίκων και ιδιαίτερα κατά του Τρότσκι (πραγματικό όνομα: Λεφ Νταβίντοβιτς Μπρόνσταϊν) .Μετά την εκλογή του στην θέση του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΣΕ, ο Στάλιν ακολούθησε μια τακτική εκκαθαρίσεων κατά όχι μόνο των εσωκομματικών του αντιπάλων, αλλά γενικότερα κατά οποιουδήποτε είχε δύναμη και γόητρο μέσα στο κόμμα. Οι αντίπαλοι του (Τρότσκι-Καμενεφ-Ζηνόβιεφ) συγκρότησαν μια χαλαρή ενωμένη αντιπολίτευση που αντιμετωπίστηκε εύκολα από το Στάλιν αφού τα μέλη της στερήθηκαν του στοιχειώδους δικαιώματος να συμμετέχουν στο συνέδριο του ΚΚΣΕ. Οι Καμενεφ και Ζηνόβιεφ για να επιβιώσουν αναγκάστηκαν να κατηγορήσουν τον Τρότσκι ως κατάσκοπο της Δύσης.
Ο τελευταίος αφού εξορίστηκε, απελάθηκε από την Ρωσία και κατέφυγε αρχικά στην Τουρκία, μετά στην Γαλλία, στην Νορβηγία και στο τέλος στο μακρινό Μεξικό. Σε όλη αυτή την διαδρομή, ο
Τρότσκι αρθρογράφησε με πάθος κατά του Στάλιν αποκαλύπτοντας αθέατες κρυφές πτυχές του κόμματος των Μπολσεβίκων. Οι απόψεις του είχαν περιορισμένη απήχηση, κάποιοι λίγοι οπαδοί του ίδρυσαν την Δ΄ Διεθνή, χωρίς όμως ουσιαστική δυναμική και αποτέλεσμα. Δημιουργήθηκε μια σειρά από μικροσκοπικές κομματικές οργανώσεις παγκοσμίως (και στην Ελλάδα) αλλά αυτές δεν απέκτησαν ποτέ λαικό έρεισμα, ενώ δέχθηκαν σφοδρές και ανελέητες διώξεις από τον ορθόδοξο κομμουνισμό (π.χ. στον ισπανικό Εμφύλιο, στα Ελληνικά "Δεκεμβριανά" κτλ). Σίγουρα όμως έστω προσωρινά οι δραστηριότητες του Τρότσκι δυσαρέστησαν σφοδρά τον Στάλιν σημειώνοντας ρωγμές στην προπαγάνδα του ΚΚΣΕ που διεξαγόταν παγκοσμίως από τα πολλά παραρτήματα που είχαν σε κάθε χώρα.
Ο Τρότσκι τήρησε μια γενναία στάση γνωρίζοντας ότι παίζει με την φωτιά. Η κρητική που άσκησε κατά του Στάλιν και οι αποκαλύψεις του εις βάρος του ΚΚΣΕ ήταν ανελέητες. Ανέφερε χαρακτηριστικά:
Ένα από τα πιο αστεία αποτελέσματα της κατάστασης που περιγράφει ο Τρότσκι, ήταν η πλαστογράφηση φωτογραφιών από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Επειδή όσοι κατηγορούνταν ως "κατάσκοποι" και "προδότες των ιμπεριαλιστών", υπήρξαν βασικοί συντελεστές στα γεγονότα της Επανάστασης, υπηρεσίες του κόμματος αναλάμβαναν να πλαστογραφούν τις φωτογραφίες από την Μπολσεβικική επανάσταση, αφαιρώντας τους "προδότες" από αυτές...
Ο Τρότσκι έγινε στόχος δύο αποπειρών δολοφονίας στο Μεξικό. Η πρώτη έγινε με πολυβολισμό του σπιτιού του και ήταν ανεπιτυχής. Η δεύτερη απόπειρα, στις 20 Αυγούστου 1940, έγινε με τσεκούρι και ήταν επιτυχής. Δράστης ήταν ο Ραμόν Μερκάντερ, Ισπανός κομμουνιστής ο οποίος είχε καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του οικιακού προσωπικού του Τρότσκι. Η Σοβιετική Ένωση φυσικά αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη για τη δολοφονία και ο δράστης καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Αναμφίβολα ο Τρότσκι δεν ήταν ένας αθώος άνθρωπος που ξαφνικά ανακάλυψε την πικρή
αλήθεια. Είχε συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στην επικράτηση των Μπολσεβίκων τόσο στην καταστολή της εξέγερσης της Κροστάνδης, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για την συνθήκη του Μπρεστ-Λίτοφσκ, ενώ ήταν ο ουσιαστικός ιδρυτής του "Κόκκινου Στρατού". Ουσιαστικά η εσωτερική ενδοκομματική μονομαχία στους κόλπους του ΚΚΣΕ μετά τον θάνατο του Λένιν ανάμεσα σε Στάλιν - Τρότσκι - Καμένεφ - Ζηνόβιεφ δεν είχε κανένα ιδεολογικό ταξικό η κοινωνικό χαρακτήρα, αλλά ήταν απλώς μια κούρσα διαδοχής στην οποία ο πρώτος θα κυβερνούσε και οι άλλοι θα πέθαιναν....
Πηγή
Λέων Τρότσκι, Τα εγκλήματα του Στάλιν, εκδόσεις Ηριδανός
Η εποχή του μεγάλου Τρόμου
Η "εργατική αλληλεγγύη" για τον Τρότσκι
Υπεράσπιση του Στάλιν από τον "Ριζοσπάστη"
Υπεράσπιση του Τρότσκι από την Διεθνή Εργατική Αλληλεγγύη
Το αρχείο του Τρότσκι στο διαδίκτυο
(για όσους ενδιαφέρονται σήμερα τον τροτσκισμό στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει η Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας - Σπάρτακος )
ΠΗΓΗ:
Ο τελευταίος αφού εξορίστηκε, απελάθηκε από την Ρωσία και κατέφυγε αρχικά στην Τουρκία, μετά στην Γαλλία, στην Νορβηγία και στο τέλος στο μακρινό Μεξικό. Σε όλη αυτή την διαδρομή, ο
Τρότσκι αρθρογράφησε με πάθος κατά του Στάλιν αποκαλύπτοντας αθέατες κρυφές πτυχές του κόμματος των Μπολσεβίκων. Οι απόψεις του είχαν περιορισμένη απήχηση, κάποιοι λίγοι οπαδοί του ίδρυσαν την Δ΄ Διεθνή, χωρίς όμως ουσιαστική δυναμική και αποτέλεσμα. Δημιουργήθηκε μια σειρά από μικροσκοπικές κομματικές οργανώσεις παγκοσμίως (και στην Ελλάδα) αλλά αυτές δεν απέκτησαν ποτέ λαικό έρεισμα, ενώ δέχθηκαν σφοδρές και ανελέητες διώξεις από τον ορθόδοξο κομμουνισμό (π.χ. στον ισπανικό Εμφύλιο, στα Ελληνικά "Δεκεμβριανά" κτλ). Σίγουρα όμως έστω προσωρινά οι δραστηριότητες του Τρότσκι δυσαρέστησαν σφοδρά τον Στάλιν σημειώνοντας ρωγμές στην προπαγάνδα του ΚΚΣΕ που διεξαγόταν παγκοσμίως από τα πολλά παραρτήματα που είχαν σε κάθε χώρα.Ο Τρότσκι τήρησε μια γενναία στάση γνωρίζοντας ότι παίζει με την φωτιά. Η κρητική που άσκησε κατά του Στάλιν και οι αποκαλύψεις του εις βάρος του ΚΚΣΕ ήταν ανελέητες. Ανέφερε χαρακτηριστικά:
"...Διάφορες ιστορικές αιτίες συντέλεσαν ώστε η πραγματική διάρθρωση της σοβιετικής κοινωνίας να βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση με το ιδανικό της αταξικής κοινωνίας. Μια απολυταρχική γραφειοκρατία ορθώθηκε πάνω από τον λαό. Έχει την εξουσία και διαθέτει τα πλούτη της Χώρας. Απολαμβάνει ανήκουστα προνόμια που μεγαλώνουν χρόνο με τον χρόνο. Η θέση της διευθύνουσας κάστας είναι βασικά ψεύτικη. Αυτή η κάστα είναι υποχρεωμένη να κρύβει τα προνόμια της, να λέει ψέμματα στον λαό, να δικαιολογεί με κομμουνιστικές σχέσεις και πράγματα που δεν έχουν τίποτε κοινό με τον κομμουνισμό.
Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός δεν επιτρέπει σε κανέναν να λέει τα πράγματα με το ονομα τους. Αντίθετα, απαιτεί να χρησιμοποιεί κανείς μια συμβατική"κομμουνιστική" γλώσσα, που χρησιμεύει για να καμουφλάρει την αλήθεια. Οι παραδόσεις του κόμματος και οι θεμελιακές του αρχές βρίσκονται σε απόλυτη αντίθεση με την πραγματικότητα. Το υποχρεωτικό ψέμμα διαπερνάει ολόκληρη την επίσημη ιδεολογία. οι άνθρωποι άλλο σκέπτονται, άλλο γράφουν και λένε.
Καθώς το χάσμα ανάμεσα στον λόγο και στην πραγματικότητα μεγαλώνει ολοένα, οι πιο ιερές φόρμουλες πρέπει να αναθεωρούνται από χρόνο σε χρόνο. Κάτω από το "κνούτο" της γραφειοκρατίας, χιλιάδες άνθρωποι εκτελούν συστηματικά ένα έργο "επιστημονικής" παραχάραξης. Η πιο φευγαλέα διάθεση για κριτική η αντίρρηση, η παραμικρή ασυμφωνία θεωρούνται ως το χειρότερο έγκλημα. Μπορεί να πει κανείς πως η γραφειοκρατία έχει διαποτίσει με πνεύμα ιεροεξεταστικό όλη την πολιτική ατμόσφαιρα της ΕΣΣΔ. Το ψέμμα, η συκοφαντία, η πλαστογραφία, δεν είναι τυχαία όπλα κατά των πολιτικών αντιπάλων, μα απορρέουν οργανικά από την ψεύτικη κατάσταση της γραφειοκρατίας στην Σοβιετική κοινωνία..."
Ένα από τα πιο αστεία αποτελέσματα της κατάστασης που περιγράφει ο Τρότσκι, ήταν η πλαστογράφηση φωτογραφιών από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Επειδή όσοι κατηγορούνταν ως "κατάσκοποι" και "προδότες των ιμπεριαλιστών", υπήρξαν βασικοί συντελεστές στα γεγονότα της Επανάστασης, υπηρεσίες του κόμματος αναλάμβαναν να πλαστογραφούν τις φωτογραφίες από την Μπολσεβικική επανάσταση, αφαιρώντας τους "προδότες" από αυτές...Ο Τρότσκι έγινε στόχος δύο αποπειρών δολοφονίας στο Μεξικό. Η πρώτη έγινε με πολυβολισμό του σπιτιού του και ήταν ανεπιτυχής. Η δεύτερη απόπειρα, στις 20 Αυγούστου 1940, έγινε με τσεκούρι και ήταν επιτυχής. Δράστης ήταν ο Ραμόν Μερκάντερ, Ισπανός κομμουνιστής ο οποίος είχε καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του οικιακού προσωπικού του Τρότσκι. Η Σοβιετική Ένωση φυσικά αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη για τη δολοφονία και ο δράστης καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Αναμφίβολα ο Τρότσκι δεν ήταν ένας αθώος άνθρωπος που ξαφνικά ανακάλυψε την πικρή
αλήθεια. Είχε συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στην επικράτηση των Μπολσεβίκων τόσο στην καταστολή της εξέγερσης της Κροστάνδης, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για την συνθήκη του Μπρεστ-Λίτοφσκ, ενώ ήταν ο ουσιαστικός ιδρυτής του "Κόκκινου Στρατού". Ουσιαστικά η εσωτερική ενδοκομματική μονομαχία στους κόλπους του ΚΚΣΕ μετά τον θάνατο του Λένιν ανάμεσα σε Στάλιν - Τρότσκι - Καμένεφ - Ζηνόβιεφ δεν είχε κανένα ιδεολογικό ταξικό η κοινωνικό χαρακτήρα, αλλά ήταν απλώς μια κούρσα διαδοχής στην οποία ο πρώτος θα κυβερνούσε και οι άλλοι θα πέθαιναν....Πηγή
Λέων Τρότσκι, Τα εγκλήματα του Στάλιν, εκδόσεις Ηριδανός
Η εποχή του μεγάλου Τρόμου
Η "εργατική αλληλεγγύη" για τον Τρότσκι
Υπεράσπιση του Στάλιν από τον "Ριζοσπάστη"
Υπεράσπιση του Τρότσκι από την Διεθνή Εργατική Αλληλεγγύη
Το αρχείο του Τρότσκι στο διαδίκτυο
(για όσους ενδιαφέρονται σήμερα τον τροτσκισμό στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει η Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας - Σπάρτακος )
ΠΗΓΗ: