Ότι προσπάθεια και αν κάνει ο γελοιοδέστερος έλληνας δημοσιοκάφρος, Παπαχρήστος, να παρουσιάσει τον Άκη σαν το καλό παιδί της πολιτικής, δεν του βγαίνει... έτσι αναγκάζεται μετά τη μέση του άρθρου να τον κρεμάσει στα μανταλάκια!!! Όσο γι' αυτό που λέει ο κάφρος: «όσα ακούγονταν για την εποχή που είχε διατελέσει υπουργός φαίνεται πως είχαν κάποια βάση»... Τώρα τα θυμήθηκες ρε ΠΑΣΟΚοκάφρε όσα ακούγονταν; Όταν εμείς τα λέγαμε μας έλεγες συκοφάντες! Μάλλον τότε έτρωγες καλά από τον Άκη που ήταν παντοδύναμος και δεν έλεγες κουβάντα... τώρα που δεν τον έχεις ανάγκη, προσπαθείς με τον Γιωργάκη τον κολλητό του Άκη να φέρετε δήθεν την κάθαρση... ρε αι στο αγύριστο... καραγκιόζη.
Διαβάστε τι γράφει για να γελάσετε:
Το τελευταίο ζεϊμπέκικο
Η πορεία του άλλοτε ισχυρού άνδρα του ΠΑΣΟΚ από την παντοδυναμία στη δίνη των σκανδάλων
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Ο Ακης είναι αυτό που λέμε «αγαπησιάρης». Δηλαδή είναι από το είδος των ανθρώπων που δεν μπορείς να τους κρατήσεις κακία. Είναι γιατί και εκείνος δύσκολα «κρατάει». Μπορεί να θυμώνει, να φωνάζει- φωνακλάς κυρίως- αλλά ξέρεις ότι αυτό που βλέπεις, αυτό είναι. Ο Ακης είναι ο άνθρωπος που κάθε άνδρας θα ήθελε να έχει φίλο. Μήνες να ΄χεις να τον δεις, χρόνια, στο πρώτο πεντάλεπτο της κουβέντας, θα νιώσεις σαν να ήσασταν και χτες μαζί και να τα λέγατε.
Ο Ακης είναι γλεντζές. Χορεύει καλά ζεϊμπέκικο, χορεύει τα ηπειρώτικα- γιατί είναι Ηπειρώτης από τη μάνα του-, τραγουδάει, λέει καλαμπούρια, γελάει πλατιά. Ο Ακης είναι έξω καρδιά. Ακόμη και στα πιο δύσκολα- και του ΄χουν συμβεί διάφορα κατά καιρούς (προσωπικά και άλλα) όχι μόνο αυτά τα τελευταία δεν θα χάσει ποτέ το χαμόγελό του. Θα γελάει και θα κάνει κι αυτόν που είναι δίπλα του να νιώσει καλά. Ο Ακης είναι σαν τον «άσσο φίλτρο»- έχει παντού μόνο φίλους. Ο Ακης είναι ωραίος- γερνάει «επιτυχώς» κατά την έκφραση του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Ακόμη και τώρα που έχει αγγίξει τα 70 και τα σπαστά μαλλιά του έχουν χάσει πολύ από την απατηλή γοητεία των γκρίζων κροτάφων, παραμένει γοητευτικός και κουβαλάει χωρίς μεγάλη προσπάθεια το προσωνύμιο «ωραίος Μπρούμελ» που του είχε κολλήσει στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, τότε που ο Ανδρέας τον είχε κάνει υπουργό Δημοσίων Εργων, «λιγωμένη» ρεπόρτερ του υπουργείου.
Ο Ακης είναι άνθρωπος του πάθους. Αγαπάει. Και αγαπάει πολύ. Αγάπησε τον Ανδρέα όσο τίποτε άλλο στη ζωή του, έγινε η σκιά του, τον ακολούθησε ώς το τέλος και έμεινε να λέει ακόμη- ζωντανό αρχείο- ιστορίες από «τότε», όπου το «τότε» μπορεί να είναι από την εποχή του ΠΑΚ, όταν τον γνώρισε στη Γερμανία ή από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια όταν δίπλα στον Ανδρέα έβαλε πλάτη να στηθεί το ΠΑΣΟΚ και να γίνει το κόμμα που κυβερνάει τη χώρα επί 22 χρόνια.
Ο γάμος. Ο Ακης αγάπησε πολύ - και αγαπήθηκε από- τις γυναίκες. Τη Βίκυ Σταμάτη, τη δεύτερη γυναίκα του, τη γνώρισε πριν από περίπου μία δεκαετία. Πανίσχυρος υπουργός εκείνος, όμορφη στα 35 της εκείνη, το ειδύλλιο εξελίχθηκε σε έναν έρωτα τρελό. Επισημοποιήθηκε με έναν γάμο, που θα ήταν το όνειρο κάθε κοπέλας και προφανώς και της Βίκυς Σταμάτη, αλλά για τον Ακη αποδείχθηκε ένα προσωπικό Βατερλώ: διάλεξε να την παντρευτεί στο Παρίσι, να κάνει τη γαμήλια δεξίωση στο «Four Seasons» λίγο μετά τις εκλογές του 2004, όταν όλη η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας είχε στραφεί στο να αποδείξει ότι το προεκλογικό σύνθημα «έξω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ» είχε υπόσταση.
Ακολούθησαν πολλά- η Εξεταστική για τα οπλικά συστήματα ΤΟR Μ1, τα δημοσιεύματα, οι απανωτές κατηγορίες ότι «ο Ακης τα ΄χει πιάσει». Κι εκείνος να δίνει έναν απελπισμένο αγώνα να αποδείξει ότι είναι καθαρός, ότι δεν έχει «λαδωθεί», ότι δεν υπάρχει τίποτε εις βάρος του. Το αποτέλεσμα όλων αυτών, με τον γάμο στο Παρίσι να τον βαραίνει καταλυτικά, ήταν η αποτυχία του να εκλεγεί στις εκλογές του 2007.
Τώρα βρίσκεται πάλι στη δίνη μιας έρευνας που έχει στόχο τα οικονομικά του, πώς τα απέκτησε και πώς δικαιολογείται ο τρόπος που ζει. Δεν θα βρεις έναν στο ΠΑΣΟΚ που να μη σου πει πόσο λυπάται για την «κατάντια» του Ακη. Οπως και δεν θα βρεις κανέναν που να μην την αποδώσει στον γάμο του. Ακόμη και ο πιστός φίλος του, ο Κίμων Κουλούρης, μου έλεγε προχθές πόσο λυπάται γι΄ αυτόν. Βασικά όλοι λυπούνται για τον Ακη. Το κακό γι΄ αυτόν είναι ότι παράλληλα προβλέπουν πως «δεν θα έχει καλό τέλος». Ο ίδιος υπεραμύνεται της αθωότητάς του: όλα είναι νόμιμα, έλεγε σε μια δήλωση τις προάλλες με αφορμή τα δημοσιεύματα για το σπίτι στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Αλλά το πρόβλημά του είναι πως κανείς πια δεν τον πιστεύει. Κανείς. Ούτε και οι πιο στενοί φίλοι του, που έρχονται τώρα να πιστέψουν ότι όσα ακούγονταν για την εποχή που είχε διατελέσει υπουργός Εθνικής Αμυνας, και αργότερα υπουργός Ανάπτυξης, φαίνεται πως είχαν κάποια βάση. Το ποια ακριβώς, προφανώς θα το βρει η ανάκριση που διεξάγεται.
Οι καλές εποχές. Κι όμως, για τον Ακη όλα είχαν αρχίσει τόσο υπέροχα. Υπουργός από την πρώτη ημέρα που το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, το 1981, βρέθηκε μια ανάσα από το να την κυβερνήσει ο ίδιος. Η 16η Ιανουαρίου του 1996 ήταν η πιο μεγάλη του μέρα. Στην ψηφοφορία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για την ανάδειξη του διαδόχου του Ανδρέα, ο Ακης πήγε στην ψηφοφορία με τη στήριξη του ίδιου του Ανδρέα και των ανθρώπων του και έχασε για ελάχιστες ψήφους από τον Κώστα Σημίτη που συγκέντρωνε τις ψήφους όσων ήθελαν να τελειώνουν πια με το «παλιό» ΠΑΣΟΚ. Η τάση αυτή αποδείχθηκε κυρίαρχη. Ο Ακης έχασε, έγινε υπουργός, αλλά ποτέ δεν χώνεψε την ήττα του. Για χρόνια εκείνος και οι άνθρωποί του αποτέλεσαν μια ισχυρή εσωκομματική αντιπολίτευση στον τότε πρωθυπουργό, που έφτασε αρκετές φορές στη σύγκρουση μαζί του (και μαζί τους) και οριακά στο να τον θέσει εκτός ΠΑΣΟΚ.
Δεν το έκανε. Σήμερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι αν τότε είχε συμβεί αυτό, σήμερα ο Ακης δεν θα βρισκόταν στη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται. Εκτός των «πειρασμών» ενός υπουργείου όπως το Εθνικής Αμυνας, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.
Οπως διαφορετικά μπορεί να ήταν τα πράγματα για εκείνον, αν τον Δεκέμβριο του 1989, στην περίφημη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ στο «Πεντελικόν», ο Ακης δεν έθετε υποψηφιότητα για γραμματέας του κόμματος, αλλά άφηνε να εκλεγεί ο- προωθούμενος από τον Θ. Πάγκαλο, τον Κ. Λαλιώτη, τον Κ. Σημίτη και τη Μ. Μερκούρη - Παρασκευάς Αυγερινός. Εξελέγη γραμματέας, ο πρώτος στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ- εξαιτίας της οποίας είναι και σήμερα μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος- γιατί την τελευταία στιγμή, και μπροστά στη διαφαινόμενη διάσπαση, ο Γιώργος Γεννηματάς τάχθηκε με το μέρος του. Του το όφειλε άλλωστε. Ο Ακης είχε οριστεί, μαζί με τον Γεννηματά και τον Λαλιώτη, μέλος της περίφημης τρόικας του Εκτελεστικού Γραφείου που για πολλά χρόνια καθόριζε με την επίνευση του Ανδρέα Παπανδρέου τα πάντα στο ΠΑΣΟΚ. Σήμερα ο Γεννηματάς δεν υπάρχει πια, ο Λαλιώτης κάνει τον οινοπαραγωγό στα Δολιανά και ο Ακης καλείται να απολογηθεί- και αύριο ακόμη περισσότερο γιατί επέρχονται νέες αποκαλύψεις- γιατί έχει τόσα σπίτια και πώς τα απέκτησε. Και στην απέναντι πλευρά του κάδρου, ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθεί να πει ότι το ΠΑΣΟΚ που εκείνος διοικεί τώρα δεν έχει καμιά σχέση με όλα αυτά. Θα τα καταφέρει;
Απολογείται στο ΠΑΣΟΚ
Για απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα καλεί η Επιτροπή Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Η Επιτροπή εξέτασε τις δηλώσεις πόθεν έσχες που είχε υποβάλει ο πρώην γραμματέας του Κινήματος και κατέληξε ομόφωνα ότι πρέπει να κληθεί για να δώσει σαφείς εξηγήσεις.
Πάντως, ο επιχειρηματίας κ. Γ. Σαχπατζίδης, ο οποίος κατέθεσε χθες στη Βουλή για την υπόθεση του Βατοπεδίου, αρνήθηκε ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με το ακίνητο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Ο Ακης είναι γλεντζές. Χορεύει καλά ζεϊμπέκικο, χορεύει τα ηπειρώτικα- γιατί είναι Ηπειρώτης από τη μάνα του-, τραγουδάει, λέει καλαμπούρια, γελάει πλατιά. Ο Ακης είναι έξω καρδιά. Ακόμη και στα πιο δύσκολα- και του ΄χουν συμβεί διάφορα κατά καιρούς (προσωπικά και άλλα) όχι μόνο αυτά τα τελευταία δεν θα χάσει ποτέ το χαμόγελό του. Θα γελάει και θα κάνει κι αυτόν που είναι δίπλα του να νιώσει καλά. Ο Ακης είναι σαν τον «άσσο φίλτρο»- έχει παντού μόνο φίλους. Ο Ακης είναι ωραίος- γερνάει «επιτυχώς» κατά την έκφραση του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Ακόμη και τώρα που έχει αγγίξει τα 70 και τα σπαστά μαλλιά του έχουν χάσει πολύ από την απατηλή γοητεία των γκρίζων κροτάφων, παραμένει γοητευτικός και κουβαλάει χωρίς μεγάλη προσπάθεια το προσωνύμιο «ωραίος Μπρούμελ» που του είχε κολλήσει στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, τότε που ο Ανδρέας τον είχε κάνει υπουργό Δημοσίων Εργων, «λιγωμένη» ρεπόρτερ του υπουργείου.
Ο Ακης είναι άνθρωπος του πάθους. Αγαπάει. Και αγαπάει πολύ. Αγάπησε τον Ανδρέα όσο τίποτε άλλο στη ζωή του, έγινε η σκιά του, τον ακολούθησε ώς το τέλος και έμεινε να λέει ακόμη- ζωντανό αρχείο- ιστορίες από «τότε», όπου το «τότε» μπορεί να είναι από την εποχή του ΠΑΚ, όταν τον γνώρισε στη Γερμανία ή από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια όταν δίπλα στον Ανδρέα έβαλε πλάτη να στηθεί το ΠΑΣΟΚ και να γίνει το κόμμα που κυβερνάει τη χώρα επί 22 χρόνια.
Ο γάμος. Ο Ακης αγάπησε πολύ - και αγαπήθηκε από- τις γυναίκες. Τη Βίκυ Σταμάτη, τη δεύτερη γυναίκα του, τη γνώρισε πριν από περίπου μία δεκαετία. Πανίσχυρος υπουργός εκείνος, όμορφη στα 35 της εκείνη, το ειδύλλιο εξελίχθηκε σε έναν έρωτα τρελό. Επισημοποιήθηκε με έναν γάμο, που θα ήταν το όνειρο κάθε κοπέλας και προφανώς και της Βίκυς Σταμάτη, αλλά για τον Ακη αποδείχθηκε ένα προσωπικό Βατερλώ: διάλεξε να την παντρευτεί στο Παρίσι, να κάνει τη γαμήλια δεξίωση στο «Four Seasons» λίγο μετά τις εκλογές του 2004, όταν όλη η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας είχε στραφεί στο να αποδείξει ότι το προεκλογικό σύνθημα «έξω οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ» είχε υπόσταση.
Ακολούθησαν πολλά- η Εξεταστική για τα οπλικά συστήματα ΤΟR Μ1, τα δημοσιεύματα, οι απανωτές κατηγορίες ότι «ο Ακης τα ΄χει πιάσει». Κι εκείνος να δίνει έναν απελπισμένο αγώνα να αποδείξει ότι είναι καθαρός, ότι δεν έχει «λαδωθεί», ότι δεν υπάρχει τίποτε εις βάρος του. Το αποτέλεσμα όλων αυτών, με τον γάμο στο Παρίσι να τον βαραίνει καταλυτικά, ήταν η αποτυχία του να εκλεγεί στις εκλογές του 2007.
Τώρα βρίσκεται πάλι στη δίνη μιας έρευνας που έχει στόχο τα οικονομικά του, πώς τα απέκτησε και πώς δικαιολογείται ο τρόπος που ζει. Δεν θα βρεις έναν στο ΠΑΣΟΚ που να μη σου πει πόσο λυπάται για την «κατάντια» του Ακη. Οπως και δεν θα βρεις κανέναν που να μην την αποδώσει στον γάμο του. Ακόμη και ο πιστός φίλος του, ο Κίμων Κουλούρης, μου έλεγε προχθές πόσο λυπάται γι΄ αυτόν. Βασικά όλοι λυπούνται για τον Ακη. Το κακό γι΄ αυτόν είναι ότι παράλληλα προβλέπουν πως «δεν θα έχει καλό τέλος». Ο ίδιος υπεραμύνεται της αθωότητάς του: όλα είναι νόμιμα, έλεγε σε μια δήλωση τις προάλλες με αφορμή τα δημοσιεύματα για το σπίτι στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Αλλά το πρόβλημά του είναι πως κανείς πια δεν τον πιστεύει. Κανείς. Ούτε και οι πιο στενοί φίλοι του, που έρχονται τώρα να πιστέψουν ότι όσα ακούγονταν για την εποχή που είχε διατελέσει υπουργός Εθνικής Αμυνας, και αργότερα υπουργός Ανάπτυξης, φαίνεται πως είχαν κάποια βάση. Το ποια ακριβώς, προφανώς θα το βρει η ανάκριση που διεξάγεται.
Οι καλές εποχές. Κι όμως, για τον Ακη όλα είχαν αρχίσει τόσο υπέροχα. Υπουργός από την πρώτη ημέρα που το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, το 1981, βρέθηκε μια ανάσα από το να την κυβερνήσει ο ίδιος. Η 16η Ιανουαρίου του 1996 ήταν η πιο μεγάλη του μέρα. Στην ψηφοφορία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για την ανάδειξη του διαδόχου του Ανδρέα, ο Ακης πήγε στην ψηφοφορία με τη στήριξη του ίδιου του Ανδρέα και των ανθρώπων του και έχασε για ελάχιστες ψήφους από τον Κώστα Σημίτη που συγκέντρωνε τις ψήφους όσων ήθελαν να τελειώνουν πια με το «παλιό» ΠΑΣΟΚ. Η τάση αυτή αποδείχθηκε κυρίαρχη. Ο Ακης έχασε, έγινε υπουργός, αλλά ποτέ δεν χώνεψε την ήττα του. Για χρόνια εκείνος και οι άνθρωποί του αποτέλεσαν μια ισχυρή εσωκομματική αντιπολίτευση στον τότε πρωθυπουργό, που έφτασε αρκετές φορές στη σύγκρουση μαζί του (και μαζί τους) και οριακά στο να τον θέσει εκτός ΠΑΣΟΚ.
Δεν το έκανε. Σήμερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι αν τότε είχε συμβεί αυτό, σήμερα ο Ακης δεν θα βρισκόταν στη δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεται. Εκτός των «πειρασμών» ενός υπουργείου όπως το Εθνικής Αμυνας, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.
Οπως διαφορετικά μπορεί να ήταν τα πράγματα για εκείνον, αν τον Δεκέμβριο του 1989, στην περίφημη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ στο «Πεντελικόν», ο Ακης δεν έθετε υποψηφιότητα για γραμματέας του κόμματος, αλλά άφηνε να εκλεγεί ο- προωθούμενος από τον Θ. Πάγκαλο, τον Κ. Λαλιώτη, τον Κ. Σημίτη και τη Μ. Μερκούρη - Παρασκευάς Αυγερινός. Εξελέγη γραμματέας, ο πρώτος στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ- εξαιτίας της οποίας είναι και σήμερα μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του κόμματος- γιατί την τελευταία στιγμή, και μπροστά στη διαφαινόμενη διάσπαση, ο Γιώργος Γεννηματάς τάχθηκε με το μέρος του. Του το όφειλε άλλωστε. Ο Ακης είχε οριστεί, μαζί με τον Γεννηματά και τον Λαλιώτη, μέλος της περίφημης τρόικας του Εκτελεστικού Γραφείου που για πολλά χρόνια καθόριζε με την επίνευση του Ανδρέα Παπανδρέου τα πάντα στο ΠΑΣΟΚ. Σήμερα ο Γεννηματάς δεν υπάρχει πια, ο Λαλιώτης κάνει τον οινοπαραγωγό στα Δολιανά και ο Ακης καλείται να απολογηθεί- και αύριο ακόμη περισσότερο γιατί επέρχονται νέες αποκαλύψεις- γιατί έχει τόσα σπίτια και πώς τα απέκτησε. Και στην απέναντι πλευρά του κάδρου, ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθεί να πει ότι το ΠΑΣΟΚ που εκείνος διοικεί τώρα δεν έχει καμιά σχέση με όλα αυτά. Θα τα καταφέρει;
Απολογείται στο ΠΑΣΟΚ
Για απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα καλεί η Επιτροπή Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Η Επιτροπή εξέτασε τις δηλώσεις πόθεν έσχες που είχε υποβάλει ο πρώην γραμματέας του Κινήματος και κατέληξε ομόφωνα ότι πρέπει να κληθεί για να δώσει σαφείς εξηγήσεις.
Πάντως, ο επιχειρηματίας κ. Γ. Σαχπατζίδης, ο οποίος κατέθεσε χθες στη Βουλή για την υπόθεση του Βατοπεδίου, αρνήθηκε ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με το ακίνητο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4577948