Που είναι ρε παιδιά αυτός ο Τενέζος;

Τι να γίνεται αλήθεια αυτή η ψυχή ο Θοδωρής ο Τενέζος; Τον θυμάστε; Αυτός ντε, ο και καλά απεργός πείνας, που πέρσι τα ΠΑΣΟΚολαμόγια τον έκαναν σύμβολο αντίστασης κατά των καρτέλ; Τον θυμάστε;; Στις 2 Ιουνίου 2009 ήταν η τελευταία του ανάρτηση στο http://tenezos.blogspot.com

Σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνες, η μεγαλύτερη σε διάρκεια απεργία πείνας (πραγματική κι όχι «μαϊμού»), ήταν 95 ημέρες και κατεγράφη στο διάστημα από 11 Αυγούστου μέχρι 20 Νοεμβρίου 1920 σε φυλακή της Ιρλανδίας, οπότε και έληξε με τον θάνατο μερικών από των απεργών. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που αναφέρουν αντοχή άνω των 300 ημερών, αλλά σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι «απεργοί», σιτίζονταν μερικώς, με ζάχαρη, τσάι, βιταμίνες, καφέ κ.ά (αυτά μπορεί να φαίνονται με την πρώτη ανάγνωση ασήμαντα, δεν είναι όμως καθόλου έτσι. Η ζάχαρη π.χ. σ’ αυτή την περίπτωση είναι πολυτιμότατη για τον εγκέφαλο). Σε γενικές γραμμές, ο μέσος όρος διάρκειας ζωής παρατεταμένων απεργιών πείνας, κυμαίνεται στις 60 με 70 ημέρες.

Ποιες είναι οι παρενέργειες και τα συμπτώματα μιας πραγματικής απεργίας πείνας (δηλαδή με καμία λήψη τροφής σε οποιαδήποτε μορφή, αλλά μόνο νερού);
Μετά τις 40-50 ημέρες, ο οργανισμός εξασθενεί δραματικά και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Συντελείται η φθορά των οργάνων, με τελευταία των πιο σημαντικών: Της καρδιάς και του εγκεφάλου. Τα βασικά συμπτώματα είναι η αδυναμία και η ατονία, η υποθερμία, η διαταραχή όρασης, η απώλεια συνείδησης και τελικά επέρχεται ο θάνατος.

Ο Τενέζος ξεπέρασε τις 124 μέρες, αλλά φυσικά εννοείται ότι δεν μας έπεισε.
Από Τενέζους, Τσαούσες και Κρόγιες άλλο τίποτα...