«Η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει οικονομίες μέχρι θανάτου» είναι ο τίτλος άρθρου στην εφημερίδα Die Welt, η οποία επισημαίνει πως: «Η Ελλάδα κάνει οικονομίες μέχρι θανάτου. Μια τόσο ταλαιπωρημένη χώρα όμως δεν είναι σε θέση να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα.
Πώς διανοήθηκαν τόσοι και τόσοι πολιτικοί πως η Ελλάδα μπορεί να λύσει τα προβλήματα της με ένα πακέτο περικοπών συν ένα πακέτο σωτηρίας από την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;»
Και η εφημερίδα επισημαίνει λίγο παρακάτω: «Ήρθε η ώρα οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να δουν πως με την Ελλάδα έκαναν ένα λάθος, το οποίο δεν θα πρέπει να επαναλάβουν σε περίπτωση που μια άλλη χώρα έμπαινε σε παρόμοια οικονομική στενωπό. Ο σωστός δρόμος θα ήταν μια οικονομική πολιτική, η οποία θα σταθεροποιούσε τα δημόσια ελλείμματα χωρίς να παρεμποδίζει το κράτος να δίνει οικονομικά κίνητρα για την καταπολέμηση της ύφεσης. Κυρίως δυο μέτρα θα ήταν απαραίτητα. Το πρώτο θα ήταν ένας δημοσιονομικός κανόνας, τον οποίο θα υιοθετούσε η ίδια η κυβέρνηση της θιγόμενης χώρας. Το ποσοστό του χρέους δεν θα έπρεπε να ξεπερνάει το 60%, έτσι όπως προβλέπεται και από το ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Επιπρόσθετα ο κανόνας αυτός θα καθόριζε πόσο γρήγορα θα έπρεπε να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος, πόσο υψηλός θα έπρεπε να είναι ο νέος δανεισμός σε περιόδους ύφεσης και πόσο υψηλά θα πρέπει να είναι τα πλεονάσματα σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης για να επιτευχθεί η κάλυψη των χρεών».
Και η Welt συνεχίζει: «Το δεύτερο μέτρο θα ήταν η σύσταση μιας ειδικής επιτροπής δανεισμού, η οποία θα επέβλεπε την εφαρμογή των κανόνων δημοσιονομικής εξυγίανσης. Θα έκανε εκτιμήσεις για τον κύκλο της ανάπτυξης, θα είχε εποπτεία για τα ελλείμματα και τα πλεονάσματα. Η επιτροπή θα έπρεπε να αποτελείται από 15 ειδικούς οικονομολόγους, να είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση και η κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι νομικά υποχρεωμένη να την βοηθά στην εκπλήρωση της αποστολής της».
Και η εφημερίδα επισημαίνει λίγο παρακάτω: «Ήρθε η ώρα οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να δουν πως με την Ελλάδα έκαναν ένα λάθος, το οποίο δεν θα πρέπει να επαναλάβουν σε περίπτωση που μια άλλη χώρα έμπαινε σε παρόμοια οικονομική στενωπό. Ο σωστός δρόμος θα ήταν μια οικονομική πολιτική, η οποία θα σταθεροποιούσε τα δημόσια ελλείμματα χωρίς να παρεμποδίζει το κράτος να δίνει οικονομικά κίνητρα για την καταπολέμηση της ύφεσης. Κυρίως δυο μέτρα θα ήταν απαραίτητα. Το πρώτο θα ήταν ένας δημοσιονομικός κανόνας, τον οποίο θα υιοθετούσε η ίδια η κυβέρνηση της θιγόμενης χώρας. Το ποσοστό του χρέους δεν θα έπρεπε να ξεπερνάει το 60%, έτσι όπως προβλέπεται και από το ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Επιπρόσθετα ο κανόνας αυτός θα καθόριζε πόσο γρήγορα θα έπρεπε να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος, πόσο υψηλός θα έπρεπε να είναι ο νέος δανεισμός σε περιόδους ύφεσης και πόσο υψηλά θα πρέπει να είναι τα πλεονάσματα σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης για να επιτευχθεί η κάλυψη των χρεών».
Και η Welt συνεχίζει: «Το δεύτερο μέτρο θα ήταν η σύσταση μιας ειδικής επιτροπής δανεισμού, η οποία θα επέβλεπε την εφαρμογή των κανόνων δημοσιονομικής εξυγίανσης. Θα έκανε εκτιμήσεις για τον κύκλο της ανάπτυξης, θα είχε εποπτεία για τα ελλείμματα και τα πλεονάσματα. Η επιτροπή θα έπρεπε να αποτελείται από 15 ειδικούς οικονομολόγους, να είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση και η κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι νομικά υποχρεωμένη να την βοηθά στην εκπλήρωση της αποστολής της».
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5945663,00.html
http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2010/08/blog-post_7602.html