Αναρωτιέμαι υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που δεν ξέρει ότι στο επικοινωνιακό επιτελείο του Γ.Α.Π γίνεται αναβρασμός, συσκέψεις επί συσκέψεων, υπολογισμοί του μέχρι σήμερα πολιτικού κόστους της κυβέρνησης, αναζήτηση τρόπων και προτάσεων για την εξαπάτηση του λαού εν όψει, της διεθνούς έκθεσης της Θεσσαλονίκης;
Το πολυπαιγμένο έργο με τα ίδια και απαράλλαχτα σκηνικά, ετοιμάζεται πυρετωδώς και ο πρωταγωνιστής πρωθυπουργός, σαν μαριονέτα θα καμαρώνει παρουσιάζοντας τις «επιτυχίες» του κυβερνητικού έργου ενώ παράλληλα, θα απαριθμήσει τα νέα «φιλολαϊκά» μέτρα.
Ας ετοιμαστούμε να γλύψουμε τα κοκαλάκια που θα μας προσφέρει, για να ξεχάσουμε την κατοχή του ΔΝΤ, ΕΕ και των διεθνών τοκογλύφων.
Τα κομματόσκυλα , οι βολεμένοι και οι κρατικοδίαιτοι ληστές του μόχθου των Ελλήνων, θα χειροκροτούν πανευτυχείς και όλος ο συμφερτός θα χαζογελά, αδιαφορώντας για τα δεινά που υποφέρει η κοινωνία.
«Η σύνταξη δεν θα χρειάζεται 40 χρόνια δουλειάς αλλά 39 χρόνια και 11 μήνες. Αυτή η μεγάλη επιτυχία κατορθώθηκε ύστερα από επίπονες προσπάθειες της κυβέρνησης και αφού τρίξαμε τα δόντια στο ΔΝΤ το οποίο μπροστά στην αποφασιστικότητα των υπουργών υπεχώρησε έντρομο.»
«Η μείωση της σύνταξης των 400 ευρώ δεν θα είναι 100 ευρώ αλλά κατά πολύ λιγότερο δηλαδή 99,99 ευρώ.»
Περίπου κάτι τέτοια θα μας παρουσιάσει το κυβερνητικό επιτελείο και τα χειροκροτήματα θα σείουν το κτίριο.
Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ θα παιανίζουν διθυράμβους και οι βαμμένοι στα καφενεία, θα ευλογούν την ώρα που έγινε πρωθυπουργός ο μέχρι πρότινος Γιωργάκης.
Η πολιτική έχει ως γνωστό αντικατασταθεί από την απλή διαχείριση και την επικοινωνία.
Ούτε όραμα ούτε πρόγραμμα ούτε ενθουσιασμός ούτε συμμετοχή, μόνο τεχνοκρατικές αναλύσεις και ο άνθρωπος και οι ανάγκες του, σκέτοι αριθμοί στα κομπιούτερ των αποφοίτων του Χάρβαρντ και των τραπεζιτών. Αυτό είναι το επίτευγμα των «επιτυχημένων» κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων. Ο άκρατος και ανηλεής νεοφιλελευθερισμός, με συμμάχους τον ατομικισμό και τον «ωχαδερφισμό», καταστρέφουν τη συνοχή της Ελληνικής κοινωνίας, που περιμένει τον από μηχανής θεό να τη σώσει.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα αν και είναι μικρή μειοψηφία στην Ελληνική κοινωνία, αλωνίζει ανενόχλητο ,εκμεταλλευόμενο την ανυπαρξία της ΝΔ και τις χλιαρές αντιδράσεις των κομμάτων της αριστεράς, που δεν ενδιαφέρονται, εγκλωβισμένα στα εσωτερικά τους προβλήματα. Το ερώτημα που γεννιέται είναι μέχρι πότε;
Ιδεοπηγή
Ας ετοιμαστούμε να γλύψουμε τα κοκαλάκια που θα μας προσφέρει, για να ξεχάσουμε την κατοχή του ΔΝΤ, ΕΕ και των διεθνών τοκογλύφων.
Τα κομματόσκυλα , οι βολεμένοι και οι κρατικοδίαιτοι ληστές του μόχθου των Ελλήνων, θα χειροκροτούν πανευτυχείς και όλος ο συμφερτός θα χαζογελά, αδιαφορώντας για τα δεινά που υποφέρει η κοινωνία.
«Η σύνταξη δεν θα χρειάζεται 40 χρόνια δουλειάς αλλά 39 χρόνια και 11 μήνες. Αυτή η μεγάλη επιτυχία κατορθώθηκε ύστερα από επίπονες προσπάθειες της κυβέρνησης και αφού τρίξαμε τα δόντια στο ΔΝΤ το οποίο μπροστά στην αποφασιστικότητα των υπουργών υπεχώρησε έντρομο.»
«Η μείωση της σύνταξης των 400 ευρώ δεν θα είναι 100 ευρώ αλλά κατά πολύ λιγότερο δηλαδή 99,99 ευρώ.»
Περίπου κάτι τέτοια θα μας παρουσιάσει το κυβερνητικό επιτελείο και τα χειροκροτήματα θα σείουν το κτίριο.
Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ θα παιανίζουν διθυράμβους και οι βαμμένοι στα καφενεία, θα ευλογούν την ώρα που έγινε πρωθυπουργός ο μέχρι πρότινος Γιωργάκης.
Η πολιτική έχει ως γνωστό αντικατασταθεί από την απλή διαχείριση και την επικοινωνία.
Ούτε όραμα ούτε πρόγραμμα ούτε ενθουσιασμός ούτε συμμετοχή, μόνο τεχνοκρατικές αναλύσεις και ο άνθρωπος και οι ανάγκες του, σκέτοι αριθμοί στα κομπιούτερ των αποφοίτων του Χάρβαρντ και των τραπεζιτών. Αυτό είναι το επίτευγμα των «επιτυχημένων» κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων. Ο άκρατος και ανηλεής νεοφιλελευθερισμός, με συμμάχους τον ατομικισμό και τον «ωχαδερφισμό», καταστρέφουν τη συνοχή της Ελληνικής κοινωνίας, που περιμένει τον από μηχανής θεό να τη σώσει.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα αν και είναι μικρή μειοψηφία στην Ελληνική κοινωνία, αλωνίζει ανενόχλητο ,εκμεταλλευόμενο την ανυπαρξία της ΝΔ και τις χλιαρές αντιδράσεις των κομμάτων της αριστεράς, που δεν ενδιαφέρονται, εγκλωβισμένα στα εσωτερικά τους προβλήματα. Το ερώτημα που γεννιέται είναι μέχρι πότε;
Ιδεοπηγή