«Οι λειτουργικές συγχωνεύσεις μικρών οργανισμών και εταιρειών του Δημοσίου, ακόμα και καταργήσεις κάποιων που δεν προσφέρουν παρά μόνο κόστος στον Εθνικό Προϋπολογισμό, είναι αναγκαίες.
Στην περίπτωση, όμως, των οργανισμών του Υπουργείου Εργασίας, έχουμε απόφαση για μια σαρωτική ενοποίηση, τεχνητή - συγκόλληση όλων των εποπτευόμενων φορέων, χωρίς σχέδιο, χωρίς άμεσο σοβαρό όφελος από οικονομίες κλίμακος και το κυριότερο χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους, τους οποίους αφορά άμεσα η υπόθεση αυτή .
Η χρηματοδότηση των οργανισμών αυτών γίνεται αποκλειστικά με εισφορές των εργαζομένων και εργοδοτών.
Η διοίκησή τους είναι τριμερής (Κράτος, Εργαζόμενοι, Εργοδότες).
Το προσδοκώμενο όφελος, που περιγράφει η Κυβέρνηση, από τη μείωση του αριθμού των Διοικητικών Συμβουλίων, είναι πολύ μικρό σε σχέση με τις αγκυλώσεις και τις δυσλειτουργίες που θα προκύψουν από τη δημιουργία του νέου υπερτροφικού και δυσκίνητου οργανισμού, που θα διαχειρίζεται εξαιρετικά ανόμοιες υπηρεσίες.
Ο ΟΑΕΔ, η Εργατική Εστία και η Εργατική Κατοικία έχουν ανόμοιο αντικείμενο και εντελώς διαφορετική
Ο στόχος του εγχειρήματος, όμως, είναι άλλος και είναι προφανής:
Οι πόροι των οργανισμών αυτών, τα χρήματα των εργαζομένων και οι αντίστοιχες κοινωνικές μεταβιβάσεις θα χρησιμοποιηθούν σαν ένα μαξιλάρι εσωτερικού δανεισμού για να καλύψουν τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος.
Η Κυβέρνηση δεν μπορεί να περιορίσει την εισφοροαποφυγή, αδυνατεί να αυξήσει τα έσοδα μέσα από την τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, δεν έχει τρόπους να περιορίσει τις σπατάλες.
Για το λόγο αυτό επιλέγει τον εύκολο δρόμο της «δήμευσης», ουσιαστικά, των πόρων των Κοινωνικών Οργανισμών και του περιορισμού των στοιχειωδών κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η πρόσβαση στη στέγαση, οι παιδικοί-βρεφονηπιακοί σταθμοί, η ψυχαγωγία, η αναψυχή, ο πολιτισμός, οι παροχές για ανέργους, όλα πια περιορίζονται.
Το πρώτο δείγμα το είχαμε με το πάγωμα των παροχών του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας.
Όλα θα περνούν πια από τα «Καυδιανά Δίκρανα» του Μνημονίου και της Τρόικας.
Με την πολιτική του Μνημονίου δεν μειώνονται μόνο οι παροχές και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Υποχωρεί η ελπίδα, στενεύει η προοπτική. Στοχεύεται η αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Και αυτό δεν θα το συγχωρήσουν ποτέ.
Όχι άλλες αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες.
Πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ευρεία διαβούλευση με όλους τους Κοινωνικούς Εταίρους και τα Πολιτικά Κόμματα.
Οι ενοποιήσεις, οι συγχωνεύσεις και η κατάργηση οργανισμών, ιδιαίτερα αυτών που έχουν ισχυρά κοινωνικά χαρακτηριστικά και μακρά παράδοση είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που αφορά ολόκληρη την Ελληνική Κοινωνία. Η κυβέρνηση ας σταματήσει επιτέλους να αγνοεί την Κοινωνία και τις ανάγκες της».