Παρατηρείται, τελευταίως, τόσον εκ μέρους της Κυβερνήσεως και του "Συστήματος" Πασοκ, όσον, όμως, - όλως, περιέργως - και εκ μέρους ορισμένων ... "νεοδημοκρατών", μια έντονη προσπάθεια, κατά του Κ. Καραμανλή, περί ενοχοποιήσεώς του, χλευασμού του, επιρρίψεως, σ' αυτόν, όλων των ευθυνών, για την σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας μας και, γενικώς, περί αποδομήσεως της προσωπικότητάς του, προκειμένου να απαξιωθεί στα μάτια του Ελληνικού λαού.
Και το Πασοκ και οι εξωτερικοί "πάτρωνες" είναι φυσικό να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, διότι ... τρέμουν τον Κ. Καραμανλή. Αφού, λοιπόν, δεν διαθέτουν πραγματικούς λόγους, που θα τους επέτρεπαν να στραφούν εναντίον του, "παίζουν" το παιχνίδι τους, χρησιμοποιώντας ψέματα, λάσπη και, γενικά, ανήθικες και απαράδεκτες τακτικές, τουλάχιστον, για κόμματα, που θέλουν να λένε, πως υιοθετούν τις δημοκρατικές αξίες....
Η συμπεριφορά, όμως, των .... "νεοδημοκρατών", που καταφέρονται, με τόση μανία, κατά του Κ. Καραμανλή, δεν μπορεί, επ' ουδενί, να χαρακτηρισθεί "φυσιολογική" ή "δικαιολογημένη", ιδιαίτερα, μάλιστα, αν ληφθεί υπ' όψη, ότι ο Κ. Καραμανλής, προεκλογικά, και τα λάθη των κυβερνήσεών του εντόπισε και τα παραδέχθηκε και τα αξιολόγησε και έκανε τον απολογισμό του στον Ελλ. λαό και, τέλος, αξιοπρεπέστατα, ανέλαβε και την πολιτική, επ' αυτών, ευθύνη, χωρίς, καν, να εξετάσει αν, πράγματι, την είχε ή όχι..., με αποτέλεσμα η συμπεριφορά των συγκεκριμένων νεοδημοκρατών να είναι, όντως, αξιοπερίεργη, ενώ ουδέν θετικό να προσφέρει, στο κόμμα της Ν.Δ. και στον νυν πρόεδρο.
Είναι, όμως, άδικο να δέχεται ο Κ. Καραμανλής αυτόν τον καταιγισμό κατηγοριών, από εχθρούς και... "φίλους", οι οποίοι, πάντως, επιμελώς, θέλουν να αγνοούν το τεράστιο κυβερνητικό έργο, που επετεύχθη, επί των ημερών του.
Προς άρση, λοιπόν, αυτής της απαράδεκτης καταστάσεως, γράφτηκε το κείμενο, που ακολουθεί.
Θα ήθελα, να διευκρινίσω, πως, γράφοντάς το, είχα την επιθυμία, να εκφράσω όχι, μόνον, τις δικές μου απόψεις και τα δικά μου συναισθήματα, αλλά, επίσης, τις απόψεις και τα συναισθήματα και όσων ομοϊδεατών μου βλέπουν τα πράγματα, από την ίδια, με μένα, σκοπιά και, ενδεχομένως, υιοθετούν το παρόν κείμενο. Γι' αυτό ας μου επιτραπεί η χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου και ας μου συγχωρεθεί η αρκετά μεγάλη έκταση του κειμένου, που, όμως, νομίζω, πως είναι δικαιολογημένη..
΄Οσοι, λοιπόν, υιοθετούμε το παρόν κείμενο, θέλουμε, πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσουμε, ότι, ακόμη κι αν είμαστε προσωπολάτρες, δεν φορούμε παρωπίδες. ΄Εχουμε, δηλαδή, και την ευθυκρισία, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη, αλλά και το θάρρος να αποδεχόμαστε τα σφάλματα και τις λανθασμένες πολιτικές και επιλογές - σε όποιες, βεβαίως, περιπτώσεις υπήρξαν -, από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ., κατά την πρωθυπουργία του Κ. Καραμανλή.
Υπάρχει, όμως, τεράστια απόσταση, από το σημείο να έχουμε το θάρρος να αποδεχόμεθα τα όποια λάθη και παραλείψεις των κυβερνήσεων της Ν.Δ., ασκώντας και την δέουσα κριτική, μέχρι του σημείου να βλέπουμε να μηδενίζεται το κολοσσιαίο, πράγματι, έργο των πεντέμισι ετών διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή και να καθιστάμεθα μάρτυρες μιας μεθοδευμένης και λυσσαλέας προσπάθειας απαξιώσεως του έργου και αποδομήσεως της προσωπικότητάς του.
Είναι γεγονός, πως έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση, έναντι της οποίας είναι αδύνατο να παραμένουμε, πλέον, απαθείς.
Ως ενεργοί πολίτες και ως δεδηλωμένοι οπαδοί της Ν.Δ. και των αξιών, που αυτή η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη πρεσβεύει - η οποία έχει αποδείξει, διαχρονικά, ότι θέτει την προστασία του Εθνικού και Δημοσίου συμφέροντος υπεράνω προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων -, θέλουμε, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, τόσον έναντι της χώρας μας, όσον και της παρατάξεώς μας, να αναδείξουμε, στον Ελληνικό λαό, τα χονδροειδή ψέματα, που η προπαγάνδα του Πασοκ κατασκεύασε και προσπαθεί, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων - που αυτό το ίδιο, κατά την υπερεικοσαετή φαύλη διακυβέρνησή του, εξέθρεψε -, να επιβάλει, ως, δήθεν, αλήθεια, παραποιώντας τα πραγματικά στοιχεία και γεγονότα.
Η Ν.Δ. και, ιδιαίτερα, ο Κ. Καραμανλής, από τότε, ακόμη, που ανέλαβε την ηγεσία της Ν.Δ., αντιμετωπίσθηκαν αρνητικά – για να μην πούμε «εχθρικά» -, από τα φιλικά, προς το Πασοκ, ΜΜΕ, που είναι και τα περισσότερα. Η κατάσταση, βεβαίως, χειροτέρεψε, το 2004, με την ανάληψη της εξουσίας από την Ν.Δ. Η τακτική, που τα εν λόγω ΜΜΕ ακολούθησαν, ήταν, αφ’ ενός, η αποσιώπηση ή ο υποβιβασμός και, εν πάση περιπτώσει, η μη ανάδειξη του, ομολογουμένως, τεράστιου κυβερνητικού έργου της Ν.Δ., αφ’ ετέρου, η υπερβολική προβολή και ανάδειξη οποιουδήποτε «αρνητικού», γι’ αυτήν, θέματος και, τέλος, η εκτόξευση τόνων λάσπης και παραπληροφορήσεως, με στόχο την απαξίωση του κυβερνητικού έργου και, παράλληλα, την αποδόμηση της προσωπικότητας του Κ. Καραμανλή. ΄Ετσι, προβλήθηκαν εκπομπές επί εκπομπών και έγιναν «τηλεδίκες» επί «τηλεδικών», στις οποίες, με απλές εικασίες, συνειρμούς και, πάντως, χωρίς αποδείξεις, «δικάσθηκαν και καταδικάσθηκαν» σωρός στελεχών της Ν.Δ. ΄Οσον αφορά, λοιπόν, την Ν.Δ., τα εν λόγω ΜΜΕ παρουσίαζαν την «τρίχα», ως «τριχιά» και διΰλιζαν τον κώνωπα, ενώ, ως προς το Πασοκ, κατάπιναν την κάμηλον. Την ίδια, άλλωστε, τακτική, ακολουθούν και σήμερα. Με τον τρόπο, όμως, αυτόν, παρουσιάζοντας, δηλαδή, τα πράγματα, κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντά τους, τα εν λόγω ΜΜΕ κατάφεραν, τελικά, να επηρεάσουν την κοινή γνώμη - που, δυστυχώς, εμπιστεύθηκε και εξακολουθεί να εμπιστεύεται την «ενημέρωσή» της, αποκλειστικά, σ’ αυτά – και να την στρέψουν εναντίον της Ν.Δ. και του Κ. Καραμανλή. Ακόμη και οπαδοί της Ν.Δ. υπέστησαν την «πλύση εγκεφάλου» των ΜΜΕ και επηρεασμένοι, από την συνεχή προπαγάνδα τους, γύρισαν, τελικά, την πλάτη, στην Ν.Δ. και στον Κ. Καραμανλή – με τα γνωστά, σήμερα, αποτελέσματα -, αποδεχόμενοι, ως αλήθειες, τα ψέματα και την λάσπη, που, ανελέητα και επί χρόνια, εκτοξεύοντο, απ’ αυτά, εναντίον τους.
Είναι γεγονός, πως κάποια στελέχη της Ν.Δ. δεν στάθηκαν στο ύψος τους, δεν αναγνώρισαν την τιμή, που τους έκανε ο Κ. Καραμανλής, αναθέτοντάς τους θέσεις και αξιώματα και, τελικά, δεν απεδείχθησαν άξιοι της εμπιστοσύνης του, αφού, με την συμπεριφορά τους, δημιούργησαν πρόβλημα και στον Κ. Καραμανλή και στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και στην Παράταξή μας. Είναι, πάντως, αλήθεια, πως όλοι όσων τα ονόματα αναμείχθηκαν σε «περίεργες» ιστορίες, απομακρύνθησαν, αμέσως από τις θέσεις τους και, όταν έπρεπε, οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη. Αυτή η αντιμετώπιση ήταν καινοφανής, στην πολιτική ζωή του τόπου, λαμβανομένου υπ’ όψη, ότι, επί των κυβερνήσεων του Πασοκ, ίσχυε η ατιμωρησία και, μάλιστα, σε όλο της το μεγαλείο.
Είναι, επίσης, γεγονός, ότι και ο Κ. Καραμανλής, κατά την άσκηση της πρωθυπουργίας του, την περίοδο 2004 -2009, έκανε και λάθη, όπως, άλλωστε και ο ίδιος έχει παραδεχθεί.
Το πρώτο και μεγαλύτερο λάθος του ήταν, ότι κυβέρνησε με αντιλήψεις Ευρωπαίου πολιτικού - Σκανδιναυϊκής, μάλιστα, χώρας -, χωρίς να προχωρήσει, αμέσως, σε αλλαγές των προσώπων, που συνιστούσαν το βαθύ κράτος του Πασοκ, με συνέπεια το έργο της κυβερνήσεώς του να «σαμποτάρεται» εκ των έσω και να μην είναι δυνατή η εφαρμογή της πολιτικής της. Κλασσική περίπτωση, η κατάρρευση του εισπρακτικού μηχανισμού του Δημοσίου, από τα ελεγχόμενα, από το Πασοκ, συνδικάτα, με συνέπεια, την έκρηξη του χρέους.
Ο Κ. Καραμανλής, κρίνων εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν μπορούσε να πιστέψει, ούτε καν να διανοηθεί, πως υπήρχε, ποτέ, περίπτωση ΄Ελληνες, για χάρη των κομματικών τους συμφερόντων, να εργασθούν, συνειδητά, κατά της χώρας μας. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η αλήθεια, την οποία, βεβαίως, ουδέποτε θα αναδείξουν τα ΜΜΕ.
Το δεύτερο λάθος του ήταν, ότι έδειξε μεγαθυμία, έναντι των πολιτικών του αντιπάλων. Αντί, λοιπόν, να συστήσει Εξεταστικές Επιτροπές και αντί να μετατρέψει την Ελλ. Βουλή και την χώρα μας, σε ένα τεράστιο Δικαστήριο, παραπέμποντας, σε Προανακριτικές Επιτροπές, την σωρεία των σκανδάλων, που βάραιναν την κυβέρνηση Σημίτη, με μέγιστο εκείνο του Χρηματιστηρίου - όπου χάθηκαν οι οικονομίες μιας ζωής του Ελληνικού λαού -, προτίμησε, χάρη της ψυχικής ενότητας των Ελλήνων και της εθνικής σύμπνοιας, να μην διαχωρίσει τον λαό, σε δυο αλληλοσπαρασσόμενα στρατόπεδα, παρά να αφήσει την Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της, όσο χρονοβόρο κι αν ήταν. Εξ άλλου, η τακτική, που ακολουθήθηκε, το 1990, από τον Κ. Μητσοτάκη, με την παραπομπή του Ανδρέα και του Μ. Κουτσόγιωργα στο Ειδικό Δικαστήριο, δεν θεωρήθηκε, στην συνέχεια, ως επιτυχής, ενώ, σίγουρα, ουδέν προσέφερε στην «κάθαρση» , ούτε οφέλησε κάποιον, πολύ δε περισσότερο, τον ίδιον τον Ελληνικό λαό.
Το τρίτο λάθος του ήταν, ότι δεν ανέδειξε - στις σωστές του, τουλάχιστον, διαστάσεις - το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας, όπως το παρέλαβε, από την κυβέρνηση Σημίτη και δεν προχώρησε σε σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, για την κατάντια της οικονομίας, την «δημιουργική λογιστική» και την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων, αλλά και τους «άθλους», με την Goldman Sachs, με αποτέλεσμα, να φθάσουμε, σήμερα, στο σημείο, να είναι η κυβέρνηση ΓΑΠ εκείνη, που να απειλεί με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής. Απειλεί, δηλαδή, σήμερα, με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, η κυβέρνηση του Πασοκ, του οποίου οι, κατά καιρούς, κυβερνήσεις είναι εκείνες, που φέρουν το μέγιστο μερίδιο ευθύνης, για την τραγική κατάσταση της οικονομίας μας, γεγονός, που γνωρίζει, άριστα, η κυβέρνηση του ΓΑΠ, γι’αυτό, άλλωστε, και δεν τολμά να συμπεριλάβει, στο ερευνητέο διάστημα, και την περίοδο 1993 - 2004, αλλά, υπούλως και τεχνηέντως, επιδιώκει να περιορίσει την σχετική έρευνα στην περίοδο 2004 -2009, δηλαδή, στην περίοδο της διακυβερνήσεως της Ν.Δ.! Παρά ταύτα, με περισσή υποκρισία, ευαγγελίζεται την, δήθεν, «κάθαρση».
Δυστυχώς, όμως, αυτές είναι οι συνέπειες της μεγαθυμίας του Κ. Καραμανλή.
Το τέταρτο και τελευταίο λάθος του Κ. Καραμανλή ήταν, ότι έδειξε, σε ορισμένα πρόσωπα, περισσότερη εμπιστοσύνη, από εκείνη, που πρέπει να έχει ένας πρωθυπουργός, όσον αφορά τους συνεργάτες του. Στην πολιτική, δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί και, απ’ ότι φαίνεται, ούτε «φιλίες». Ο αείμνηστος Εθνάρχης μας και θείος του, Κων/νος Καραμανλής, είχε πει το περίφημο: «στέγνωσα την ψυχή μου, για να κυβερνήσω», υπονοώντας, ότι έμεινε μόνος του, χωρίς φίλους, προκειμένου να μπορέσει να κυβερνήσει.
Ο Κ. Καραμανλής ο νεώτερος είναι πολύ ανθρώπινος κι αυτό - ενώ, για ένα «κοινό» άνθρωπο, είναι εξαιρετικό προτέρημα -, σε ένα πολιτικό ηγέτη, δημιουργεί προβλήματα.
ΑΥΤΑ, σε γενικές γραμμές, ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΑΘΗ του Κ. Καραμανλή.
Εμείς, όπως διευκρινίσαμε στην αρχή, δεν φοράμε παρωπίδες. Πρέπει, όμως, να τονίσουμε, ότι, σίγουρα, προτιμούμε ένα πολιτικό ηγέτη ανθρώπινο, μεγαλόθυμο, με αντιλήψεις πολιτικού του 21ου αιώνα, που διαπνέεται από το Εθνικό συμφέρον και την αγάπη προς την Πατρίδα και τον λαό, από κάποιους άλλους πολιτικούς, κατευθυνόμενους και υποταγέντες στα όποια ντόπια και ξένα συμφέροντα.
ΕΙΝΑΙ, όμως, ΩΡΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ.
Προ παντός ετέρου, θα πρέπει να επισημάνουμε, πως, όταν η Ν.Δ. και ο Κ. Καραμανλής ανέλαβαν την εξουσία, τον Μάρτιο του 2004, το δημόσιο χρέος της χώρας μας ήταν στο 107-108 % του ΑΕΠ - που σημαίνει, πως, από τα 100 Ευρώ, που εισέπραττε η Ελλάδα, όφειλε, μόνο για δάνεια και τόκους, … 107-108 Ευρώ -, το έλλειμμα ήταν στο 7,5 % του ΑΕΠ και η ανεργία στο 11,3 (560.000 άνεργοι).
Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι παρέλαβε ένα υδροκέφαλο και αναποτελεσματικό κράτος, ενώ, 5 μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, πολλά από τα Ολυμπιακά Έργα ήταν ημιτελή.
Το έργο του Κ. Καραμανλή είναι πολυσχιδές και μακράς πνοής. Δεν υπάρχει τμήμα της οικονομίας και της κοινωνίας, για το οποίο να μην έλαβε και να μην εφάρμοσε μέτρα αμέσου αποδόσεως, αλλά και μέτρα αποδόσεως σε βάθος χρόνου. Είναι, μάλιστα, το κυβερνητικό έργο του Κ. Καραμανλή τόσο μεγάλο και σημαντικό, για τα μόλις 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε, ώστε, από μόνο του, δίνει την πρέπουσα απάντηση, σε όλους εκείνους τους φαιδρούς και κακοήθεις, που, με περισσή μοχθηρία, διέδιδαν, πως, δήθεν, δεν είχε όρεξη να δουλέψει. ΄Οποιος δεν έχει όρεξη να δουλέψει δεν μπορεί να παράξει τόσο μεγάλο έργο.
΄Οσο για τον τρόπο, με τον οποίο αντιμετώπισε τα Εθνικά μας Θέματα, θεωρούμε, ότι θα περάσουν πολλά χρόνια, για να ξαναδούμε Ηγέτη αυτού του διαμετρήματος.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα, όπως αυτά προκύπτουν, από το έργο του και ας αναφερθούμε - εντελώς, ενδεικτικά, βεβαίως -, σ’ αυτό.
Η πρώτη μεγάλη πρόκληση, αλλά και πρώτη προτεραιότητα, για τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, ήταν η διοργάνωση των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. Παρέλαβε χαώδη κατάσταση. ΄Εργα ημιτελή, που δημιουργούσαν κίνδυνο απωλείας των Ολυμπιακών Αγώνων. Η κυβέρνηση Σημίτη, λίγους μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε αφήσει τα έργα στην τύχη τους. Ας θυμηθούμε, ότι, κατά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή – δηλαδή, λίγους, μόλις, μήνες, πριν από την διεξαγωγή των Ο.Α. -, ο εργολάβος, που είχε την ευθύνη κατασκευής της Λεωφόρου Μαραθώνος, είχε κηρυχθεί έκπτωτος. Με μια τιτάνεια, όμως, προσπάθεια, από τους υπουργούς της Ν.Δ., υπό την καθοδήγηση, βεβαίως, του Κ. Καραμανλή και με συνεργεία εργατών, που εργάζοντο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και επί καθημερινής βάσεως, τελείωσαν όλα τα έργα, στην ώρα τους και, έτσι, έστω και με την ψυχή στο στόμα, μπορέσαμε να οργανώσουμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τότε - το 2004, δηλαδή -, η χώρα μας έλαμψε διεθνώς, σε αντίθεση με το σήμερα, που η χώρα μας, εξ αιτίας των επιλογών, ενεργειών και της εν γένει συμπεριφοράς της κυβερνήσεως του ΓΑΠ, έχει απωλέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και έχει καταστεί ο περίγελως της Υφήλιου και το παράδειγμα προς αποφυγή.
Στην ΠΑΙΔΕΙΑ, έλαβε πρόνοια κατασκευής εκατοντάδων νέων σχολείων και νέων αιθουσών διδασκαλίας, αλλά και ανακαινίσεως παλαιοτέρων, ώστε να υπάρχουν σωστές συνθήκες εκπαιδεύσεως. Στα, μόλις, 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε η Ν.Δ., κατασκευάστηκαν 580 νέες σχολικές μονάδες, αναπλάστηκαν 300 παλιές, ενώ ευρίσκετο σε εξέλιξη και υλοποιείτο η κατασκευή άλλων 1.233 και δημιουργούντο 55 νέα ειδικά σχολεία. Παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις, με ψήφιση νόμου, έβαλε στην σωστή της βάση την έννοια του «ασύλου» στα Πανεπιστήμια, παρέχοντας το δικαίωμα, στους Πρυτάνεις, να ζητούν την επέμβαση της αστυνομίας, όταν το κρίνουν απαραίτητο. Και είναι ορθό, διότι, βεβαίως, η καθιέρωση της «ασυλίας», στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αφορούσε, την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών, και όχι την ασυδοσία, την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας και την κάλυψη εγκληματικών πράξεων, όπως είχε καταντήσει. Στήριξε την Μαριέττα Γιαννάκου και, για πρώτη φορά, ψηφίστηκε νόμος, που αντιμετώπιζε τα θέματα της Παιδείας και, ειδικά, της ανώτερης και ανώτατης, στις σωστές τους βάσεις, καθιερώνοντας την αξιολόγηση του έργου των διδασκόντων, γεγονός, που φάνηκε αδιανόητο στην Πασοκοκρατούμενη και Αριστεροκρατούμενη Πανεπιστημιακή Κοινότητα, η οποία, συνεπικουρούμενη από τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που τρομοκρατούσε τους φοιτητές και απαγόρευε την είσοδό τους στα Πανεπιστήμια, ξεκίνησε απεργίες, για να μην εφαρμοσθεί ο νόμος. Δηλαδή, για να μην κρίνεται το έργο τους και να μη αξιολογούνται οι κ.κ. καθηγητές του Πασοκ και της Αριστεράς, που επιθυμούν να είναι ανεξέλεγκτοι.
Σήμερα, βλέπουμε, ότι οδηγούμεθα στην κατάργηση του νόμου, που απέβλεπε στην ανύψωση της στάθμης των Πανεπιστημίων μας και της, σ’ αυτά, διδασκαλίας. Και δεν είναι, μόνον, αυτό, αλλά καταργήθηκε και η βάση του δέκα (10), για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με αποτέλεσμα να εισάγονται σε σχολές παιδιά, που έλαβαν τους βαθμούς 4 και 5 στις εισαγωγικές εξετάσεις. Διερωτάται κανείς τι είδους γνώσεις θα έχουν τα παιδιά, που θα βγαίνουν από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ και τι είδους Παιδεία θα υπάρχει στην χώρα μας.
Στα ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ, η κυβέρνηση της Ν.Δ. - εκτός από εκατοντάδες μικρά και μεγαλύτερα έργα, σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε τοπικό ή νομαρχιακό επίπεδο - προχώρησε την κατασκευή της Εθνικής Οδού Αθηνών – Θεσσαλονίκης, με αποπεράτωση του Πέταλου του Μαλλιακού και κατασκευή 300, επί πλέον, χιλιομέτρων - ας θυμηθούμε, τι έγινε, επί Λαλιώτη, στην Μαλακάσα, όπου όλος ο δρόμος «έφυγε», σε μια νεροποντή. Αποπεράτωσε το μεγαλύτερο και δυσκολότερο κομμάτι της Εγνατίας Οδού, με τους κατακόρυφους άξονες. Συγκεκριμένως, ολοκλήρωσε την Εγνατία Οδό, με την κατασκευή 509 νέων χιλιομέτρων, που ήταν και τα δυσκολότερα (αυτά, με τα συνεχή και αλλεπάλληλα τούνελ), υλοποιώντας, έτσι, σε 5,5, μόλις, χρόνια, περισσότερο έργο, από εκείνο, που είχε υλοποιήσει το Πασοκ, κατά την προηγούμενη 10ετία. Επίσης, επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή, ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την κατασκευή των οδών αναπτύξεως (η Ιωνία Οδός, οι 2 μεγάλοι εθνικοί άξονες στην Πελοπόννησο, δηλαδή, η Εθνική οδός Κορίνθου – Πατρών – Καλαμάτας και η οδός Τριπόλεως – Σπάρτης και ο Άξονας Κεντρ. Ελλάδος), έργα, που έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί, από τα Β.΄ και Γ.΄ Κ.Π.Σ., που διαχειρίσθηκαν οι κυβερνήσεις Σημίτη. Επίσης, επεξετάθη το Μετρό των Αθηνών, σε διπλάσια έκταση και άρχισαν οι εργασίες, οι οποίες συνεχίσθηκαν, με γοργούς ρυθμούς, για την κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης, το οποίο, μάλιστα, σχεδιάζετο να επεκταθεί μέχρι την Καλαμαριά. Εκσυγχρονίσθηκε και επεξετάθη ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος (ΗΣΑΠ), με 3 νέους σταθμούς, ενώ η γραμμή του έφθασε μέχρι τον ΄Αγ. Στέφανο. Το τράμ έφθασε στην Βούλα και είχε ξεκινήσει η επέκτασή του, προς τον Πειραιά. Ολοκληρώθηκε η γραμμή του Προαστιακού, μέχρι την Κόρινθο. Κατασκευάστηκαν 12 λιμάνια. Εκσυγχρονίσθηκαν 8 αεροδρόμια και εκτελούντο έργα σε άλλα 6. Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης, μετά από πολλά χρόνια, άνοιξε και πάλι τις πύλες του στο κοινό, με μια μόνιμη έκθεση, αφιερωμένη στην ιστορία της πόλεως της Θεσσαλονίκης. Εκσυγχρονίσθηκε το αρδευτικό έργο του Αξιού. Ανακατασκευάσθηκε το αρδευτικό δίκτυο του Δήμου Κατερίνης. Κατασκευάσθηκε φράγμα στην λεκάνη Φιλιατρινού του Ν. Μεσσηνίας. Κατασκευάστηκε το φράγμα Τσικαλαριού στην Νάξο. ΄Εγιναν έργα, για την μεταφορά νερού, από τον Νέστο, στην πεδιάδα της Ξάνθης. ΄Εγινε το αρδευτικό έργο Βορείας Ζώνης Λίμνης Πολυφύτου Ν. Κοζάνης. Εκσυχρονίσθηκαν και ανακαινίσθηκαν τμήματα αρδευτικών δικτύων του λεκανοπεδίου Ιωαννίνων. ΄Εγινε ο σταθμός υγροποιημένων φυσικών αερίων στην Β. Ελλάδα. Ξεκίνησε και περατώθηκε το έργο αξιοποιήσεως των υδάτων του Ανάβαλου, που ήταν, επί μια 20ετία, στα σχέδια. Ολοκληρώθηκε το νέο Μουσείο της Ακροπόλεως, καθώς και το Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας. Καθιερώθηκε ψηφιακή έκθεση, που φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας, όπου, μέσω προηγμένων τεχνολογιών και ψηφιακών εργαλείων, παρέχονται ιστορικές πληροφορίες, για τους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Επί Ν.Δ., εκτελείτο το μεγαλύτερο πρόγραμμα έργων υποδομής, ύψους 19 δις Ευρώ. Από αυτά, μέσω της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), του οποίου η εφαρμογή αποτέλεσε Ευρωπαϊκή πρωτοπορία της κυβερνήσεως της Ν.Δ., εκτελούντο 407 νέα έργα.
Γενικώς, επί εποχής Κ. Καραμανλή, η Ελλάδα είχε, πράγματι, μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργοτάξιο.
Στον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΤΟΜΕΑ, παρ’ όλες τις πιέσεις των διεθνών κύκλων, ο Κ. Καραμανλής όχι, μόνον, δεν δέχθηκε αλλαγές, αλλ’ αντιθέτως, ισχυροποίησε τις συλλογικές συμβάσεις. Αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες, κατά 63%. Αύξησε το επίδομα ανεργίας, από 311 ευρώ, το 2004, σε 454 Ευρώ. Αύξησε το ΕΚΑΣ, από 141 Ευρώ, το 2004, σε 230 Ευρώ. ΄Ιδρυσε το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, για να ανακουφίσει τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας. ΄Εδωσε έκτακτα επιδόματα, συνολικού ύψους 300 εκατ. Ευρώ, για ενίσχυση συνταξιούχων και δικαιούχων ΕΚΑΣ και ΟΓΑ, αλλά ενίσχυσε και ανέργους του ΟΑΕΔ και άτομα, με ειδικές ανάγκες. ΄Εδωσε 500 εκατ. Ευρώ, για ενίσχυση του εισοδήματος των αγροτών. Αύξησε την βασική σύνταξη, κατά 64% (από 201 Ευρώ, το 2004, σε 330 Ευρώ). ΄Εδωσε ενίσχυση 2.000 Ευρώ, για κάθε παιδί, πέραν του 3ου. ΄Ελυσε το θέμα με τα πανωτόκια, που, επί σειρά ετών, βασάνιζε τον Ελλ. λαό. Επέστρεψε, σε όλους τους συνταξιούχους, το ΛΑΦΚΑ, που, παρανόμως, κατακρατούσε, από τους συνταξιούχους, η κυβέρνηση Σημίτη.
Σήμερα, με την κυβέρνηση του ΓΑΠ, το Κοινωνικό Κράτος και οι Εργασικές Πρόνοιες εξαφανίζονται και, με τις ευλογίες του ΔΝΤ - στο οποίο μας οδήγησε ο ΓΑΠ, ερήμην και άνευ της εγκρίσεως ή συγκαταθέσεώς μας, δηλαδή, παρανόμως -, εισερχόμεθα σε κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα, όπου οι ΄Ελληνες εργαζόμενοι καλούνται να δουλεύουν, ως είλωτες, με μισθό πείνας, χωρίς ωράριο, επί 40, τουλάχιστον, χρόνια και με την Δαμόκλειο σπάθη της απολύσεως, συνεχώς, πάνω από το κεφάλι τους, ώστε, στα 65 τους – αν, βεβαίως, κατορθώσουν να επιζήσουν, μέχρι τότε -, να λάβουν, ως σύνταξη, ψίχουλα, που δεν θα τους φθάνουν ούτε για να περάσουν την μια εβδομάδα, από τις τέσσερις, του μήνα.
Στην ΥΓΕΙΑ, η κυβέρνηση της Ν.Δ. ξεκίνησε και αποπεράτωσε σειρά νοσοκομείων στην περιφέρεια. Λειτούργησε το «ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ», που, επί Σημίτη, απαξιώνετο, κλεισμένο, λόγω αντιδικίας του με το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παραδόθηκαν έξι (6) νέα Κέντρα Υγείας και δύο (2), ακόμη, ευρίσκοντο υπό κατασκευή. Παραδόθηκαν τρία (3) νέα Νοσοκομεία (Βόλου, Καβάλας, Γεν. Ογκολογικό - Αγ. Ανάργυροι) και κατασκευάζοντο άλλα επτά (7) (Κέρκυρα, Κατερίνη, Ζάκυνθο, Χίο, Αγρίνιο, Χαλκίδα, Θήρα). Επεκτάθηκαν και αναβαθμίστηκαν οκτώ (8) Νοσοκομεία και ευρίσκοντο, υπό κατασκευή, οι επεκτάσεις και αναβαθμίσεις άλλων εννέα (9).
Επί διακυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, βελτιώθηκαν, αισθητά, οι παρέχομενες, προς τους ασφαλισμένους, υγειονομικές και νοσοκομειακές υπηρεσίες, εν αντιθέσει με σήμερα, που δεν υπάρχουν ούτε ….γάζες και κινδυνεύουν η υγεία, η σωματική ακεραιότητα, ακόμη και η ζωή των πολιτών, ιδιαίτερα, μάλιστα, εκείνων, που πάσχουν από χρόνια νοσήματα.
Στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ, ο Κ. Καραμανλής λειτούργησε με μόνη πρόνοια και προτεραιότητα την θωράκιση της Πατρίδας, με ενίσχυση και ενδυνάμωση των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σήμερα, η κυβέρνηση ΓΑΠ παραλαμβάνει, από τους Γερμανούς, υποβρύχιο - που, μέχρι σήμερα, αρνούμεθα να παραλάβουμε, διότι….γέρνει -, για το οποίο η χώρα μας πλήρωσε 500 εκατομμύρια Ευρώ και για το οποίο, σύμφωνα με τις καταγγελίες, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τα γερμανικά ναυπηγεία κατέβαλαν, επί εποχής Σημίτη, για μίζες, 70 εκατομμύρια Ευρώ.
Για το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ο Κ. Καραμανλής αντέστη στις πολλαπλές πιέσεις του ξένου παράγοντα και προχώρησε σε συμφωνίες, που ήταν λίαν επωφελείς για την Ελλάδα, αφού θα αναβάθμιζαν την γεωστρατηγική της θέση, θα απέτρεπαν την μονομερή εξάρτηση της χώρας μας, από το πετρέλαιο και θα την καθιστούσαν ενεργειακό κόμβο. ΄Ετσι συνήψε συμφωνίες, για τους κάτωθι αγωγούς:
α) Αγωγός διασυνδέσεως Τουρκίας – Ελλάδος – Ιταλίας (δημιουργία διαδρόμου μεταφοράς φυσικού αερίου, από τις χώρες της Κασπίας, προς την Δ. Ευρώπη. Αποτελείται από δύο αγωγούς διασυνδέσεως:
1) τον Ελληνο – Τουρκικό και
2) Τον Ελληνο – Ιταλικό, που αποτελείται από δυο τμήματα, χερσαίο και
υποθαλάσσιο.
β) Αγωγός SOUTH STREAM:
Αγωγός φυσικού αερίου, από Ρωσία. Στόχος η προώθηση της πολιτικής της διαφοροποιήσεως των οδεύσεων ενεργείας της Ε.Ε., με νέα όδευση, μέσω Μαύρης Θάλασσας, προς Ελλάδα και Ευρώπη.
γ) Αγωγός Φυσικού Αερίου Ελλάδας – Βουλγαρίας:
Ο σχεδιασμός του αγωγού, ως αγωγού διπλής ροής, είχε, ως στόχο, την ενίσχυση της ασφαλούς τροφοδοτήσεως της Ελληνικής αγοράς φυσικού αερίου, την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδος στην διαμετακόμιση αερίου, προς Ευρώπη και την ενίσχυση της «περιφερειακής διαστάσεως» του ενεργειακού διαδρόμου Τουρκίας – Ελλάδος – Ιταλίας.
δ) Δεύτερη Ηλεκτρική Διασύνδεση Ελλάδος – Βουλγαρίας:
Η νέα δεύτερη διασύνδετική Γραμμή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, με Βουλγαρία, είχε, ως στόχο, την βελτίωση της ασφάλειας εφοδιασμού ηλεκτρικής ενέργειας και την αξιοπιστία λειτουργίας των ηλεκτρικών συστημάτων των χωρών της Βαλκανικής.
ε) Αγωγός Πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη:
Μεταφορά αργού πετρελαίου, στις διεθνείς αγορές, λειτουργώντας, ως συπληρωματική δίοδος μεταφοράς πετρελαίου, μέσω των στενών Βοσπόρου, γεγονός, που θα συνέβαλε στην μείωση περιβαλλοντικού ρίσκου, άρα και στην αύξηση ενεργειακής ασφάλειας της περιοχής.
Εξ αντιδιαστολής, ο ΓΑΠ, δεν πρόλαβε να εκλεγεί και, αμέσως, «πήρε πίσω» την συμφωνία με τον Πούτιν, για τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, αφήνοντας πεδίο λαμπρό στην Τουρκία και την ευχέρεια να καταστεί εκείνη ο μόνος ενεργειακός κόμβος στη περιοχή μας, ενώ, παράλληλα, άρχισε και τα τετ – α – τετ, με τον Γκρουέφσκι των Σκοπίων, με τον οποίο Κύριος οίδεν τι συζητεί, αφού ουδεμία επίσημη ανακοίνωση έχει εκδοθεί.
Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι , σχετικά με το σχέδιο Ανάν, που παρουσίασαν οι ΗΠΑ, για το Κυπριακό, ο Κ. Καραμανλής δεν δίστασε να ταχθεί υπέρ του Κυπριακού λαού, δηλώνωντας, ότι εκείνος είναι, που πρέπει να αποφασίσει και η όποια απόφασή του θα είναι σεβαστή και αποδεκτή, από την Ελλάδα, εν αντιθέσει, προς τον ΓΑΠ, που, ως αρχηγός, τότε, της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, ετάχθη, αναφανδόν, υπέρ του σχεδίου Ανάν, αδιαφορώντας για την βούληση του Κυπριακού λαού, ο οποίος, τελικά, το απέρριψε, με πλειοψηφία μεγαλύτερη του 70%.
Πέραν, όμως, όλων αυτών, ο Κ. Καραμανλής ΤΟΛΜΗΣΕ αυτό, που δεν έχει τολμήσει όχι, μόνον, άλλος ΄Ελληνας πολιτικός, αλλά ούτε άλλος Ευρωπαίος Ηγέτης. Όρθωσε, δηλαδή, το ανάστημά του - ορθώνοντας, έτσι, και το Εθνικό Ανάστημά μας - και, ενώπιον του Μπους - του πλανητάρχη, δηλαδή -, ο οποίος δεν πίστευε στα αυτιά του, είπε «ΟΧΙ» στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αυτή και μόνον η ενέργειά του, κατέταξε τον Κ. Καραμανλή τον νεώτερο, στο Πάνθεον των Μεγάλων Ελλήνων Πρωθυπουργών!
Στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ο Κ. Καραμανλής πήρε μέτρα, αμέσως μόλις ανέλαβε την διακυβέρνηση του τόπου και σταθεροποίησε τα μεγέθη της, που είχαν αλλοιωθεί επικίνδυνα, από την «δημιουργική λογιστική» και τα «κόλπα» με την Goldman Sachs της εποχής Σημίτη. ΄Ετσι, η χώρα μας, όταν της κτύπησε την πόρτα η διεθνής οικονομική κρίση, ήταν θωρακισμένη, γι’ αυτό και τα επακόλουθά της καθυστέρησαν να γίνουν αισθητά, στην Ελλάδα και δεν ήταν τόσο έντονα. Συγχρόνως, φρόντισε να επιτύχει την, κατά 100%, απορροφητικότητα του Γ.΄ ΚΠΣ, η οποία, μετά τα 4 χρόνια εφαρμογής του (2000 – 2004), ήταν, μόλις, στο 23%. Εγγυήθηκε τις καταθέσεις, μέχρι του ποσού των 100.000 Ευρώ (από μ/ 20.000, που ίσχυε). Αύξησε το κατώτερο όριο, για προσωποκράτηση, λόγω μη καταβολής ληξιπροθέσμων οφειλών, μεταξύ ιδιωτών, από 1.550, στις 30.000 Ευρώ. Αποκρατικοποίησε την Ο.Α., μετά από δεκετείς αποτυχημένες προσπάθειες του Πασοκ. Μέσα στα 5,5 χρόνια της διακυβερνήσεως της χώρας από την Ν.Δ., τριπλασιάστηκε η εγκατεστημένη ισχύς ανανεωσίμων πηγών ενεργείας, που είχε εγκατασταθεί τα προηγούμενα 20 χρόνια και από 430, μηνιαίως, το 2004, ανήλθε στα 1.350, με στοχο, το 2020, να παράγεται ενέργεια στο ύψος του 18% της τελικής καταναλώσεως.
Η Ελλάδα, επί ημερών Ν.Δ. και Κ. Καραμανλή, ήταν μια από τις 4 χώρες (Ελλάδα, Γερμανία, Σουηδία, Μ. Βρετανία), που ευρίσκετο μέσα στους στόχους, που όριζε το Πρωτόκολλο του Κιότο, αποδεικνύοντας, με έργα και όχι με λόγια, ότι ευρίσκετο στην πρώτη γραμμή της διεθνούς προσπάθειας, κατά της κλιματικής αλλαγής. Και ας μην ξεχνάμε, πως, από τις 3.000 χωματερές, που παρέλαβε, η Ν.Δ., το 2004, έκλεισε τις 2.500, δείχνοντας και με αυτόν τον τρόπο, το ενδιαφέρον της για το περιβάλλον.
Η Ελλάδα, επί Ν.Δ., ευρίσκετο στην 8 θέση, παγκοσμίως και στην πρώτη στην Ε.Ε., στους ετήσιους ρυθμούς Ευρυζωνικής αναπτύξεως, αφού η διείσδυση της Ευρυζωνικότητας, από 0,1%, το 2004, ανέβηκε στο 13,5%, λαμβάνουσα την 6η θέση, μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης.
Επί ημερών της Ν.Δ., μειώθηκε, κατά 88%, το μέσο κόστος πακέτων συνδέσεως υψηλής ταχύτητας, έχοντας φθάσει στα 25,3 Ευρώ τον μήνα, ενώ, πριν το 2004, κυμαίνετο στα 217 Ευρώ.
Προχώρησε σε ρηξικέλευθες διεθνείς επιλογές, φέρνοντας, στο λιμάνι του Πειραιά, τους Κινέζους της COSCO, επένδυση λίαν επωφελή, για την χώρα μας, που ο ΓΑΠ πολέμησε λυσσαλέα, για να φθάσει, σήμερα, στο σημείο να θεωρει τους Κινέζους, τον «σωτήρα» της παραπαίουσας, από τους ολέθριους χειρισμούς του, εθνικής μας οικονομίας.
ΤΕΛΟΣ, ο Κ. Καραμανλής, με την πολιτική αλλά και κοινωνική του ζωή, έδωσε το άριστο παράδειγμα εντιμότητας, σεμνότητας και ταπεινότητας, σε όλους, ανεξαιρέτως, άσχετα, αν οι περισσότεροι δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να το ακολουθήσουν.
Και θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι, στις σχέσεις του, με τον Ελληνικό λαό, ο Κ. Καραμανλής ήταν απόλυτα ειλικρινής. Είχε το θάρρος να πει την αλήθεια στον Ελληνικό λαό, στον οποίον ούτε έταξε ούτε μοίρασε φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις. Απλά, αφού, με πλήρη ειλικρίνεια, εξέθεσε, στους πολίτες, την κατάσταση, ζήτησε την εμπιστοσύνη τους και την 3ετή ανοχή και υπομονή τους. Δυστυχώς, όμως, ο λαός, φαίνεται, πως δεν θέλει να ακούει την αλήθεια, παρά προτιμά να ακούει ό,τι χαϊδεύει τα αυτιά του, ας πρόκειται και για τερατώδη και πασιφανή ψέματα, αλλά, ακόμη και για αναίσχυντη, εις βάρος του, κοροϊδία.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο Κ. Καραμανλής παραμένει, επί τόσους μήνες, σιωπηλός και δεν αντικρούει τα όσα εξαπολύονται, εις βάρος του και εις βάρος των κυβερνήσεών του. Κι όμως, ο Κ. Καραμανλής, προεκλογικά και μέσα από τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις του, έχει δώσει όλες τις απαντήσεις, επί όλων, ανεξαιρέτως, των θεμάτων, έχει κάνει την απογραφή και αυτοκριτική του, έχει δώσει τις εξηγήσεις στον Ελλ. λαό και έχει αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες, ακόμη και για θέματα, για τα οποία ο ίδιος ουδεμία ευθύνη είχε. Ό,τι, δηλαδή, ήταν να πει και του επιτρέπετο, το έχει πει. Σήμερα, κι αν ακόμη απεφάσιζε να μιλήσει, είναι βέβαιο, πως τα λόγια του θα πήγαιναν χαμένα, αφού θα μιλούσε σε «ώτα μη ακουόντων», ενώ ό, τι κι αν έλεγε θα διαστρεβλώνετο, από τα γνωστά ΜΜΕ, που θα εύρισκαν, βεβαίως, και την ευκαιρία να αποστρέψουν το ενδιαφέρον του κόσμου, από τα όσα σοβαρότατα συμβαίνουν, σήμερα, τα οποία αφορούν όλους μας, αφού εφτελίζουν την ζωή και την αξιοπρέπειά μας και μας βάζουν σε μεγάλες και πολύχρονες δυσκολίες, από τις οποίες δεν ξέρουμε αν, τελικά, θα μπορέσουμε, ποτέ, να βγούμε. Εξ άλλου, όλοι, λίγο – πολύ, γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες, του «πολέμου», κατά του Κ. Καραμανλή και της Ν.Δ. Αν, τώρα, ορισμένοι επιθυμούν να ακούσουν, από το στόμα του, ότι η όλη «επίθεση» εναντίον του και τα εξ αυτής αποτελέσματα, είχαν, ως πραγματική αιτία, το γεγονός ότι, παρά τις πιέσεις, δεν υπεραμύνθηκε του σχεδίου Ανάν, ότι, παρά την αντίθετη βούληση των ΗΠΑ, προχώρησε στις συμφωνίες, με την Ρωσία, για τους αγωγούς Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και South Stream, ότι, παρά την αντίθετη βούληση, αλλά και τις πιέσεις των ΗΠΑ, άσκησε veto, για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (ας μην ξεχνάμε, πως οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει, στα Σκόπια, την μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή – και όχι μόνον – βάση τους και επιθυμούν, διακαώς, την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, καθώς και στην Ε.Ε.), αυτά, όσο και αν συζητούνται, μεταξύ μας και όσο και αν αποτελούν «κοινό μυστικό», δεν είναι δυνατόν να ειπωθούν από τον ίδιον. Ούτε, βεβαίως, μπορεί να αποκαλυφθεί, από τον ίδιον, ο λόγος, για τον οποίο στοχοποιήθηκαν, επί των ημερών του, από τους όποιους εμπρηστές, ολόκληρη η Ελλάδα, αλλά και η Αθήνα, που κατακάηκαν και όχι, μόνον, μια φορά.
Γι’ αυτό και ορισμένοι φίλοι του Κ. Καραμανλή δεν θα πρέπει να αισθάνονται απογοήτευση ή/και αγανάκτηση, για την «σιωπή» του Κ. Καραμανλή. Αντιθέτως, η σιωπή του θα πρέπει να τους προβληματίσει και, μάλιστα, ιδιαίτερα σοβαρά, διότι, όπως και να το κάνουμε, είναι εξόχως… εκκωφαντική και, ομολογουμένως, τα λέει όλα. ΄Οποιος, λοιπόν, δεν καταλαβαίνει την σημερινή σιωπή του Κ. Καραμανλή, φαίνεται, πως δεν έχει καταλάβει ούτε τα λόγια του.
Αντιθέτως, ο ΓΑΠ - καίτοι εγνώριζε την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας μας και ότι δεν είχε την δυνατότητα να δώσει, στον Ελληνικό λαό, ούτε μια δραχμή - εψεύδετο, ασυστόλως, υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες και διαβεβαιώνοντας τον Ελληνικό λαό, πως: «χρήματα υπάρχουν και, μάλιστα, πολλά», μόνο και μόνο, για να τον παραπλανήσει και να υφαρπάξει την ψήφο του. Στην συνέχεια και ενώ έλαβε την πολυπόθητη, γι’ αυτόν, εξουσία, αντί να λάβει, άμεσως, μέτρα, ώστε να συγκρατήσει την οικονομία, άφησε να περάσει μεγάλο και πολύτιμο χρονικό διάστημα, που δυσχέρανε, κατά πολύ, την οικονομική μας κατάσταση, ενώ ο ίδιος και η παρέα του περιδιάβαιναν, ανά την Ευρώπη και την Αμερική, διατυμπανίζοντας, πως η χώρα μας βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας και παρομοιάζοντάς την με τον «Τιτανικό», κλείνοντας, έτσι, τις πόρτες βοηθείας, ενώ, παράλληλα, αρνήθηκαν να λάβουν, τον Δεκέμβριο του 2009, προσφερόμενο δάνειο 15 δισεκατομμυρίων Ευρώ, με επιτόκιο 1,5% (επί πλέον των Γερμανικών ομολόγων) - έλαβαν, μόνον τα 5 εκατ. Ευρώ, αν και γνώριζαν πως το ποσό αυτό δεν επαρκούσε για την κάλυψη των αμέσων υποχρεώσεων της χώρας μας -, αρνήθηκαν, τον Ιανουάριο του 2010, να λάβουν δάνειο 20 δισεκατ. Ευρώ, με επιτόκιο 5,5,%, αλλά … «θυμήθηκαν», πως η χώρα μας έπρεπε να δανεισθεί, για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ανάγκες της, όταν τα επιτόκια είχαν υπερβεί το 8% και είχαν καταστεί απαγορευτικά και το ΔΝΤ φάνταζε, πλέον, ως μονόδρομος.
Δι’ αυτού του, ομολογουμένως, σατανικού τρόπου, ο ΓΑΠ και η παρέα του δρομολόγησαν τις διαδικασίες και έστρωσαν τον δρόμο, που, τελικά, μας οδήγησε στα δόντια του ΔΝΤ, το οποίο, όπως, τουλάχιστον, φαίνεται, ήταν και ο πρωταρχικός τους στόχος και η μόνη επιδίωξή τους.
Είναι γεγονός, πώς οι μετέπειτα εξελίξεις δικαίωσαν, πλήρως, τον Κ. Καραμανλή, αλλά, δυστυχώς, είναι, πλέον, αργά. Οι ΄Ελληνες και, ιδιαίτερα, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ., παρασυρθέντες, όπως προελέχθη, από την καθημερινή, ολοκληρωτική και πολύπλευρη επίθεση του συνόλου των ηλεκτρονικών μέσων ενημερώσεως και του μεγαλύτερου μέρους του έντυπου τύπου, κατά του Κ. Καραμανλή, ατομικώς, αλλά και κατά της Ν.Δ. και των στελεχών της, δεν στήριξαν, όπως είχαν υποχρέωση, έναντι της Πατρίδας, του εαυτού τους και των παιδιών τους, ούτε τον ίδιον, ούτε την παράταξη της Ν. Δ. Όπως προκύπτει - και, μάλιστα, κατά άμεσον τρόπο -, από τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών του 2009, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. δεν μετεστράφησαν και δεν ψήφισαν το Πασοκ - αφού, οι ψήφοι, που έλαβε το Πασοκ ήταν, μόλις, 9.000 περισσότερες, από εκείνες, που είχε λάβει το 2004, όταν είχε χάσει, παταγωδώς, τις εκλογές -, αλλά επέλεξαν την αποχή, την άκυρη ή την λευκή ψήφο ή άλλα μικρότερα κόμματα, για να δείξουν, έτσι, την αγανάκτηση ή/και απογοήτευσή τους, με συνέπεια, όμως, σήμερα, να φθάσουμε στο έσχατο σημείο, που βρισκόμαστε και να είμαστε καταδικασμένοι να διαχειρίζεται τις τύχες της Ελλάδος και των Ελλήνων ένας ολίγιστος και δεδομένος Πρωθυπουργός.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, για τα «έργα και τις ημέρες» του Κ. Καραμανλή, ο οποίος, δικαιώνεται, ήδη, πλήρως, από την εξέλιξη των πραγμάτων και τον οποίον – είναι βέβαιον - , πως θα δικαιώσει, πλήρως, και ο Ιστορικός του μέλλοντος, που, με την ευθυκρισία, την αντικειμενικότητα και την αποστασιοποίηση, από τις προσωπικές επιθυμίες και τις συναισθηματικές προσεγγίσεις, που επιφέρει η χρονική απόσταση, θα αναδείξει το έργο και την προσωπικότητα του Κ. Καραμανλή του νεώτερου, κατατάσσοντάς τον στους μεγάλους ΄Ελληνες πολιτικούς, ενώ - βέβαιον, επίσης, είναι -, πως θα κατατάξει τον Γιώργο Παπανδρέου του Ανδρέα στις μαύρες δέλτους της Ιστορίας μας.
***************
Ειρήνη Α. Γαλαντή
Ιούλιος 2010
Η συμπεριφορά, όμως, των .... "νεοδημοκρατών", που καταφέρονται, με τόση μανία, κατά του Κ. Καραμανλή, δεν μπορεί, επ' ουδενί, να χαρακτηρισθεί "φυσιολογική" ή "δικαιολογημένη", ιδιαίτερα, μάλιστα, αν ληφθεί υπ' όψη, ότι ο Κ. Καραμανλής, προεκλογικά, και τα λάθη των κυβερνήσεών του εντόπισε και τα παραδέχθηκε και τα αξιολόγησε και έκανε τον απολογισμό του στον Ελλ. λαό και, τέλος, αξιοπρεπέστατα, ανέλαβε και την πολιτική, επ' αυτών, ευθύνη, χωρίς, καν, να εξετάσει αν, πράγματι, την είχε ή όχι..., με αποτέλεσμα η συμπεριφορά των συγκεκριμένων νεοδημοκρατών να είναι, όντως, αξιοπερίεργη, ενώ ουδέν θετικό να προσφέρει, στο κόμμα της Ν.Δ. και στον νυν πρόεδρο.
Είναι, όμως, άδικο να δέχεται ο Κ. Καραμανλής αυτόν τον καταιγισμό κατηγοριών, από εχθρούς και... "φίλους", οι οποίοι, πάντως, επιμελώς, θέλουν να αγνοούν το τεράστιο κυβερνητικό έργο, που επετεύχθη, επί των ημερών του.
Προς άρση, λοιπόν, αυτής της απαράδεκτης καταστάσεως, γράφτηκε το κείμενο, που ακολουθεί.
Θα ήθελα, να διευκρινίσω, πως, γράφοντάς το, είχα την επιθυμία, να εκφράσω όχι, μόνον, τις δικές μου απόψεις και τα δικά μου συναισθήματα, αλλά, επίσης, τις απόψεις και τα συναισθήματα και όσων ομοϊδεατών μου βλέπουν τα πράγματα, από την ίδια, με μένα, σκοπιά και, ενδεχομένως, υιοθετούν το παρόν κείμενο. Γι' αυτό ας μου επιτραπεί η χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου και ας μου συγχωρεθεί η αρκετά μεγάλη έκταση του κειμένου, που, όμως, νομίζω, πως είναι δικαιολογημένη..
΄Οσοι, λοιπόν, υιοθετούμε το παρόν κείμενο, θέλουμε, πρώτα απ’ όλα, να ξεκαθαρίσουμε, ότι, ακόμη κι αν είμαστε προσωπολάτρες, δεν φορούμε παρωπίδες. ΄Εχουμε, δηλαδή, και την ευθυκρισία, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη, αλλά και το θάρρος να αποδεχόμαστε τα σφάλματα και τις λανθασμένες πολιτικές και επιλογές - σε όποιες, βεβαίως, περιπτώσεις υπήρξαν -, από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ., κατά την πρωθυπουργία του Κ. Καραμανλή.
Υπάρχει, όμως, τεράστια απόσταση, από το σημείο να έχουμε το θάρρος να αποδεχόμεθα τα όποια λάθη και παραλείψεις των κυβερνήσεων της Ν.Δ., ασκώντας και την δέουσα κριτική, μέχρι του σημείου να βλέπουμε να μηδενίζεται το κολοσσιαίο, πράγματι, έργο των πεντέμισι ετών διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή και να καθιστάμεθα μάρτυρες μιας μεθοδευμένης και λυσσαλέας προσπάθειας απαξιώσεως του έργου και αποδομήσεως της προσωπικότητάς του.
Είναι γεγονός, πως έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση, έναντι της οποίας είναι αδύνατο να παραμένουμε, πλέον, απαθείς.
Ως ενεργοί πολίτες και ως δεδηλωμένοι οπαδοί της Ν.Δ. και των αξιών, που αυτή η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη πρεσβεύει - η οποία έχει αποδείξει, διαχρονικά, ότι θέτει την προστασία του Εθνικού και Δημοσίου συμφέροντος υπεράνω προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων -, θέλουμε, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, τόσον έναντι της χώρας μας, όσον και της παρατάξεώς μας, να αναδείξουμε, στον Ελληνικό λαό, τα χονδροειδή ψέματα, που η προπαγάνδα του Πασοκ κατασκεύασε και προσπαθεί, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων - που αυτό το ίδιο, κατά την υπερεικοσαετή φαύλη διακυβέρνησή του, εξέθρεψε -, να επιβάλει, ως, δήθεν, αλήθεια, παραποιώντας τα πραγματικά στοιχεία και γεγονότα.
Η Ν.Δ. και, ιδιαίτερα, ο Κ. Καραμανλής, από τότε, ακόμη, που ανέλαβε την ηγεσία της Ν.Δ., αντιμετωπίσθηκαν αρνητικά – για να μην πούμε «εχθρικά» -, από τα φιλικά, προς το Πασοκ, ΜΜΕ, που είναι και τα περισσότερα. Η κατάσταση, βεβαίως, χειροτέρεψε, το 2004, με την ανάληψη της εξουσίας από την Ν.Δ. Η τακτική, που τα εν λόγω ΜΜΕ ακολούθησαν, ήταν, αφ’ ενός, η αποσιώπηση ή ο υποβιβασμός και, εν πάση περιπτώσει, η μη ανάδειξη του, ομολογουμένως, τεράστιου κυβερνητικού έργου της Ν.Δ., αφ’ ετέρου, η υπερβολική προβολή και ανάδειξη οποιουδήποτε «αρνητικού», γι’ αυτήν, θέματος και, τέλος, η εκτόξευση τόνων λάσπης και παραπληροφορήσεως, με στόχο την απαξίωση του κυβερνητικού έργου και, παράλληλα, την αποδόμηση της προσωπικότητας του Κ. Καραμανλή. ΄Ετσι, προβλήθηκαν εκπομπές επί εκπομπών και έγιναν «τηλεδίκες» επί «τηλεδικών», στις οποίες, με απλές εικασίες, συνειρμούς και, πάντως, χωρίς αποδείξεις, «δικάσθηκαν και καταδικάσθηκαν» σωρός στελεχών της Ν.Δ. ΄Οσον αφορά, λοιπόν, την Ν.Δ., τα εν λόγω ΜΜΕ παρουσίαζαν την «τρίχα», ως «τριχιά» και διΰλιζαν τον κώνωπα, ενώ, ως προς το Πασοκ, κατάπιναν την κάμηλον. Την ίδια, άλλωστε, τακτική, ακολουθούν και σήμερα. Με τον τρόπο, όμως, αυτόν, παρουσιάζοντας, δηλαδή, τα πράγματα, κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντά τους, τα εν λόγω ΜΜΕ κατάφεραν, τελικά, να επηρεάσουν την κοινή γνώμη - που, δυστυχώς, εμπιστεύθηκε και εξακολουθεί να εμπιστεύεται την «ενημέρωσή» της, αποκλειστικά, σ’ αυτά – και να την στρέψουν εναντίον της Ν.Δ. και του Κ. Καραμανλή. Ακόμη και οπαδοί της Ν.Δ. υπέστησαν την «πλύση εγκεφάλου» των ΜΜΕ και επηρεασμένοι, από την συνεχή προπαγάνδα τους, γύρισαν, τελικά, την πλάτη, στην Ν.Δ. και στον Κ. Καραμανλή – με τα γνωστά, σήμερα, αποτελέσματα -, αποδεχόμενοι, ως αλήθειες, τα ψέματα και την λάσπη, που, ανελέητα και επί χρόνια, εκτοξεύοντο, απ’ αυτά, εναντίον τους.
Είναι γεγονός, πως κάποια στελέχη της Ν.Δ. δεν στάθηκαν στο ύψος τους, δεν αναγνώρισαν την τιμή, που τους έκανε ο Κ. Καραμανλής, αναθέτοντάς τους θέσεις και αξιώματα και, τελικά, δεν απεδείχθησαν άξιοι της εμπιστοσύνης του, αφού, με την συμπεριφορά τους, δημιούργησαν πρόβλημα και στον Κ. Καραμανλή και στην κυβέρνηση της Ν.Δ. και στην Παράταξή μας. Είναι, πάντως, αλήθεια, πως όλοι όσων τα ονόματα αναμείχθηκαν σε «περίεργες» ιστορίες, απομακρύνθησαν, αμέσως από τις θέσεις τους και, όταν έπρεπε, οδηγήθηκαν στην δικαιοσύνη. Αυτή η αντιμετώπιση ήταν καινοφανής, στην πολιτική ζωή του τόπου, λαμβανομένου υπ’ όψη, ότι, επί των κυβερνήσεων του Πασοκ, ίσχυε η ατιμωρησία και, μάλιστα, σε όλο της το μεγαλείο.
Είναι, επίσης, γεγονός, ότι και ο Κ. Καραμανλής, κατά την άσκηση της πρωθυπουργίας του, την περίοδο 2004 -2009, έκανε και λάθη, όπως, άλλωστε και ο ίδιος έχει παραδεχθεί.
Το πρώτο και μεγαλύτερο λάθος του ήταν, ότι κυβέρνησε με αντιλήψεις Ευρωπαίου πολιτικού - Σκανδιναυϊκής, μάλιστα, χώρας -, χωρίς να προχωρήσει, αμέσως, σε αλλαγές των προσώπων, που συνιστούσαν το βαθύ κράτος του Πασοκ, με συνέπεια το έργο της κυβερνήσεώς του να «σαμποτάρεται» εκ των έσω και να μην είναι δυνατή η εφαρμογή της πολιτικής της. Κλασσική περίπτωση, η κατάρρευση του εισπρακτικού μηχανισμού του Δημοσίου, από τα ελεγχόμενα, από το Πασοκ, συνδικάτα, με συνέπεια, την έκρηξη του χρέους.
Ο Κ. Καραμανλής, κρίνων εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν μπορούσε να πιστέψει, ούτε καν να διανοηθεί, πως υπήρχε, ποτέ, περίπτωση ΄Ελληνες, για χάρη των κομματικών τους συμφερόντων, να εργασθούν, συνειδητά, κατά της χώρας μας. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η αλήθεια, την οποία, βεβαίως, ουδέποτε θα αναδείξουν τα ΜΜΕ.
Το δεύτερο λάθος του ήταν, ότι έδειξε μεγαθυμία, έναντι των πολιτικών του αντιπάλων. Αντί, λοιπόν, να συστήσει Εξεταστικές Επιτροπές και αντί να μετατρέψει την Ελλ. Βουλή και την χώρα μας, σε ένα τεράστιο Δικαστήριο, παραπέμποντας, σε Προανακριτικές Επιτροπές, την σωρεία των σκανδάλων, που βάραιναν την κυβέρνηση Σημίτη, με μέγιστο εκείνο του Χρηματιστηρίου - όπου χάθηκαν οι οικονομίες μιας ζωής του Ελληνικού λαού -, προτίμησε, χάρη της ψυχικής ενότητας των Ελλήνων και της εθνικής σύμπνοιας, να μην διαχωρίσει τον λαό, σε δυο αλληλοσπαρασσόμενα στρατόπεδα, παρά να αφήσει την Δικαιοσύνη να κάνει το έργο της, όσο χρονοβόρο κι αν ήταν. Εξ άλλου, η τακτική, που ακολουθήθηκε, το 1990, από τον Κ. Μητσοτάκη, με την παραπομπή του Ανδρέα και του Μ. Κουτσόγιωργα στο Ειδικό Δικαστήριο, δεν θεωρήθηκε, στην συνέχεια, ως επιτυχής, ενώ, σίγουρα, ουδέν προσέφερε στην «κάθαρση» , ούτε οφέλησε κάποιον, πολύ δε περισσότερο, τον ίδιον τον Ελληνικό λαό.
Το τρίτο λάθος του ήταν, ότι δεν ανέδειξε - στις σωστές του, τουλάχιστον, διαστάσεις - το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας, όπως το παρέλαβε, από την κυβέρνηση Σημίτη και δεν προχώρησε σε σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, για την κατάντια της οικονομίας, την «δημιουργική λογιστική» και την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων, αλλά και τους «άθλους», με την Goldman Sachs, με αποτέλεσμα, να φθάσουμε, σήμερα, στο σημείο, να είναι η κυβέρνηση ΓΑΠ εκείνη, που να απειλεί με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής. Απειλεί, δηλαδή, σήμερα, με σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, η κυβέρνηση του Πασοκ, του οποίου οι, κατά καιρούς, κυβερνήσεις είναι εκείνες, που φέρουν το μέγιστο μερίδιο ευθύνης, για την τραγική κατάσταση της οικονομίας μας, γεγονός, που γνωρίζει, άριστα, η κυβέρνηση του ΓΑΠ, γι’αυτό, άλλωστε, και δεν τολμά να συμπεριλάβει, στο ερευνητέο διάστημα, και την περίοδο 1993 - 2004, αλλά, υπούλως και τεχνηέντως, επιδιώκει να περιορίσει την σχετική έρευνα στην περίοδο 2004 -2009, δηλαδή, στην περίοδο της διακυβερνήσεως της Ν.Δ.! Παρά ταύτα, με περισσή υποκρισία, ευαγγελίζεται την, δήθεν, «κάθαρση».
Δυστυχώς, όμως, αυτές είναι οι συνέπειες της μεγαθυμίας του Κ. Καραμανλή.
Το τέταρτο και τελευταίο λάθος του Κ. Καραμανλή ήταν, ότι έδειξε, σε ορισμένα πρόσωπα, περισσότερη εμπιστοσύνη, από εκείνη, που πρέπει να έχει ένας πρωθυπουργός, όσον αφορά τους συνεργάτες του. Στην πολιτική, δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί και, απ’ ότι φαίνεται, ούτε «φιλίες». Ο αείμνηστος Εθνάρχης μας και θείος του, Κων/νος Καραμανλής, είχε πει το περίφημο: «στέγνωσα την ψυχή μου, για να κυβερνήσω», υπονοώντας, ότι έμεινε μόνος του, χωρίς φίλους, προκειμένου να μπορέσει να κυβερνήσει.
Ο Κ. Καραμανλής ο νεώτερος είναι πολύ ανθρώπινος κι αυτό - ενώ, για ένα «κοινό» άνθρωπο, είναι εξαιρετικό προτέρημα -, σε ένα πολιτικό ηγέτη, δημιουργεί προβλήματα.
ΑΥΤΑ, σε γενικές γραμμές, ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΑΘΗ του Κ. Καραμανλή.
Εμείς, όπως διευκρινίσαμε στην αρχή, δεν φοράμε παρωπίδες. Πρέπει, όμως, να τονίσουμε, ότι, σίγουρα, προτιμούμε ένα πολιτικό ηγέτη ανθρώπινο, μεγαλόθυμο, με αντιλήψεις πολιτικού του 21ου αιώνα, που διαπνέεται από το Εθνικό συμφέρον και την αγάπη προς την Πατρίδα και τον λαό, από κάποιους άλλους πολιτικούς, κατευθυνόμενους και υποταγέντες στα όποια ντόπια και ξένα συμφέροντα.
ΕΙΝΑΙ, όμως, ΩΡΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ.
Προ παντός ετέρου, θα πρέπει να επισημάνουμε, πως, όταν η Ν.Δ. και ο Κ. Καραμανλής ανέλαβαν την εξουσία, τον Μάρτιο του 2004, το δημόσιο χρέος της χώρας μας ήταν στο 107-108 % του ΑΕΠ - που σημαίνει, πως, από τα 100 Ευρώ, που εισέπραττε η Ελλάδα, όφειλε, μόνο για δάνεια και τόκους, … 107-108 Ευρώ -, το έλλειμμα ήταν στο 7,5 % του ΑΕΠ και η ανεργία στο 11,3 (560.000 άνεργοι).
Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι παρέλαβε ένα υδροκέφαλο και αναποτελεσματικό κράτος, ενώ, 5 μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, πολλά από τα Ολυμπιακά Έργα ήταν ημιτελή.
Το έργο του Κ. Καραμανλή είναι πολυσχιδές και μακράς πνοής. Δεν υπάρχει τμήμα της οικονομίας και της κοινωνίας, για το οποίο να μην έλαβε και να μην εφάρμοσε μέτρα αμέσου αποδόσεως, αλλά και μέτρα αποδόσεως σε βάθος χρόνου. Είναι, μάλιστα, το κυβερνητικό έργο του Κ. Καραμανλή τόσο μεγάλο και σημαντικό, για τα μόλις 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε, ώστε, από μόνο του, δίνει την πρέπουσα απάντηση, σε όλους εκείνους τους φαιδρούς και κακοήθεις, που, με περισσή μοχθηρία, διέδιδαν, πως, δήθεν, δεν είχε όρεξη να δουλέψει. ΄Οποιος δεν έχει όρεξη να δουλέψει δεν μπορεί να παράξει τόσο μεγάλο έργο.
΄Οσο για τον τρόπο, με τον οποίο αντιμετώπισε τα Εθνικά μας Θέματα, θεωρούμε, ότι θα περάσουν πολλά χρόνια, για να ξαναδούμε Ηγέτη αυτού του διαμετρήματος.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα, όπως αυτά προκύπτουν, από το έργο του και ας αναφερθούμε - εντελώς, ενδεικτικά, βεβαίως -, σ’ αυτό.
Η πρώτη μεγάλη πρόκληση, αλλά και πρώτη προτεραιότητα, για τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, ήταν η διοργάνωση των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ. Παρέλαβε χαώδη κατάσταση. ΄Εργα ημιτελή, που δημιουργούσαν κίνδυνο απωλείας των Ολυμπιακών Αγώνων. Η κυβέρνηση Σημίτη, λίγους μήνες προ της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε αφήσει τα έργα στην τύχη τους. Ας θυμηθούμε, ότι, κατά την ανάληψη της διακυβερνήσεως της χώρας, από τον Κ. Καραμανλή – δηλαδή, λίγους, μόλις, μήνες, πριν από την διεξαγωγή των Ο.Α. -, ο εργολάβος, που είχε την ευθύνη κατασκευής της Λεωφόρου Μαραθώνος, είχε κηρυχθεί έκπτωτος. Με μια τιτάνεια, όμως, προσπάθεια, από τους υπουργούς της Ν.Δ., υπό την καθοδήγηση, βεβαίως, του Κ. Καραμανλή και με συνεργεία εργατών, που εργάζοντο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο και επί καθημερινής βάσεως, τελείωσαν όλα τα έργα, στην ώρα τους και, έτσι, έστω και με την ψυχή στο στόμα, μπορέσαμε να οργανώσουμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τότε - το 2004, δηλαδή -, η χώρα μας έλαμψε διεθνώς, σε αντίθεση με το σήμερα, που η χώρα μας, εξ αιτίας των επιλογών, ενεργειών και της εν γένει συμπεριφοράς της κυβερνήσεως του ΓΑΠ, έχει απωλέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και έχει καταστεί ο περίγελως της Υφήλιου και το παράδειγμα προς αποφυγή.
Στην ΠΑΙΔΕΙΑ, έλαβε πρόνοια κατασκευής εκατοντάδων νέων σχολείων και νέων αιθουσών διδασκαλίας, αλλά και ανακαινίσεως παλαιοτέρων, ώστε να υπάρχουν σωστές συνθήκες εκπαιδεύσεως. Στα, μόλις, 5,5 χρόνια, που κυβέρνησε η Ν.Δ., κατασκευάστηκαν 580 νέες σχολικές μονάδες, αναπλάστηκαν 300 παλιές, ενώ ευρίσκετο σε εξέλιξη και υλοποιείτο η κατασκευή άλλων 1.233 και δημιουργούντο 55 νέα ειδικά σχολεία. Παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις, με ψήφιση νόμου, έβαλε στην σωστή της βάση την έννοια του «ασύλου» στα Πανεπιστήμια, παρέχοντας το δικαίωμα, στους Πρυτάνεις, να ζητούν την επέμβαση της αστυνομίας, όταν το κρίνουν απαραίτητο. Και είναι ορθό, διότι, βεβαίως, η καθιέρωση της «ασυλίας», στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αφορούσε, την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών, και όχι την ασυδοσία, την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας και την κάλυψη εγκληματικών πράξεων, όπως είχε καταντήσει. Στήριξε την Μαριέττα Γιαννάκου και, για πρώτη φορά, ψηφίστηκε νόμος, που αντιμετώπιζε τα θέματα της Παιδείας και, ειδικά, της ανώτερης και ανώτατης, στις σωστές τους βάσεις, καθιερώνοντας την αξιολόγηση του έργου των διδασκόντων, γεγονός, που φάνηκε αδιανόητο στην Πασοκοκρατούμενη και Αριστεροκρατούμενη Πανεπιστημιακή Κοινότητα, η οποία, συνεπικουρούμενη από τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που τρομοκρατούσε τους φοιτητές και απαγόρευε την είσοδό τους στα Πανεπιστήμια, ξεκίνησε απεργίες, για να μην εφαρμοσθεί ο νόμος. Δηλαδή, για να μην κρίνεται το έργο τους και να μη αξιολογούνται οι κ.κ. καθηγητές του Πασοκ και της Αριστεράς, που επιθυμούν να είναι ανεξέλεγκτοι.
Σήμερα, βλέπουμε, ότι οδηγούμεθα στην κατάργηση του νόμου, που απέβλεπε στην ανύψωση της στάθμης των Πανεπιστημίων μας και της, σ’ αυτά, διδασκαλίας. Και δεν είναι, μόνον, αυτό, αλλά καταργήθηκε και η βάση του δέκα (10), για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με αποτέλεσμα να εισάγονται σε σχολές παιδιά, που έλαβαν τους βαθμούς 4 και 5 στις εισαγωγικές εξετάσεις. Διερωτάται κανείς τι είδους γνώσεις θα έχουν τα παιδιά, που θα βγαίνουν από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ και τι είδους Παιδεία θα υπάρχει στην χώρα μας.
Στα ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ, η κυβέρνηση της Ν.Δ. - εκτός από εκατοντάδες μικρά και μεγαλύτερα έργα, σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε τοπικό ή νομαρχιακό επίπεδο - προχώρησε την κατασκευή της Εθνικής Οδού Αθηνών – Θεσσαλονίκης, με αποπεράτωση του Πέταλου του Μαλλιακού και κατασκευή 300, επί πλέον, χιλιομέτρων - ας θυμηθούμε, τι έγινε, επί Λαλιώτη, στην Μαλακάσα, όπου όλος ο δρόμος «έφυγε», σε μια νεροποντή. Αποπεράτωσε το μεγαλύτερο και δυσκολότερο κομμάτι της Εγνατίας Οδού, με τους κατακόρυφους άξονες. Συγκεκριμένως, ολοκλήρωσε την Εγνατία Οδό, με την κατασκευή 509 νέων χιλιομέτρων, που ήταν και τα δυσκολότερα (αυτά, με τα συνεχή και αλλεπάλληλα τούνελ), υλοποιώντας, έτσι, σε 5,5, μόλις, χρόνια, περισσότερο έργο, από εκείνο, που είχε υλοποιήσει το Πασοκ, κατά την προηγούμενη 10ετία. Επίσης, επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή, ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την κατασκευή των οδών αναπτύξεως (η Ιωνία Οδός, οι 2 μεγάλοι εθνικοί άξονες στην Πελοπόννησο, δηλαδή, η Εθνική οδός Κορίνθου – Πατρών – Καλαμάτας και η οδός Τριπόλεως – Σπάρτης και ο Άξονας Κεντρ. Ελλάδος), έργα, που έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί, από τα Β.΄ και Γ.΄ Κ.Π.Σ., που διαχειρίσθηκαν οι κυβερνήσεις Σημίτη. Επίσης, επεξετάθη το Μετρό των Αθηνών, σε διπλάσια έκταση και άρχισαν οι εργασίες, οι οποίες συνεχίσθηκαν, με γοργούς ρυθμούς, για την κατασκευή του Μετρό της Θεσσαλονίκης, το οποίο, μάλιστα, σχεδιάζετο να επεκταθεί μέχρι την Καλαμαριά. Εκσυγχρονίσθηκε και επεξετάθη ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος (ΗΣΑΠ), με 3 νέους σταθμούς, ενώ η γραμμή του έφθασε μέχρι τον ΄Αγ. Στέφανο. Το τράμ έφθασε στην Βούλα και είχε ξεκινήσει η επέκτασή του, προς τον Πειραιά. Ολοκληρώθηκε η γραμμή του Προαστιακού, μέχρι την Κόρινθο. Κατασκευάστηκαν 12 λιμάνια. Εκσυγχρονίσθηκαν 8 αεροδρόμια και εκτελούντο έργα σε άλλα 6. Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης, μετά από πολλά χρόνια, άνοιξε και πάλι τις πύλες του στο κοινό, με μια μόνιμη έκθεση, αφιερωμένη στην ιστορία της πόλεως της Θεσσαλονίκης. Εκσυγχρονίσθηκε το αρδευτικό έργο του Αξιού. Ανακατασκευάσθηκε το αρδευτικό δίκτυο του Δήμου Κατερίνης. Κατασκευάσθηκε φράγμα στην λεκάνη Φιλιατρινού του Ν. Μεσσηνίας. Κατασκευάστηκε το φράγμα Τσικαλαριού στην Νάξο. ΄Εγιναν έργα, για την μεταφορά νερού, από τον Νέστο, στην πεδιάδα της Ξάνθης. ΄Εγινε το αρδευτικό έργο Βορείας Ζώνης Λίμνης Πολυφύτου Ν. Κοζάνης. Εκσυχρονίσθηκαν και ανακαινίσθηκαν τμήματα αρδευτικών δικτύων του λεκανοπεδίου Ιωαννίνων. ΄Εγινε ο σταθμός υγροποιημένων φυσικών αερίων στην Β. Ελλάδα. Ξεκίνησε και περατώθηκε το έργο αξιοποιήσεως των υδάτων του Ανάβαλου, που ήταν, επί μια 20ετία, στα σχέδια. Ολοκληρώθηκε το νέο Μουσείο της Ακροπόλεως, καθώς και το Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας. Καθιερώθηκε ψηφιακή έκθεση, που φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας, όπου, μέσω προηγμένων τεχνολογιών και ψηφιακών εργαλείων, παρέχονται ιστορικές πληροφορίες, για τους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Επί Ν.Δ., εκτελείτο το μεγαλύτερο πρόγραμμα έργων υποδομής, ύψους 19 δις Ευρώ. Από αυτά, μέσω της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), του οποίου η εφαρμογή αποτέλεσε Ευρωπαϊκή πρωτοπορία της κυβερνήσεως της Ν.Δ., εκτελούντο 407 νέα έργα.
Γενικώς, επί εποχής Κ. Καραμανλή, η Ελλάδα είχε, πράγματι, μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργοτάξιο.
Στον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΤΟΜΕΑ, παρ’ όλες τις πιέσεις των διεθνών κύκλων, ο Κ. Καραμανλής όχι, μόνον, δεν δέχθηκε αλλαγές, αλλ’ αντιθέτως, ισχυροποίησε τις συλλογικές συμβάσεις. Αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες, κατά 63%. Αύξησε το επίδομα ανεργίας, από 311 ευρώ, το 2004, σε 454 Ευρώ. Αύξησε το ΕΚΑΣ, από 141 Ευρώ, το 2004, σε 230 Ευρώ. ΄Ιδρυσε το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, για να ανακουφίσει τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας. ΄Εδωσε έκτακτα επιδόματα, συνολικού ύψους 300 εκατ. Ευρώ, για ενίσχυση συνταξιούχων και δικαιούχων ΕΚΑΣ και ΟΓΑ, αλλά ενίσχυσε και ανέργους του ΟΑΕΔ και άτομα, με ειδικές ανάγκες. ΄Εδωσε 500 εκατ. Ευρώ, για ενίσχυση του εισοδήματος των αγροτών. Αύξησε την βασική σύνταξη, κατά 64% (από 201 Ευρώ, το 2004, σε 330 Ευρώ). ΄Εδωσε ενίσχυση 2.000 Ευρώ, για κάθε παιδί, πέραν του 3ου. ΄Ελυσε το θέμα με τα πανωτόκια, που, επί σειρά ετών, βασάνιζε τον Ελλ. λαό. Επέστρεψε, σε όλους τους συνταξιούχους, το ΛΑΦΚΑ, που, παρανόμως, κατακρατούσε, από τους συνταξιούχους, η κυβέρνηση Σημίτη.
Σήμερα, με την κυβέρνηση του ΓΑΠ, το Κοινωνικό Κράτος και οι Εργασικές Πρόνοιες εξαφανίζονται και, με τις ευλογίες του ΔΝΤ - στο οποίο μας οδήγησε ο ΓΑΠ, ερήμην και άνευ της εγκρίσεως ή συγκαταθέσεώς μας, δηλαδή, παρανόμως -, εισερχόμεθα σε κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα, όπου οι ΄Ελληνες εργαζόμενοι καλούνται να δουλεύουν, ως είλωτες, με μισθό πείνας, χωρίς ωράριο, επί 40, τουλάχιστον, χρόνια και με την Δαμόκλειο σπάθη της απολύσεως, συνεχώς, πάνω από το κεφάλι τους, ώστε, στα 65 τους – αν, βεβαίως, κατορθώσουν να επιζήσουν, μέχρι τότε -, να λάβουν, ως σύνταξη, ψίχουλα, που δεν θα τους φθάνουν ούτε για να περάσουν την μια εβδομάδα, από τις τέσσερις, του μήνα.
Στην ΥΓΕΙΑ, η κυβέρνηση της Ν.Δ. ξεκίνησε και αποπεράτωσε σειρά νοσοκομείων στην περιφέρεια. Λειτούργησε το «ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ», που, επί Σημίτη, απαξιώνετο, κλεισμένο, λόγω αντιδικίας του με το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παραδόθηκαν έξι (6) νέα Κέντρα Υγείας και δύο (2), ακόμη, ευρίσκοντο υπό κατασκευή. Παραδόθηκαν τρία (3) νέα Νοσοκομεία (Βόλου, Καβάλας, Γεν. Ογκολογικό - Αγ. Ανάργυροι) και κατασκευάζοντο άλλα επτά (7) (Κέρκυρα, Κατερίνη, Ζάκυνθο, Χίο, Αγρίνιο, Χαλκίδα, Θήρα). Επεκτάθηκαν και αναβαθμίστηκαν οκτώ (8) Νοσοκομεία και ευρίσκοντο, υπό κατασκευή, οι επεκτάσεις και αναβαθμίσεις άλλων εννέα (9).
Επί διακυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, βελτιώθηκαν, αισθητά, οι παρέχομενες, προς τους ασφαλισμένους, υγειονομικές και νοσοκομειακές υπηρεσίες, εν αντιθέσει με σήμερα, που δεν υπάρχουν ούτε ….γάζες και κινδυνεύουν η υγεία, η σωματική ακεραιότητα, ακόμη και η ζωή των πολιτών, ιδιαίτερα, μάλιστα, εκείνων, που πάσχουν από χρόνια νοσήματα.
Στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ, ο Κ. Καραμανλής λειτούργησε με μόνη πρόνοια και προτεραιότητα την θωράκιση της Πατρίδας, με ενίσχυση και ενδυνάμωση των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σήμερα, η κυβέρνηση ΓΑΠ παραλαμβάνει, από τους Γερμανούς, υποβρύχιο - που, μέχρι σήμερα, αρνούμεθα να παραλάβουμε, διότι….γέρνει -, για το οποίο η χώρα μας πλήρωσε 500 εκατομμύρια Ευρώ και για το οποίο, σύμφωνα με τις καταγγελίες, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τα γερμανικά ναυπηγεία κατέβαλαν, επί εποχής Σημίτη, για μίζες, 70 εκατομμύρια Ευρώ.
Για το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ο Κ. Καραμανλής αντέστη στις πολλαπλές πιέσεις του ξένου παράγοντα και προχώρησε σε συμφωνίες, που ήταν λίαν επωφελείς για την Ελλάδα, αφού θα αναβάθμιζαν την γεωστρατηγική της θέση, θα απέτρεπαν την μονομερή εξάρτηση της χώρας μας, από το πετρέλαιο και θα την καθιστούσαν ενεργειακό κόμβο. ΄Ετσι συνήψε συμφωνίες, για τους κάτωθι αγωγούς:
α) Αγωγός διασυνδέσεως Τουρκίας – Ελλάδος – Ιταλίας (δημιουργία διαδρόμου μεταφοράς φυσικού αερίου, από τις χώρες της Κασπίας, προς την Δ. Ευρώπη. Αποτελείται από δύο αγωγούς διασυνδέσεως:
1) τον Ελληνο – Τουρκικό και
2) Τον Ελληνο – Ιταλικό, που αποτελείται από δυο τμήματα, χερσαίο και
υποθαλάσσιο.
β) Αγωγός SOUTH STREAM:
Αγωγός φυσικού αερίου, από Ρωσία. Στόχος η προώθηση της πολιτικής της διαφοροποιήσεως των οδεύσεων ενεργείας της Ε.Ε., με νέα όδευση, μέσω Μαύρης Θάλασσας, προς Ελλάδα και Ευρώπη.
γ) Αγωγός Φυσικού Αερίου Ελλάδας – Βουλγαρίας:
Ο σχεδιασμός του αγωγού, ως αγωγού διπλής ροής, είχε, ως στόχο, την ενίσχυση της ασφαλούς τροφοδοτήσεως της Ελληνικής αγοράς φυσικού αερίου, την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδος στην διαμετακόμιση αερίου, προς Ευρώπη και την ενίσχυση της «περιφερειακής διαστάσεως» του ενεργειακού διαδρόμου Τουρκίας – Ελλάδος – Ιταλίας.
δ) Δεύτερη Ηλεκτρική Διασύνδεση Ελλάδος – Βουλγαρίας:
Η νέα δεύτερη διασύνδετική Γραμμή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, με Βουλγαρία, είχε, ως στόχο, την βελτίωση της ασφάλειας εφοδιασμού ηλεκτρικής ενέργειας και την αξιοπιστία λειτουργίας των ηλεκτρικών συστημάτων των χωρών της Βαλκανικής.
ε) Αγωγός Πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη:
Μεταφορά αργού πετρελαίου, στις διεθνείς αγορές, λειτουργώντας, ως συπληρωματική δίοδος μεταφοράς πετρελαίου, μέσω των στενών Βοσπόρου, γεγονός, που θα συνέβαλε στην μείωση περιβαλλοντικού ρίσκου, άρα και στην αύξηση ενεργειακής ασφάλειας της περιοχής.
Εξ αντιδιαστολής, ο ΓΑΠ, δεν πρόλαβε να εκλεγεί και, αμέσως, «πήρε πίσω» την συμφωνία με τον Πούτιν, για τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, αφήνοντας πεδίο λαμπρό στην Τουρκία και την ευχέρεια να καταστεί εκείνη ο μόνος ενεργειακός κόμβος στη περιοχή μας, ενώ, παράλληλα, άρχισε και τα τετ – α – τετ, με τον Γκρουέφσκι των Σκοπίων, με τον οποίο Κύριος οίδεν τι συζητεί, αφού ουδεμία επίσημη ανακοίνωση έχει εκδοθεί.
Και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι , σχετικά με το σχέδιο Ανάν, που παρουσίασαν οι ΗΠΑ, για το Κυπριακό, ο Κ. Καραμανλής δεν δίστασε να ταχθεί υπέρ του Κυπριακού λαού, δηλώνωντας, ότι εκείνος είναι, που πρέπει να αποφασίσει και η όποια απόφασή του θα είναι σεβαστή και αποδεκτή, από την Ελλάδα, εν αντιθέσει, προς τον ΓΑΠ, που, ως αρχηγός, τότε, της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, ετάχθη, αναφανδόν, υπέρ του σχεδίου Ανάν, αδιαφορώντας για την βούληση του Κυπριακού λαού, ο οποίος, τελικά, το απέρριψε, με πλειοψηφία μεγαλύτερη του 70%.
Πέραν, όμως, όλων αυτών, ο Κ. Καραμανλής ΤΟΛΜΗΣΕ αυτό, που δεν έχει τολμήσει όχι, μόνον, άλλος ΄Ελληνας πολιτικός, αλλά ούτε άλλος Ευρωπαίος Ηγέτης. Όρθωσε, δηλαδή, το ανάστημά του - ορθώνοντας, έτσι, και το Εθνικό Ανάστημά μας - και, ενώπιον του Μπους - του πλανητάρχη, δηλαδή -, ο οποίος δεν πίστευε στα αυτιά του, είπε «ΟΧΙ» στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Αυτή και μόνον η ενέργειά του, κατέταξε τον Κ. Καραμανλή τον νεώτερο, στο Πάνθεον των Μεγάλων Ελλήνων Πρωθυπουργών!
Στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ο Κ. Καραμανλής πήρε μέτρα, αμέσως μόλις ανέλαβε την διακυβέρνηση του τόπου και σταθεροποίησε τα μεγέθη της, που είχαν αλλοιωθεί επικίνδυνα, από την «δημιουργική λογιστική» και τα «κόλπα» με την Goldman Sachs της εποχής Σημίτη. ΄Ετσι, η χώρα μας, όταν της κτύπησε την πόρτα η διεθνής οικονομική κρίση, ήταν θωρακισμένη, γι’ αυτό και τα επακόλουθά της καθυστέρησαν να γίνουν αισθητά, στην Ελλάδα και δεν ήταν τόσο έντονα. Συγχρόνως, φρόντισε να επιτύχει την, κατά 100%, απορροφητικότητα του Γ.΄ ΚΠΣ, η οποία, μετά τα 4 χρόνια εφαρμογής του (2000 – 2004), ήταν, μόλις, στο 23%. Εγγυήθηκε τις καταθέσεις, μέχρι του ποσού των 100.000 Ευρώ (από μ/ 20.000, που ίσχυε). Αύξησε το κατώτερο όριο, για προσωποκράτηση, λόγω μη καταβολής ληξιπροθέσμων οφειλών, μεταξύ ιδιωτών, από 1.550, στις 30.000 Ευρώ. Αποκρατικοποίησε την Ο.Α., μετά από δεκετείς αποτυχημένες προσπάθειες του Πασοκ. Μέσα στα 5,5 χρόνια της διακυβερνήσεως της χώρας από την Ν.Δ., τριπλασιάστηκε η εγκατεστημένη ισχύς ανανεωσίμων πηγών ενεργείας, που είχε εγκατασταθεί τα προηγούμενα 20 χρόνια και από 430, μηνιαίως, το 2004, ανήλθε στα 1.350, με στοχο, το 2020, να παράγεται ενέργεια στο ύψος του 18% της τελικής καταναλώσεως.
Η Ελλάδα, επί ημερών Ν.Δ. και Κ. Καραμανλή, ήταν μια από τις 4 χώρες (Ελλάδα, Γερμανία, Σουηδία, Μ. Βρετανία), που ευρίσκετο μέσα στους στόχους, που όριζε το Πρωτόκολλο του Κιότο, αποδεικνύοντας, με έργα και όχι με λόγια, ότι ευρίσκετο στην πρώτη γραμμή της διεθνούς προσπάθειας, κατά της κλιματικής αλλαγής. Και ας μην ξεχνάμε, πως, από τις 3.000 χωματερές, που παρέλαβε, η Ν.Δ., το 2004, έκλεισε τις 2.500, δείχνοντας και με αυτόν τον τρόπο, το ενδιαφέρον της για το περιβάλλον.
Η Ελλάδα, επί Ν.Δ., ευρίσκετο στην 8 θέση, παγκοσμίως και στην πρώτη στην Ε.Ε., στους ετήσιους ρυθμούς Ευρυζωνικής αναπτύξεως, αφού η διείσδυση της Ευρυζωνικότητας, από 0,1%, το 2004, ανέβηκε στο 13,5%, λαμβάνουσα την 6η θέση, μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης.
Επί ημερών της Ν.Δ., μειώθηκε, κατά 88%, το μέσο κόστος πακέτων συνδέσεως υψηλής ταχύτητας, έχοντας φθάσει στα 25,3 Ευρώ τον μήνα, ενώ, πριν το 2004, κυμαίνετο στα 217 Ευρώ.
Προχώρησε σε ρηξικέλευθες διεθνείς επιλογές, φέρνοντας, στο λιμάνι του Πειραιά, τους Κινέζους της COSCO, επένδυση λίαν επωφελή, για την χώρα μας, που ο ΓΑΠ πολέμησε λυσσαλέα, για να φθάσει, σήμερα, στο σημείο να θεωρει τους Κινέζους, τον «σωτήρα» της παραπαίουσας, από τους ολέθριους χειρισμούς του, εθνικής μας οικονομίας.
ΤΕΛΟΣ, ο Κ. Καραμανλής, με την πολιτική αλλά και κοινωνική του ζωή, έδωσε το άριστο παράδειγμα εντιμότητας, σεμνότητας και ταπεινότητας, σε όλους, ανεξαιρέτως, άσχετα, αν οι περισσότεροι δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να το ακολουθήσουν.
Και θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι, στις σχέσεις του, με τον Ελληνικό λαό, ο Κ. Καραμανλής ήταν απόλυτα ειλικρινής. Είχε το θάρρος να πει την αλήθεια στον Ελληνικό λαό, στον οποίον ούτε έταξε ούτε μοίρασε φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις. Απλά, αφού, με πλήρη ειλικρίνεια, εξέθεσε, στους πολίτες, την κατάσταση, ζήτησε την εμπιστοσύνη τους και την 3ετή ανοχή και υπομονή τους. Δυστυχώς, όμως, ο λαός, φαίνεται, πως δεν θέλει να ακούει την αλήθεια, παρά προτιμά να ακούει ό,τι χαϊδεύει τα αυτιά του, ας πρόκειται και για τερατώδη και πασιφανή ψέματα, αλλά, ακόμη και για αναίσχυντη, εις βάρος του, κοροϊδία.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο Κ. Καραμανλής παραμένει, επί τόσους μήνες, σιωπηλός και δεν αντικρούει τα όσα εξαπολύονται, εις βάρος του και εις βάρος των κυβερνήσεών του. Κι όμως, ο Κ. Καραμανλής, προεκλογικά και μέσα από τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις του, έχει δώσει όλες τις απαντήσεις, επί όλων, ανεξαιρέτως, των θεμάτων, έχει κάνει την απογραφή και αυτοκριτική του, έχει δώσει τις εξηγήσεις στον Ελλ. λαό και έχει αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες, ακόμη και για θέματα, για τα οποία ο ίδιος ουδεμία ευθύνη είχε. Ό,τι, δηλαδή, ήταν να πει και του επιτρέπετο, το έχει πει. Σήμερα, κι αν ακόμη απεφάσιζε να μιλήσει, είναι βέβαιο, πως τα λόγια του θα πήγαιναν χαμένα, αφού θα μιλούσε σε «ώτα μη ακουόντων», ενώ ό, τι κι αν έλεγε θα διαστρεβλώνετο, από τα γνωστά ΜΜΕ, που θα εύρισκαν, βεβαίως, και την ευκαιρία να αποστρέψουν το ενδιαφέρον του κόσμου, από τα όσα σοβαρότατα συμβαίνουν, σήμερα, τα οποία αφορούν όλους μας, αφού εφτελίζουν την ζωή και την αξιοπρέπειά μας και μας βάζουν σε μεγάλες και πολύχρονες δυσκολίες, από τις οποίες δεν ξέρουμε αν, τελικά, θα μπορέσουμε, ποτέ, να βγούμε. Εξ άλλου, όλοι, λίγο – πολύ, γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες, του «πολέμου», κατά του Κ. Καραμανλή και της Ν.Δ. Αν, τώρα, ορισμένοι επιθυμούν να ακούσουν, από το στόμα του, ότι η όλη «επίθεση» εναντίον του και τα εξ αυτής αποτελέσματα, είχαν, ως πραγματική αιτία, το γεγονός ότι, παρά τις πιέσεις, δεν υπεραμύνθηκε του σχεδίου Ανάν, ότι, παρά την αντίθετη βούληση των ΗΠΑ, προχώρησε στις συμφωνίες, με την Ρωσία, για τους αγωγούς Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και South Stream, ότι, παρά την αντίθετη βούληση, αλλά και τις πιέσεις των ΗΠΑ, άσκησε veto, για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (ας μην ξεχνάμε, πως οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει, στα Σκόπια, την μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή – και όχι μόνον – βάση τους και επιθυμούν, διακαώς, την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, καθώς και στην Ε.Ε.), αυτά, όσο και αν συζητούνται, μεταξύ μας και όσο και αν αποτελούν «κοινό μυστικό», δεν είναι δυνατόν να ειπωθούν από τον ίδιον. Ούτε, βεβαίως, μπορεί να αποκαλυφθεί, από τον ίδιον, ο λόγος, για τον οποίο στοχοποιήθηκαν, επί των ημερών του, από τους όποιους εμπρηστές, ολόκληρη η Ελλάδα, αλλά και η Αθήνα, που κατακάηκαν και όχι, μόνον, μια φορά.
Γι’ αυτό και ορισμένοι φίλοι του Κ. Καραμανλή δεν θα πρέπει να αισθάνονται απογοήτευση ή/και αγανάκτηση, για την «σιωπή» του Κ. Καραμανλή. Αντιθέτως, η σιωπή του θα πρέπει να τους προβληματίσει και, μάλιστα, ιδιαίτερα σοβαρά, διότι, όπως και να το κάνουμε, είναι εξόχως… εκκωφαντική και, ομολογουμένως, τα λέει όλα. ΄Οποιος, λοιπόν, δεν καταλαβαίνει την σημερινή σιωπή του Κ. Καραμανλή, φαίνεται, πως δεν έχει καταλάβει ούτε τα λόγια του.
Αντιθέτως, ο ΓΑΠ - καίτοι εγνώριζε την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας μας και ότι δεν είχε την δυνατότητα να δώσει, στον Ελληνικό λαό, ούτε μια δραχμή - εψεύδετο, ασυστόλως, υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες και διαβεβαιώνοντας τον Ελληνικό λαό, πως: «χρήματα υπάρχουν και, μάλιστα, πολλά», μόνο και μόνο, για να τον παραπλανήσει και να υφαρπάξει την ψήφο του. Στην συνέχεια και ενώ έλαβε την πολυπόθητη, γι’ αυτόν, εξουσία, αντί να λάβει, άμεσως, μέτρα, ώστε να συγκρατήσει την οικονομία, άφησε να περάσει μεγάλο και πολύτιμο χρονικό διάστημα, που δυσχέρανε, κατά πολύ, την οικονομική μας κατάσταση, ενώ ο ίδιος και η παρέα του περιδιάβαιναν, ανά την Ευρώπη και την Αμερική, διατυμπανίζοντας, πως η χώρα μας βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας και παρομοιάζοντάς την με τον «Τιτανικό», κλείνοντας, έτσι, τις πόρτες βοηθείας, ενώ, παράλληλα, αρνήθηκαν να λάβουν, τον Δεκέμβριο του 2009, προσφερόμενο δάνειο 15 δισεκατομμυρίων Ευρώ, με επιτόκιο 1,5% (επί πλέον των Γερμανικών ομολόγων) - έλαβαν, μόνον τα 5 εκατ. Ευρώ, αν και γνώριζαν πως το ποσό αυτό δεν επαρκούσε για την κάλυψη των αμέσων υποχρεώσεων της χώρας μας -, αρνήθηκαν, τον Ιανουάριο του 2010, να λάβουν δάνειο 20 δισεκατ. Ευρώ, με επιτόκιο 5,5,%, αλλά … «θυμήθηκαν», πως η χώρα μας έπρεπε να δανεισθεί, για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ανάγκες της, όταν τα επιτόκια είχαν υπερβεί το 8% και είχαν καταστεί απαγορευτικά και το ΔΝΤ φάνταζε, πλέον, ως μονόδρομος.
Δι’ αυτού του, ομολογουμένως, σατανικού τρόπου, ο ΓΑΠ και η παρέα του δρομολόγησαν τις διαδικασίες και έστρωσαν τον δρόμο, που, τελικά, μας οδήγησε στα δόντια του ΔΝΤ, το οποίο, όπως, τουλάχιστον, φαίνεται, ήταν και ο πρωταρχικός τους στόχος και η μόνη επιδίωξή τους.
Είναι γεγονός, πώς οι μετέπειτα εξελίξεις δικαίωσαν, πλήρως, τον Κ. Καραμανλή, αλλά, δυστυχώς, είναι, πλέον, αργά. Οι ΄Ελληνες και, ιδιαίτερα, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ., παρασυρθέντες, όπως προελέχθη, από την καθημερινή, ολοκληρωτική και πολύπλευρη επίθεση του συνόλου των ηλεκτρονικών μέσων ενημερώσεως και του μεγαλύτερου μέρους του έντυπου τύπου, κατά του Κ. Καραμανλή, ατομικώς, αλλά και κατά της Ν.Δ. και των στελεχών της, δεν στήριξαν, όπως είχαν υποχρέωση, έναντι της Πατρίδας, του εαυτού τους και των παιδιών τους, ούτε τον ίδιον, ούτε την παράταξη της Ν. Δ. Όπως προκύπτει - και, μάλιστα, κατά άμεσον τρόπο -, από τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών του 2009, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. δεν μετεστράφησαν και δεν ψήφισαν το Πασοκ - αφού, οι ψήφοι, που έλαβε το Πασοκ ήταν, μόλις, 9.000 περισσότερες, από εκείνες, που είχε λάβει το 2004, όταν είχε χάσει, παταγωδώς, τις εκλογές -, αλλά επέλεξαν την αποχή, την άκυρη ή την λευκή ψήφο ή άλλα μικρότερα κόμματα, για να δείξουν, έτσι, την αγανάκτηση ή/και απογοήτευσή τους, με συνέπεια, όμως, σήμερα, να φθάσουμε στο έσχατο σημείο, που βρισκόμαστε και να είμαστε καταδικασμένοι να διαχειρίζεται τις τύχες της Ελλάδος και των Ελλήνων ένας ολίγιστος και δεδομένος Πρωθυπουργός.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, για τα «έργα και τις ημέρες» του Κ. Καραμανλή, ο οποίος, δικαιώνεται, ήδη, πλήρως, από την εξέλιξη των πραγμάτων και τον οποίον – είναι βέβαιον - , πως θα δικαιώσει, πλήρως, και ο Ιστορικός του μέλλοντος, που, με την ευθυκρισία, την αντικειμενικότητα και την αποστασιοποίηση, από τις προσωπικές επιθυμίες και τις συναισθηματικές προσεγγίσεις, που επιφέρει η χρονική απόσταση, θα αναδείξει το έργο και την προσωπικότητα του Κ. Καραμανλή του νεώτερου, κατατάσσοντάς τον στους μεγάλους ΄Ελληνες πολιτικούς, ενώ - βέβαιον, επίσης, είναι -, πως θα κατατάξει τον Γιώργο Παπανδρέου του Ανδρέα στις μαύρες δέλτους της Ιστορίας μας.
***************
Ειρήνη Α. Γαλαντή