27 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ! ΔΕΙΞ' ΤΟΥΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι μπορούν να μας τα πάρουν όλα, μπορούν να αδειάσουν τις τσέπες μας, μπορούν να μας πάρουν την αξιοπρέπειά μας, μπορούν να μας πάρουν το μέλλον μας και τα όνειρά μας... Ένα μόνο δεν μπορούν να μας πάρουν (μιας και τηρούν τα προσχήματα):

ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ

Και όχι μόνο δεν μπορούν να μας την πάρουν αλλά

μιά ψήφο έχουν οι Παπακωνσταντίνου και ΣΙΑ που υπέγραψαν να έρθει η τρόικα...
μία ψήφο έχουν οι Χατζηπαπαγάλοι και ΣΙΑ που την υπερασπίζονται...

μία έχουμε και εμείς...

και αυτό τους τσούζει περισσότερο απ' όλα
αυτό βασανίζει κάθε μέρα τον Νικολάκη...
γιατί να έχουν οι "ηλίθιοι" και αυτός από μία ψήφο...

επειδή ακόμα τηρούν τα προσχήματα και δεν μπορούν να μας κόψουν τη μία ψήφο ή να δώσουν στον Χατζηπαπαγάλο για τις υπηρεσίες του καμία 100.000 ψήφους να διαχειριστεί και στον Καψή άλλες τόσες...

προσπαθούν να απαξιώσουν τη δική μας...

«ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ κ.λπ.» λένε

προκειμένου να μας οδηγήσουν στην αποχή

Μην τους κάνεις τη χάρη

Μην αχρηστεύσεις το τελευταίο όπλο που σου έμεινε


Διαβάστε και το ενδιαφέρον άρθρο της Αναστασίας Μανωλοπούλου Υποψήφιας Δημοτικής Συμβούλου Δ. Πατρέων

ΑΠΟΧΗ

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η πολιτική περνάει κρίση και οι πολιτικοί υπόκεινται σε μια ανέλεγκτη κριτική, πότε ουσιαστική, πότε απλά και μόνο για τις εντυπώσεις και το θεαθήναι.

Στην Ελλάδα του 2010 δεν χωράνε και δεν πρέπει να χωράνε πλέον ανούσιες, επιφανειακές κι άστοχες τοποθετήσεις. Ούτε από τους πολιτικούς αλλά ούτε και από τους ΠΟΛΙΤΕΣ.

Ακούω τη λέξη Αποχή και αρνούμαι να δεχτώ ότι υπάρχουν Έλληνες χωρίς άποψη, άποψη που πρέπει να εκφραστεί. Μήπως αυτό βολεύει κάποιους αλλά σίγουρα όχι τους πολίτες;
Μήπως τα ΜΜΕ –βλέπε ρεπορτάζ: “μεγάλη θα ‘ναι η αποχή” προσπαθούν να οδηγήσουν τον κόσμο σε αποχή (που ως γνωστών ωφελεί τον 1ον στην κατάταξη);

Χρησιμοποίησε τη δύναμή σου. Κάνε την επιλογή σου. Πίστεψέ με είναι ίσως από τις λίγες φορές στη ζωή σου, που γίνεται απόλυτα σεβαστή και μετριέται με αντικειμενικό τρόπο.

Θεωρώ απαράδεκτο οι νέοι αλλά και οι άνθρωποι όλων των ηλικιών να κάθονται “σπίτι” τους κι απλώς να “γκρινιάζουν” για την κακούργα ζωή, κακούργα κοινωνία, κακούργα πολιτική, ακούγοντας 100 φορές την ημέρα το λατρεμένο (όντως) τραγούδι του Παπακωνσταντίνου “φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα”

Είναι στα χέρια όλων μας να δώσουμε ή να αφαιρέσουμε δύναμη από την δύναμή μας.

Την ώρα της κάλπης είμαστε όλοι ίδιοι και ίσιοι. Έχουμε όλοι την ίδια ακριβώς δύναμη.

Πρέπει να είμαστε όλοι εκεί!