Ομιλία GAP στον ΟΗΕ:Θέμα: «Απαιτείται συνεργασία για να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο»
«Επιβάλλεται πάντως να υπερβούμε τα εθνικά μας σύνορα και να συνεργαστούμε...
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι πολίτες των χωρών μας αμφισβητούν την πολιτική μας βούληση να βαδίσουμε προς την κατεύθυνση της προόδου ως μια παγκόσμια κοινότητα...
Εθνικοί θεσμοί και όργανα δεν επιτρέπουν περιθώρια διαχείρισης των ζητημάτων παγκόσμιας εμβέλειας ενώ, παράλληλα, η συγκέντρωση δύναμης, κεφαλαίου και μέσων ενημέρωσης στα χέρια προνομιούχων ελίτ, τους επέτρεψε να προασπίσουν τα συμφέροντά τους, καθιστώντας δέσμιες στην πορεία τις δημοκρατικές διεργασίες και διαδικασίες μας.
Οφείλουμε επομένως να ανταποκριθούμε στην πρόκληση αυτή... και να επισημάνουμε επίσης ότι τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης μπορούν να κατανεμηθούν με τρόπο ισότιμο και δίκαιο...
Αντί να σκεφτόμαστε με όρους εθνικής λιτότητας, θα έπρεπε να σκεφτόμαστε εντός ενός πλαισίου παγκόσμιας υπευθυνότητας...
Αν δεν συνεργαστούμε για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που έχουμε ενώπιόν μας, θα παραμείνουμε ευπρόσβλητοι και τρωτοί σε κάθε νέα κρίση. Είτε λοιπόν χαράσσουμε κατευθύνσεις τώρα, διαθέτοντας όραμα και αναλαμβάνοντας δράσεις υπέρ μιας παγκόσμιας αειφόρου κοινότητας, ή θα πρέπει να αναμένουμε νέες συγκρούσεις, φτώχεια και άλλα δεινά.
Οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας μάς έθεσαν ενώπιον προκλήσεων, ώστε να αναπτύξουμε την έννοια μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, που θα ενισχύσει και θα ενθαρρύνει τους πολίτες των ίδιων των χωρών μας, να μετατρέψουν τον κόσμο της ελεύθερης αγοράς, σε κόσμο ελεύθερων ανθρώπων. Είτε λοιπόν θα επικρατήσει μια πολιτική που θα εμφορείται από αλληλεγγύη, ή θα επικρατεί η πολιτική του φόβου, της ξενοφοβίας και της υπεκφυγής. Είτε θα προσδώσουμε ανθρώπινο πρόσωπο στην παγκοσμιοποίηση, ή θα επιτρέψουμε στην παγκοσμιοποίηση να υπονομεύσει την ανθρωπότητα.
Η επιλογή είναι σαφής και είναι ώρα να δράσουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ." »
Ομιλία GAP στη ΣοσιαλΗστική Διεθνή:
Θέμα: «Θέληση για μια παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση»
«"Κυρίες και Κύριοι, αγαπητοί σύντροφοι, χαίρομαι ιδιαίτερα που σας ξαναβλέπω. Θα ήθελα να σας καλωσορίσω όλους στην Ετήσια Συνάντηση του Προεδρείου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη Νέα Υόρκη, στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών. ...Έχουν γίνει πλέον θεσμός και πολλοί από εμάς περιμένουν με ανυπομονησία τις συναντήσεις μας, κάθε Σεπτέμβριο.
Χαίρομαι επίσης, γιατί αυτή τη φορά σας καλωσορίζω στη Νέα Υόρκη, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πέρυσι, όταν συναντηθήκαμε, υπολείπονταν λίγες εβδομάδες για τις εκλογές. Μου ευχηθήκατε καλή επιτυχία. Σας ευχαριστώ θερμά. Κερδίσαμε με άνετη πλειοψηφία, έστω και αν αναλάβαμε σε μία από τις πιο βαθιές κρίσεις που αντιμετώπισε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.
Δεν θα ήθελα να σας κουράσω με λεπτομέρειες για την κρίση και για όλα όσα κάνουμε.
Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για όλα αυτά, που οφείλονται στη κακοδιαχείριση της προηγούμενης συντηρητικής κυβέρνησης, στο πλαίσιο άλλων συναντήσεων.
Οι εμπειρίες μου την περασμένη χρονιά ενίσχυσαν την πεποίθησή μου ότι, αυτό που χρειάζεται ο κόσμος τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι μια προοδευτική ατζέντα και, κυρίως, τη θέληση για δημοκρατικό και παγκόσμιο συντονισμό και διακυβέρνηση.
Προφανώς, αυτό σχετίζεται με το κύριο θέμα που θα συζητήσουμε εδώ, στον ΟΗΕ, αυτή την εβδομάδα – την πρόοδο των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας. Οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας είναι πολύ σημαντικοί για την προοδευτική παγκόσμια οργάνωσή μας...
Είπαμε ότι για να πετύχουμε πραγματικές αλλαγές, χρειαζόμαστε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, όπως για παράδειγμα ο φόρος επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, ή ο φόρος επί του διοξειδίου του άνθρακα, ή τα πράσινα ομόλογα. Αυτά εμείς τα συζητήσαμε.
Ορισμένα από τα ζητήματα αυτά, ετέθησαν στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του G20, αλλά δυστυχώς αντιμετωπίσθηκαν επιφανειακά, χωρίς να τους δοθεί η πραγματική υποστήριξη που απαιτείται για να γίνουν πραγματικότητα. Δεν ελήφθη επομένως καμία οριστική απόφαση.
Αν είχαν ληφθεί αποφάσεις, όμως, γι’ αυτά τα νέα και καινοτόμα εργαλεία, θα είχαμε λύσει το πρόβλημα της χρηματοδότησης των Στόχων της Χιλιετίας...
Είπα σήμερα το πρωί, στην συζήτηση του πάνελ για την φτώχεια, την πείνα και την ανισότητα ανάμεσα στα φύλα, ότι πρέπει να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση, αλλιώς, θα θέσουμε σε κίνδυνο την ίδια την ανθρωπότητα. Πιστεύω ότι οφείλουμε να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση, για να μην περάσουμε στην πολιτική του φόβου, κάτι που είδαμε νομίζω στην Ευρώπη: την πολιτική του φόβου να υποσκάπτει δυστυχώς κάποιες από τις προοπτικές του προοδευτικού μας κινήματος, όπως συνέβη χθες στις πρόσφατες εκλογές στη Σουηδία.
Βλέπουμε το αποτέλεσμα που δεν είναι θετικό, αλλά πίσω από το αποτέλεσμα κρύβονται οι πολιτικές του φόβου, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και της αποδυνάμωσης του συστήματος πρόνοιας. Όμως, δυστυχώς, οι πρωταθλητές στην περίπτωση αυτή – με το εμπόριο του φόβου – ήταν η δεξιά και όχι η αριστερά.
Πρέπει να μελετήσουμε τα φαινόμενα αυτά, αλλά πιστεύω ότι αν κινηθούμε στην σφαίρα της πολιτικής του φόβου στον πλανήτη μας, σε επίπεδο παγκόσμιας πολιτικής, θα οδηγηθούμε σε περισσότερες συγκρούσεις και όχι στην ειρήνη και την ευημερία.
Είναι επιτακτική ανάγκη, επομένως, να επιταχύνουμε τους ρυθμούς μας και χρειαζόμαστε τη θέληση για μια παγκόσμια και δημοκρατική διακυβέρνηση. Αυτό αποτέλεσε το έμβλημά μας για πολλά χρόνια. Και τα γεγονότα μάς δικαίωσαν...
Για άλλη μια φορά, σας εύχομαι μια εποικοδομητική συνάντηση. Λουίς, σου δίνω πάλι το λόγο, για να συνεχίσετε."»
Εθνικοί θεσμοί και όργανα δεν επιτρέπουν περιθώρια διαχείρισης των ζητημάτων παγκόσμιας εμβέλειας ενώ, παράλληλα, η συγκέντρωση δύναμης, κεφαλαίου και μέσων ενημέρωσης στα χέρια προνομιούχων ελίτ, τους επέτρεψε να προασπίσουν τα συμφέροντά τους, καθιστώντας δέσμιες στην πορεία τις δημοκρατικές διεργασίες και διαδικασίες μας.
Οφείλουμε επομένως να ανταποκριθούμε στην πρόκληση αυτή... και να επισημάνουμε επίσης ότι τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης μπορούν να κατανεμηθούν με τρόπο ισότιμο και δίκαιο...
Αντί να σκεφτόμαστε με όρους εθνικής λιτότητας, θα έπρεπε να σκεφτόμαστε εντός ενός πλαισίου παγκόσμιας υπευθυνότητας...
Αν δεν συνεργαστούμε για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που έχουμε ενώπιόν μας, θα παραμείνουμε ευπρόσβλητοι και τρωτοί σε κάθε νέα κρίση. Είτε λοιπόν χαράσσουμε κατευθύνσεις τώρα, διαθέτοντας όραμα και αναλαμβάνοντας δράσεις υπέρ μιας παγκόσμιας αειφόρου κοινότητας, ή θα πρέπει να αναμένουμε νέες συγκρούσεις, φτώχεια και άλλα δεινά.
Οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας μάς έθεσαν ενώπιον προκλήσεων, ώστε να αναπτύξουμε την έννοια μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, που θα ενισχύσει και θα ενθαρρύνει τους πολίτες των ίδιων των χωρών μας, να μετατρέψουν τον κόσμο της ελεύθερης αγοράς, σε κόσμο ελεύθερων ανθρώπων. Είτε λοιπόν θα επικρατήσει μια πολιτική που θα εμφορείται από αλληλεγγύη, ή θα επικρατεί η πολιτική του φόβου, της ξενοφοβίας και της υπεκφυγής. Είτε θα προσδώσουμε ανθρώπινο πρόσωπο στην παγκοσμιοποίηση, ή θα επιτρέψουμε στην παγκοσμιοποίηση να υπονομεύσει την ανθρωπότητα.
Η επιλογή είναι σαφής και είναι ώρα να δράσουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ." »
Ομιλία GAP στη ΣοσιαλΗστική Διεθνή:Θέμα: «Θέληση για μια παγκόσμια δημοκρατική διακυβέρνηση»
«"Κυρίες και Κύριοι, αγαπητοί σύντροφοι, χαίρομαι ιδιαίτερα που σας ξαναβλέπω. Θα ήθελα να σας καλωσορίσω όλους στην Ετήσια Συνάντηση του Προεδρείου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη Νέα Υόρκη, στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών. ...Έχουν γίνει πλέον θεσμός και πολλοί από εμάς περιμένουν με ανυπομονησία τις συναντήσεις μας, κάθε Σεπτέμβριο.
Χαίρομαι επίσης, γιατί αυτή τη φορά σας καλωσορίζω στη Νέα Υόρκη, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πέρυσι, όταν συναντηθήκαμε, υπολείπονταν λίγες εβδομάδες για τις εκλογές. Μου ευχηθήκατε καλή επιτυχία. Σας ευχαριστώ θερμά. Κερδίσαμε με άνετη πλειοψηφία, έστω και αν αναλάβαμε σε μία από τις πιο βαθιές κρίσεις που αντιμετώπισε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.
Δεν θα ήθελα να σας κουράσω με λεπτομέρειες για την κρίση και για όλα όσα κάνουμε.
Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για όλα αυτά, που οφείλονται στη κακοδιαχείριση της προηγούμενης συντηρητικής κυβέρνησης, στο πλαίσιο άλλων συναντήσεων.
Οι εμπειρίες μου την περασμένη χρονιά ενίσχυσαν την πεποίθησή μου ότι, αυτό που χρειάζεται ο κόσμος τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι μια προοδευτική ατζέντα και, κυρίως, τη θέληση για δημοκρατικό και παγκόσμιο συντονισμό και διακυβέρνηση.
Προφανώς, αυτό σχετίζεται με το κύριο θέμα που θα συζητήσουμε εδώ, στον ΟΗΕ, αυτή την εβδομάδα – την πρόοδο των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας. Οι Αναπτυξιακοί Στόχοι της Χιλιετίας είναι πολύ σημαντικοί για την προοδευτική παγκόσμια οργάνωσή μας...
Είπαμε ότι για να πετύχουμε πραγματικές αλλαγές, χρειαζόμαστε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, όπως για παράδειγμα ο φόρος επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, ή ο φόρος επί του διοξειδίου του άνθρακα, ή τα πράσινα ομόλογα. Αυτά εμείς τα συζητήσαμε.
Ορισμένα από τα ζητήματα αυτά, ετέθησαν στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του G20, αλλά δυστυχώς αντιμετωπίσθηκαν επιφανειακά, χωρίς να τους δοθεί η πραγματική υποστήριξη που απαιτείται για να γίνουν πραγματικότητα. Δεν ελήφθη επομένως καμία οριστική απόφαση.
Αν είχαν ληφθεί αποφάσεις, όμως, γι’ αυτά τα νέα και καινοτόμα εργαλεία, θα είχαμε λύσει το πρόβλημα της χρηματοδότησης των Στόχων της Χιλιετίας...
Είπα σήμερα το πρωί, στην συζήτηση του πάνελ για την φτώχεια, την πείνα και την ανισότητα ανάμεσα στα φύλα, ότι πρέπει να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση, αλλιώς, θα θέσουμε σε κίνδυνο την ίδια την ανθρωπότητα. Πιστεύω ότι οφείλουμε να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση, για να μην περάσουμε στην πολιτική του φόβου, κάτι που είδαμε νομίζω στην Ευρώπη: την πολιτική του φόβου να υποσκάπτει δυστυχώς κάποιες από τις προοπτικές του προοδευτικού μας κινήματος, όπως συνέβη χθες στις πρόσφατες εκλογές στη Σουηδία.
Βλέπουμε το αποτέλεσμα που δεν είναι θετικό, αλλά πίσω από το αποτέλεσμα κρύβονται οι πολιτικές του φόβου, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και της αποδυνάμωσης του συστήματος πρόνοιας. Όμως, δυστυχώς, οι πρωταθλητές στην περίπτωση αυτή – με το εμπόριο του φόβου – ήταν η δεξιά και όχι η αριστερά.
Πρέπει να μελετήσουμε τα φαινόμενα αυτά, αλλά πιστεύω ότι αν κινηθούμε στην σφαίρα της πολιτικής του φόβου στον πλανήτη μας, σε επίπεδο παγκόσμιας πολιτικής, θα οδηγηθούμε σε περισσότερες συγκρούσεις και όχι στην ειρήνη και την ευημερία.
Είναι επιτακτική ανάγκη, επομένως, να επιταχύνουμε τους ρυθμούς μας και χρειαζόμαστε τη θέληση για μια παγκόσμια και δημοκρατική διακυβέρνηση. Αυτό αποτέλεσε το έμβλημά μας για πολλά χρόνια. Και τα γεγονότα μάς δικαίωσαν...
Για άλλη μια φορά, σας εύχομαι μια εποικοδομητική συνάντηση. Λουίς, σου δίνω πάλι το λόγο, για να συνεχίσετε."»