Την παραπάτω, ουτοπική, όπως αποδεικνύεται σήμερα, άποψη, εξέφραζε πριν από έξι (6), περίπου, μήνες, στις 12 Μαρτίου, με συνέντευξή του στην αυτοδιοίκηση gr ο γραμματέας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Σωκράτης Ξυνίδης (www.aftodioikisi.gr/controlitem.aspx?id=6045). Τί, άραγε, να άλλαξε άρδην έτσι ώστε να φτάσουμε σήμερα στην έντονη και πρόδηλη απαξίωση του «Καλλικράτη» από πολλούς υπουργούς και βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.;
«Η ευχαρίστηση του να κυβερνάς θα πρέπει, σίγουρα, να είναι εξαιρετική, αν μπορούμε να κρίνουμε από τους τόσους πολλούς που θέλουν να κυβερνήσουν», δήλωνε ευθαρσώς πριν από τρεις (3), περίπου, αιώνες ο διάσημος Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Φραγκίσκος Μαρί Αρουέ, γνωστός στο ευρύ κοινό με το φιλολογικό ψευδώνυμο Βολταίρος. Προφανώς, στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., είτε τα στελέχη του δε διαβάζουν Βολταίρο, είτε, εάν τον διαβάζουν, έχουν βαλθεί να τον διαψεύσουν!!! Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι βέβαια εδώ, όπως λέει και το γνωστό σύνθημα, οι υποψήφιοι όμως του «Καλλικράτη» είτε αγνοούνται, είτε παίζουν κρυφτούλι με τον Γιώργο Παπανδρέου. Η εικόνα που παρουσιάζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα αναφορικά με τις υποψηφιότητες για τους Δήμους και, ιδιαίτερα, για τις Καλλικρατικές περιφέρειες, θυμίζει έντονα… πρωινό ξύπνημα για το σχολείο, όπου χτυπάει το ξυπνητήρι και ο μαθητής είτε το κλείνει, αλλάζει πλευρό και ξανακοιμάται, είτε, όταν επιχειρεί η μητέρα του να τον σηκώσει από το κρεβάτι και εκείνος προφασίζεται αδιαθεσία, για να μη γράψει διαγώνισμα στο σχολείο!!! «Σκληρό διαγώνισμα» βλέπουν τον «Καλλικράτη» οι βουλευτές και οι υπουργοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και, συνεπώς, η καλή βαθμολογία τους από το λαό, εξαιρετικά αβέβαιη. Αφήστε που έχουν «κοπεί» και στη συνείδηση του ελληνικού λαού σε προγενέστερα «τεστ» (συνειδητή εξαπάτηση του εκλογικού σώματος με την περιβόητη προεκλογική απάτη «λεφτά υπάρχουν», που, όπως αποδείχθηκε μετεκλογικά, αποτέλεσε ένα ακόμα πράσινο παραμύθι της Χαλιμάς, θετική ψήφο στο μνημόνιο του Δ.Ν.Τ., κ.α.).
Mα, θα πει κάποιος πως, με 7,1 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά, με την οποία, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση, προηγείται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έναντι της Ν.Δ., δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και, εύκολα ή δύσκολα, θα κερδίσουν τους όποιους αντιπάλους τους, ή, ότι, λόγω της υπουργικής ή βουλευτικής τους ιδιότητας, καθώς και της πλούσιας πολιτικής τους δράσης, βάσει τοπικών δημοσκοπήσεων, έχουν μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα και χαίρουν της εκτίμησης και της συμπάθειας της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Και αναρωτιόμαστε: γιατί, λοιπόν, εξακολουθούν να κωφεύουν επίμονα στα κελεύσματα του Πρωθυπουργού και να αρνούνται πεισματικά να θέσουν υποψηφιότητα περισσότερο ως Περιφερειάρχες και λιγότερο ως Δήμαρχοι;
Η απάντηση, αγαπητοί αναγνώστες, είναι απλή: Ο «Καλλικράτης», πριν ακόμα εφαρμοστεί στην πράξη, δεν κατάφερε στην ουσία να πείσει εκείνους που, με τη θετική ψήφο τους, τον κατέστησαν νόμο του κράτους. Ή, ακόμα και αν έπεισαν κάποιους, λόγω της ασυνέπειας των προεκλογικών λόγων και των μετεκλογικών έργων τους, προτιμούν ανεπιφύλακτα τα «γυάλινα» υπουργικά γραφεία τους και τη βολική βουλευτική τους έδρα, από την άβολη θέση του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου ενός Καλλικρατικού Δήμου, μέσα από την οποία θα αναγκαστούν να συνδιαλεχθούν άμεσα με τις αγανακτισμένες παραγωγικές τάξεις της κοινωνίας μας και όχι με πειθήνια κομματικά όργανα του πολιτικού φορέα τους, και θα υποχρεωθούν να εφαρμόσουν τον «Καλλικράτη» σε ένα αυτοδιοικητικό πεδίο, το οποίο η κεντρική εξουσία έχει κυριολεκτικά γράψει στα… «παλαιότερα των υποδημάτων της», χωρίς οικονομικούς πόρους, με δεκάδες σοβαρά και χρονίζοντα ανεπίλυτα προβλήματα.
Χωρίς υπερβολή, η ιδεολογία του σχεδίου «Καλλικράτης» δε διαφέρει σε τίποτα από την αντίστοιχη ενός καρκινικού κυττάρου: ανάπτυξη για την ανάπτυξη!!! 3,5 περίπου μήνες πριν, 160 βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ανεξάρτητοι και μη) ψήφισαν, κατόπιν σιδηράς κομματικής πειθαρχίας, κάτι, το οποίο, σήμερα, αρνούνται να το στηρίξουν και, μέσα από νέους θεσμικούς ρόλους, να τον εφαρμόσουν στην πράξη. Τότε, οι αντιδράσεις προέρχονταν από το λαό. Τώρα, οι αντιδράσεις προέρχονται από εκείνους που, τότε, προσπαθούσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι ο «Καλλικράτης» αποτελεί «μία δομική αλλαγή - θεμέλιο του συνολικού μας σχεδίου για τη ριζική ανατροπή του τρόπου λειτουργίας του κράτους». Άρα λοιπόν, τί είναι εκείνο που τους εμποδίζει να ηγηθούν αυτής της… «ριζικής ανατροπής του τρόπου λειτουργίας του κράτους»; Και, μέσα σε όλον αυτόν τον εσωκομματικό πολιτικό παραλογισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στη μέση βρίσκεται ο Γιώργος Παπανδρέου, που βλέπει, με εμφανή τα συμπτώματα της αδυναμίας του να αντιδράσει, τα «πολιτικά τέκνα» του να κάνουν από ένα έως πολλά βήματα πίσω και να «οχυρώνονται» στους υπουργικούς και βουλευτικούς θώκους τους, να τον αφήνουν έκθετο στα μάτια της κοινής γνώμης και να τον αναγκάζουν να βγάλει μόνος του «τα κάστανα απ’ τη φωτιά». Τι Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου έκανε, τι θεματικά εργαστήρια, τι τους απείλησε με έξοδο από το κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει με τον –οσονούπω- αναμενόμενο ανασχηματισμό, τι τους κάλεσε κατ’ ιδίαν στο Μέγαρο Μαξίμου… Αποτέλεσμα μηδέν!!!
Κι εκείνος ο έρμος ο λαός, ο οικονομικά ξεζουμισμένος ελληνικός λαός, κάθεται άφραγκος στη γωνία και αναμένει τα αποτελέσματα των –κεκλεισμένων των θυρών- κομματικών… κάστινγκ και οντισιόν, για την επιλογή των υποψηφίων του… «GREEK KALLIΚRATIS IDOL». Καμίνης ή Φώφη Γεννηματά; Ψωμιάδης ή… ; Κατσικόπουλος η Κατσιφάρας; «Φύγε εσύ, έλα εσύ», όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Βλάσης Μπονάτσος.
Άραγε, πόσο δίκιο να είχε ο Τζωρτζ Όργουελ, όταν έλεγε πως «η χειρότερη διαφήμιση του σοσιαλισμού είναι… οι οπαδοί του»;
Υ.Γ.: Εκείνος ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., πότε επιτέλους θα δει «φως στο τούνελ» και θα βρει υποψηφίους;
Χρυσοβαλάντης Δημητρόπουλος
Δάσκαλος – Δημοτικός Σύμβουλος Βώλακος
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» τη Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου 2010).
http://pyrgos-news.blogspot.com
Mα, θα πει κάποιος πως, με 7,1 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά, με την οποία, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση, προηγείται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έναντι της Ν.Δ., δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και, εύκολα ή δύσκολα, θα κερδίσουν τους όποιους αντιπάλους τους, ή, ότι, λόγω της υπουργικής ή βουλευτικής τους ιδιότητας, καθώς και της πλούσιας πολιτικής τους δράσης, βάσει τοπικών δημοσκοπήσεων, έχουν μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα και χαίρουν της εκτίμησης και της συμπάθειας της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Και αναρωτιόμαστε: γιατί, λοιπόν, εξακολουθούν να κωφεύουν επίμονα στα κελεύσματα του Πρωθυπουργού και να αρνούνται πεισματικά να θέσουν υποψηφιότητα περισσότερο ως Περιφερειάρχες και λιγότερο ως Δήμαρχοι;
Η απάντηση, αγαπητοί αναγνώστες, είναι απλή: Ο «Καλλικράτης», πριν ακόμα εφαρμοστεί στην πράξη, δεν κατάφερε στην ουσία να πείσει εκείνους που, με τη θετική ψήφο τους, τον κατέστησαν νόμο του κράτους. Ή, ακόμα και αν έπεισαν κάποιους, λόγω της ασυνέπειας των προεκλογικών λόγων και των μετεκλογικών έργων τους, προτιμούν ανεπιφύλακτα τα «γυάλινα» υπουργικά γραφεία τους και τη βολική βουλευτική τους έδρα, από την άβολη θέση του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου ενός Καλλικρατικού Δήμου, μέσα από την οποία θα αναγκαστούν να συνδιαλεχθούν άμεσα με τις αγανακτισμένες παραγωγικές τάξεις της κοινωνίας μας και όχι με πειθήνια κομματικά όργανα του πολιτικού φορέα τους, και θα υποχρεωθούν να εφαρμόσουν τον «Καλλικράτη» σε ένα αυτοδιοικητικό πεδίο, το οποίο η κεντρική εξουσία έχει κυριολεκτικά γράψει στα… «παλαιότερα των υποδημάτων της», χωρίς οικονομικούς πόρους, με δεκάδες σοβαρά και χρονίζοντα ανεπίλυτα προβλήματα.
Χωρίς υπερβολή, η ιδεολογία του σχεδίου «Καλλικράτης» δε διαφέρει σε τίποτα από την αντίστοιχη ενός καρκινικού κυττάρου: ανάπτυξη για την ανάπτυξη!!! 3,5 περίπου μήνες πριν, 160 βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ανεξάρτητοι και μη) ψήφισαν, κατόπιν σιδηράς κομματικής πειθαρχίας, κάτι, το οποίο, σήμερα, αρνούνται να το στηρίξουν και, μέσα από νέους θεσμικούς ρόλους, να τον εφαρμόσουν στην πράξη. Τότε, οι αντιδράσεις προέρχονταν από το λαό. Τώρα, οι αντιδράσεις προέρχονται από εκείνους που, τότε, προσπαθούσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι ο «Καλλικράτης» αποτελεί «μία δομική αλλαγή - θεμέλιο του συνολικού μας σχεδίου για τη ριζική ανατροπή του τρόπου λειτουργίας του κράτους». Άρα λοιπόν, τί είναι εκείνο που τους εμποδίζει να ηγηθούν αυτής της… «ριζικής ανατροπής του τρόπου λειτουργίας του κράτους»; Και, μέσα σε όλον αυτόν τον εσωκομματικό πολιτικό παραλογισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στη μέση βρίσκεται ο Γιώργος Παπανδρέου, που βλέπει, με εμφανή τα συμπτώματα της αδυναμίας του να αντιδράσει, τα «πολιτικά τέκνα» του να κάνουν από ένα έως πολλά βήματα πίσω και να «οχυρώνονται» στους υπουργικούς και βουλευτικούς θώκους τους, να τον αφήνουν έκθετο στα μάτια της κοινής γνώμης και να τον αναγκάζουν να βγάλει μόνος του «τα κάστανα απ’ τη φωτιά». Τι Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου έκανε, τι θεματικά εργαστήρια, τι τους απείλησε με έξοδο από το κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει με τον –οσονούπω- αναμενόμενο ανασχηματισμό, τι τους κάλεσε κατ’ ιδίαν στο Μέγαρο Μαξίμου… Αποτέλεσμα μηδέν!!!
Κι εκείνος ο έρμος ο λαός, ο οικονομικά ξεζουμισμένος ελληνικός λαός, κάθεται άφραγκος στη γωνία και αναμένει τα αποτελέσματα των –κεκλεισμένων των θυρών- κομματικών… κάστινγκ και οντισιόν, για την επιλογή των υποψηφίων του… «GREEK KALLIΚRATIS IDOL». Καμίνης ή Φώφη Γεννηματά; Ψωμιάδης ή… ; Κατσικόπουλος η Κατσιφάρας; «Φύγε εσύ, έλα εσύ», όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Βλάσης Μπονάτσος.
Άραγε, πόσο δίκιο να είχε ο Τζωρτζ Όργουελ, όταν έλεγε πως «η χειρότερη διαφήμιση του σοσιαλισμού είναι… οι οπαδοί του»;
Υ.Γ.: Εκείνος ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., πότε επιτέλους θα δει «φως στο τούνελ» και θα βρει υποψηφίους;
Χρυσοβαλάντης Δημητρόπουλος
Δάσκαλος – Δημοτικός Σύμβουλος Βώλακος
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» τη Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου 2010).
http://pyrgos-news.blogspot.com