Σημεία Ομιλίας στη Βουλή του Γενικού Εισηγητή της ΝΔ, Χρήστου Κ. Σταϊκούρα, στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2011

1^η Ενότητα: «Ως πολιτικό σύστημα, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια εξαιρετικά κρίσιμη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.

Συνεπώς, οφείλουμε να επιδείξουμε πολιτική διορατικότητα και ευθύνη, υπερβαίνοντας χρόνιες παθογένειές του.

Το ΠΑΣΟΚ όμως αντί να κυβερνά, επιμένει να επιρρίπτει, αυθαίρετα, την ευθύνη για την τρέχουσα κρίση στη ΝΔ. Στόχος του η συνεχής παραπλάνηση των πολιτών, ελπίζει, δε, και της Ιστορίας.

Όμως, η επιστημονική αξιολόγηση των εξελίξεων έχει καταλογίσει βαρύτατες ευθύνες στις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Διαπιστώνει ότι τα «υποκείμενα νοσήματα» της Οικονομίας, ρίζωσαν και αρκετά εξακολουθούν να σέρνονται ακόμη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980».

2^η Ενότητα: «Ο Προϋπολογισμός τον οποίο συζητούμε είναι ο πρώτος που καταρτίζει και καλείται να υλοποιήσει η Κυβέρνηση, μετά την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης και την υπογραφή, χωρίς ίχνος διαπραγμάτευσης, του «Μνημονίου». Προσφυγή για την οποία φέρει το μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Και τούτο γιατί:

1^ον. Συνέβαλε, με πράξεις και παραλείψεις, στη διόγκωση του ελλείμματος του 2009.

2^ον. Δεν είχε σχέδιο και αναλώθηκε σε διακηρύξεις.

3^ον. Ψήφισε Προϋπολογισμό που ενσωμάτωνε μη ρεαλιστικούς στόχους.

4^ον. Κατέθεσε Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης κατώτερο των περιστάσεων.

5^ον. Εμφάνισε διαχειριστικές αδυναμίες και υπέπεσε σε σωρεία παλινωδιών.

6^ον. Έστελνε αντιφατικά μηνύματα στις αγορές.

7^ον. Αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της.

8^ον. Θριαμβολογούσε, αδικαιολόγητα, για Ευρωπαϊκές αποφάσεις.

9^ον. Δεν άντλησε έγκαιρα κεφάλαια από τις αγορές.

10^ον. Άργησε να πάρει τα αναγκαία μέτρα.

Έτσι, η Κυβέρνηση μετέτρεψε ένα πρόβλημα ελλείμματος και χρέους, κοινό στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως άλλωστε καταγράφει και ο εφετινός Προϋπολογισμός, σε κρίση δανεισμού.

Με αποτέλεσμα την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης».

3^η Ενότητα: «Aξιολογώντας την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2010 και την ασκούμενη Κυβερνητική πολιτική υπογραμμίζουμε τα ακόλουθα:

1^ον. Η εκτέλεσή του χαρακτηρίζεται από αστοχίες στις προβλέψεις και αποκλίσεις στους στόχους για βασικά μεγέθη της Οικονομίας.

2^ον. Η υστέρηση εσόδων, έναντι των στόχων, συνεχίζεται. Ο μόνος τρόπος για να καλυφθεί αυτή η υστέρηση είναι να συνεχίσει να αναθεωρεί η Κυβέρνηση, προς τα κάτω, τις προβλέψεις της ή να προσθέτει νέα μέτρα, όπως έκανε με την περαίωση.

3^ον. Οι δαπάνες, αν και μειωμένες κυρίως λόγω της οριζόντιας περιοριστικής εισοδηματικής πολιτικής και της συρρίκνωσης των προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας, υπολείπονται του αναθεωρημένου στόχου.

4^ον. Η συρρίκνωση των δαπανών για δημόσιες επενδύσεις συνεχίζεται. Καθίσταται σαφής η θυσία της αναπτυξιακής δυναμικής προκειμένου να καλυφθούν αστοχίες στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού.

5^ον. Η Κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο εσωτερικό χρέος. Το κράτος, ουσιαστικά, έχει κηρύξει στάση πληρωμών έναντι των πιστωτών της στο εσωτερικό.

6^ον. Η Κυβέρνηση έχει αδρανοποιήσει τα διαθέσιμα αναπτυξιακά εργαλεία με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της ρευστότητας, την αύξηση των «λουκέτων», τη μετανάστευση επιχειρήσεων.

7^ον. Η ανεργία, μήνα με το μήνα, διογκώνεται. «Σκαρφάλωσε» στο 12,4% στο τρίτο τρίμηνο του έτους, από 9,3% στο αντίστοιχο τρίμηνο του 2009.

8^ον. Ακόμη και αν η Κυβέρνηση επιτύχει την προσδοκώμενη μείωση του ελλείμματος, έχει ενδιαφέρον να εξετάσει κανείς τις πηγές της. Σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό, αυτές είναι:

Η αύξηση της έμμεσης φορολογίας [κατά 3,2 δισ. ευρώ].

Οι οριζόντιες περικοπές αποδοχών και συντάξεων [κατά 2 δισ. ευρώ].

Η μείωση των μεταβιβαστικών πληρωμών (μειώσεις σε αμυντικές δαπάνες, εξόφληση παλαιών χρεών των νοσοκομείων το 2009) [κατά 2,9 δισ. ευρώ].

Η μείωση των δαπανών του ΠΔΕ [κατά 1,1 δισ. ευρώ].

Η μείωση των καταναλωτικών δαπανών [κατά 700 εκατ. ευρώ].

Δηλαδή, η μείωση του ελλείμματος θα προέλθει, κυρίως, από λογιστικές ταξινομήσεις, από τη φορολογική αφαίμαξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων και από την περιοριστική εισοδηματική πολιτική. Και όχι από τη μείωση της σπατάλης».

4^η Ενότητα: «Η αυταπόδεικτη αποτυχία της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής μεταφέρεται και επιβαρύνει τη δημοσιονομική κατάσταση και του επόμενου έτους. Του 2011, για το οποίο μπορούμε να διαπιστώσουμε τα εξής:

1^ον. Η ύφεση παραμένει βαθιά και είναι παρατεταμένη.

2^ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι οικονομικά αναποτελεσματική. Λαμβάνονται μέτρα συνολικού ύψους 14,3 δισ. ευρώ προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης κατά 5 δισ. ευρώ.

3^ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι εξαιρετικά φιλόδοξη.

4^ον. Τα συσταλτικά μέτρα είναι υπερβολικά σε ένταση και έκταση. Η προσπάθεια, μάλιστα, που πρέπει να καταβληθεί το 2011, για να επιτευχθούν οι στόχοι, είναι διπλάσια από αυτή του 2010.

5^ον. Πολλά από τα μέτρα δεν είναι σαφώς καθορισμένα. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Εάν τα μέτρα εκτός «Μνημονίου» είναι απαραίτητα, τα προσδοκώμενα αποτελέσματά τους ρεαλιστικά, και έχει εξειδικευθεί ο τρόπος υλοποίησής τους, γιατί αυτά δεν περιλαμβάνονταν και στο Προσχέδιο του Προϋπολογισμού; Η απάντηση είναι απλή: Διότι μεταξύ Προσχεδίου και Προϋπολογισμού μεσολαβούσαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές.

6^ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι κοινωνικά άδικη. Διαμορφώνει μια καταθλιπτική πραγματικότητα, προκαλεί κοινωνική αναταραχή.

7^ον. Η επίτευξη των στόχων της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι μη ρεαλιστική. Η Κυβέρνηση παραμένει αθεράπευτα φιλόδοξη στην είσπραξη εσόδων, παρά τη βαθιά ύφεση, την καθίζηση της κατανάλωσης, τη συρρίκνωση των εισοδημάτων, την εκτίναξη της ανεργίας.

8^ον. Δεν υπάρχει αναπτυξιακός προσανατολισμός. Η Κυβέρνηση κρατά το ΠΔΕ, που κατά την ίδια «αποτελεί το σημαντικότερο μέσο άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής», στο 3,7% του ΑΕΠ, στο χαμηλότερο επίπεδο της τελευταίας δεκαετίας. Σύμφωνα μάλιστα με το ΙΟΒΕ, η μείωση του εφετινού Προγράμματος ευθύνεται για τη μισή ύφεση.

9^ον. Το δημόσιο χρέος μεγαλώνει και διατηρεί τη δυναμική του. Αναμένεται να «εκτοξευθεί» στα 362 δισ. ευρώ το 2011, δηλαδή αυξάνεται κατά 64 δισ. ευρώ σε 2 χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

10^ον. Η ανεργία διογκώνεται δραματικά. Αναμένεται να διαμορφωθεί στο 14,6% το 2011, από 9,1% το 2009».

5^η Ενότητα: «Η πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2010, η δημοσιονομική προσαρμογή του 2011, καθώς και οι αστοχίες στις εκτιμήσεις και οι αποκλίσεις από τους στόχους του «Μνημονίου», δικαιώνουν τη στάση της ΝΔ.

Επιβεβαιώνουν ότι το «θεραπευτικό σχήμα» που έχει τεθεί σε εφαρμογή δεν είναι κατάλληλο.

Καθιστούν επιβεβλημένη την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής.

Και αυτό γιατί η δημοσιονομική εξυγίανση και πειθαρχία είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανή, συνθήκη για την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η άμεση συγκρότηση σχεδίου και η ανάληψη δράσεων για τη διαμόρφωση ενός νέου οικονομικού προτύπου.

Βασικοί άξονές του είναι:

1^ος. Η μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος, κυρίως, μέσω της περιστολής των δαπανών.

2^ος. Η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων με την βελτίωση της αποτελεσματικότητας και του συντονισμού σε όλα τα επίπεδα του φορολογικού, ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού.

3^ος. Η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των κοινωνικών δαπανών ώστε να αντιμετωπισθεί το κύμα φτώχειας και ανεργίας που σαρώνει τη χώρα.

4^ος. Η ανάληψη των αναγκαίων μέτρων τόνωσης της αγοράς.

5^ος. Η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.

6^ος. Η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να αξιοποιηθούν λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

7^ος. Η επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία.

8^ος. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

9^ος. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους.

10^ος. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας».

6^η Ενότητα: «Σε αυτούς τους άξονες πολιτικής δράσης η ΝΔ, συνέβαλε και θα συμβάλλει με σύνεση, με συνέπεια, με υπευθυνότητα, με αποφασιστικότητα.

Άλλωστε έχει αποδείξει έμπρακτα και διαχρονικά, ότι ασκεί με ευθύνη τον εκάστοτε θεσμικό ρόλο της.

Τον τελευταίο χρόνο:

• Ενίσχυσε την προσπάθεια για τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης.
• Συμμετέχει ενεργά και δημιουργικά στην αναζήτηση των βέλτιστων λύσεων στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.
• Πρότεινε, έγκαιρα, συσταλτικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής.
• Στήριξε χρηματοπιστωτικά μέτρα για τη διαφύλαξη της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος.
• Στήριξε διαρθρωτικά μέτρα για τη βιώσιμη διόρθωση των δημόσιων οικονομικών και για την απελευθέρωση δυνάμεων και πόρων στην Οικονομία.
• Στήριξε αρκετές από τις ρυθμίσεις που εμπεριέχονται στο πρόσφατο «Πολυνομοσχέδιο».
• Κατέθεσε τεκμηριωμένες προτάσεις για την ταχύτερη έξοδο της χώρας από την κρίση.

Έτσι αντιλαμβάνεται το ρόλο της η ΝΔ και ο Πρόεδρός της κ. Σαμαράς.

Έναν ρόλο που ποτέ δεν «έπαιξε» ο κ. Πρωθυπουργός ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης».

«Συμπερασματικά, ο Προϋπολογισμός του 2011 εδράζεται σε έωλες παραδοχές, ενσωματώνει μη ρεαλιστικές προβλέψεις, αγνοεί την ανάκαμψη της οικονομίας και την κοινωνική προστασία. Για αυτό είναι ένας μετέωρος Προϋπολογισμός. Είναι ένας Προϋπολογισμός μιας «εικονικής πραγματικότητας».

Και θα αποδειχθεί ως ο πρώτος «προσωρινός» Προϋπολογισμός για το 2011.

Πολύ γρήγορα θα αναθεωρηθεί, όπως, άλλωστε έγινε και με το Προσχέδιό του. Γεγονός που δείχνει ξεκάθαρα την αδιέξοδη οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης. Γεγονός που αποτελεί άλλη μία ισχυρή ένδειξη της αναγκαιότητας αλλαγής του μίγματος οικονομικής πολιτικής. Αναγκαία αλλαγή για να πιάσουν τόπο οι μεγάλες και διευρυνόμενες θυσίες των Ελλήνων πολιτών».