Η κυβέρνηση Παπανδρέου παραλαμβάνει μια άθλια κατάσταση. Εγκλωβισμένη στην προεκλογική ρητορική καθυστέρει δραματικά την λήψη μέτρων μέσα στο 2009 και στην αυγή του 2010 μπροστά σε πανικό διασύρει συστηματικά Ελλάδα και τους θεσμούς της, την κοινωνία συνολικά αλλά και δομές της ευρωζώνης όπως eurostat ή τους ευρωπαϊκούς ελεγκτικούς μηχανισμούς. Θέτει υπό αμφιβολία ακόμη και τον τρόπο εισόδου της χώρας στην Ευρωζώνη.Όμως ο κάθε μικρός η μεγάλος επιχειρηματίας γνωρίζει ότι όταν χρειάζεσαι χρηματοδότηση και δανεικά δεν μπορείς να βγαίνεις και να αυτό διασύρεσαι με κάθε πιθανό και απίθανο μέσο. Η Ελλάδα έκανε ακριβώς αυτό. Διέλυσε την αξιοπιστία της και αυτό διασύρθηκε και σήμερα είναι η πιο αναξιόπιστη χώρα στην Ευρωζώνη.
Οι υπερβολές που ακούστηκαν τότε ήταν πέρα από κάθε προηγούμενο και όλα αυτά έθεσαν σε δοκιμασία συνολικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Φτιάχνεται ο μηχανισμός ασφάλισης της ευρωζώνης και με έτοιμο το μηχανισμό αυτοπροστασίας της ΕΕ χάνεται η μπάλα, κλείνουν οι αγορές και η χώρα φτάνει στα όρια της το Μάιο του 2008. Η Ελλάδα της τρόικα και οι συστηματικοί συκοφάντες πλήρεις αναξιοπιστίας πλέον, δεν θα συνιστούν απειλή για την Ευρώπη. Τους τσιμεντάρισαν στα πόδια και του πέταξαν στο λιμάνι στο Καστελόριζο μαζί με μία χώρα.
Και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία επ αυτού.
Σήμερα καθημερινά διαβάζουμε σχόλια ή άρθρα που συνεχίζουν να διασύρουν την χώρα παγκοσμίως και που υπό άλλες συνθήκες και άλλη κυβέρνηση θα προκαλούσαν τουλάχιστον διαμαρτυρίες από κάποιο υπουργείο ή φορέα. Καθημερινά ο διασυρμός της Ελλάδας συνεχίζεται και υπάρχουν ευθύνες ή παραλείψεις για αυτό που συμβαίνει και που έχει ήδη οικονομικό αποτέλεσμα. Η Ελληνικές επιχειρήσεις δεν έχουν αξιοπιστία στις διεθνής αγορές ακόμη και στις βασικές συναλλαγές τους.
Η Ελλάδα ως φίρμα trademark απαξιώνεται ενώ δεν νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία για το εάν δημιουργείται θέμα με τις τουριστικές επιχειρήσεις κρατήσεις και γενικότερα μείωση της τουριστικής κίνησης.
Υπάρχουν ευθύνες για το διασυρμό της χώρας που πρέπει να αναζητηθούν και διαφυγόντα κέρδη τα οποία πρέπει πάση θυσία και να διεκδικηθούν ως αποζημιώσεις.