“Η ελληνική εμπλοκή στη κρίση της Λιβύης,είναι πολύ μεγαλύτερη απ΄ ότι είχε υπολογιστεί. Ελληνικές αεροπορικές βάσεις θα χρησιμοποιηθούν ως αεροδρόμια απογείωσης για αεροσκάφη που θα επιχειρούν στον εναέριο χώρο της Λιβύης,για την επιβολή της no fly zone.
Το επιχειρησιακό σχέδιο του ελληνοαμερικανού ναυάρχου Τζέϊμς Σταυρίδη,για την επιβολή no fly zone περιμένουν άπαντες στο ΝΑΤΟ. Ο επικεφαλής των νατοϊκών δυνάμεων Ευρώπης μέχρι το απόγευμα θα έχει υποβάλει το ολοκληρωμένο σχέδιο της Συμμαχίας το οποίο σ΄ ότι αφορά στην Ελλάδα προβλέπει τη χρησιμοποίηση τριών βάσεων:
*Σούδα
*Ανδραβίδα
*Άκτιο
Σ΄ αυτές τις τρεις βάσεις θα μετασταθμεύσουν από σήμερα κιόλας δεκάδες μαχητικά αεροσκάφη από διάφορες χώρες του ΝΑΤΟ.
Τα αεροσκάφη θα χρησιμοποιούν αυτες τις βάσεις ως ορμητήρια και όχι ως ενδιάμεσους σταθμούς προσγείωσης. Κι αυτό γιατί η απόσταση από τη Λιβύη, εκμηδενίζεται με την χρήση των ιπτάμενων τάνκερ τα οποία θα ανεφοδιάζουν τα μαχητικά αεροσκάφη στον αέρα. Τρία ιπτάμενα τάνκερ βρίσκονται ήδη στη Σούδα και αναμένονται κι άλλα.”
Όλα τα παραπάνω απορρέουν αφενός από της Διεθνείς δεσμεύσεις της Ελλάδας αλλά και από τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης.
Ερχόμαστε λοιπόν στο δια ταύτα:
Πόσο θα στοιχίσει η εμπλοκή μας σε χρήμα;
Μπορεί να αντέξει το κόστος αυτό η καταχρεωμένη Οικονομία μας;
Όταν δεν μπορούν να πληρώσουν τις οφειλές των ασφαλιστικών ταμείων, να κρατήσουν ανοιχτά νοσοκομεία και Τριτοβάθμια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα πως πληρώνουν το όποιο κόστος μιας τέτοιας εμπλοκής;
Έχουν υπολογιστεί οι συνέπειες μιας παρατεταμένης πολεμικής αβεβαιότητας στον τουρισμό (την τελευταία ελπίδα για έσοδα τούτη την χρονιά;;;)
Οι διεθνείς σχέσεις δεν διακρίνονται από καμία ηθική.
Πάντα ήταν και θα είναι βαθιά αμοραλιστικές.
Η κυβέρνηση πήρε κάτι για όλα αυτά;
Μήπως έγινε καμιά κουβέντα για την επαναγορά των 75 δις ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ, ελληνικού χρέους και δεν το ξέρουμε;
Μήπως πήρε κάποια ανάσα σχετικά με τους ασφυκτικούς όρους του μνημονίου;
*Σούδα
*Ανδραβίδα
*Άκτιο
Σ΄ αυτές τις τρεις βάσεις θα μετασταθμεύσουν από σήμερα κιόλας δεκάδες μαχητικά αεροσκάφη από διάφορες χώρες του ΝΑΤΟ.
Τα αεροσκάφη θα χρησιμοποιούν αυτες τις βάσεις ως ορμητήρια και όχι ως ενδιάμεσους σταθμούς προσγείωσης. Κι αυτό γιατί η απόσταση από τη Λιβύη, εκμηδενίζεται με την χρήση των ιπτάμενων τάνκερ τα οποία θα ανεφοδιάζουν τα μαχητικά αεροσκάφη στον αέρα. Τρία ιπτάμενα τάνκερ βρίσκονται ήδη στη Σούδα και αναμένονται κι άλλα.”
Όλα τα παραπάνω απορρέουν αφενός από της Διεθνείς δεσμεύσεις της Ελλάδας αλλά και από τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης.
Ερχόμαστε λοιπόν στο δια ταύτα:
Πόσο θα στοιχίσει η εμπλοκή μας σε χρήμα;
Μπορεί να αντέξει το κόστος αυτό η καταχρεωμένη Οικονομία μας;
Όταν δεν μπορούν να πληρώσουν τις οφειλές των ασφαλιστικών ταμείων, να κρατήσουν ανοιχτά νοσοκομεία και Τριτοβάθμια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα πως πληρώνουν το όποιο κόστος μιας τέτοιας εμπλοκής;
Έχουν υπολογιστεί οι συνέπειες μιας παρατεταμένης πολεμικής αβεβαιότητας στον τουρισμό (την τελευταία ελπίδα για έσοδα τούτη την χρονιά;;;)
Οι διεθνείς σχέσεις δεν διακρίνονται από καμία ηθική.
Πάντα ήταν και θα είναι βαθιά αμοραλιστικές.
Η κυβέρνηση πήρε κάτι για όλα αυτά;
Μήπως έγινε καμιά κουβέντα για την επαναγορά των 75 δις ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ, ελληνικού χρέους και δεν το ξέρουμε;
Μήπως πήρε κάποια ανάσα σχετικά με τους ασφυκτικούς όρους του μνημονίου;
Πήρε κάτι;
ή πάλι τζάμπα τρέχουμε....
http://logia-starata.blogspot.