...σύμφωνα με τον αναπληρωτή καθηγητή Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Ηλία Παπαδόπουλο Να προτιμούν το μέλι με «ταυτότητα», εφόσον δεν έχουν μια αξιόπιστη πηγή για την αγορά του προϊόντος, προτρέπει τους Έλληνες καταναλωτές ο αναπληρωτής καθηγητής της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ηλίας Παπαδόπουλος, διευκρινίζοντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι «το μη επώνυμο προϊόν ενέχει πάντα τον κίνδυνο να είναι δυσμενές για την υγεία μας».
Η προμήθεια μελιού από ιδιώτη είναι «λαχείο», επεσήμανε ο ίδιος, και διευκρίνισε ότι οι έλεγχοι σε αυτή τη μερίδα των παραγωγών είναι...έως και μηδενικοί. Στον αντίποδα, οι εταιρίες που συσκευάζουν το προϊόν και το μεταπωλούν είτε στο εξωτερικό, είτε στα ράφια των ελληνικών καταστημάτων, βρίσκονται «πάντα υπό το άγρυπνο μάτι των ενδεδειγμένων κτηνιάτρων», τόνισε ο ίδιος, στο περιθώριο του 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Κτηνιατρικής παραγωγικών ζώων, Υγιεινής και ασφάλειας τροφίμων ζωικής προέλευσης (18-20 Μαρτίου).
Τονίζοντας ότι η παραγωγή μελιού στην Ελλάδα είναι ένας από τους πλέον δυναμικότερους κλάδους, ο κ.Παπαδόπουλος σημείωσε ότι υπάρχει και μια αδικία για το προϊόν αυτό, που αφορά σε μηδενικά όρια ανοχής υπολειμμάτων από τη χρήση των φαρμάκων που απαιτείται να χρησιμοποιήσει ο παραγωγός για την αντιμετώπιση μια «ασθένειας» της μέλισσας, ή ενός παρασίτου που έχει. «Για όλα τα προϊόντα υπάρχουν τέτοια όρια που δεν πρέπει να διασπώνται σχετικά με τη χρήση φαρμάκων, αλλά όχι για το μέλι», τόνισε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι «κάποια στιγμή αυτό πρέπει να αλλάξει και να μπει μια τάξη στον κλάδο».
Θέλοντας να δώσει μια εξήγηση στην προτίμησή του στο συσκευασμένο μέλι, ο κ. Παπαδόπουλος επεσήμανε ότι «υπάρχουν ορισμένοι που στο βωμό του κέρδους προμηθεύονται, είτε από τη Βουλγαρία, είτε από το διαδικτύο, αμφιβόλου ποιότητας φάρμακα συνήθως μη ενδεδειγμένα και εγκεκριμένα από τα αρμόδια όργανα, με αποτέλεσμα έτσι να δημιουργείται κίνδυνος για τη δημόσια υγεία».
Πάντως, όπως τόνισε η εμφάνιση ασθενειών στον άνθρωπο από την κατανάλωση μελιού, δεν είναι άμεση, αφού το προϊόν λειτουργεί αθροιστικά στον οργανισμό του. Μεταξύ άλλων ανέφερε, το νοθευμένο μέλι, όταν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες, αποθηκεύεται στο συκώτι, με τελικά δυσμενή αποτελέσματα για το συγκεκριμένο όργανο του οργανισμού του ανθρώπου.
Τα μελίσσια προσβάλλονται από…παράσιτα
Και μπορεί το μελίσσι να διαθέτει ένα αποτελεσματικό αμυντικό σύστημα κατά των παθογόνων μικροοργανισμών, αλλά η προσβολή του από παρασιτικά νοσήματα είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο.
Ένα από τα σπουδαιότερα νοσήματα που απασχολούν και τη σύγχρονη μελισσοκομία είναι τα πρωτόζωα παράσιτα ‘Nosema apis’ και ‘Nozema ceranae’, τα οποία είναι πολύ παθογόνα και εμπλέκονται στο «σύνδρομο κατάρρευσης των μελισσιών».
Αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται στο εντερικό επιθήλιο των ενηλίκων μελισσιών και ως αποτέλεσμα προκαλούν έντονη δυσεντερία, σημαντική μείωση της ζωής και αυξημένη θνησιμότητα. Η αντιμετώπισή τους, που δεν είναι ορατή με το μάτι, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο,δεν πρέπει να γίνεται με τη χρήση χημειοθεραπευτικών ουσιών, αλλά με ορθούς μελισσοκομικούς χειρισμούς, που βοηθούν στην άμυνα του μελισσιού.
Αναφορικά με το παράσιτο ακάρι που φέρει την επωνυμία varroa, σύμφωνα με τον ίδιο προσβάλλει τις ενήλικες μέλισσες και το γόνο και είναι ορατό και με το μάτι. Προκαλεί καταστροφή του γόνου, παραμόρφωση των ενηλίκων μελισσών και μεταφορά ιώσεων, η αντιμετώπισή του γίνεται κυρίως με χημικά μέσα και με βιοτεχνικές μεθόδους.
Στο μεταξύ, σημαντικό είναι να επισημανθεί ότι οι απώλειες των μελισσιών αποτελούν και απειλή για τη διατροφική αλυσίδα, αφού όπως σημείωσε ο κ. Παπαδόπουλος, τα μελίσσια είναι σημαντικά και για τον λόγο των επικονιάσεων στα φυτά και ο περιορισμός αυτής της διαδικασίας θα οδηγήσει και σε συρρίκνωση της βιοποικιλότητας.
Τονίζοντας ότι η παραγωγή μελιού στην Ελλάδα είναι ένας από τους πλέον δυναμικότερους κλάδους, ο κ.Παπαδόπουλος σημείωσε ότι υπάρχει και μια αδικία για το προϊόν αυτό, που αφορά σε μηδενικά όρια ανοχής υπολειμμάτων από τη χρήση των φαρμάκων που απαιτείται να χρησιμοποιήσει ο παραγωγός για την αντιμετώπιση μια «ασθένειας» της μέλισσας, ή ενός παρασίτου που έχει. «Για όλα τα προϊόντα υπάρχουν τέτοια όρια που δεν πρέπει να διασπώνται σχετικά με τη χρήση φαρμάκων, αλλά όχι για το μέλι», τόνισε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι «κάποια στιγμή αυτό πρέπει να αλλάξει και να μπει μια τάξη στον κλάδο».
Θέλοντας να δώσει μια εξήγηση στην προτίμησή του στο συσκευασμένο μέλι, ο κ. Παπαδόπουλος επεσήμανε ότι «υπάρχουν ορισμένοι που στο βωμό του κέρδους προμηθεύονται, είτε από τη Βουλγαρία, είτε από το διαδικτύο, αμφιβόλου ποιότητας φάρμακα συνήθως μη ενδεδειγμένα και εγκεκριμένα από τα αρμόδια όργανα, με αποτέλεσμα έτσι να δημιουργείται κίνδυνος για τη δημόσια υγεία».
Πάντως, όπως τόνισε η εμφάνιση ασθενειών στον άνθρωπο από την κατανάλωση μελιού, δεν είναι άμεση, αφού το προϊόν λειτουργεί αθροιστικά στον οργανισμό του. Μεταξύ άλλων ανέφερε, το νοθευμένο μέλι, όταν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες, αποθηκεύεται στο συκώτι, με τελικά δυσμενή αποτελέσματα για το συγκεκριμένο όργανο του οργανισμού του ανθρώπου.
Τα μελίσσια προσβάλλονται από…παράσιτα
Και μπορεί το μελίσσι να διαθέτει ένα αποτελεσματικό αμυντικό σύστημα κατά των παθογόνων μικροοργανισμών, αλλά η προσβολή του από παρασιτικά νοσήματα είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο.
Ένα από τα σπουδαιότερα νοσήματα που απασχολούν και τη σύγχρονη μελισσοκομία είναι τα πρωτόζωα παράσιτα ‘Nosema apis’ και ‘Nozema ceranae’, τα οποία είναι πολύ παθογόνα και εμπλέκονται στο «σύνδρομο κατάρρευσης των μελισσιών».
Αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται στο εντερικό επιθήλιο των ενηλίκων μελισσιών και ως αποτέλεσμα προκαλούν έντονη δυσεντερία, σημαντική μείωση της ζωής και αυξημένη θνησιμότητα. Η αντιμετώπισή τους, που δεν είναι ορατή με το μάτι, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο,δεν πρέπει να γίνεται με τη χρήση χημειοθεραπευτικών ουσιών, αλλά με ορθούς μελισσοκομικούς χειρισμούς, που βοηθούν στην άμυνα του μελισσιού.
Αναφορικά με το παράσιτο ακάρι που φέρει την επωνυμία varroa, σύμφωνα με τον ίδιο προσβάλλει τις ενήλικες μέλισσες και το γόνο και είναι ορατό και με το μάτι. Προκαλεί καταστροφή του γόνου, παραμόρφωση των ενηλίκων μελισσών και μεταφορά ιώσεων, η αντιμετώπισή του γίνεται κυρίως με χημικά μέσα και με βιοτεχνικές μεθόδους.
Στο μεταξύ, σημαντικό είναι να επισημανθεί ότι οι απώλειες των μελισσιών αποτελούν και απειλή για τη διατροφική αλυσίδα, αφού όπως σημείωσε ο κ. Παπαδόπουλος, τα μελίσσια είναι σημαντικά και για τον λόγο των επικονιάσεων στα φυτά και ο περιορισμός αυτής της διαδικασίας θα οδηγήσει και σε συρρίκνωση της βιοποικιλότητας.