Προέδρου ΤΟ ΝΔ Ιπποδρομίου
Με αφορμή την χτεσινή πρόσκληση Καλαφάτη, μια καταρχήν θετική ενέργεια και πρέπει να ευχαριστήσουμε τον βουλευτή γιαυτή του την πρόσκληση, θέλω να κάνω μερικές διαπιστώσεις σαν απλό μέλος της ΝΔ:
Η ανταπόκριση των μελών των ΔΗΜΤΕ αθρόα κι αυτό δηλώνει πέρα από το έντονο ενδιαφέρον των στελεχών της βάσης για το πολιτικό γίγνεσθαι, άλλο τόσο την ανάγκη τους να ενημερωθούν από πρώτο χέρι και να τα πουν σε πρώτο πρόσωπο.
Ένα ευρύτατο πλαίσιο έθεσε ο κ. Καλαφάτης που χάθηκε όμως όχι στην μετάφραση, αλλά στο ότι δεν τέθηκαν κανόνες διαλόγου. Κι αυτό εύκολα εξηγείται. Όταν τα όργανα (του κόμματος) δεν συνεδριάζουν, δεν λειτουργούν, δεν επικοινωνούν την πολιτική, δεν οσφραίνονται την αγωνία και την ελπίδα της βάσης, αυτά είναι φαινόμενα που εξελίσσονται με δυο τρόπους. Ή θα δημιουργήσουν απαθείς έως καθόλου ψηφοφόρους (επειδή ποτέ κανείς δεν τους νοιάστηκε), ή αποχωρήσεις με γνωστές σε όλους συνέπειες. Μα θα μου πείτε και όργανα υπάρχουν (με εκλεγμένους και διορισμένους) και πολιτική παράγεται. Ναι σε οργανόγραμμα υπάρχουν. Οι εκλεγμένοι (τουλάχιστον μερίδα αυτών) προσπαθεί να λειτουργήσει και να σώσει παρτίδες. Οι διορισμένοι πήραν την καρεκλίτσα τους, απέκτησαν και μια ακόμη σειρά στο βιογραφικό τους και από κει παν και οι άλλοι. Ταυτόχρονα, με τον διορισμό τους, κάποιοι κατάπιαν τις διαμαρτυρίες ή τους εκβιασμούς τους, και άλλοι κάνουν σουλάτσο με αντικειμενικό στόχο στο βάθος εκλογές κι ο νοών νοείτω.
Δεν ξέρω τι γίνεται στην υπόλοιπη Ελλάδα (σε επίπεδο κομματικό εννοώ). Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι στη Θεσσαλονίκη η βάση ανησυχεί. Είναι ταυτόχρονα πικραμένη και εξοργισμένη. Μας ζητάν να αφήσουμε την εσωστρέφεια. Και ποιος δεν το θέλει αυτό. Πώς να γίνεις όμως εξωστρεφής όταν ποτέ δεν έχεις μπει στον κόπο να κάνεις αποτίμηση. Πώς να δημιουργήσεις όταν δεν έχεις σαφείς και καθορισμένους στόχους και σκοπούς. Οι ευκαιριακοί στόχοι έχουν και πρόσκαιρα ή αναιμικά αποτελέσματα. Πώς να συνεργαστείς και με ποιους όταν δεν τους γνωρίζεις ούτε καν κοινωνικά. Μας ζητούν να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, να παράξουμε πολιτική και να φροντίσουμε να επιστρέψει ο κόσμος στην πολιτική. Για ποια πολιτική μιλάμε? Άλλης τάξης θέμα αυτό. Να πείσουμε τους ψηφοφόρους να γυρίσουν. Για μια ακόμη φορά δηλαδή να εκτεθούμε, γιατί περί αυτού πρόκειται, σε φίλους, γνωστούς, συγγενείς ναρθούν στην κάλπη να ψηφίσουν τους «εκλεκτούς» για να αλλάξει όχι η δική τους ζωή (παρόλο που αυτό θα τους υποσχεθούμε), αλλά των «εκλεκτών» που δεν θάχουν καμία δύναμη να σταθούν αλληλέγγυοι σε αυτούς που τους ανέδειξαν, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους που γνώρισαν στην πορεία και τους υπόσχονται τα καλύτερα όχι για όλους αλλά για τους ίδιους.
Ο κ. Καλαφάτης δείχνει να είναι ένας νέος έξυπνος πολιτικός (κι αυτό δεν είναι λιβανιστήρι αλλά διαπίστωση), που έχει αντιληφθεί ότι για να ξεφύγεις από τον σωρό και να αναδειχθείς, πρέπει να απευθυνθείς σε μια βάση. Κι αυτό βέβαια πρέπει πάντα να το καλλιεργείς, να το διεκδικείς και να το επαναπροσδιορίζεις αν θέλεις να έχεις συνέχεια. Εδώ μπαίνει και η ευθύνη της βάσης για το ποιους επιλέγει να την εκπροσωπήσουν και με ποιους τρόπους διαρκώς υπενθυμίζει στους εκλεγέντες ότι είναι οι δικοί της εκπρόσωποι κι όχι του εαυτού τους. Βλέπουμε αίφνης τις επισκέψεις των στελεχών εξ Αθηνών. Έρχονται να δουν τους υποτελείς, να βγάλουν δεκάρικους λόγους και να μη δίνουν χρόνο στα στελέχη να μιλήσουν γιατί θα χάσουν την πτήση για την επιστροφή τους στην Αθήνα. Στελέχη, εθελοντές και κομματικοί είμαστε. Πρόβατα και ηλίθιοι αρνούμαστε να εξακολουθήσουμε να είμαστε. Οφείλετε να μας ακούσετε για δικό σας καλό. Και αυτή τη φορά να λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη σας τις φωνές μας και να μην ακούμε εκείνο το στερεότυπο «έχουσιν γνώσιν οι φύλακες». Καμία γνώση δεν έχετε γιατί αν είχατε το ποσοστό του κόμματος πανελλαδικά δεν θα ήταν σε αυτό το θλιβερό ποσοστό και πολύ περισσότερο στη Θεσσαλονίκη δεν θα ήταν αυτό το ισχνό 12% για το οποίο εσεις μεν δεν έχετε άποψη αλλά εμείς οι ντόπιοι μια χαρά μπορούμε να σας εξηγήσουμε το όνειρο. Ελάτε λοιπόν σε κάθε πόλη της Ελλάδας αλε-ρετουρ, αλλά, με ρετούρ ανοιχτή όχι για να πείτε πάλι τα δικά σας, αλλά για να ακούσετε και να τα ακούσετε. Επιτέλους δεν είστε και φωτεινοί παντογνώστες. Και ο απλός λαός ξέρει και μάλιστα τις περισσότερες φορές πολύ καλύτερα από εσάς.
Οφείλω να ευχαριστήσω τον κ. Καλαφάτη για την πρωτοβουλία του και θα πρότεινα μάλιστα αυτές οι συναντήσεις να αποκτήσουν μια σταθερή επανάληψη γιατί μόνο καλό θάχουν να δώσουν τόσο στην κομματική βάση όσο και στην κορυφή της πυραμίδας. Τέλος και γιατί όχι, το παράδειγμά του να ακολουθήσουν και άλλοι.
Δεν ξέρω τι γίνεται στην υπόλοιπη Ελλάδα (σε επίπεδο κομματικό εννοώ). Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι στη Θεσσαλονίκη η βάση ανησυχεί. Είναι ταυτόχρονα πικραμένη και εξοργισμένη. Μας ζητάν να αφήσουμε την εσωστρέφεια. Και ποιος δεν το θέλει αυτό. Πώς να γίνεις όμως εξωστρεφής όταν ποτέ δεν έχεις μπει στον κόπο να κάνεις αποτίμηση. Πώς να δημιουργήσεις όταν δεν έχεις σαφείς και καθορισμένους στόχους και σκοπούς. Οι ευκαιριακοί στόχοι έχουν και πρόσκαιρα ή αναιμικά αποτελέσματα. Πώς να συνεργαστείς και με ποιους όταν δεν τους γνωρίζεις ούτε καν κοινωνικά. Μας ζητούν να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, να παράξουμε πολιτική και να φροντίσουμε να επιστρέψει ο κόσμος στην πολιτική. Για ποια πολιτική μιλάμε? Άλλης τάξης θέμα αυτό. Να πείσουμε τους ψηφοφόρους να γυρίσουν. Για μια ακόμη φορά δηλαδή να εκτεθούμε, γιατί περί αυτού πρόκειται, σε φίλους, γνωστούς, συγγενείς ναρθούν στην κάλπη να ψηφίσουν τους «εκλεκτούς» για να αλλάξει όχι η δική τους ζωή (παρόλο που αυτό θα τους υποσχεθούμε), αλλά των «εκλεκτών» που δεν θάχουν καμία δύναμη να σταθούν αλληλέγγυοι σε αυτούς που τους ανέδειξαν, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους που γνώρισαν στην πορεία και τους υπόσχονται τα καλύτερα όχι για όλους αλλά για τους ίδιους.
Ο κ. Καλαφάτης δείχνει να είναι ένας νέος έξυπνος πολιτικός (κι αυτό δεν είναι λιβανιστήρι αλλά διαπίστωση), που έχει αντιληφθεί ότι για να ξεφύγεις από τον σωρό και να αναδειχθείς, πρέπει να απευθυνθείς σε μια βάση. Κι αυτό βέβαια πρέπει πάντα να το καλλιεργείς, να το διεκδικείς και να το επαναπροσδιορίζεις αν θέλεις να έχεις συνέχεια. Εδώ μπαίνει και η ευθύνη της βάσης για το ποιους επιλέγει να την εκπροσωπήσουν και με ποιους τρόπους διαρκώς υπενθυμίζει στους εκλεγέντες ότι είναι οι δικοί της εκπρόσωποι κι όχι του εαυτού τους. Βλέπουμε αίφνης τις επισκέψεις των στελεχών εξ Αθηνών. Έρχονται να δουν τους υποτελείς, να βγάλουν δεκάρικους λόγους και να μη δίνουν χρόνο στα στελέχη να μιλήσουν γιατί θα χάσουν την πτήση για την επιστροφή τους στην Αθήνα. Στελέχη, εθελοντές και κομματικοί είμαστε. Πρόβατα και ηλίθιοι αρνούμαστε να εξακολουθήσουμε να είμαστε. Οφείλετε να μας ακούσετε για δικό σας καλό. Και αυτή τη φορά να λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη σας τις φωνές μας και να μην ακούμε εκείνο το στερεότυπο «έχουσιν γνώσιν οι φύλακες». Καμία γνώση δεν έχετε γιατί αν είχατε το ποσοστό του κόμματος πανελλαδικά δεν θα ήταν σε αυτό το θλιβερό ποσοστό και πολύ περισσότερο στη Θεσσαλονίκη δεν θα ήταν αυτό το ισχνό 12% για το οποίο εσεις μεν δεν έχετε άποψη αλλά εμείς οι ντόπιοι μια χαρά μπορούμε να σας εξηγήσουμε το όνειρο. Ελάτε λοιπόν σε κάθε πόλη της Ελλάδας αλε-ρετουρ, αλλά, με ρετούρ ανοιχτή όχι για να πείτε πάλι τα δικά σας, αλλά για να ακούσετε και να τα ακούσετε. Επιτέλους δεν είστε και φωτεινοί παντογνώστες. Και ο απλός λαός ξέρει και μάλιστα τις περισσότερες φορές πολύ καλύτερα από εσάς.
Οφείλω να ευχαριστήσω τον κ. Καλαφάτη για την πρωτοβουλία του και θα πρότεινα μάλιστα αυτές οι συναντήσεις να αποκτήσουν μια σταθερή επανάληψη γιατί μόνο καλό θάχουν να δώσουν τόσο στην κομματική βάση όσο και στην κορυφή της πυραμίδας. Τέλος και γιατί όχι, το παράδειγμά του να ακολουθήσουν και άλλοι.