Το Μάιο του 2010 η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε στην υιοθέτηση του προγράμματος του μνημονίου το οποίο επέβαλλε την υλοποίηση εξαιρετικά φιλόδοξων στόχων σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να αυτοπαγιδευθεί και σύντομα να βρεθεί κατηγορούμενη ότι απέτυχε.
Και ενώ θα έλεγε κανείς πως το μάθημα θα της έχει γίνει πάθημα, το Μάιο του 2011 η κυβέρνηση συμφώνησε σε ένα δεύτερο πρόγραμμα, το οποίο είναι δυσκολότερο από το πρώτο και επιπλέον περιλαμβάνει ένα πακέτο αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ.
«Πρέπει να γίνουν όλα και να γίνουν τώρα», διεμήνυσε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου από την Βουλή την Παρασκευή, τονίζοντας ότι «έχει έρθει η ώρα να επιταχύνουμε ακόμη περισσότερο», ξεχνώντας ότι το πρόβλημα δεν είναι να αρχίσεις να τρέχεις αλλά να μην 'καείς' νωρίς στη διαδρομή και φυσικά να μην πάρεις τη λάθος κατεύθυνση.
«Δεν υπάρχει πια χρόνος. Πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα», ανέφερε κατά την συζήτηση επερώτησης του ΚΚΕ για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και αυτό μάλλον θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα περίμενε να ακούσει κανείς από έναν υπουργό Οικονομίας με το πρώτο να είναι πως 'πρέπει να προχωρήσουμε μελετημένα και προσεκτικά'.
«Σε μια στιγμή που εντείνονται οι πιέσεις στη χώρα μας για να προχωρήσει πιο γρήγορα και οι δανειστές μας θέλουν να βεβαιωθούν ότι η χώρα μας θα μπορέσει να συνεχίσει να αποπληρώνει τα δάνεια, η κυβέρνηση παραμένει αταλάντευτη στην κατεύθυνση που επέλεξε, για να συγυρίσουμε τα δημόσια οικονομικά, να σταματήσουμε να παράγουμε έλλειμμα και να κάνουμε όλες τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να καταστεί η οικονομία μας πιο ανταγωνιστική», είπε ο κύριος Παπακωνσταντίνου, ξεχνώντας μάλλον πως ο ρόλος των δανειστών είναι να πιέζουν να πάρουν τα χρήματα τους αλλά της κυβέρνησης δεν είναι να υπογράφει σύμβαση είσπραξης μαζί τους με αποκλειστικό σκοπό να τα πάρει από το λαό που τη ψήφισε και να τους τα μεταφέρει όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ασχέτως των συνεπειών αλλά να διαπραγματεύεται με μαεστρία και εξαιρετική ευφυία, κρατώντας τους δανειστές ευχαριστημένους από τη μια και φροντίζοντας το συμφέρον του λαού και της χώρας από την άλλη.
Απαντώντας στην κριτική που δέχθηκε η κυβέρνηση από τους επερωτώντες βουλευτές του ΚΚΕ, Σπ.Χαλβατζή, Ν.Καραθανασόπουλο, Γ.Μαυρίκο, Ι.Πρωτούλη, για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και πλήρη υποταγή στο μεγάλο κεφάλαιο, ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι «ο λαός ξέρει πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος και τα υπόλοιπα είναι σειρήνες που οδηγούν εκεί που καταφέραμε να φύγουμε, δηλαδή στην χρεοκοπία», ενώ πρόσθεσε: «Κανείς δεν είπε να πουλήσει τα πάντα, όμως δεν μπορούμε να μείνουμε αγκυλωμένοι σε πρακτικές του παρελθόντος». Και το ερώτημα είναι αν ο λαός γνωρίζει πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος, τότε γιατί η κυβέρνηση δεν το παραδέχτηκε ευθύς εξ αρχής αλλά αντίθετα δε συμπεριέλαβε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στο Μνημόνιο;
Και αν πράγματι είναι έτσι, τότε γιατί ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έγιναν έξαλλοι όταν η Τρόικα ανακοίνωσε στον ελληνικό λαό ότι θα χρειαζόταν η πώληση περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ και μάλιστα έφτασαν στο σημείο να την αναγκάσουν να ζητήσει συγνώμη και να το διαψεύσει, με τον Πρωθυπουργό να υπόσχεται νόμο που θα απαγορεύει την πώληση της δημόσιας περιουσίας;
Οι αρχαίοι πρόγονοι μας είχαν ένα ρητό το οποίο ταιριάζει στην περίπτωση μας: "σπεύδε βραδέως". Βέβαια είχαν και άλλα ρητά που ταιριάζουν στην περίπτωση μας όπως το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Επί του παρόντος το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε, επιτέλους, να βρούμε τον τρόπο να ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΥΜΕ σωστά, χωρίς ενοχές για το 'βρώμικο' οικονομικό παρελθόν μας και χωρίς ένα πιστόλι στο κεφάλι. Τα πιστόλια είναι επικίνδυνα γιατί κάποια στιγμή μπορούν να εκπυρσοκροτήσουν ακόμη και ακούσια.
Και μπορεί τώρα η κυβέρνηση να πετύχει, για δεύτερη φορά, να δείξει πως κατάφερε να 'σώσει' την Ελλάδα από την πτώχευση αλλά αν δε μελετήσει σωστά και προσεκτικά τί θα υπογράψει και σε τί θα συμφωνήσει στο μνημόνιο νο2, που όπως όλα δείχνουν έρχεται, τότε ίσως να μην έχει και τρίτη προσπάθεια με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την ίδια την Ελλάδα.
Δημοσιεύθηκε στο XrimaNews.gr
«Πρέπει να γίνουν όλα και να γίνουν τώρα», διεμήνυσε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου από την Βουλή την Παρασκευή, τονίζοντας ότι «έχει έρθει η ώρα να επιταχύνουμε ακόμη περισσότερο», ξεχνώντας ότι το πρόβλημα δεν είναι να αρχίσεις να τρέχεις αλλά να μην 'καείς' νωρίς στη διαδρομή και φυσικά να μην πάρεις τη λάθος κατεύθυνση.
«Δεν υπάρχει πια χρόνος. Πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα», ανέφερε κατά την συζήτηση επερώτησης του ΚΚΕ για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και αυτό μάλλον θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα περίμενε να ακούσει κανείς από έναν υπουργό Οικονομίας με το πρώτο να είναι πως 'πρέπει να προχωρήσουμε μελετημένα και προσεκτικά'.
«Σε μια στιγμή που εντείνονται οι πιέσεις στη χώρα μας για να προχωρήσει πιο γρήγορα και οι δανειστές μας θέλουν να βεβαιωθούν ότι η χώρα μας θα μπορέσει να συνεχίσει να αποπληρώνει τα δάνεια, η κυβέρνηση παραμένει αταλάντευτη στην κατεύθυνση που επέλεξε, για να συγυρίσουμε τα δημόσια οικονομικά, να σταματήσουμε να παράγουμε έλλειμμα και να κάνουμε όλες τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να καταστεί η οικονομία μας πιο ανταγωνιστική», είπε ο κύριος Παπακωνσταντίνου, ξεχνώντας μάλλον πως ο ρόλος των δανειστών είναι να πιέζουν να πάρουν τα χρήματα τους αλλά της κυβέρνησης δεν είναι να υπογράφει σύμβαση είσπραξης μαζί τους με αποκλειστικό σκοπό να τα πάρει από το λαό που τη ψήφισε και να τους τα μεταφέρει όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ασχέτως των συνεπειών αλλά να διαπραγματεύεται με μαεστρία και εξαιρετική ευφυία, κρατώντας τους δανειστές ευχαριστημένους από τη μια και φροντίζοντας το συμφέρον του λαού και της χώρας από την άλλη.
Απαντώντας στην κριτική που δέχθηκε η κυβέρνηση από τους επερωτώντες βουλευτές του ΚΚΕ, Σπ.Χαλβατζή, Ν.Καραθανασόπουλο, Γ.Μαυρίκο, Ι.Πρωτούλη, για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και πλήρη υποταγή στο μεγάλο κεφάλαιο, ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι «ο λαός ξέρει πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος και τα υπόλοιπα είναι σειρήνες που οδηγούν εκεί που καταφέραμε να φύγουμε, δηλαδή στην χρεοκοπία», ενώ πρόσθεσε: «Κανείς δεν είπε να πουλήσει τα πάντα, όμως δεν μπορούμε να μείνουμε αγκυλωμένοι σε πρακτικές του παρελθόντος». Και το ερώτημα είναι αν ο λαός γνωρίζει πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος, τότε γιατί η κυβέρνηση δεν το παραδέχτηκε ευθύς εξ αρχής αλλά αντίθετα δε συμπεριέλαβε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στο Μνημόνιο;
Και αν πράγματι είναι έτσι, τότε γιατί ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έγιναν έξαλλοι όταν η Τρόικα ανακοίνωσε στον ελληνικό λαό ότι θα χρειαζόταν η πώληση περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ και μάλιστα έφτασαν στο σημείο να την αναγκάσουν να ζητήσει συγνώμη και να το διαψεύσει, με τον Πρωθυπουργό να υπόσχεται νόμο που θα απαγορεύει την πώληση της δημόσιας περιουσίας;
Οι αρχαίοι πρόγονοι μας είχαν ένα ρητό το οποίο ταιριάζει στην περίπτωση μας: "σπεύδε βραδέως". Βέβαια είχαν και άλλα ρητά που ταιριάζουν στην περίπτωση μας όπως το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Επί του παρόντος το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε, επιτέλους, να βρούμε τον τρόπο να ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΥΜΕ σωστά, χωρίς ενοχές για το 'βρώμικο' οικονομικό παρελθόν μας και χωρίς ένα πιστόλι στο κεφάλι. Τα πιστόλια είναι επικίνδυνα γιατί κάποια στιγμή μπορούν να εκπυρσοκροτήσουν ακόμη και ακούσια.
Και μπορεί τώρα η κυβέρνηση να πετύχει, για δεύτερη φορά, να δείξει πως κατάφερε να 'σώσει' την Ελλάδα από την πτώχευση αλλά αν δε μελετήσει σωστά και προσεκτικά τί θα υπογράψει και σε τί θα συμφωνήσει στο μνημόνιο νο2, που όπως όλα δείχνουν έρχεται, τότε ίσως να μην έχει και τρίτη προσπάθεια με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την ίδια την Ελλάδα.
Δημοσιεύθηκε στο XrimaNews.gr