Οι … "Δαυίδ" της επιχειρηματικής σκηνής καλά κρατούν στα ράφια των αλυσίδων σούπερ μάρκετ, τα οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν "απλησίαστα" για τα προϊόντα τους.Μπορεί στην περιφέρεια, οι μεγάλες αλυσίδες όπου κι αν άνοιγαν κατάστημα να συμπεριελάμβαναν για ευνόητους λόγους και προϊόντα τοπικών, μικρών παραγωγών, δεν γίνονταν όμως το ίδιο και για την περιοχή της Αττικής.
Σήμερα όμως υπολογίζεται πως περισσότεροι από 300 μικρομεσαίοι παραγωγοί έχουν καταφέρει να διακινούν τα προϊόντα τους μέσω των μεγάλων λιανεμπορικών ομίλων στο Λεκανοπέδιο. Και δεν είναι μόνον η αριθμητική τους παρουσία, αφού σε αρκετές κατηγορίες προϊόντων, οι "μικροί" αθροιστικά μπορεί να εμφανίζουν και διψήφια μερίδια αγοράς, αποτελώντας έναν υπολογίσιμο "παίκτη".
Η δυσκολία εισόδου στα μεγάλα δίκτυα οφείλονταν σε ένα πλέγμα παραγόντων, με κυριότερο εξ αυτών την αδυναμία των μικρών επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που προέβαλαν οι μεγάλες αλυσίδες για την τοποθέτηση των προϊόντων τους. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και η συνεταιριστική Δωδώνη -με το ισχυρό brand name στα τυροκομικά- κατάφερε να επιτύχει την κατάλληλη συμφωνία και να διαθέσει γάλα και γιαούρτι στην Αθήνα μόλις το Δεκέμβριο του 2006. Ωστόσο, δυο ισχυρές κόντρες στάθηκαν η αιτία να αλλάξει άρδην το σκηνικό: ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των αλυσίδων σούπερ μάρκετ και οι διαμάχες τους με τους προμηθευτές τους.
Με την Lidl αλλά και τις εκπτωτικές επιχειρήσεις (discount) γενικότερα να εδραιώνonται σιγά σιγά στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, το θερμόμετρο του ανταγωνισμού μεταξύ των λιανεμπορικών επιχειρήσεων είχε χτυπήσει "κόκκινο", με την κάθε μία να αναζητεί τρόπους, όχι μόνο για την διατήρηση, αλλά τη διεύρυνση των μεριδίων αγοράς. Την ίδια ώρα συχνές ήταν οι αψιμαχίες με τις κατά κανόνα ισχυρές προμηθευτικές επιχειρήσεις σε ότι αφορά τις εκπτώσεις και τις παροχές εν γένει.
Στο πλαίσιο αυτό οι μικρομεσαίοι παραγωγοί ήταν μια κάποια λύση μέσω της οποίας τα σούπερ μάρκετ αφ' ενός θα επιτύγχαναν την πολυπόθητη διαφοροποίηση από τον ανταγωνισμό και αφ' ετέρου θα έστελναν ένα σαφές μήνυμα στους μεγάλους προμηθευτές τους. Ετσι η μια μετά την άλλη οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ τοποθέτησαν στα ράφια τους με προνομιακούς όρους προϊόντα μικρών παραγωγών. Μια επιλογή που ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των σούπερ μάρκετ, αφού έτυχε θετικής υποδοχής από τους καταναλωτές. Για κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, "το ράφι της Αθήνας" έδωσε το έναυσμα για την επίτευξη ισχυρότερων ρυθμών ανάπτυξης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η γαλακτοβιομηχανία Ολυμπος, που σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλυτέρων εταιρειών του κλάδου.
"Σήμερα όλες οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ συνεργάζονται και προωθούν μικρές, τοπικές εταιρείες μέσω των καταστημάτων τους στην Αττική. Και ο λόγος δεν είναι άλλος από την ανάγκη συνεχούς διαφοροποίησης από τον ανταγωνισμό", θα μας πει ο επικεφαλής του Ομίλου Βερόπουλος κ. Νίκος Βερόπουλος. Οι κατηγορίες προϊόντων όπου δίνουν το παρόν, είναι κυρίως τα φρέσκα, τα προϊόντα ψυγείου και τα αρτοσκευάσματα και πλέον στόχος των λιανεμπόρων είναι "να επιτυγχάνουμε αποκλειστικές συμφωνίες συνεργασίας με παραγωγούς, για να αποκτούμε συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού".
Την ίδια ώρα όμως που οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ άρχισαν να δίνουν χώρο και να προβάλλουν μικρούς παραγωγούς, άρχισαν να αυξάνουν την παρουσία τους και τα καταστήματα που πωλούν αποκλειστικά προϊόντα τοπικών παραγωγών. Πρόκειται για τα νέας γενιάς παντοπωλεία, ή "νεομπακάλικα" όπως χαρακτηρίζονται από έντυπα γαστρονομίας.
Στοιχεία για τον ακριβή αριθμό τους δυστυχώς δεν είναι διαθέσιμα, παρά μόνον εκτιμήσεις που αναφέρουν πως σήμερα από κοινού με τα καταστήματα βιολογικών προϊόντων δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 400. Ως τάση ωστόσο αν και σε περίοδο κρίσης, δεν δείχνει να ατονεί. Μάλιστα πρόσφατα έκανε το ντεπούτο της υπό την ομπρέλα της ΠΑΣΕΓΕΣ η αλυσίδα "Επιλογή", με δυο καταστήματα σε Αργυρούπολη και Κολωνό ενώ ένα τρίτο στη Νίκαια πρόκειται να ανοίξει εντός του μήνα.
"Πωλούν αποκλειστικά προϊόντα των συνεταιρισμών και σε όποιες κατηγορίες δεν υπάρχουν, προτιμώνται προϊόντα ελληνικών ιδιωτικών εταιρειών", θα πει ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ κ.Τζανέτος Καραμίχας. "Η λειτουργία των καταστημάτων αυτών", προσθέτει, "ήρθε να εξυπηρετήσει την ανάγκη δημιουργίας ενός ικανού δικτύου όπου θα έχουν βήμα τα προϊόντα των συνεταιρισμών. Ετσι αποφεύγονται οι ενδιάμεσοι και προσφέρονται σε καλύτερες τιμές στους καταναλωτές".
Η δυσκολία εισόδου στα μεγάλα δίκτυα οφείλονταν σε ένα πλέγμα παραγόντων, με κυριότερο εξ αυτών την αδυναμία των μικρών επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που προέβαλαν οι μεγάλες αλυσίδες για την τοποθέτηση των προϊόντων τους. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και η συνεταιριστική Δωδώνη -με το ισχυρό brand name στα τυροκομικά- κατάφερε να επιτύχει την κατάλληλη συμφωνία και να διαθέσει γάλα και γιαούρτι στην Αθήνα μόλις το Δεκέμβριο του 2006. Ωστόσο, δυο ισχυρές κόντρες στάθηκαν η αιτία να αλλάξει άρδην το σκηνικό: ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των αλυσίδων σούπερ μάρκετ και οι διαμάχες τους με τους προμηθευτές τους.
Με την Lidl αλλά και τις εκπτωτικές επιχειρήσεις (discount) γενικότερα να εδραιώνonται σιγά σιγά στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, το θερμόμετρο του ανταγωνισμού μεταξύ των λιανεμπορικών επιχειρήσεων είχε χτυπήσει "κόκκινο", με την κάθε μία να αναζητεί τρόπους, όχι μόνο για την διατήρηση, αλλά τη διεύρυνση των μεριδίων αγοράς. Την ίδια ώρα συχνές ήταν οι αψιμαχίες με τις κατά κανόνα ισχυρές προμηθευτικές επιχειρήσεις σε ότι αφορά τις εκπτώσεις και τις παροχές εν γένει.
Στο πλαίσιο αυτό οι μικρομεσαίοι παραγωγοί ήταν μια κάποια λύση μέσω της οποίας τα σούπερ μάρκετ αφ' ενός θα επιτύγχαναν την πολυπόθητη διαφοροποίηση από τον ανταγωνισμό και αφ' ετέρου θα έστελναν ένα σαφές μήνυμα στους μεγάλους προμηθευτές τους. Ετσι η μια μετά την άλλη οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ τοποθέτησαν στα ράφια τους με προνομιακούς όρους προϊόντα μικρών παραγωγών. Μια επιλογή που ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των σούπερ μάρκετ, αφού έτυχε θετικής υποδοχής από τους καταναλωτές. Για κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, "το ράφι της Αθήνας" έδωσε το έναυσμα για την επίτευξη ισχυρότερων ρυθμών ανάπτυξης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η γαλακτοβιομηχανία Ολυμπος, που σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλυτέρων εταιρειών του κλάδου.
"Σήμερα όλες οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ συνεργάζονται και προωθούν μικρές, τοπικές εταιρείες μέσω των καταστημάτων τους στην Αττική. Και ο λόγος δεν είναι άλλος από την ανάγκη συνεχούς διαφοροποίησης από τον ανταγωνισμό", θα μας πει ο επικεφαλής του Ομίλου Βερόπουλος κ. Νίκος Βερόπουλος. Οι κατηγορίες προϊόντων όπου δίνουν το παρόν, είναι κυρίως τα φρέσκα, τα προϊόντα ψυγείου και τα αρτοσκευάσματα και πλέον στόχος των λιανεμπόρων είναι "να επιτυγχάνουμε αποκλειστικές συμφωνίες συνεργασίας με παραγωγούς, για να αποκτούμε συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού".
Την ίδια ώρα όμως που οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ άρχισαν να δίνουν χώρο και να προβάλλουν μικρούς παραγωγούς, άρχισαν να αυξάνουν την παρουσία τους και τα καταστήματα που πωλούν αποκλειστικά προϊόντα τοπικών παραγωγών. Πρόκειται για τα νέας γενιάς παντοπωλεία, ή "νεομπακάλικα" όπως χαρακτηρίζονται από έντυπα γαστρονομίας.
Στοιχεία για τον ακριβή αριθμό τους δυστυχώς δεν είναι διαθέσιμα, παρά μόνον εκτιμήσεις που αναφέρουν πως σήμερα από κοινού με τα καταστήματα βιολογικών προϊόντων δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 400. Ως τάση ωστόσο αν και σε περίοδο κρίσης, δεν δείχνει να ατονεί. Μάλιστα πρόσφατα έκανε το ντεπούτο της υπό την ομπρέλα της ΠΑΣΕΓΕΣ η αλυσίδα "Επιλογή", με δυο καταστήματα σε Αργυρούπολη και Κολωνό ενώ ένα τρίτο στη Νίκαια πρόκειται να ανοίξει εντός του μήνα.
"Πωλούν αποκλειστικά προϊόντα των συνεταιρισμών και σε όποιες κατηγορίες δεν υπάρχουν, προτιμώνται προϊόντα ελληνικών ιδιωτικών εταιρειών", θα πει ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ κ.Τζανέτος Καραμίχας. "Η λειτουργία των καταστημάτων αυτών", προσθέτει, "ήρθε να εξυπηρετήσει την ανάγκη δημιουργίας ενός ικανού δικτύου όπου θα έχουν βήμα τα προϊόντα των συνεταιρισμών. Ετσι αποφεύγονται οι ενδιάμεσοι και προσφέρονται σε καλύτερες τιμές στους καταναλωτές".