1η. Πάγωμα των προσλήψεων για τρία χρόνια. Εδώ είμαστε πιο αυστηροί από το ΠΑΣΟΚ!
Μετά τα τρία χρόνια, να εφαρμοστεί ο κανόνας: ένας προσλαμβάνεται για κάθε πέντε που συνταξιοδοτούνται.
Έτσι, την πρώτη τριετία, το Δημόσιο θα έχει μειωθεί κατά 75.000 προσωπικό. Και στη συνέχεια, στα δέκα χρόνια, η μείωση θα πλησιάζει τις 215.000.
2η. Εφαρμογή του θεσμού της «εργασιακής εφεδρείας» για τους οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται.
Απώλειες λόγω ανεργίας (στον Ιδιωτικό τομέα)
Η ανεργία στοίχησε στο Δημόσιο (χωρίς να λάβουμε υπόψη τις επιπτώσεις από τη μείωση των εισοδημάτων) 6 δισ. ευρώ το 2010:
– 3,5 δισ. ευρώ είναι οι απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων από εισφορές
– 2,5 δισ. ευρώ είναι η καταβολή επιδόματος ανεργίας Ινστιτούτο Εργασίας, ΓΣΕΕ
Σύμφωνα με τον Αναπληρωτή Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Κουτρουμάνη: «Κάθε άνεργος στοιχίζει στο σύστημα 1.000 ευρώ, γιατί περίπου 450 ευρώ είναι το επίδομα ανεργίας και 500 μέχρι 550 ευρώ είναι η απώλεια των ασφαλιστικών εισφορών».
Ενώ σύμφωνα με τον Υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου: «Οι δαπάνες για κοινωνικές μεταβιβάσεις αυξάνονται ως αποτέλεσμα της αύξησης του αριθμού των συνταξιούχων αλλά και των άλλων κοινωνικών επιδομάτων, αλλά εκτιμάται και απώλεια εσόδων στο πεδίο των κοινωνικών και ασφαλιστικών εισφορών λόγω της μείωσης της απασχόλησης και των αποδοχών».
Τα παραπάνω, βέβαια, ισχύουν για τους ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα.
Παρατήρηση
Για όποιον μένει άνεργος από το Δημόσιο Τομέα, το κράτος κερδίζει βέβαια από το σκέλος των δαπανών, το μισθό του υπαλλήλου που δεν τον πληρώνει πια.
Αλλά χάνει το μεγαλύτερο μέρος από την πλευρά των δαπανών επίσης (επίδομα ανεργίας), καθώς και από την πλευρά των εσόδων.
Για παράδειγμα:
Ένας δημόσιος υπάλληλος έπαιρνε 1200 ευρώ το μήνα. Και τώρα απολύεται.
-- Το κράτος γλιτώνει τα 1200 ευρώ το μήνα που του έδινε.
-- Αλλά τον πληρώνει 500 ευρώ επίδομα ανεργίας.
-- Ταυτόχρονα δεν εισπράττει φόρο εισοδήματος (220 ευρώ περίπου) από τον άνεργο πλέον.
-- Ακόμα ο άνεργος μειώνει την κατανάλωσή του κι έτσι το κράτος εισπράττει μικρότερο ΦΠΑ κατά 80 ευρώ τουλάχιστον.
* Άρα καθαρό ταμειακό όφελος για το κράτος = (1200-500-220-80=400) ευρώ.
Αλλά το πράγμα δεν τελειώνει εκεί. Διότι αν απολυθούν χιλιάδες άτομα, θα πληγεί η αγορά, θα υπάρξουν πολλαπλασιαστικές συνέπειες για το κράτος, από μειωμένα έσοδα και κέρδη, που θα φέρουν πρόσθετες απολύσεις, πρόσθετη μείωση εσόδων για το κράτος και πρόσθετη αύξηση δαπανών.
Αυτές οι δευτερογενείς «πολλαπλασιαστικές συνέπειες» εξατομικεύονται σε άλλα 275 ευρώ τουλάχιστον κατά απολυόμενο στο Δημόσιο τομέα.
* Καθαρό οικονομικό όφελος για το Δημόσιο σε περίπτωση μαζικών απολύσεων:
400-275 =125 ευρώ το πολύ!
Σύμφωνα με την πρόταση εργασιακής εφεδρείας της Νέας Δημοκρατίας:
Αν τον ίδιο τον εργαζόμενο τον θέσουμε σε «εφεδρεία», τότε πληρώνεται περίπου το 70% των αποδοχών του
Άρα γλιτώνουμε στα 1200 ευρώ:
-- 1200*30%=360 ευρώ
(και δεν έχουμε προσμετρήσει τη μείωση του λειτουργικού-μη
Σύνολο το Δημόσιο γλιτώνει 360 ευρώ (καθαρό όφελος)
Χωρίς να διώξει ανθρώπους και χωρίς να επιδεινώσει αισθητά την ύφεση.
Αν απολύσουμε μαζικά δημόσιους υπαλλήλους, πέρα από τα κοινωνικά και συνταγματικά προβλήματα το δημόσιο εξοικονομεί συνολικά το πολύ 125 ευρώ το μήνα για καθένα που απολύει.
Ενώ αν εφαρμόσει το θεσμό της «εργασιακής εφεδρείας», το δημόσιο ταμείο επωφελείται κατά 360 ευρώ.
Γι’ αυτό λέμε όχι στις απολύσεις.