Μιλάμε για μεγάλο βλάκα που περνιέται για έξυπνος επειδή λόγω συγκυριών και "πτωμάτων" που άφησε πίσω του, βρέθηκε με μερικά λεφτά... να κάνουμε δημοψήφισμα ρε εξυπνάκια αλλά το ΝΑΙ στην ΕΕ που είναι σίγουρο ότι θα βγει δεν θα το μεταφράσεις εσύ σαν ΝΑΙ στο μνημόνιο... όπως θες να το μεταφράσεις. Διαβάστε και την είδηση:
Δημοψήφισμα με το ερώτημα αν η Ελλάδα προχωρά στον δρόμο, που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ή αποχωρεί και πορεύεται μόνη, πρότεινε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), Δ. Δασκαλόπουλος, μιλώντας το απόγευμα στη συνεδρίαση της γενικής συνέλευσης του Συνδέσμου.
«Αυτό είναι το βαθύτερο εθνικό διακύβευμα, γιατί αν αποτύχουμε μοιραία θα τεθούμε εκτός ευρωπαϊκής τροχιάς. Ένα δημοψήφισμα θα προσδώσει με τον πιο άμεσο τρόπο στην κοινωνία συνολικά, τη δυνατότητα ν' αναλάβει τις ευθύνες της. Ο λόγος πρέπει τώρα να δοθεί στον ίδιο το λαό. Η κατάσταση δεν είναι απλώς αδιέξοδη, είναι οριακή για την ίδια την εθνική μας υπόσταση», είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.
Σύμφωνα με την πρόταση, που διατύπωσε το ερώτημα στο δημοψήφισμα θα πρέπει να είναι:
«Προχωρούμε στον δρόμο που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με τους όρους και με τις θυσίες, που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη; Είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε το κόστος των αλλαγών, που απαιτούνται για να μην κατέβουμε από το τρένο της Ευρώπης;
ή
Αποχωρούμε και πορευόμαστε πλέον μόνοι, χωρίς τους όρους, αλλά και χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας; Θέλει η κοινωνική πλειοψηφία να προκρίνει έναν δρόμο, που μας οδηγεί στο περιθώριο και την εθνικά υπερήφανη εξαθλίωση;».
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ επισήμανε ότι έπειτα από έναν χρόνο, στον οποίο η χώρα διένυσε επώδυνη πορεία, είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο ίδιο σημείο απ' όπου ξεκίνησε, ένα βήμα πριν απ' τον γκρεμό. «Οι θυσίες δεν φαίνεται να έχουν πιάσει τόπο. Η κρίση παραμένει χωρίς ορατή διέξοδο. Εξακολουθούμε να βουλιάζουμε, ενώ υποτίθεται ότι πασχίζουμε ν' αλλάξουμε», ανέφερε ο κ. Δασκαλόπουλος και πρόσθεσε: «Η σιωπηλή πλειοψηφία βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση για το σήμερα, σε απόλυτη αβεβαιότητα για το αύριο, απρόθυμη ή ανήμπορη να συμβάλει σε οποιαδήποτε προσπάθεια».
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου απέδωσε την αποτυχία στο γεγονός ότι «αντιμετωπίσαμε με το μπαμπάκι κι όχι με το νυστέρι το καρκίνωμα, που ευθύνεται για την κρίση και τη διαιώνισή της: το κραταιό πελατειακό κράτος».
Η παραγωγική οικονομία, πρόσθεσε, καταβάλλει αγόγγυστα το μερίδιο που της αναλογεί, «δεν είναι, όμως, διατεθειμένη να υποστεί αδιαμαρτύρητα κι άλλα έκτακτα χαράτσια κι άλλους φόρους κι άλλα βάρη, όταν βλέπει ότι αυτά πάνε για τη συντήρηση αυτού του κράτους των κομματικών πελατών, που καταχράται τους φόρους των πολιτών και αναδιανέμει στους εκλεκτούς του και στους επιτήδειους τον εθνικό πλούτο».
Ο κ. Δασκαλόπουλος ανέφερε ότι «υπήρξε κάτι σαν αναλαμπή συνείδησης πριν από έναν χρόνο, όταν το σύστημα κατέρρευσε οικονομικά -και ηθικά- μέσα από τη δική του ασυδοσία», αλλά «δυστυχώς, η προσπάθεια δεν κράτησε πολύ. Η εύκολη δημαγωγία εξοστράκισε τον ουσιαστικό προβληματισμό. Κατά μία έννοια, η βοήθεια από τους εταίρους μας υπήρξε δίκοπο μαχαίρι. Μας έδωσε ανάσα για να μη βουλιάξουμε, ταυτόχρονα, όμως, προσέφερε πίστωση χρόνου στις δυνάμεις, που δεν θέλουν ν' αλλάξουμε».
Χαρακτήρισε δε «μεγάλο στρατηγικό λάθος» το γεγονός ότι δεν έγινε ο λαός κοινωνός όλης της αλήθειας. «Δεν του εξηγήσαμε επαρκώς πόσο τραγικά δύσκολη είναι η κατάσταση, πόσο επώδυνα τα μέτρα, που θα απαιτηθούν, πόσο μακρύς ο δρόμος μέχρι να ξανασταθεί στα πόδια της η χώρα».
«Δεν είπαμε», πρόσθεσε, «στην κοινή γνώμη πόσο παραπλανούν τα διάφορα σενάρια, που εμφανίζουν την αναδιάρθρωση του χρέους μας ως μία ανώδυνη έξοδο από την κρίση. Η αναδιάρθρωση, όποτε και αν έρθει, θα είναι λύση μόνο αν πρώτα έχουμε καυτηριάσει τις πηγές δημιουργίας των ελλειμμάτων και του χρέους. Διαφορετικά, η όποια αναδιάρθρωση θα ισοδυναμεί με εθνική χρεοκοπία».
«Δεν εξηγήσαμε στην κοινή γνώμη πως δεν υπάρχει επιστροφή στην αναπτυξιακή φούσκα του χθες», σημείωσε και πρόσθεσε: «Η σκληρότερη αλήθεια σήμερα είναι ότι είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε περαιτέρω μείωση του βιοτικού μας επιπέδου. Να επιδείξουμε πολύ μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή. Να μειώσουμε τις προσδοκίες μας και να οπλιστούμε ηθικά και ψυχικά, γιατί ο δρόμος θα είναι μακρύς. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα πεινάσουμε».
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ προειδοποίησε ότι τα μέτρα επείγουν, ο χρόνος έχει τελειώσει και «αν δεν κάνουμε χωρίς άλλη χρονοτριβή αυτά που πρέπει, μας περιμένει η κόλαση. Και το σήμερα, για το οποίο τόσο μεμψιμοιρούμε, αύριο κινδυνεύει να μας φαίνεται, συγκριτικά, παράδεισος».
Ανέφερε ακόμη ότι οι περιστάσεις απαιτούν, και ο λαός έχει ανάγκη, μία ισχυρή διακυβέρνηση, αταλάντευτη στους στόχους της, ανυποχώρητη στις προθέσεις της. Και, μιλώντας για τη συναίνεση, εξέφρασε την ευχή «έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να καταστεί δυνατή η συνεννόηση μεταξύ των πιο υπεύθυνων δυνάμεων της χώρας». Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι σήμερα η ευχή αυτή δεν είναι ρεαλιστική γιατί «μία τέτοια πολιτική συναίνεση ήταν εφικτή και θα έπρεπε να είχε επιτευχθεί πριν από έναν χρόνο, όταν η χώρα προσέφυγε στο Μνημόνιο για να σωθεί. Σήμερα, φοβούμαι ότι η συναίνεση είναι καμένο χαρτί. Και χωρίς πολιτική συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει εθνική συστράτευση».
Ο κ. Δασκαλόπουλος υπογράμμισε, τέλος, ότι δεν έχει καμία αμφιβολία πως «οι κομματικοί, μιντιακοί, οικονομικοί και ιδεολογικοί πάτρωνες της μεταπολίτευσης θα δώσουν λυσσαλέα μάχη, για να καθηλώσουν τον τόπο στα μέτρα τους», εξέφρασε, ωστόσο, την ελπίδα ότι υπάρχουν δυνάμεις στην τάξη των εργαζομένων, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της νεολαίας, που μπορούν να κερδίσουν τη μάχη.
«Αυτό είναι το βαθύτερο εθνικό διακύβευμα, γιατί αν αποτύχουμε μοιραία θα τεθούμε εκτός ευρωπαϊκής τροχιάς. Ένα δημοψήφισμα θα προσδώσει με τον πιο άμεσο τρόπο στην κοινωνία συνολικά, τη δυνατότητα ν' αναλάβει τις ευθύνες της. Ο λόγος πρέπει τώρα να δοθεί στον ίδιο το λαό. Η κατάσταση δεν είναι απλώς αδιέξοδη, είναι οριακή για την ίδια την εθνική μας υπόσταση», είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.
Σύμφωνα με την πρόταση, που διατύπωσε το ερώτημα στο δημοψήφισμα θα πρέπει να είναι:
«Προχωρούμε στον δρόμο που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με τους όρους και με τις θυσίες, που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη; Είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε το κόστος των αλλαγών, που απαιτούνται για να μην κατέβουμε από το τρένο της Ευρώπης;
ή
Αποχωρούμε και πορευόμαστε πλέον μόνοι, χωρίς τους όρους, αλλά και χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας; Θέλει η κοινωνική πλειοψηφία να προκρίνει έναν δρόμο, που μας οδηγεί στο περιθώριο και την εθνικά υπερήφανη εξαθλίωση;».
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ επισήμανε ότι έπειτα από έναν χρόνο, στον οποίο η χώρα διένυσε επώδυνη πορεία, είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο ίδιο σημείο απ' όπου ξεκίνησε, ένα βήμα πριν απ' τον γκρεμό. «Οι θυσίες δεν φαίνεται να έχουν πιάσει τόπο. Η κρίση παραμένει χωρίς ορατή διέξοδο. Εξακολουθούμε να βουλιάζουμε, ενώ υποτίθεται ότι πασχίζουμε ν' αλλάξουμε», ανέφερε ο κ. Δασκαλόπουλος και πρόσθεσε: «Η σιωπηλή πλειοψηφία βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση για το σήμερα, σε απόλυτη αβεβαιότητα για το αύριο, απρόθυμη ή ανήμπορη να συμβάλει σε οποιαδήποτε προσπάθεια».
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου απέδωσε την αποτυχία στο γεγονός ότι «αντιμετωπίσαμε με το μπαμπάκι κι όχι με το νυστέρι το καρκίνωμα, που ευθύνεται για την κρίση και τη διαιώνισή της: το κραταιό πελατειακό κράτος».
Η παραγωγική οικονομία, πρόσθεσε, καταβάλλει αγόγγυστα το μερίδιο που της αναλογεί, «δεν είναι, όμως, διατεθειμένη να υποστεί αδιαμαρτύρητα κι άλλα έκτακτα χαράτσια κι άλλους φόρους κι άλλα βάρη, όταν βλέπει ότι αυτά πάνε για τη συντήρηση αυτού του κράτους των κομματικών πελατών, που καταχράται τους φόρους των πολιτών και αναδιανέμει στους εκλεκτούς του και στους επιτήδειους τον εθνικό πλούτο».
Ο κ. Δασκαλόπουλος ανέφερε ότι «υπήρξε κάτι σαν αναλαμπή συνείδησης πριν από έναν χρόνο, όταν το σύστημα κατέρρευσε οικονομικά -και ηθικά- μέσα από τη δική του ασυδοσία», αλλά «δυστυχώς, η προσπάθεια δεν κράτησε πολύ. Η εύκολη δημαγωγία εξοστράκισε τον ουσιαστικό προβληματισμό. Κατά μία έννοια, η βοήθεια από τους εταίρους μας υπήρξε δίκοπο μαχαίρι. Μας έδωσε ανάσα για να μη βουλιάξουμε, ταυτόχρονα, όμως, προσέφερε πίστωση χρόνου στις δυνάμεις, που δεν θέλουν ν' αλλάξουμε».
Χαρακτήρισε δε «μεγάλο στρατηγικό λάθος» το γεγονός ότι δεν έγινε ο λαός κοινωνός όλης της αλήθειας. «Δεν του εξηγήσαμε επαρκώς πόσο τραγικά δύσκολη είναι η κατάσταση, πόσο επώδυνα τα μέτρα, που θα απαιτηθούν, πόσο μακρύς ο δρόμος μέχρι να ξανασταθεί στα πόδια της η χώρα».
«Δεν είπαμε», πρόσθεσε, «στην κοινή γνώμη πόσο παραπλανούν τα διάφορα σενάρια, που εμφανίζουν την αναδιάρθρωση του χρέους μας ως μία ανώδυνη έξοδο από την κρίση. Η αναδιάρθρωση, όποτε και αν έρθει, θα είναι λύση μόνο αν πρώτα έχουμε καυτηριάσει τις πηγές δημιουργίας των ελλειμμάτων και του χρέους. Διαφορετικά, η όποια αναδιάρθρωση θα ισοδυναμεί με εθνική χρεοκοπία».
«Δεν εξηγήσαμε στην κοινή γνώμη πως δεν υπάρχει επιστροφή στην αναπτυξιακή φούσκα του χθες», σημείωσε και πρόσθεσε: «Η σκληρότερη αλήθεια σήμερα είναι ότι είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε περαιτέρω μείωση του βιοτικού μας επιπέδου. Να επιδείξουμε πολύ μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή. Να μειώσουμε τις προσδοκίες μας και να οπλιστούμε ηθικά και ψυχικά, γιατί ο δρόμος θα είναι μακρύς. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα πεινάσουμε».
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ προειδοποίησε ότι τα μέτρα επείγουν, ο χρόνος έχει τελειώσει και «αν δεν κάνουμε χωρίς άλλη χρονοτριβή αυτά που πρέπει, μας περιμένει η κόλαση. Και το σήμερα, για το οποίο τόσο μεμψιμοιρούμε, αύριο κινδυνεύει να μας φαίνεται, συγκριτικά, παράδεισος».
Ανέφερε ακόμη ότι οι περιστάσεις απαιτούν, και ο λαός έχει ανάγκη, μία ισχυρή διακυβέρνηση, αταλάντευτη στους στόχους της, ανυποχώρητη στις προθέσεις της. Και, μιλώντας για τη συναίνεση, εξέφρασε την ευχή «έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να καταστεί δυνατή η συνεννόηση μεταξύ των πιο υπεύθυνων δυνάμεων της χώρας». Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι σήμερα η ευχή αυτή δεν είναι ρεαλιστική γιατί «μία τέτοια πολιτική συναίνεση ήταν εφικτή και θα έπρεπε να είχε επιτευχθεί πριν από έναν χρόνο, όταν η χώρα προσέφυγε στο Μνημόνιο για να σωθεί. Σήμερα, φοβούμαι ότι η συναίνεση είναι καμένο χαρτί. Και χωρίς πολιτική συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει εθνική συστράτευση».
Ο κ. Δασκαλόπουλος υπογράμμισε, τέλος, ότι δεν έχει καμία αμφιβολία πως «οι κομματικοί, μιντιακοί, οικονομικοί και ιδεολογικοί πάτρωνες της μεταπολίτευσης θα δώσουν λυσσαλέα μάχη, για να καθηλώσουν τον τόπο στα μέτρα τους», εξέφρασε, ωστόσο, την ελπίδα ότι υπάρχουν δυνάμεις στην τάξη των εργαζομένων, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της νεολαίας, που μπορούν να κερδίσουν τη μάχη.