Ο τύπος της διπλανής φώτο λέγεται Ανδρέας Μπελεγρής, δεν ξέρω αν είναι δημοσιογράφος... αλλά σίγουρα είναι γλύφτης του Πεταλωτή! Έχει γράψει ένα άρθρο στο Πρώτο Θέμα όπου προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ο Πεταλωτής είναι αγαπητός στον κόσμο και κατά βάθος εννοεί στους δημοσιογράφους που τον προστατεύουν... θέλει να μας παραμυθιάσει ότι οι δημοσιοκάφροι τον αγαπάνε επειδή απαντάει στις κλήσεις τους και δεν τους λέει "ουδέν σχόλιο"... όχι όχι μην πάει το μυαλό σας στο κακό, ότι δηλ οι δημοσιοκάφροι τον προστατεύουν επειδή τους ταϊζει καλά... δεν κάνουν τέτοια πράγματα οι δημοσιοκάφροι...Απολαύστε τον:
«Τα φαινόμενα προπηλακισμών πολιτών προσώπων έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Καθημερινά κι ένα περιστατικό προστίθεται στη μεγάλη πλειάδα αποδοκιμασιών εναντίον βουλευτών των δύο μεγάλων κομμάτων. Ο κόσμος αγανακτεί και το δείχνει σε μια περίοδο μάλιστα που τα χειρότερα έρχονται.
Ο Γιώργος Πεταλωτής ήταν αυτός που περά από την καθημερινή ενημέρωση στους πολιτικούς συντάκτες, ανακοίνωσε τα πρώτα μέτρα τον Φεβρουάριο του 2011. Πολλοί τότε είπαν πως το γεγονός αυτό θα τον «έκαιγε». Αντίθετα με τις τότε προβλέψεις από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν συγκαταλέγεται στους πιο αντιπαθητικούς, δεδομένου ότι καθημερινά εκ της θέσης του υπερασπίζεται μια κυβέρνηση εκ των πραγμάτων αντιπαθητική. Αντίθετα καλλιεργώντας ήπιο ύφος, σπάνιο για κυβερνητικό εκπρόσωπο, έχει καταφέρει να διασωθεί. Συνήθως από τους προκατόχους του ήταν αδύνατον να ξεκολλήσει κανείς από πάνω τους το στυλάκι «εγώ μιλάω κάθε μέρα με τον Πρόεδρο».
Αν έχει διασώσει κάτι τον Πεταλωτή από την ηλεκτρική καρέκλα όπου κάθεται, λοιπόν, αυτό είναι ότι έχει υιοθετήσει ένα τελείως διαφορετικό ύφος εκπροσώπου, σε σχέση με τους προηγούμενους. Έχει χιούμορ, αποφεύγει τα «ουδέν σχόλιο» και τα «η ερώτηση έχει απαντηθεί» και ανταποκρίνεται στα τηλέφωνα δημοσιογράφων και των πιο σκληρά αντιπολιτευτικών μέσων. Επίσης, είναι από τις λίγες περιπτώσεις αυτής της κυβέρνησης που αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας. Όταν ο Πάγκαλος τα έβαλε με τους Αγανακτισμένους του Συντάγματος, εκείνος έσπευσε να κρατήσει αποστάσεις.
Η επίθεση που δέχτηκε στην Αργυρούπολη ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Εδώ την είχαν πατήσει άλλοι κι άλλοι, αυτός θα γλύτωνε; Έτσι λοιπόν ένας αρκετά μεγάλος αριθμός αγανακτισμένων πολιτών προσπάθησε να εμποδίσει εχθές μια ομιλία του σε ένα ΚΑΠΗ. Μέσα στο χώρο όπου θα μιλούσε υπήρχαν επίσης πολίτες οι οποίοι και αυτοί με τη σειρά τους αγανάκτησαν επειδή δεν μπορούσαν απρόσκοπτα να παρακολουθήσουν την ομιλία του κυβερνητικού εκπροσώπου. Φαντάζομαι οι μέσα στην αίθουσα, όπως και οι έξω από αυτήν επλήγησαν το ίδιο από τα μέτρα, εκτός κι αν οι μέσα ήταν οι ανθρακωρύχοι της Χιλής, που βρίσκονται αυτές τις ημέρες στη χώρα μας…
Οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα άργησαν να έρθουν. Χωρίς κομματικές ταμπέλες. Χωρίς κομματικά συνθήματα. Χωρίς επαγγελματίες «αναρχικούς». Άλλη μια απόδειξη ότι ένα σοβαρό κομμάτι της Αριστεράς εμπνέει τους απογοητευμένους λιγότερο κι από το Τίποτα.
Από παλιότερα συνέβαινε αυτό, απλά νομίζω δεν είχε αναλυθεί επαρκώς. Για παράδειγμα αν εξετάσει κανείς τα τελευταία είκοσι χρόνια τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ – με όλες τις μορφές που έχει πάρει κατά καιρούς – επάνω στα εθνικά θέματα, τότε σήμερα οι βουλευτές του θα έπρεπε να τρώνε γιαούρτια άμα τη εμφανίσει τους σε Μακεδονία, Νησιά Αιγαίου, Κύπρο και Θράκη – γενέτειρα του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Ας είναι. Τα γιαούρτια στον Γιώργο Πεταλωτή ενδεχομένως για κάποιους να είχαν πλάκα και χαβαλέ. Από τη στιγμή όμως που το Σύνταγμά είναι εκεί, αναρωτιέμαι γιατί έπρεπε μεμονωμένα να ρισκάρουν ένα «τυχαίο» γεγονός – κατά την προσφιλή διατύπωση της αστυνομίας;
Και η αγανάκτηση θέλει μέθοδο. Αλλιώς θα εκφυλιστεί και θα μας εκφυλίσει.»
Ο Γιώργος Πεταλωτής ήταν αυτός που περά από την καθημερινή ενημέρωση στους πολιτικούς συντάκτες, ανακοίνωσε τα πρώτα μέτρα τον Φεβρουάριο του 2011. Πολλοί τότε είπαν πως το γεγονός αυτό θα τον «έκαιγε». Αντίθετα με τις τότε προβλέψεις από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν συγκαταλέγεται στους πιο αντιπαθητικούς, δεδομένου ότι καθημερινά εκ της θέσης του υπερασπίζεται μια κυβέρνηση εκ των πραγμάτων αντιπαθητική. Αντίθετα καλλιεργώντας ήπιο ύφος, σπάνιο για κυβερνητικό εκπρόσωπο, έχει καταφέρει να διασωθεί. Συνήθως από τους προκατόχους του ήταν αδύνατον να ξεκολλήσει κανείς από πάνω τους το στυλάκι «εγώ μιλάω κάθε μέρα με τον Πρόεδρο».
Αν έχει διασώσει κάτι τον Πεταλωτή από την ηλεκτρική καρέκλα όπου κάθεται, λοιπόν, αυτό είναι ότι έχει υιοθετήσει ένα τελείως διαφορετικό ύφος εκπροσώπου, σε σχέση με τους προηγούμενους. Έχει χιούμορ, αποφεύγει τα «ουδέν σχόλιο» και τα «η ερώτηση έχει απαντηθεί» και ανταποκρίνεται στα τηλέφωνα δημοσιογράφων και των πιο σκληρά αντιπολιτευτικών μέσων. Επίσης, είναι από τις λίγες περιπτώσεις αυτής της κυβέρνησης που αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας. Όταν ο Πάγκαλος τα έβαλε με τους Αγανακτισμένους του Συντάγματος, εκείνος έσπευσε να κρατήσει αποστάσεις.
Η επίθεση που δέχτηκε στην Αργυρούπολη ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Εδώ την είχαν πατήσει άλλοι κι άλλοι, αυτός θα γλύτωνε; Έτσι λοιπόν ένας αρκετά μεγάλος αριθμός αγανακτισμένων πολιτών προσπάθησε να εμποδίσει εχθές μια ομιλία του σε ένα ΚΑΠΗ. Μέσα στο χώρο όπου θα μιλούσε υπήρχαν επίσης πολίτες οι οποίοι και αυτοί με τη σειρά τους αγανάκτησαν επειδή δεν μπορούσαν απρόσκοπτα να παρακολουθήσουν την ομιλία του κυβερνητικού εκπροσώπου. Φαντάζομαι οι μέσα στην αίθουσα, όπως και οι έξω από αυτήν επλήγησαν το ίδιο από τα μέτρα, εκτός κι αν οι μέσα ήταν οι ανθρακωρύχοι της Χιλής, που βρίσκονται αυτές τις ημέρες στη χώρα μας…
Οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα άργησαν να έρθουν. Χωρίς κομματικές ταμπέλες. Χωρίς κομματικά συνθήματα. Χωρίς επαγγελματίες «αναρχικούς». Άλλη μια απόδειξη ότι ένα σοβαρό κομμάτι της Αριστεράς εμπνέει τους απογοητευμένους λιγότερο κι από το Τίποτα.
Από παλιότερα συνέβαινε αυτό, απλά νομίζω δεν είχε αναλυθεί επαρκώς. Για παράδειγμα αν εξετάσει κανείς τα τελευταία είκοσι χρόνια τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ – με όλες τις μορφές που έχει πάρει κατά καιρούς – επάνω στα εθνικά θέματα, τότε σήμερα οι βουλευτές του θα έπρεπε να τρώνε γιαούρτια άμα τη εμφανίσει τους σε Μακεδονία, Νησιά Αιγαίου, Κύπρο και Θράκη – γενέτειρα του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Ας είναι. Τα γιαούρτια στον Γιώργο Πεταλωτή ενδεχομένως για κάποιους να είχαν πλάκα και χαβαλέ. Από τη στιγμή όμως που το Σύνταγμά είναι εκεί, αναρωτιέμαι γιατί έπρεπε μεμονωμένα να ρισκάρουν ένα «τυχαίο» γεγονός – κατά την προσφιλή διατύπωση της αστυνομίας;
Και η αγανάκτηση θέλει μέθοδο. Αλλιώς θα εκφυλιστεί και θα μας εκφυλίσει.»