Σημαντική είναι η σημερινή ημέρα για χιλιάδες παιδιά που συμμετείχαν στις πανελλήνιες εξετάσεις. Μια διαδικασία που φέτος, θεωρήθηκε από τις δυσκολότερες, αφού τα θέματα που επέλεξε η εξεταστική επιτροπή, χαρακτηρίστηκαν από τους εκπαιδευτικούς τα δυσκολότερα των τελευταίων ετών.Πολλοί εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι οι περισσότερες χαμηλές βαθμολογίες επικεντρώνονται σε βασικά μαθήματα, όπως είναι τα μαθηματικά. Όμως υπάρχουν παιδιά-και δεν είναι λίγα- που όχι μόνο δηλώνουν ότι δεν συνάντησαν ουδεμία δυσκολία να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις των εξεταστών, αλλά επιβεβαιώθηκε κιόλας η άποψη τους αυτή, από τα σημερινά αποτελέσματα.
Ένας από αυτούς τους υποψήφιους είναι ο Χρήστος Χατζηδοπαυλάκης, ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει 19.611 μόρια και να έχει πλέον στα χέρια του το «εισιτήριο» για το Πολυτεχνείο, αφού στόχος του είναι είτε το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών είτε το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, που απαιτούν υψηλή βαθμολογία, την οποία όμως έχει συγκεντρώσει.
Μιλώντας στο ΑΠΕ, ο αριστούχος λέει ότι εξεπλάγη όταν άκουσε ότι οι άλλοι δυσκολεύθηκαν τόσο πολύ στα μαθηματικά. « Για μένα» λέει «ήταν απλά, τα έλυσα όλα, απάντησα σε όλα και βαθμολογήθηκα με είκοσι».
Το μάθημα που τον δυσκόλεψε ήταν αυτό που ασχολείται με τη διοίκηση επιχειρήσεων αλλά και τον Προγραμματισμό. Η δυσκολία του ήταν ότι έχει πολύ θεωρία. «Είμαι πρακτικός άνθρωπος» λέει σημειώνοντας «προτιμώ τα πρακτικά προβλήματα. Τα καταφέρνω καλύτερα».
Όμως, το να επιτύχει κάποιος τέτοιους βαθμούς σίγουρα δεν είναι απλό. Ο Χρήστος, από τον περασμένο Σεπτέμβριο μέχρι και τον Μάρτιο, όπως λέει, διάβαζε 4 ώρες την ημέρα, ενώ συγχρόνως παρακολουθούσε τα μαθήματα στο σχολείο και μετά στο φροντιστήριο. Από τον Μάρτιο και μετά το καθημερινό διάβασμα ξεπερνούσε τις 10 ώρες.
Αίσθηση προκαλεί η «ομολογία» του ότι τον τελευταίο καιρό, πάνω από ενάμισι μήνα δηλαδή, σταμάτησε να πηγαίνει στο σχολείο. Έμεινε στο σπίτι και έκανε επαναλήψεις.
Η ερώτηση μας αναπόφευκτη : Δηλαδή το σχολείο δεν προσέφερε τίποτα;
«Δεν είναι αυτό» απαντά ο Χρήστος. «Είχαμε τελειώσει την ύλη και στο σχολείο και στο φροντιστήριο, κι έτσι είχα κρατήσει απουσίες για να μπορέσω να επιδοθώ απερίσπαστα σε επαναλήψεις. Το σχολείο μου με βοήθησε αρκετά, αλλά στο τέλος εγώ ήθελα να εντείνω τις προσωπικές μου προσπάθειες».
Αρκεί, όμως, ένας μαθητής να προσπαθήσει με ένταση μόνο την τελευταία χρονιά ;
Ο Χρήστος λέει ότι ήταν πάντα καλός μαθητής. Κυρίως διακρινόταν στα μαθηματικά και τη Φυσική, όπου οι βαθμοί του είναι απόλυτοι: Είκοσι και στα δύο αυτά μαθήματα. Τον τελευταίο χρόνο πάντως, εντάθηκαν οι προσπάθειες.
Όμως ο 18χρονος δεν στερήθηκε τίποτα. «Και την κοπέλα μου είχα» μας λέει «και κάθε Παρασκευή έβγαινα, ακόμη και την παραμονή των εξετάσεων, γιατί φοβάμαι πως αν δεν έβγαινα και συνέχιζα με τον ίδιο ρυθμό, δεν θα απέδιδα το ίδιο».
Το μόνο που στερήθηκε ήταν το μπάσκετ που συνήθιζε να παίζει κάθε Κυριακή.
Η επιλογή των σπουδών του έγινε όχι μόνο γιατί του αρέσουν οι νέες τεχνολογίες, αλλά και γιατί πιστεύει πως οι σπουδές των νέων τεχνολογιών θα του φέρουν και γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση.
Οι γονείς του Χρήστου είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ενώ έχει και μία αδελφή, επτά χρόνια μικρότερη.
« Αν πέρναγα σε άλλη πόλη, μακριά από το σπίτι μου στην Αθήνα» μάς λέει «φυσικά και θα πήγαινα, αλλά θα έψαχνα να βρω δουλειά για να μην επιβαρύνω τους γονείς μου με επιπλέον έξοδα. Δεν είναι εποχές, για τέτοια…. Άλλωστε, η «επένδυση» στις σπουδές μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν μεγάλη, αλλά πιστεύω πως αξίζει τον κόπο.»
Ο Μιχάλης Πιθαρούλης είναι από την Ιεράπετρα Κρήτης. Συγκέντρωσε 19.611 μόρια, με αποτέλεσμα να κρατεί κι αυτός στα χέρια του το «εισιτήριο» για την Ιατρική του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ήταν όνειρο ζωής η ιατρική για τον Μιχάλη. Τον ενδιαφέρει ακόμη και αν ξέρει πως και αυτό το επάγγελμα πλήττεται από την ανεργία.
Ο πατέρας του είναι λογιστής, η μητέρα του νηπιαγωγός και η αδελφή του σπουδάζει ήδη παιδαγωγικά στα Γιάννενα. Ήθελε να επιτύχει και η σχολή να βρίσκεται κοντά στο σπίτι του.
Το μάθημα που τον δυσκόλεψε ήταν η έκθεση. Όχι τόσο γιατί δεν έγραψε, αλλά κυρίως γιατί αγωνιούσε για τη βαθμολογία, μια και η βαθμολόγηση σ' αυτό ειδικά το μάθημα, πιστεύει ότι είναι υποκειμενική. Παρά τους φόβους του, όμως, η βαθμολογία που πήρε στην έκθεση ήταν 17,1. Στα μαθηματικά άγγιξε την τελειότητα, αφού βαθμολογήθηκε με 19,9. Στη Φυσική, όπου πολλά παιδιά μιλούσαν για δυσκολίες και αποτυχία, ο Μιχάλης κατάφερε να πάρει ολοστρόγγυλο 20, ενώ στη Βιολογία 19,7.
«Δεν στερήθηκα τίποτα το ιδιαίτερο» μάς λέει προσθέτοντας «και με τους φίλους μου έβγαινα και θεωρώ ότι δεν έκανα υπερβολικό διάβασμα. Διάβαζα τουλάχιστον 4 ώρες την ημέρα, εκτός από το φροντιστήριο και το σχολείο».
Και ο Μιχάλης χρησιμοποίησε τις απουσίες για να φύγει νωρίτερα από το σχολείο. Τέσσερις εβδομάδες διέθεσε σε επαναλήψεις. Αλλά-όπως λέει- αν δεν είχε κάνει προσπάθειες και τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα απέδιδε το ίδιο. Όσο για το ρόλο του σχολείου, ο 18χρονος λέει ότι είναι σημαντικός, αλλά χρειάζεται και προσωπική προσπάθεια, η οποία πρέπει να ξεκινά από νωρίς και όχι να περιορίζεται την τελευταία χρονιά.
Ένας από αυτούς τους υποψήφιους είναι ο Χρήστος Χατζηδοπαυλάκης, ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει 19.611 μόρια και να έχει πλέον στα χέρια του το «εισιτήριο» για το Πολυτεχνείο, αφού στόχος του είναι είτε το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών είτε το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, που απαιτούν υψηλή βαθμολογία, την οποία όμως έχει συγκεντρώσει.
Μιλώντας στο ΑΠΕ, ο αριστούχος λέει ότι εξεπλάγη όταν άκουσε ότι οι άλλοι δυσκολεύθηκαν τόσο πολύ στα μαθηματικά. « Για μένα» λέει «ήταν απλά, τα έλυσα όλα, απάντησα σε όλα και βαθμολογήθηκα με είκοσι».
Το μάθημα που τον δυσκόλεψε ήταν αυτό που ασχολείται με τη διοίκηση επιχειρήσεων αλλά και τον Προγραμματισμό. Η δυσκολία του ήταν ότι έχει πολύ θεωρία. «Είμαι πρακτικός άνθρωπος» λέει σημειώνοντας «προτιμώ τα πρακτικά προβλήματα. Τα καταφέρνω καλύτερα».
Όμως, το να επιτύχει κάποιος τέτοιους βαθμούς σίγουρα δεν είναι απλό. Ο Χρήστος, από τον περασμένο Σεπτέμβριο μέχρι και τον Μάρτιο, όπως λέει, διάβαζε 4 ώρες την ημέρα, ενώ συγχρόνως παρακολουθούσε τα μαθήματα στο σχολείο και μετά στο φροντιστήριο. Από τον Μάρτιο και μετά το καθημερινό διάβασμα ξεπερνούσε τις 10 ώρες.
Αίσθηση προκαλεί η «ομολογία» του ότι τον τελευταίο καιρό, πάνω από ενάμισι μήνα δηλαδή, σταμάτησε να πηγαίνει στο σχολείο. Έμεινε στο σπίτι και έκανε επαναλήψεις.
Η ερώτηση μας αναπόφευκτη : Δηλαδή το σχολείο δεν προσέφερε τίποτα;
«Δεν είναι αυτό» απαντά ο Χρήστος. «Είχαμε τελειώσει την ύλη και στο σχολείο και στο φροντιστήριο, κι έτσι είχα κρατήσει απουσίες για να μπορέσω να επιδοθώ απερίσπαστα σε επαναλήψεις. Το σχολείο μου με βοήθησε αρκετά, αλλά στο τέλος εγώ ήθελα να εντείνω τις προσωπικές μου προσπάθειες».
Αρκεί, όμως, ένας μαθητής να προσπαθήσει με ένταση μόνο την τελευταία χρονιά ;
Ο Χρήστος λέει ότι ήταν πάντα καλός μαθητής. Κυρίως διακρινόταν στα μαθηματικά και τη Φυσική, όπου οι βαθμοί του είναι απόλυτοι: Είκοσι και στα δύο αυτά μαθήματα. Τον τελευταίο χρόνο πάντως, εντάθηκαν οι προσπάθειες.
Όμως ο 18χρονος δεν στερήθηκε τίποτα. «Και την κοπέλα μου είχα» μας λέει «και κάθε Παρασκευή έβγαινα, ακόμη και την παραμονή των εξετάσεων, γιατί φοβάμαι πως αν δεν έβγαινα και συνέχιζα με τον ίδιο ρυθμό, δεν θα απέδιδα το ίδιο».
Το μόνο που στερήθηκε ήταν το μπάσκετ που συνήθιζε να παίζει κάθε Κυριακή.
Η επιλογή των σπουδών του έγινε όχι μόνο γιατί του αρέσουν οι νέες τεχνολογίες, αλλά και γιατί πιστεύει πως οι σπουδές των νέων τεχνολογιών θα του φέρουν και γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση.
Οι γονείς του Χρήστου είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ενώ έχει και μία αδελφή, επτά χρόνια μικρότερη.
« Αν πέρναγα σε άλλη πόλη, μακριά από το σπίτι μου στην Αθήνα» μάς λέει «φυσικά και θα πήγαινα, αλλά θα έψαχνα να βρω δουλειά για να μην επιβαρύνω τους γονείς μου με επιπλέον έξοδα. Δεν είναι εποχές, για τέτοια…. Άλλωστε, η «επένδυση» στις σπουδές μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν μεγάλη, αλλά πιστεύω πως αξίζει τον κόπο.»
Ο Μιχάλης Πιθαρούλης είναι από την Ιεράπετρα Κρήτης. Συγκέντρωσε 19.611 μόρια, με αποτέλεσμα να κρατεί κι αυτός στα χέρια του το «εισιτήριο» για την Ιατρική του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ήταν όνειρο ζωής η ιατρική για τον Μιχάλη. Τον ενδιαφέρει ακόμη και αν ξέρει πως και αυτό το επάγγελμα πλήττεται από την ανεργία.
Ο πατέρας του είναι λογιστής, η μητέρα του νηπιαγωγός και η αδελφή του σπουδάζει ήδη παιδαγωγικά στα Γιάννενα. Ήθελε να επιτύχει και η σχολή να βρίσκεται κοντά στο σπίτι του.
Το μάθημα που τον δυσκόλεψε ήταν η έκθεση. Όχι τόσο γιατί δεν έγραψε, αλλά κυρίως γιατί αγωνιούσε για τη βαθμολογία, μια και η βαθμολόγηση σ' αυτό ειδικά το μάθημα, πιστεύει ότι είναι υποκειμενική. Παρά τους φόβους του, όμως, η βαθμολογία που πήρε στην έκθεση ήταν 17,1. Στα μαθηματικά άγγιξε την τελειότητα, αφού βαθμολογήθηκε με 19,9. Στη Φυσική, όπου πολλά παιδιά μιλούσαν για δυσκολίες και αποτυχία, ο Μιχάλης κατάφερε να πάρει ολοστρόγγυλο 20, ενώ στη Βιολογία 19,7.
«Δεν στερήθηκα τίποτα το ιδιαίτερο» μάς λέει προσθέτοντας «και με τους φίλους μου έβγαινα και θεωρώ ότι δεν έκανα υπερβολικό διάβασμα. Διάβαζα τουλάχιστον 4 ώρες την ημέρα, εκτός από το φροντιστήριο και το σχολείο».
Και ο Μιχάλης χρησιμοποίησε τις απουσίες για να φύγει νωρίτερα από το σχολείο. Τέσσερις εβδομάδες διέθεσε σε επαναλήψεις. Αλλά-όπως λέει- αν δεν είχε κάνει προσπάθειες και τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα απέδιδε το ίδιο. Όσο για το ρόλο του σχολείου, ο 18χρονος λέει ότι είναι σημαντικός, αλλά χρειάζεται και προσωπική προσπάθεια, η οποία πρέπει να ξεκινά από νωρίς και όχι να περιορίζεται την τελευταία χρονιά.