Μόνο έκπληκτοι δε μείναμε τις τελευταίες ημέρες από την συνεχιζόμενη και άριστα ενορχηστρωμένη αλβανική προπαγάνδα σχετικά με το θέμα της «γενοκτονίας των Τσάμηδων» το 1945. Θεσμός έχει γίνει πλέον η τήρηση ενός λεπτού σιγής στο αλβανικό κοινοβούλιο κάθε χρόνο ανήμερα της «γενοκτονίας» και αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι το θέμα έχει πάψει να είναι στην ατζέντα μόνο μερικών εθνικιστικών κύκλων της γειτονικής χώρας, αλλά ευλογείται εμμέσως από όλα τα αλβανικά κόμματα.
Την ανακίνηση αυτού του θέματος έχει αναλάβει ο πρόεδρος του αλβανοτσάμικου κόμματος PDIU Σπετίμ Ιντρίζι, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε από την αλβανική βουλή την υιοθέτηση ψηφίσματος για την καταδίκη των εγκλημάτων σε βάρος των Αλβανοτσάμηδων και την αναγνώριση των περιουσιών τους!
Σαν να μην έφτανε αυτό οργάνωσε συλλαλητήριο το Σάββατο 25/6 στο συνοριακό σταθμό Μαυροματίου Θεσπρωτίας κάνοντας έκκληση για συμμετοχή όλων : «στο “προσκύνημα” των αξέχαστων “ανθών” της Τσαμουριάς, όπως έχουν κάνει άλλοτε και κάποιοι από σας, τιμώντας τον εαυτό τους αλλά και την κοινότητά μας, την ψήφο της οποίας όλοι μαζί ζητάμε…»
Το πιο εξοργιστικό δεν είναι βέβαια ο αλβανικός εθνικισμός-επεκτατισμός, αλλά η ελληνική κρατική αναλγησία σε όλα τα επίπεδα. Το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας μάλλον «αγρόν ηγόραζε» διότι βρίσκεται σε φάση προσαρμογής από την αντικατάσταση του κ.Δρούτσα από τον κ.Λαμπρινίδη. Πολύ φοβόμαστε ότι και ο νέος Υπ.Εξ. θα συνεχίσει την ίδια εκνευριστική απραγία και υποχωρητικότητα σε όλα τα επίπεδα που μας είχε συνηθίσει ο προκάτοχός του κ.Δρούτσας.
Ξεχνάνε φυσικά οι κύριοι του Υπουργείου Εξωτερικών, οι οποίοι είναι μονίμως μετεξεταστέοι σε θέματα Ιστορίας, τα εγκλήματα πολέμου των προγόνων του κ.Ιντρίζι στην περιοχή. Νωπές είναι ακόμη οι ιστορίες των γηραιότερων για την διαβόητη τρομοκρατική οργάνωση με το όνομα K-S-I-L-I-A δηλαδή το «Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως» που συγκροτήθηκε τον Ιούλιο του 1942 ως αρωγός των ναζιστικών κατοχικών στρατευμάτων. Αναρίθμητες είναι εγκληματικές πράξεις της εν λόγω τρομοκρατικής οργάνωσης εναντίον των κατοίκων σε όλο το Νομό Θεσπρωτίας με αποκορύφωμα την ομαδική εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς την 29/9/43.
Βέβαια μετά την απελευθέρωση της περιοχής οι πρωταίτιοι καταδικάστηκαν ερήμην από τα δικαστήρια των Ιωαννίνων, αλλά υπό το βάρος των εγκληματικών πράξεών τους, κατέφυγαν εκουσίως στην Αλβανία όπου σήμερα οι απόγονοι αυτών διεκδικούν περιουσίες ακόμη και εδάφη!
Ως ΟΝΝΕΔίτες ασχολούμενοι με ιδιαίτερη ευαισθησία για τα εθνικά θέματα, ανησυχούμε για τους κυβερνητικούς χειρισμούς σε κρίσιμες στιγμές όπως η τωρινή. Δεν μόνο η «εκκωφαντική» σιωπή στις προκλητικές αιτιάσεις των Αλβανοτσάμηδων, αλλά και η εν γένει πολιτική στο Βορειοηπειρώτικό Θέμα το οποίο υποθηκεύει διαχρονικά αποκομίζοντας μικροκομματικά οφέλη.
Σαν να μην έφτανε αυτό οργάνωσε συλλαλητήριο το Σάββατο 25/6 στο συνοριακό σταθμό Μαυροματίου Θεσπρωτίας κάνοντας έκκληση για συμμετοχή όλων : «στο “προσκύνημα” των αξέχαστων “ανθών” της Τσαμουριάς, όπως έχουν κάνει άλλοτε και κάποιοι από σας, τιμώντας τον εαυτό τους αλλά και την κοινότητά μας, την ψήφο της οποίας όλοι μαζί ζητάμε…»
Το πιο εξοργιστικό δεν είναι βέβαια ο αλβανικός εθνικισμός-επεκτατισμός, αλλά η ελληνική κρατική αναλγησία σε όλα τα επίπεδα. Το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας μάλλον «αγρόν ηγόραζε» διότι βρίσκεται σε φάση προσαρμογής από την αντικατάσταση του κ.Δρούτσα από τον κ.Λαμπρινίδη. Πολύ φοβόμαστε ότι και ο νέος Υπ.Εξ. θα συνεχίσει την ίδια εκνευριστική απραγία και υποχωρητικότητα σε όλα τα επίπεδα που μας είχε συνηθίσει ο προκάτοχός του κ.Δρούτσας.
Ξεχνάνε φυσικά οι κύριοι του Υπουργείου Εξωτερικών, οι οποίοι είναι μονίμως μετεξεταστέοι σε θέματα Ιστορίας, τα εγκλήματα πολέμου των προγόνων του κ.Ιντρίζι στην περιοχή. Νωπές είναι ακόμη οι ιστορίες των γηραιότερων για την διαβόητη τρομοκρατική οργάνωση με το όνομα K-S-I-L-I-A δηλαδή το «Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως» που συγκροτήθηκε τον Ιούλιο του 1942 ως αρωγός των ναζιστικών κατοχικών στρατευμάτων. Αναρίθμητες είναι εγκληματικές πράξεις της εν λόγω τρομοκρατικής οργάνωσης εναντίον των κατοίκων σε όλο το Νομό Θεσπρωτίας με αποκορύφωμα την ομαδική εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς την 29/9/43.
Βέβαια μετά την απελευθέρωση της περιοχής οι πρωταίτιοι καταδικάστηκαν ερήμην από τα δικαστήρια των Ιωαννίνων, αλλά υπό το βάρος των εγκληματικών πράξεών τους, κατέφυγαν εκουσίως στην Αλβανία όπου σήμερα οι απόγονοι αυτών διεκδικούν περιουσίες ακόμη και εδάφη!
Ως ΟΝΝΕΔίτες ασχολούμενοι με ιδιαίτερη ευαισθησία για τα εθνικά θέματα, ανησυχούμε για τους κυβερνητικούς χειρισμούς σε κρίσιμες στιγμές όπως η τωρινή. Δεν μόνο η «εκκωφαντική» σιωπή στις προκλητικές αιτιάσεις των Αλβανοτσάμηδων, αλλά και η εν γένει πολιτική στο Βορειοηπειρώτικό Θέμα το οποίο υποθηκεύει διαχρονικά αποκομίζοντας μικροκομματικά οφέλη.