Η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα, τα συγκριτικά οικονομικά αποτελέσματα ανάμεσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2010 και το αντίστοιχο του 2011, για 17 ΔΕΚΟ (όχι συνολικά), εκπέμποντας πνεύμα ικανοποίησης γι’ αυτά.
Με την ανακοίνωση αυτή, η κυβέρνηση κάνει λόγο για σημαντική βελτίωση του οικονομικού αποτελέσματος τους και συγκεκριμένα μείωση ελλείμματος από 944922 χιλ. € σε 533747 χιλ. € (μείωση κατά 44%).
Όμως το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση δικαιούται να αισθάνεται ικανοποιημένη για την εξέλιξη αυτή.
Ασφαλώς με καθαρά λογιστική αποτίμηση μπορεί να νοιώθει ικανοποιημένη. Όμως, όπως φαίνεται από τα στοιχεία της, η εξέλιξη αυτή σχετίζεται κυρίως με τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων κατά 12,3% και τη μείωση των δαπανών μισθοδοσίας που αφορά τόσο τη μείωση των εργαζομένων όσο και τις περικοπές στους μισθούς. Άρα, σε σχέση με τις εξελίξεις στις 17 ΔΕΚΟ, όχι μόνο δεν θα έπρεπε να θριαμβολογεί, αλλά να ντρέπεται για την κατάντια στην οποία έχει οδηγήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις με τη συνεχή υποβάθμιση της αναπτυξιακής και κοινωνικής τους συμβολής.
Αν μάλιστα εξετάσουμε και το σύνολο των εσόδων τους, βλέπουμε να μειώνεται από 918988 χιλ. € σε 736021 χιλ. €(μείωση κατά 20%). Σε μια περίοδο δηλαδή που είχαμε σημαντικές ανατιμήσεις στις περισσότερες από τις προαναφερόμενες δημόσιες επιχειρήσεις και φορείς βλέπουμε τα έσοδα να μειώνονται στο αντίστοιχο πεντάμηνο. Την εξέλιξη αυτή τη συσχετίζουμε με το γεγονός ότι δεν γίνονται αναπτυξιακά βήματα στους παραπάνω φορείς και ασφαλώς με τη μείωση των εισοδημάτων των πολιτών που εξαναγκάζονται στη μείωση της χρήσης των παραπάνω φορέων.
Η κυβέρνηση οφείλει να εξετάζει την πορεία των ΔΕΚΟ, παρακολουθώντας πέρα των περιοριστικών στοιχείων (ισολογισμού και οικονομικού αποτελέσματός τους) την ευρύτερη κοινωνικοοικονομική αποδοτικότητά τους.
Πάντως, η κυβέρνηση και με τα δικά της στοιχεία επιβεβαιώνει την αποτυχία της, όπως και σε όλα γενικά τα επίπεδα, έτσι και στο θέμα των ΔΕΚΟ. Η κυβέρνηση μιλά για επιτυχία, γιατί έχει διαστρεβλώσει πλήρως την έννοια των μεταρρυθμίσεων, εντάσσοντας σε αυτές, τις απολύσεις, τη δραστική μείωση των μισθών, τις ιδιωτικοποιήσεις κάθε έκφραση ακραίας νεοφιλελεύθερης και εγκληματικής πολιτικής. Αποτελεί τουλάχιστον ντροπή να εγκαταλείπονται σημαντικοί δημόσιοι φορείς με δυσμενείς επιπτώσεις στην κοινωνία και η κυβέρνηση να μιλά για επιτυχίες.
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ