«Ειλικρινά με εκπλήσσουν οι δηλώσεις της κ. Μούσιου – Μυλωνά [ΣΣ το εκπληκτικό είναι ότι η κ. Μούσιου στην απάντησή της δεν ανέφερε πουθενά τη λέξη Ελλάδα ή Έλληνας!]. Απορώ με τη διαπίστωση της για εκβιασμούς, συστάσεις και προσβολές. Δεν εκβιάζω, δε συστήνω, ούτε την προσβάλλω με τις δηλώσεις μου. Τέτοιο θέμα δεν υφίσταται. Απλά το δημουργεί κ. Μούσιου – Μυλωνά για να εφαρμόσει μια γνωστή συνταγή πολιτικής τακτικής. Αλλού είναι η ουσία.
Η δήλωση μου είναι σαφής για τον κ. Αναστασιάδη. Συμβαίνει να είναι εκλεγμένος με συγκεκριμένο συνδυασμό. Θα μπορούσε πιθανόν να έχει εκλεγεί με άλλον συνδυασμό. Το ίδιο ζήτημα θα προέκυπτε. Τα ίδια θα ίσχυαν. Την ίδια άποψη, γιατί περί απόψεως πρόκειται, θα εξέφραζα για τη στάση του επικεφαλής του όποιου συνδυασμού, ανεξαρτήτως κομμάτων. Άρα δεν υπάρχει και θέμα κομματικής σκοπιμότητας, επειδή η κ. Μούσιου - Μυλωνά είχε την επίσημη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Η κατάσταση αυτή ξεπερνάει τα κόμματα και πολύ περισσότερο βέβαια τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ, στα οποία δεν έχω και φυσικά δεν επιθυμώ ουδεμία εμπλοκή.
Είναι μέρος του ρόλου των δημοσίων προσώπων να γίνονται αποδέκτες απόψεων. Να έχουν ανοιχτά αυτιά σε όλες τις κατευθύνσεις. Είναι χρήσιμο. Στο πλαίσιο αυτό έκρινα, ότι η κ. Μούσιου – Μυλωνά θα έπρεπε να καταδικάσει τον κ. Αναστασιάδη και ταυτόχρονα να τον απομακρύνει από τη δημοτική της παράταξη. Επέλεξε μόνο το πρώτο. Να τον καταδικάσει δημόσια, μοιράζοντας την πίττα. Τα περί εθελούσιας αποστασιοποίησης, αυτοαναίρεσης και αυτοακύρωσης του κ. Αναστασιάδη, όπως ισχυρίζεται η κ. Μούσιου – Μυλωνά, αφορούν τον ίδιο. Τη δική του στάση. Η κ. Μούσιου – Μυλωνά έκρινε ότι δε χρειάζεται να του δείξει η ίδια την πόρτα της εξόδου, όσο και αν αυτό έχει ουσιαστική σημασία.
Σε κάθε περίπτωση, η καθυστερημένη αντίδραση της, συμπτωματικά μετά τις δηλώσεις μου για το θέμα Αναστασιάδη, ίσως γίνει αφορμή να επανακαθορίσουμε πολιτικές συμπεριφορές και επιλογές. Το ελπίζω.
Είναι μέρος του ρόλου των δημοσίων προσώπων να γίνονται αποδέκτες απόψεων. Να έχουν ανοιχτά αυτιά σε όλες τις κατευθύνσεις. Είναι χρήσιμο. Στο πλαίσιο αυτό έκρινα, ότι η κ. Μούσιου – Μυλωνά θα έπρεπε να καταδικάσει τον κ. Αναστασιάδη και ταυτόχρονα να τον απομακρύνει από τη δημοτική της παράταξη. Επέλεξε μόνο το πρώτο. Να τον καταδικάσει δημόσια, μοιράζοντας την πίττα. Τα περί εθελούσιας αποστασιοποίησης, αυτοαναίρεσης και αυτοακύρωσης του κ. Αναστασιάδη, όπως ισχυρίζεται η κ. Μούσιου – Μυλωνά, αφορούν τον ίδιο. Τη δική του στάση. Η κ. Μούσιου – Μυλωνά έκρινε ότι δε χρειάζεται να του δείξει η ίδια την πόρτα της εξόδου, όσο και αν αυτό έχει ουσιαστική σημασία.
Σε κάθε περίπτωση, η καθυστερημένη αντίδραση της, συμπτωματικά μετά τις δηλώσεις μου για το θέμα Αναστασιάδη, ίσως γίνει αφορμή να επανακαθορίσουμε πολιτικές συμπεριφορές και επιλογές. Το ελπίζω.