[Σύμφωνα με ανακοίνωση που έβγαλε πριν λίγο το Υπουργείο Πολιτισμού, ο Νικητιάδης δεν αρνείται ότι είχε προσλάβει το υποκείμενο σαν συνεργάτη του αλλά δικαιολογείται με το ότι τον έδιωξε πριν μήνες μόλις έμαθε για την καταδίκη"... Αν μας έλεγε και πότε ακριβώς τον έδιωξε θα ήταν ακόμα καλύτερα...]Ερωτηματικά προκαλεί η παρουσία ειδικού συνεργάτη που έχει καταδικαστεί ανασταλτικά με δυόμισι χρόνια φυλάκιση για συκοφαντική δυσφήμιση στο γραφείο του υφυπουργού Πολιτισμού κ. Γιώργου Νικητιάδη.
Πρόκεται για τον δημοσιογράφο κ. Δ. Θανάσαινα του ΑΛΤΕΡ, ο οποίος έχει κατηγορηθεί για τη διαρροή προσωπικών δεδομένων και διαστρεβλωμένων προσβολών εις βάρος της συναδέλφου του κ. Νάντιας Αλεξίου, που έκανε το αστυνομικό ρεπορτάζ επίσης στο ΑΛΤΕΡ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο συνεργάτης του κ. Νικητιάδη είχε αναρτήσει σε διαδικτυακό τόπο κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφία άγνωστης κοπέλας που υποτίθεται ότι ανήκε στη συνάδελφό του, η οποία φερόταν να εκδίδεται.
Το θέμα πήρε διαστάσεις και τελικά εντοπίστηκε ο υπολογιστής ενός φίλου του κ. Θανάσαινα απ’ όπου είχαν αναρτηθεί τα συκοφαντικά στοιχεία.
Άνδρες της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος συνέλαβαν τον συνεργάτη του υφυπουργού στις 25 Ιανουαρίου 2005 και η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο κ. Δ. Θανάσαινας προέβη στην διαπόμπευση της Ν. Αλεξίου για λόγους ερωτικής αντιζηλίας, καθώς το θύμα δεν ενέδιδε στις ερωτικές του προτάσεις.
Το πολιτικό θέμα
Ο συνεργάτης του υφυπουργού Πολιτισμού καταδικάστηκε το 2009 με ποινή φυλάκισης δυόμισι ετών, η οποία έχει ανασταλτικό χαρακτήρα έως ότου εκδικαστεί η έφεση. Αυτά όσον αφορά το ποινικό μέρος της υπόθεσης.
Από κει και πέρα υπάρχει το πολιτικό και το ηθικό. Μπορεί ένας πολιτικός, ο οποίος θέλει να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που ισχυρίζεται πως προάγει τη διαύγεια και τη διαφάνεια, να συνεργάζεται με έναν άνθρωπο που έχει στιγματιστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο;
Είναι ηθικό και δίκαιο να βαρύνεται ένας συνεργάτης πολιτικού με τέτοιου είδους αιτιάσεις και να μην ελέγχεται εξονυχιστικά η υπόθεση; Αν όντως είναι ένοχος, μπορεί να διαχειρίζεται θέματα υψηλής πολιτικής με τη σύμφωνη γνώμη του πολιτικού προϊσταμένου του; Κι αν πάλι είναι αθώος ο συνεργάτης του υφυπουργού μπορεί να μένει ακάλυπτος με μια τέτοια ρετσινιά;
Κάθε κατηγορούμενος μπορεί να δείξει μεταμέλεια και να σωφρονιστεί σύμφωνα με τους κανόνες μιας συντεταγμένης Πολιτείας. Όταν όμως υπηρετεί την Πολιτεία και εξακολουθεί να είναι στιγματισμένος, τότε ο πολιτικός προϊστάμενός του είναι υπόλογος προς την κοινή γνώμη που επιτρέπει είτε έτσι, είτε αλλιώς τη διαιώνιση ενός φαύλου κύκλου. Επιπροσθέτως αναιρεί τον κανόνα του Αριστοτέλη, σύμφωνα με τον οποίο η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού…
ΥΓ. Ενδιαφέρον για τον Θανάσαινα είναι οτι η γνωστή συνδικαλίστρια της Ένωσης Συντακτών, Νανά Νταουντάκη, εμφανίστηκε ως μάρτυρας υπεράσπισης του στο δικαστήριο, ενώ ο γνωστός μας Πάνος Σόμπολος τον είχε προτείνει για εργασία στον Αθήνα 98,4...
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο συνεργάτης του κ. Νικητιάδη είχε αναρτήσει σε διαδικτυακό τόπο κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφία άγνωστης κοπέλας που υποτίθεται ότι ανήκε στη συνάδελφό του, η οποία φερόταν να εκδίδεται.
Το θέμα πήρε διαστάσεις και τελικά εντοπίστηκε ο υπολογιστής ενός φίλου του κ. Θανάσαινα απ’ όπου είχαν αναρτηθεί τα συκοφαντικά στοιχεία.
Άνδρες της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος συνέλαβαν τον συνεργάτη του υφυπουργού στις 25 Ιανουαρίου 2005 και η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο κ. Δ. Θανάσαινας προέβη στην διαπόμπευση της Ν. Αλεξίου για λόγους ερωτικής αντιζηλίας, καθώς το θύμα δεν ενέδιδε στις ερωτικές του προτάσεις.
Το πολιτικό θέμα
Ο συνεργάτης του υφυπουργού Πολιτισμού καταδικάστηκε το 2009 με ποινή φυλάκισης δυόμισι ετών, η οποία έχει ανασταλτικό χαρακτήρα έως ότου εκδικαστεί η έφεση. Αυτά όσον αφορά το ποινικό μέρος της υπόθεσης.
Από κει και πέρα υπάρχει το πολιτικό και το ηθικό. Μπορεί ένας πολιτικός, ο οποίος θέλει να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που ισχυρίζεται πως προάγει τη διαύγεια και τη διαφάνεια, να συνεργάζεται με έναν άνθρωπο που έχει στιγματιστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο;
Είναι ηθικό και δίκαιο να βαρύνεται ένας συνεργάτης πολιτικού με τέτοιου είδους αιτιάσεις και να μην ελέγχεται εξονυχιστικά η υπόθεση; Αν όντως είναι ένοχος, μπορεί να διαχειρίζεται θέματα υψηλής πολιτικής με τη σύμφωνη γνώμη του πολιτικού προϊσταμένου του; Κι αν πάλι είναι αθώος ο συνεργάτης του υφυπουργού μπορεί να μένει ακάλυπτος με μια τέτοια ρετσινιά;
Κάθε κατηγορούμενος μπορεί να δείξει μεταμέλεια και να σωφρονιστεί σύμφωνα με τους κανόνες μιας συντεταγμένης Πολιτείας. Όταν όμως υπηρετεί την Πολιτεία και εξακολουθεί να είναι στιγματισμένος, τότε ο πολιτικός προϊστάμενός του είναι υπόλογος προς την κοινή γνώμη που επιτρέπει είτε έτσι, είτε αλλιώς τη διαιώνιση ενός φαύλου κύκλου. Επιπροσθέτως αναιρεί τον κανόνα του Αριστοτέλη, σύμφωνα με τον οποίο η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού…
ΥΓ. Ενδιαφέρον για τον Θανάσαινα είναι οτι η γνωστή συνδικαλίστρια της Ένωσης Συντακτών, Νανά Νταουντάκη, εμφανίστηκε ως μάρτυρας υπεράσπισης του στο δικαστήριο, ενώ ο γνωστός μας Πάνος Σόμπολος τον είχε προτείνει για εργασία στον Αθήνα 98,4...