Λέγεται ότι ο Διογένης ταξίδευε στην αρχαία Ελλάδα με ένα φανάρι αναμμένο μέρα-μεσημέρι, ψάχνοντας ένα τίμιο άτομο. Στις μέρες μας, το να ψάχνεις έναν Έλληνα πολιτικό που βάζει την ανάπτυξη στην ημερήσια διάταξη, φαντάζει εξίσου δύσκολο έργο. Αλλά, σε μια συνέντευξή του σ’ αυτήν την εφημερίδα χθες, ο ηγέτης της Αντιπολίτευσης, κ. Αντώνης Σαμαράς, είπε την τίμια αλήθεια για την εφαρμοζόμενη κυβερνητική στρατηγική της αύξησης φόρων, προκειμένου να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της: «Είναι μια αποτυχία», είπε και «σε τρεις μήνες θα ζητάμε περισσότερα χρήματα». Όλοι, εκτός από τις Βρυξέλλες και το Δ.Ν.Τ., φαίνεται πως ξέρουν ότι ο κ. Σαμαράς έχει δίκιο. Παρόλο που είπε «όχι» και καταψήφισε την επιπλέον αύξηση των φόρων την προηγούμενη εβδομάδα, δεν έχει λάβει παρά μόνο περιφρόνηση από τους αρχιτέκτονες της ελληνικής διάσωσης.
Παρόλα αυτά, μπορεί να έχει την ευκαιρία να κάνει πράξη τον σκεπτικισμό του όσον αφορά στις εφαρμοζόμενες τρέχουσες πολιτικές - και ίσως αυτό δεν είναι κακό.
Ο κ. Σαμαράς ζητά περικοπή των φόρων εισοδήματος των εταιρειών από 24% σε 15%, μαζί με τις περικοπές στο φόρο εισοδήματος των νοικοκυριών, στους φόρους για τα καύσιμα και για τον τουρισμό. Στη χθεσινή συνέντευξη υποστηρίζει ότι τα χαμηλότερα ποσοστά φορολόγησης θα διευκόλυναν το αχαλίνωτο πρόβλημα φοροδιαφυγής της Ελλάδας, και την ίδια ώρα θα απελευθέρωναν τη δημιουργικότητα του ιδιωτικού τομέα. Σε μας ακούγεται σωστό! Εφ' όσον ο κ. Σαμαράς αναζητά ανορθόδοξες ιδέες, θα εφιστούσαμε την προσοχή του στην οικονομική πρόταση του Steve Hanke's, που αναφέρθηκε σε αυτές τις σελίδες πέρυσι, τη μείωση, δηλαδή, την κάθετη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, ώστε να μειωθεί το κόστος εργασίας και να δοθούν κίνητρα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας (αυτή η πρόταση περιλαμβάνεται στο Ζάππειο II). Στην Ελλάδα, τα κόστη εργασίας έχει εκτιναχθεί στα ύψη, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, υπό την πίεση των εργατικών συνδικάτων και οι μη ανταγωνιστικές αμοιβές αποτέλεσαν μεγάλο μέρος της βραδυκίνητης οικονομίας της Ελλάδας.
Λαμβάνοντας υπόψη τη διαδεδομένη κουλτούρα φοροδιαφυγής στην Ελλάδα, η συνεχής αύξηση των φορολογικών συντελεστών δεν πρόκειται ποτέ να αποδώσει όσον αφορά στα έσοδα που χρειάζεται η Αθήνα για να καλύψει τις τρέχουσες δαπάνες της. Οι προτάσεις του κ. Σαμαρά, τουλάχιστον, δίνουν την προοπτική στην Ελλάδα να αναπτυχθεί και πάλι..
Παρόλα αυτά, μπορεί να έχει την ευκαιρία να κάνει πράξη τον σκεπτικισμό του όσον αφορά στις εφαρμοζόμενες τρέχουσες πολιτικές - και ίσως αυτό δεν είναι κακό.
Ο κ. Σαμαράς ζητά περικοπή των φόρων εισοδήματος των εταιρειών από 24% σε 15%, μαζί με τις περικοπές στο φόρο εισοδήματος των νοικοκυριών, στους φόρους για τα καύσιμα και για τον τουρισμό. Στη χθεσινή συνέντευξη υποστηρίζει ότι τα χαμηλότερα ποσοστά φορολόγησης θα διευκόλυναν το αχαλίνωτο πρόβλημα φοροδιαφυγής της Ελλάδας, και την ίδια ώρα θα απελευθέρωναν τη δημιουργικότητα του ιδιωτικού τομέα. Σε μας ακούγεται σωστό! Εφ' όσον ο κ. Σαμαράς αναζητά ανορθόδοξες ιδέες, θα εφιστούσαμε την προσοχή του στην οικονομική πρόταση του Steve Hanke's, που αναφέρθηκε σε αυτές τις σελίδες πέρυσι, τη μείωση, δηλαδή, την κάθετη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, ώστε να μειωθεί το κόστος εργασίας και να δοθούν κίνητρα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας (αυτή η πρόταση περιλαμβάνεται στο Ζάππειο II). Στην Ελλάδα, τα κόστη εργασίας έχει εκτιναχθεί στα ύψη, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, υπό την πίεση των εργατικών συνδικάτων και οι μη ανταγωνιστικές αμοιβές αποτέλεσαν μεγάλο μέρος της βραδυκίνητης οικονομίας της Ελλάδας.
Λαμβάνοντας υπόψη τη διαδεδομένη κουλτούρα φοροδιαφυγής στην Ελλάδα, η συνεχής αύξηση των φορολογικών συντελεστών δεν πρόκειται ποτέ να αποδώσει όσον αφορά στα έσοδα που χρειάζεται η Αθήνα για να καλύψει τις τρέχουσες δαπάνες της. Οι προτάσεις του κ. Σαμαρά, τουλάχιστον, δίνουν την προοπτική στην Ελλάδα να αναπτυχθεί και πάλι..