Ο αρθρογράφος του Reuters (που υπογράφει το παρακάτω κείμενο), αν και παραβλέπει το χάος των 2 τελευταίων ετών του ΓΑΠ, ενώ εξηγεί εν μέρει σωστά πως φτάσαμε στο σημερινό χάλι, δεν μας τα λέει καλά για το πως θα βγούμε απ' το τούνελ. Μας προτείνει επιστροφή στη δραχμή και ουσιαστικά υποτίμηση 30-40%.Δεν λέει όμως κουβέντα για την ταμπακιέρα δηλ. για το χρέος το οποίο θα μας ακολουθήσει και προπάντων αποκρύπτει ότι μια υποτίμηση πχ. κατά 40% αυτόματα θα αυξήσει το χρέος σε δρχ. κατά επίσης 40%, δηλ. θα το πάει από 124 τρις δρχ στα 174 τρις δρχ μέσα σε μία νύχτα!!!
Γι' αυτό ας έχει υπόψη του ο βλάχος πως αν είναι να βγούμε απ' το ευρώ και να υποτιμήσουμε τη δρχ κατά 40%, δεν θα μας δεσμεύει κάτι από το να πούμε και "πάρτε τον πούλο για το χρέος" μιας και τώρα τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας και δεν χρειαζόμαστε τα δανεικά σας...
Το θέμα λοιπόν δεν είναι η δρχ και η υποτίμηση αλλά το τεράστιο χρέος που αν δεν μειωθεί δραστικά θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε χρεοκοπία.
Διαβάστε και το άρθρο του Reuters:
''Μόνο η δραχμή μπορεί να σώσει την Ελλάδα και το ευρώ''
Αυτός είναι ο τίτλος κύριου άρθρου στο Reuters, όπου γράφεται επίσης πως οι μισθοί στην Ελλάδα θα πρέπει να μειωθούν κατά τουλάχιστον 40% για να γίνουμε ανταγωνιστικοί.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο Martin Hutchinson ''το ελληνικό βιοτικό επίπεδο αυξήθηκε με τόσο μεγάλη απόκλιση σε σχέση με την παραγωγικότητα, από τότε που η χώρα εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε τα μέτρα λιτότητας δεν επαρκούν για την εξισορρόπηση της οικονομίας.Έτσι, η επιστροφή στη δραχμή, είναι μια λύση που θα επιτρέψει στις δυνάμεις της αγοράς να διαμορφώσουν τα ορθά μισθολογικά επίπεδα στην Ελλάδα και στα υπόλοιπα χρεωμένα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις χωρίς τη βοήθεια της Ε.Ε., και άρα θα ισχυροποιήσει το ευρώ".
Στη στήλη Breakingviews ο Martin Hutchinson γράφει :''η δραματική αύξηση στο ελληνικό βιοτικό επίπεδο στο επίπεδο των 30.400 δολ. για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, που είναι σχεδόν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος, προκλήθηκε όχι από μια θεαματική βελτίωση στην παραγωγικότητα, αλλά κυρίως από μαζικές επιδοτήσεις και δανεισμό".
Τα συγκριτικά στοιχεία που μελετά ο αρθρογράφος δείχνουν ότι, για να γίνει ανταγωνιστική η Ελλάδα, το βιοτικό επίπεδο θα πρέπει να διολισθήσει 30% - 40%. Αυτή η προσαρμογή δεν είναι δυνατόν να γίνει μόνο μέσω της λιτότητας και, δεδομένου ότι είναι πολιτικά ανέφικτο να υπάρξει περαιτέρω "επιδότηση" από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους, η αντικατάσταση του ευρώ με μια νέα δραχμή εμφανίζεται ως η μόνη πρακτική εναλλακτική λύση.
Ακόμα και ο ίδιος, που αναφέρει ως λύση την επιστροφή στη δραχμή, καταλαβαίνει τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν και προτείνει τακτικές-συνταγές που ακολουθήθηκαν στην Αργεντινή το 2001-02 και στα κράτη της Γιουγκοσλαβίας μετά τη διάλυση.
"Στην Αργεντινή, η κυβέρνηση αρχικώς επέβαλε όριο αναλήψεων ρευστού από τις τράπεζες στα 250 δολ. την εβδομάδα. Η μετατρεψιμότητα του πέσο καταργήθηκε το 2002 και δημιουργήθηκε μια συναλλαγματική ισοτιμία στο 1,4 πέσο ανά δολάριο, βάσει της οποίας μετατράπηκαν σε πέσο υποχρεωτικά όλες οι καταθέσεις. Όταν η ισοτιμία στην ελεύθερη αγορά κατακάθισε στα περίπου 4 πέσος ανά δολάριο, τις μεγαλύτερες απώλειες κεφαλαίου είχαν επωμιστεί οι καταθέτες και όχι οι τράπεζες".
"Λογιστικά, η εκτύπωση τραπεζογραμματίων δραχμής με εγγυήσεις δεν θα είναι απαραίτητη. Με βάση το παράδειγμα του τόλαρ Σλοβενίας, οι συναλλαγές σε ρευστό θα μπορούν εναλλακτικά να γίνονται σε ευρώ, τα οποία θα δίνονται από τις τράπεζες σε ελεύθερη ισοτιμία, όταν οι τραπεζικοί λογαριασμοί μετατραπούν σε δραχμές.
Θα υπάρξουν δυσάρεστες, αλλά παροδικές επιπτώσεις, όπως όρια στις τραπεζικές αναλήψεις, συναλλαγματικοί έλεγχοι και ενδεχομένως πρόσκαιρη αναστολή των δικαιωμάτων που παρέχει η Συνθήκη του Σένγκεν.
Οικονομικά, η αξία της δραχμής θα πέσει κάθετα, αλλά η πτώση στο βιοτικό επίπεδο θα είναι μικρότερη: Η αξία μιας Mercedes θα εκτιναχτεί, αλλά η αξία των ελληνικών υπηρεσιών και αγαθών δεν θα αυξηθεί άμεσα. Οι Έλληνες εργαζόμενοι θα γίνουν διεθνώς ανταγωνιστικοί και η Ελλάδα γρήγορα θα αποκτήσει εμπορικό πλεόνασμα, χάρη στις πολύ φθηνές τουριστικές προσφορές της, και η δραματική ανεργία θα μειωθεί θεαματικά.
Θα είναι μια επίπονη διαδικασία, αλλά η αυξημένη οικονομική ζωντάνια και η μείωση της ανεργίας καθιστούν αυτήν τη λύση καλύτερη για τους Έλληνες σε σχέση με πολλά χρόνια λιτότητας, που θα επιβάλλεται από το εξωτερικό, και πολιτικού χάους. Για την Ε.Ε. και το ευρώ θα είναι ευεργετική, καθώς θα εξαλείψει τον 'ηθικό κίνδυνο' επανάληψης ανάλογων εξελίξεων στην υπόλοιπη ευρωζώνη".
Γι' αυτό ας έχει υπόψη του ο βλάχος πως αν είναι να βγούμε απ' το ευρώ και να υποτιμήσουμε τη δρχ κατά 40%, δεν θα μας δεσμεύει κάτι από το να πούμε και "πάρτε τον πούλο για το χρέος" μιας και τώρα τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας και δεν χρειαζόμαστε τα δανεικά σας...
Το θέμα λοιπόν δεν είναι η δρχ και η υποτίμηση αλλά το τεράστιο χρέος που αν δεν μειωθεί δραστικά θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε χρεοκοπία.
Διαβάστε και το άρθρο του Reuters:
''Μόνο η δραχμή μπορεί να σώσει την Ελλάδα και το ευρώ''
Αυτός είναι ο τίτλος κύριου άρθρου στο Reuters, όπου γράφεται επίσης πως οι μισθοί στην Ελλάδα θα πρέπει να μειωθούν κατά τουλάχιστον 40% για να γίνουμε ανταγωνιστικοί.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο Martin Hutchinson ''το ελληνικό βιοτικό επίπεδο αυξήθηκε με τόσο μεγάλη απόκλιση σε σχέση με την παραγωγικότητα, από τότε που η χώρα εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε τα μέτρα λιτότητας δεν επαρκούν για την εξισορρόπηση της οικονομίας.Έτσι, η επιστροφή στη δραχμή, είναι μια λύση που θα επιτρέψει στις δυνάμεις της αγοράς να διαμορφώσουν τα ορθά μισθολογικά επίπεδα στην Ελλάδα και στα υπόλοιπα χρεωμένα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις χωρίς τη βοήθεια της Ε.Ε., και άρα θα ισχυροποιήσει το ευρώ".
Στη στήλη Breakingviews ο Martin Hutchinson γράφει :''η δραματική αύξηση στο ελληνικό βιοτικό επίπεδο στο επίπεδο των 30.400 δολ. για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, που είναι σχεδόν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος, προκλήθηκε όχι από μια θεαματική βελτίωση στην παραγωγικότητα, αλλά κυρίως από μαζικές επιδοτήσεις και δανεισμό".
Τα συγκριτικά στοιχεία που μελετά ο αρθρογράφος δείχνουν ότι, για να γίνει ανταγωνιστική η Ελλάδα, το βιοτικό επίπεδο θα πρέπει να διολισθήσει 30% - 40%. Αυτή η προσαρμογή δεν είναι δυνατόν να γίνει μόνο μέσω της λιτότητας και, δεδομένου ότι είναι πολιτικά ανέφικτο να υπάρξει περαιτέρω "επιδότηση" από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους, η αντικατάσταση του ευρώ με μια νέα δραχμή εμφανίζεται ως η μόνη πρακτική εναλλακτική λύση.
Ακόμα και ο ίδιος, που αναφέρει ως λύση την επιστροφή στη δραχμή, καταλαβαίνει τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν και προτείνει τακτικές-συνταγές που ακολουθήθηκαν στην Αργεντινή το 2001-02 και στα κράτη της Γιουγκοσλαβίας μετά τη διάλυση.
"Στην Αργεντινή, η κυβέρνηση αρχικώς επέβαλε όριο αναλήψεων ρευστού από τις τράπεζες στα 250 δολ. την εβδομάδα. Η μετατρεψιμότητα του πέσο καταργήθηκε το 2002 και δημιουργήθηκε μια συναλλαγματική ισοτιμία στο 1,4 πέσο ανά δολάριο, βάσει της οποίας μετατράπηκαν σε πέσο υποχρεωτικά όλες οι καταθέσεις. Όταν η ισοτιμία στην ελεύθερη αγορά κατακάθισε στα περίπου 4 πέσος ανά δολάριο, τις μεγαλύτερες απώλειες κεφαλαίου είχαν επωμιστεί οι καταθέτες και όχι οι τράπεζες".
"Λογιστικά, η εκτύπωση τραπεζογραμματίων δραχμής με εγγυήσεις δεν θα είναι απαραίτητη. Με βάση το παράδειγμα του τόλαρ Σλοβενίας, οι συναλλαγές σε ρευστό θα μπορούν εναλλακτικά να γίνονται σε ευρώ, τα οποία θα δίνονται από τις τράπεζες σε ελεύθερη ισοτιμία, όταν οι τραπεζικοί λογαριασμοί μετατραπούν σε δραχμές.
Θα υπάρξουν δυσάρεστες, αλλά παροδικές επιπτώσεις, όπως όρια στις τραπεζικές αναλήψεις, συναλλαγματικοί έλεγχοι και ενδεχομένως πρόσκαιρη αναστολή των δικαιωμάτων που παρέχει η Συνθήκη του Σένγκεν.
Οικονομικά, η αξία της δραχμής θα πέσει κάθετα, αλλά η πτώση στο βιοτικό επίπεδο θα είναι μικρότερη: Η αξία μιας Mercedes θα εκτιναχτεί, αλλά η αξία των ελληνικών υπηρεσιών και αγαθών δεν θα αυξηθεί άμεσα. Οι Έλληνες εργαζόμενοι θα γίνουν διεθνώς ανταγωνιστικοί και η Ελλάδα γρήγορα θα αποκτήσει εμπορικό πλεόνασμα, χάρη στις πολύ φθηνές τουριστικές προσφορές της, και η δραματική ανεργία θα μειωθεί θεαματικά.
Θα είναι μια επίπονη διαδικασία, αλλά η αυξημένη οικονομική ζωντάνια και η μείωση της ανεργίας καθιστούν αυτήν τη λύση καλύτερη για τους Έλληνες σε σχέση με πολλά χρόνια λιτότητας, που θα επιβάλλεται από το εξωτερικό, και πολιτικού χάους. Για την Ε.Ε. και το ευρώ θα είναι ευεργετική, καθώς θα εξαλείψει τον 'ηθικό κίνδυνο' επανάληψης ανάλογων εξελίξεων στην υπόλοιπη ευρωζώνη".