Μπάμπης ΚούτραςΤα νέα σκληρά μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνηση υπό την πίεση της τρόικας, οι κοινωνικές αντιδράσεις, η αναταραχή στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων οδηγούν μοιραία σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Στο παρασκήνιο η πολιτική κατάσταση μοιάζει με καζάνι που βράζει και αυτή η κατάσταση είναι δύσκολο να συνεχιστεί τους επόμενους μήνες χωρίς κάποιου είδους εκτόνωση.
Η ιδέα για δημοψήφισμα που προωθείται από το περιβάλλον του πρωθυπουργού και ορισμένους υπουργούς δεν βρίσκει απήχηση. Πολλοί είναι εκείνοι που φοβούνται ότι θα καταλήξει σε φιάσκο. Αν είχε υλοποιηθεί πριν από μερικούς μήνες θα μπορούσε να προσφέρει κάποια κοινωνική εκτόνωση, αλλά τώρα είναι μάλλον αργά.
Από την άλλη πλευρά, εκλογές δεν θέλει κανείς από τους βασικούς πρωταγωνιστές.
Ο Γιώργος Παπανδρέου επειδή γνωρίζει ότι θα χάσει την εξουσία, ο Αντώνης Σαμαράς γιατί ακόμη δεν έχει κατακτήσει την αυτοδυναμία και ανησυχεί πώς θα κληθεί να διαχειριστεί την οικονομική και κοινωνική κρίση στην πιο δύσκολη φάση της, η τρόικα επειδή πιστεύει ότι θα χαθεί χρόνος, ενώ η πλειοψηφία της κοινής γνώμης είναι διστακτική καθώς δεν έχει πειστεί ότι υπάρχει εφαρμόσιμη εναλλακτική πρόταση.
Ωστόσο είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει έντονη κινητικότητα στο παρασκήνιο, η οποία κάποια στιγμή θα εκδηλωθεί και στο προσκήνιο. Ποια μορφή θα πάρει είναι δύσκολο να το προβλέψουμε αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης και υπουργοί που θέλουν εκλογές, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που σκέφτονται τον Σημίτη και άλλοι που θεωρούν μια διακομματική συνεργασία ως τη μόνη λύση. Κανείς δεν μπορεί να επιβάλει τις απόψεις του, αλλά το «τυχαίο γεγονός» δεν αποκλείεται και το κλίμα που επικράτησε προχθές στη συνεδρίαση του ΚΤΕ Οικονομίας είναι κλασικό σύμπτωμα νευρικής κρίσης.
Στο ΠΑΣΟΚ βλέπουν με τρόμο τα τελευταία αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Το ποσοστά βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1970 και πιστεύουν ότι αν οι εκλογές αργήσουν μερικούς μήνες ακόμη, θα φτάσουν σε μονοψήφιο αριθμό, επιβεβαιώνοντας τον «κανόνα» που θέλει όποια κυβέρνηση συνεργάζεται με το ΔΝΤ να γνωρίζει τη συντριβή.
Το χειρότερο για το ΠΑΣΟΚ είναι πως για πρώτη φορά χάνει μαζικά ψηφοφόρους προς την Αριστερά και λιγότερο προς τη Δεξιά, όπως θα ανέμενε κάποιος με τη λογική εναλλαγής των δύο κομμάτων στην εξουσία. Το ΚΚΕ δείχνει να ξεπερνάει το 10%, και ακολουθεί με μικρή διαφορά ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναπτύσσει υψηλή δυναμική. Η Δημοκρατική Αριστερά δείχνει να μπαίνει εύκολα στη Βουλή, ενώ κοντά στο όριο του 3% βρίσκονται και οι Οικολόγοι. Συνολικά η Αριστερά βρίσκεται στο 30% και θα μπορούσε να έχει τη δική της κυβερνητική ευκαιρία αν υπήρχε (που δεν υπάρχει) έστω και μια πιθανότητα συνεργασίας. Είναι γνωστό ότι ο Περισσός δεν θέλει να προσμετρούν το δικό του ποσοστό με τα άλλα κόμματα του χώρου.
Στη Δεξιά, η Ν.Δ. μεγαλώνει την ψαλίδα, δυσκολεύεται όμως με την αυτοδυναμία και ανησυχεί για την επόμενη ημέρα. Ο ΛΑΟΣ έχει μια σταθερά καλή πορεία και μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη δείχνει να οδηγείται στην αποτυχία.
Το ερώτημα είναι ωστόσο ως πού μπορεί να φτάσει ο αποδυναμωμένος Γιώργος Παπανδρέου και πώς θα λειτουργήσουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν ισχυρό ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης. Μερικές φορές, όσο και αν το θέλουμε, δεν μπορούμε να αγνοούμε επί μακρόν τη δυναμική των πραγμάτων.