Βασίλης ΓκόλτσιοςΒουλή είναι ο κορυφαίος θεσμός της Δημοκρατίας μέσω του οποίου αντιπροσωπεύεται ο λαός δια των βουλευτών . Η νομοθετική λειτουργία δηλαδή η ψήφιση των νομοσχεδίων και των προτάσεων νόμου καθώς και ο κοινοβουλευτικός έλεγχος προς την Κυβέρνηση αποτελούν τον πυρήνα του κοινοβουλευτικού έργου.
Το πρόγραμμά σας περιήγησης μπορεί να μην υποστηρίζει την προβολή αυτής της εικόνας.
Τι είναι όμως νόμος;
Με την λέξη νόμος εννοούμε τους γραπτούς κανόνες που τίθενται από την Πολιτεία μέσω των διατεταγμένων για τον σκοπό αυτό οργάνων. Κατά έναν άλλο ορισμό , νόμος είναι η Πολιτειακή πράξη διά της οποίας επιβάλλεται, τροποποιείται η καταργείται ένας κανόνας δικαίου.
Η πρωτοβουλία κατάρτισης των νόμων ανήκει στην Κυβέρνηση και την Βουλή και ασκείται κάτω από ορισμένους όρους και ακολουθείται και καθορισμένη διαδικασία η οποία είναι καθορισμένη από το Σύνταγμα που αποτελεί τον θεμελιώδη νόμο προς το περιεχόμενο του οποίου πρέπει να συμφωνούν όλες οι άλλες πηγές δικαίου. Είναι δηλ. ιεραρχικά ανώτερο από όλους τους νόμους.
Τα ακολουθούμενα στάδια είναι: Επεξεργασία , Συζήτηση, ψήφιση από την Βουλή με τελικό στάδιο την κύρωση, την έκδοση και την δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Ο νόμος διατηρεί την ισχύ του έως ότου νεώτερος νόμος τον καταργήσει με άλλον νόμο ρητά αναφερόμενο με διατάξεις αντιθέτου περιεχομένου.
Υπάρχει βέβαια και ο άγραφος νόμος ,το επονομαζόμενο και έθιμο. Το έθιμο αποτελεί και αυτό κανόνα δικαίου που επιβάλλετε από την Κοινωνία κατόπιν μακράς και ομοιόμορφης άσκησης και με την συνείδηση ότι αυτό αποτελεί δίκαιο.
Από τα πιο πάνω διαπιστώνουμε ότι για να καταρτισθεί και να ψηφισθεί ένας νόμος απαιτείται μία ολόκληρη διαδικασία που μεταφράζεται σε χρόνο και φυσικά σε κόστος.
Χρόνος γιατί πρέπει να περάσει από όλα αυτά τα στάδια αλλά και κόστος γιατί όλα αυτά τα στάδια στην ουσία είναι επιτροπές και μάλιστα καλά αμειβόμενες. Επιτροπή για να ελέγξει τις οικονομικές επιπτώσεις επί του προϋπολογισμού η εφαρμογή του. Επιτροπή για να ελέγξει αν οι διατάξεις του είναι η όχι Συνταγματικές. Συζητήσεις σε υποεπιτροπές κλπ μέχρι την ψήφιση και την δημοσίευσή του ,και όλες αυτές δεν λειτουργούν χωρίς κόστος.
Θα είχε πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να μας γνωρίσει ο κ. Πρόεδρος της Βουλής η κάποιος άλλος αρμόδιος πόσο πχ στοίχισε ο προβληματικός νόμος «Καλλικράτης» αλλά και κάποιος άλλος νόμος .Σήμερα που τα πάντα κοστολογούνται δεν πρέπει να γνωρίζουμε το κόστος κατάρτισης και ψήφισης κάθε νόμου από το κοινοβούλιο;
Μετά την ψήφιση ακολουθεί το στάδιο της εφαρμογής και εδώ επακολουθεί το μπάχαλο. Όποια κοινωνική ομάδα θεωρεί ότι θίγεται αρνείται να εφαρμόσει τον νόμο και το κράτος δηλώνει αδυναμία να τον επιβάλλει. Σιγά σιγά ο νόμος ατονεί και …λησμονείται .
Τι έγινε ο νόμος που ψήφισε η κ. Γιαννάκου για την Ανωτάτη εκπαίδευση τον θυμάται κανείς; Ο άλλος για την απαγόρευση του καπνίσματος ,που πρώτα ψήφισε ο κ. Αβραμόπουλος και στην συνέχεια η κ. Ξενογιαννακοπούλου και για τον οποίο ο κ. Πρωθυπουργός πήρε και διεθνές βραβείο; Σε ποιό στάδιο εφαρμογής βρίσκεται; Ποια θα είναι η τύχη του προσφάτως ψηφισθέντος νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση όταν ακόμη και κοινοβουλευτικά κόμματα αρνούνται να τον αναγνωρίσουν οι δε κ. Πρυτάνεις ετοιμάζουν προσφυγές για την ακύρωσή του πριν ακόμη εφαρμοσθεί;
Πόσοι νόμοι για την φοροδιαφυγή ψηφίσθηκαν τα τελευταία δυο χρόνια; Πόσοι νόμοι είναι ασαφείς και αμέσως μετά την ψήφισή τους αρχίζουν οι τροπολογίες;.
Οι ασαφείς βέβαια νόμοι αυξάνουν τους πελάτες των δικαστηρίων. Ποτέ δεν μπόρεσα να εξηγήσω γιατί όταν ψηφίζεται ένας νέος νόμος δεν είναι εντελώς ξεκάθαρος ,ώστε να διευκολύνεται η εφαρμογή του . Γιατί πρέπει να παραπέμπει σε διατάξεις νόμων που χρονολογούνται από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους;
Αδυνατώ να πιστέψω ότι πίσω από ασαφείς νόμους κρύβεται κάτι άλλο.
Σε ότι αφορά την πολυνομία, εκεί πιά είμαστε πρωταθλητές. Κατά το Βολταίρο οι πολλοί νόμοι σε μια χώρα είναι όπως οι πολλοί γιατροί. Είναι σημείο αδυναμίας και αρρώστιας.
Κατά δε τον Ισοκράτη, η ύπαρξη πληθώρας νόμων είναι απόδειξη κακοδιοίκησης.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες ολόκληρες από νόμους που δεν εφαρμόζονται η από νόμους που τροποποιούνται πριν ακόμη αρχίσει η εφαρμογή τους. Αυτό σημαίνει ότι είτε οι νόμοι δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές κοινωνικές ανάγκες είτε η κατάρτιση και ψήφισή τους δεν τυχαίνει της απαιτούμενης σοβαρότατος. Ο Ελληνικός λαός όμως πληρώνει και μέχρι σήμερα τουλάχιστον αδιαμαρτύρητα ,το κόστος λειτουργίας του Κοινοβουλίου και έχει απαιτήσεις παραγωγής καλύτερης ποιότητος προϊόντων (νόμων)
Έχει απαιτήσεις κατάρτισης απλών και δίκαιων νόμων γιατί κατά τον Μοντεσκιέ ,δεν είναι κάτι δίκαιο επειδή είναι νόμος αλλά πρέπει να είναι νόμος επειδή είναι δίκαιο.
Δεν πρέπει άλλωστε να μας διαφεύγει ,αντίθετα πρέπει να μας προβληματίζει ,που σε πολλές και μάλιστα προηγμένες χώρες, ισχύουν και τηρούνται ακόμη τα έθιμα δηλαδή οι άγραφοι νόμοι.
Γεννάται συνεπώς το ερώτημα: Μήπως οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να αρχίσουν από το Κοινοβούλιο;