[Είναι εντυπωσιακό μέχρι που μπορεί να φτάσει το θράσος των κλασικών λαμόγιων!!! Και μην πεταχτεί κανένας και πει και οι άλλοι ντοπάρονται περισσότερο γιατί στα παπάρια μας τι κάνουν οι άλλοι!!! Εμείς που επικαλούμαστε τους αρχαίους Έλληνες δεν μπορεί να είμαστε κλεφτρόνια σαν τους άλλους!!! Εκτός αν προτιμάμε τη σχιζοφρένεια του να λέμε ότι οι κακοί κυνηγάνε τη Θάνου, κάνοντας τις πάπιες ότι ήταν μαζί με όλους τους άλλους -αρσιβαρίστες, Κεντέρη, Τσουμελέκα, Χαλκιά- φούλ στη ντόπα και ταυτόχρονα να λέμε ότι είμαστε απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη!!!] Στην αντεπίθεση κατά της ΔΟΕ για την ιστορία του 2004, αλλά και όχι μόνο, πέρασε η Κατερίνα Θάνου, η οποία μέσα από συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Καθημερινή», κάνει λόγο για αυθαίρετες πράξεις της ΔΟΕ. «Αυθαίρετα δεν μου επέτρεψαν να αγωνιστώ και μου στέρησαν το χρυσό.
Επίσης μετά την αφαίρεση του μεταλλίου της Τζόουνς από το 2004, αυθαίρετα-πάλι-δεν μου έδωσαν το χρυσό και δεν μου επέτρεψαν να τρέξω το 2008. Ο Έλληνας προτιμά να κατεβάσει τη σημαία αντί να τη χειροκροτήσει. Ο αθλητισμός ξέφυγε από το δάφνινο στεφάνι και πλέον είναι πόλεμος», λέει μεταξύ άλλων.
Η Κατερίνα Θάνου μίλησε για:
-τα γεγονότα της 12ης Αυγούστου του 2004: «Έχω μιλήσει πολύ γι’ αυτά. Αποφάνθηκε το δικαστήριο και τελείωσε το θέμα».
-τη στάση της ΔΟΕ στα όσα έγιναν το 2004: «Έστησαν ένα σόου κι έδειχναν τις διαπιστεύσεις μας μόνο και μόνο για να δείξουν την κυριαρχία της ΔΟΕ. Ήταν μια σαρκαστική κίνηση των ανθρώπων της, με στόχο να υποτιμήσουν δύο Ολυμπιονίκες. Έπραξαν όπως ήθελαν. Εμείς ως χώρα τι κάναμε; Τίποτα. Πολλές φορές είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο γι’ αυτά που κάνουμε, αλλά και γι’ αυτά που δεν έχουμε κάνει. Η πικρία που έχω είναι γιατί δεν αγωνίστηκα. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει για έναν αθλητή να προετοιμάζεται μια ολόκληρη τετραετία και να μην του δίνουν το δικαίωμα να δείξει τις δυνατότητές του. Ήταν αυθαίρετο το ‘όχι’. Πονάω γιατί στέρησαν από εμένα και τη χώρα ακόμη ένα χρυσό μετάλλιο».
-τις σχέσεις της με Τζέκο και Κεντέρη: «Δεν είμαστε ομάδα, γιατί δεν αγωνιζόμαστε πλέον. Κρατάμε μια επαφή».
-το αν θα ασχολείτο με τον στίβο γνωρίζοντας τις περιπέτειες που θα περνούσε: «Αν γνώριζα από πριν τις στεναχώριες του 2004, δεν θα άλλαζα πορεία. Πήρα πολλά από τον αθλητισμό. Το 2004 είναι μια κουκίδα, που γυρνώντας πίσω δεν τη βλέπω. Δεν το έχω ξεχάσει, το έχω προσπεράσει. Το άφησα στην ημερομηνία που έγινε και προχώρησα τη ζωή μου. Κατέβηκα πάλι κι αγωνίστηκα».
-τη στάση του κόσμου απέναντί της: «Τα μηνύματα που λαμβάνω είναι θετικά, αν εξαιρέσεις τις πρώτες ημέρες, όταν ο κόσμος άκουγε διάφορα και ήταν μπερδεμένος και επιφυλακτικός. Τώρα μου λένε ‘αυτό που ήθελαν το πέτυχαν. Μας στέρησαν δύο μετάλλια’».
-τη σημερινή μορφή του αθλητισμού: «Ο πρωταθλητισμός έχει ξεφύγει από το δάφνινο στεφάνι. Αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο ποια χώρα θα διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα ποσά που δαπανώνται είναι υπέρογκα. Αυτό το οικοδόμημα δεν στηρίζεται στο δάφνινο στεφάνι. Υπάρχει πόλεμος εταιρειών, με τις χορηγίες, τους σπόνσορες κλπ.. Σίγουρα υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα στον αθλητισμό και τα περισσότερα δεν βγαίνουν προς τα έξω».
-την πρόσφατη δήλωση του Βίκτορ Κόντε πως όλοι οι αθλητές στον τελικό των 100μ. στο Σίδνεϊ το 2000 ήταν ντοπέ: «Γιατί βγήκε τώρα και το είπε; Ακούγονται πολλά για το ντόπινγκ και ο καθένας μπορεί να λέει μια αλήθεια και δέκα ψέματα. Δεν ξέρεις ποιο να πιστέψεις. Όταν είσαι στο χώρο, ακούγονται πράγματα. Ο στίβος είναι από τα πιο ανταγωνιστικά αθλήματα και πάντα ήμουν επιφυλακτική. Δεν ξέρεις για ποιο λόγο σού λέει κάποιος κάτι. Για να σου χαλάσει την ψυχολογία; Για την Μάριον Τζόουνς π.χ. είχα ακούσει πολλά. Αποδείχτηκε ότι ήταν αλήθεια».
-το αν συμφωνεί πως ‘ντοπαρισμένος είναι όποιος πιάνεται’: «Δηλώνει κάποιος ότι είναι κλέφτης. Αν δεν αποδειχτεί, τον βάζεις φυλακή; Είναι εύκολο να στιγματίσεις κάποιον. Ό,τι αποτελεί άπιαστο όνειρο για πολλούς προσπαθούν να το κηλιδώσουν. Εγώ το έχω βιώσει: ο Έλληνας προτιμά να κατεβάσει τη σημαία παρά να τη χειροκροτήσει. Λυπάμαι που το λέω, γιατί είμαι Ελληνίδα».
-το αν πιστεύει πως όσα κέρδισε ήταν με τον ιδρώτα της: «Έχω κουραστεί πάρα πολύ. Έδωσα στον πρωταθλητισμό τη μισή μου ζωή και όλη μου την ψυχή. Έκανα ατέλειωτες ώρες προπόνησης. Επί 12 χρόνια, κάθε μέρα, η προπόνηση ήταν 6-7 ώρες. Έφτασα το σώμα μου στα όριά του για να πάρω ένα μετάλλιο. Νιώθω δικαιωμένη και καλά με τον εαυτό μου. Δεν έχω μετανιώσει για όσα έχω κάνει. Έδωσα και πήρα πολλά από το στίβο».
-τις στιγμές που ξεχωρίζει από την καριέρα της: «Το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο, το 1996 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Στοκχόλμης. Το 2004, το 2008 και φυσικά το Σίδνεϊ που με καθιέρωσε στο πάνελ των Ολυμπιονικών».
-το αν πήρε το χρυσό μετάλλιο των Αγώνων του Σίδνεϊ μετά την αφαίρεσή του από τη Τζόουνς: «Δεν μου το έχει δώσει η ΔΟΕ. Αυθαίρετα πήραν την απόφαση να μη μου το δώσουν. Στις καταστάσεις των μεταλλίων είμαι περασμένη ως χρυσή ολυμπιονίκης, αλλά το μετάλλιό μου είναι στα γραφεία της ΔΟΕ».
-τους λόγους που δεν αγωνίστηκε το 2008: «Αποτελεί τόσο απορία του κόσμου, όσο και δική μου. Όπως αυθαίρετα δεν μου έδωσαν το μετάλλιο, έτσι δεν με άφησαν να τρέξω και το 2008. Είχε περάσει η περίοδος διαθεσιμότητάς μου, γιατί τιμωρία δεν υπήρξε, και είχα διεκδικήσει κανονικά τη συμμετοχή. Αιτιολογία δεν υπάρχει, παρά μόνο η φράση ‘αυθαίρετες αποφάσεις’. Θα μείνω με την απορία και το ‘γιατί’».
Newsroom ΔΟΛ