του Μπάμπη ΚούτραH κυβέρνηση οφείλει εξηγήσεις για δύο μείζονος σημασίας θέματα που κινούνται σε γκρίζο φόντο. Πού βρήκε τα λεφτά για να διορίσει στο Δημόσιο τουλάχιστον 20.000 «δικά μας παιδιά» και 100 εκατομμύρια ευρώ για μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών σε δύο χρόνια;
Πώς γίνεται τη στιγμή που οι δημόσιοι υπάλληλοι τιμωρούνται με περικοπές μισθών της τάξης του 40%-50%, χιλιάδες εξ αυτών να βγαίνουν στην εφεδρεία -και αύριο στην ανεργία- και να προσλαμβάνονται άλλοι, και μάλιστα σε θέσεις που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν απαραίτητες; Είναι αδιανόητο από τη μία πλευρά η κυβέρνηση να κάνει κήρυγμα για το σπάταλο κράτος και από την άλλη να «τακτοποιεί» την κομματική της πελατεία.
Με ποια ηθική και πολιτική νομιμοποίηση έγιναν αυτές οι προσλήψεις όταν η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών βρίσκεται σε απόγνωση; Εκατομμύρια οικογένειες αγωνιούν καθημερινά πώς θα πληρώσουν την έκτακτη εισφορά, το τέλος ακινήτων στη ΔΕΗ και πώς θα επιβιώσουν όταν από την 1η Ιανουαρίου έρχεται διπλός κεφαλικός φόρος. Το οικονομικό επιτελείο θεωρεί ότι βρήκε τον τρόπο να διασφαλίσει την είσπραξη των φόρων, αλλά για μια ακόμη φορά κάνει λάθος στους υπολογισμούς. Τίποτα δεν μπορείς να πάρεις από κάποιον που δεν έχει.
Και όλα αυτά για να συνεχίσουμε να συντηρούμε έναν τεράστιο δημόσιο τομέα εξαιτίας του οποίου φτάσαμε σήμερα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Τα παθήματα του παρελθόντος δεν έγιναν μαθήματα. Οι αθρόες προσλήψεις δεν έσωσαν καμία κυβέρνηση, ούτε του ΠΑΣΟΚ ούτε της Ν.Δ., γιατί πάντα εκείνοι που έμεναν εκτός ήταν περισσότεροι από εκείνους που ήταν εντός. Κι ακόμη, πού πήγαν όλες εκείνες οι υποσχέσεις για «διαύγεια» στο Διαδίκτυο και αξιοκρατικές διαδικασίες;
Και αν στην περίπτωση των προσλήψεων η κυβέρνηση «αμάρτησε για τα παιδιά της», στο θέμα των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών για ποιον εκτέθηκε ανεπανόρθωτα; Ποιος καλόπιστος πολίτης μπορεί να δεχτεί σε περίοδο βαθιάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης ότι δαπανήθηκε κρυφά ένα τεράστιο ποσό χωρίς να δικαιούται να μάθει στις τσέπες τίνος πήγε; Κι αν ο όρος «μυστικά» δεν επιτρέπει να μάθουμε το «πού», έχουμε κάθε δικαίωμα να ξέρουμε ποιον εθνικό στόχο προωθούμε με τα μαύρα κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών. Οσο κι αν ψάξουμε δεν βρίσκουμε έναν τομέα όπου η χώρα μας να κινείται με επιτυχία. Αρα, ποια τρύπα κατάπιε τα εκατομμύρια; Αν δεν υπάρξει συγκεκριμένη και πειστική απάντηση, η κοινή γνώμη έχει κάθε λόγο να αμφιβάλλει και να υποψιάζεται. Και οι υποψίες για διαφθορά είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση αυτή την ώρα.