Αφορμή για τον παραπάνω τίτλο και το σχόλιο μου, ήταν η κηδεία χθες, του Νεοκλή Σαρρή. Για το μέγεθος του ανδρός δεν θα πω κάτι, άλλωστε όσοι είναι Έλληνες πραγματικοί, τον γνώριζαν. Έτυχε να τον γνωρίσω κι εγώ, όταν τον είχα καθηγητή, στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας όπου φοιτούσα, και όπου μας έκανε Κοινωνιολογία, αναπληρώνοντας όποτε χρειαζόταν, τον άλλο μεγάλο Έλληνα, καθηγητή Β. Φίλια.
Θα αναφερθώ στη συμπεριφορά των πολιτικών που έδωσαν το «παρών» στο Α’ Νεκροταφείο, αλλά συμπεριφέρθηκαν περίπου περισσότερο σαν να ήταν σε γήπεδο, σε συγκέντρωση, σε βόλτα, παρά σε μια κηδεία ενός καθηγητή. Θα πει κανείς, «μα με τι κάθεσαι και ασχολείσαι; Τι σημασία έχει;» Για μένα έχει. Το πώς συμπεριφέρεται κάποιος στην κορυφαία αυτή στιγμή, της κηδείας ενός συνανθρώπου μας, είναι δείγμα του πως συμπεριφέρεται και στη ζωή του. Διότι, αν κάποιος δεν σέβεται, έστω κι από υποχρέωση, τους πεθαμένους, πως περιμένουμε να σεβαστεί εμάς τους ζωντανούς;
Τι είδαν τα ματάκια μου λοιπόν στο Α’ Νεκροταφείο χθες; Είδαν ανθρώπους να χαχανίζουν, να γελούν, να φωνασκούν, να παίζουν με το κομπολόι τους, να κάνουν εν πάσει περιπτώσει, ό, τι αυτοί, καλοί και πιστοί Ορθόδοξοι κατά τ’ άλλα, δεν έπρεπε να κάνουν. Είδαν:
@ Τον «φρουτάκια» βουλευτή του ΛΑΟΣ Χρυσανθακόπουλο, καθ’ όλη τη διάρκεια της εξοδίου ακολουθείας, να μιλά υψηλοφώνως σε «πηγαδάκι», μασουλώντας και με γυρισμένη τη πλάτη μάλιστα στην εκκλησία όπου λάμβανε χώρα η κηδεία.
@ Τον αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Αμύνης πρέσβη κ. Γεωργίου, να κάνει «περατζάδα» μέσα στο πλήθος, συνοδευόμενος από τον εν στολή ταγματάρχη υπασπιστή του και άνδρα της προσωπικής του ασφαλείας, για να εξασφαλίσει ότι τον είδαν όλοι, και να φεύγει από το Α’ Νεκροταφείο πριν τελειώσει η τελετή.
@ Τον πρόεδρο του ιδρύματος Ίων Δραγούμη, στέλεχος του ΛΑΟΣ Χρίστο Γούδη, να παίζει αρειμανίως το κομπολόι του, και να φεύγει κι εκείνος μαζί με τον υπουργό του. Φανταστείτε να μην ήταν κι ο ίδιος καθηγητής, τι σεβασμό θα έδειχνε στον μακαρίτη...
@ Φίλους του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, να κυκλοφορούν στον ανάμεσα στον κόσμο, κάνοντας δημόσιες σχέσεις, συνομιλώντας σε πηγαδάκια και χαχανίζοντας, και να αλληλοασπάζονται με γνωστούς κι αγνώστους.
@Ακόμη κι αυτόν τον ήρωα της υπόθεσης Οτσαλάν, τον Σάββα Καλεντερίδη, να δίνει συνεντεύξεις στις κάμερες πριν τελειώσει η λειτουργία, και να συμμετέχει κι αυτός στα «πηγαδάκια».
Είδα όμως και εκατοντάδες απλού κόσμου, νέους αλλά και μεγαλύτερους, που παρέμεναν σιωπηλοί έξω από τον Ναό, με ένα τριαντάφυλλο στο χέρι, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον μεγάλο αυτό Έλληνα που έφυγε. Σε αυτούς, είμαι σίγουρος ότι ο Νεοκλής Σαρρής, θα έστελνε ένα χαμόγελο από εκεί που είναι. Για τους πρώτους, δεν είμαι σίγουρος αν θα θελε να στείλει έστω και την οργή του… θα τους αγνοούσε επιδεικτικά, όσο επιδεικτικά κι αυτοί ήρθαν στην κηδεία του για να κάνουν δημόσιες σχέσεις.