3.000.000 συμπολίτες μας -νέοι, γυναίκες, παιδιά, μέλη οικογενειών με έναν μόνο γονέα, άνεργοι ή απασχολούμενοι- ζούσαν, ήδη από το 2010, μέσα στη φτώχεια. Κοιτάξτε λίγο τον διπλανό σας στο δρόμο, στο γραφείο, στο λεωφορείο... Μπορεί να είναι ένας εξ αυτών. Ακόμα χειρότερα, αύριο μπορεί να είμαι εγώ, εσύ, εμείς, εσείς, όλοι μας -εκτός, φυσικά, από εκείνους τους σύγχρονους... μάντεις, που είδαν την κρίση να έρχεται και πρόλαβαν να πάρουν τα μέτρα τους από νωρίς.
3.000.000 άνθρωποι, λοιπόν, σε όλη την Ελλάδα, δεν νοιάζονται για το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων -ή PSI, αγγλιστί. Δεν τους καίγεται καρφί αν τη χώρα θα τη σώσει ο Παπαδήμος ή ο... Παπασούζας! Δεν τους απασχολεί αν το ΠΑΣΟΚ θα έχει αύριο τον Γιώργο, τον Βαγγέλη ή τον Ανδρέα για αρχηγό. Πολύ περισσότερο, ούτε που δίνουν σημασία εάν το διαβόητο «κούρεμα» θα είναι της τάξης του 50% ή παραπάνω.
3.000.000 άνθρωποι δεν νοιάζονται αν θα χρεοκοπήσουμε άτακτα ή ελεγχόμενα και αν αυτό θα γίνει με ευρώ ή με δραχμή... Αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε ήδη να βρίσκονται στους δρόμους. Δεν ξέρω γιατί δεν το κάνουν, σε τι ελπίζουν και αν ελπίζουν, γενικά. Γνωρίζω όμως ότι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αφορούσαν το 2010. Φανταστείτε λοιπόν, στην αντίστοιχη έρευνα για το 2011, σε ποιο «ταβάνι» θα έχει εκτοξευθεί ο αριθμός «3.000.000».
Και τότε θα είναι -αν δεν είναι ήδη- πολύ αργά, για να γραφτεί με άλλο χρώμα, εκτός του μελανού, η τύχη αυτών των ανθρώπων, που μπορεί να είμαι εγώ, εσύ, εμείς, εσείς, όλοι μας...
Βασ. Αναστασόπουλος
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ