του Γ. Κολλάτου
Το 2012 αν καταλάβαμε καλά δεν μας αφήνει πολλές επιλογές: Η θα κάνουμε αιματηρές θυσίες για να περάσουμε θετικά τα τεστ της τρόικας και να λάβουμε τη «μέγα - δόση» των 85 συν 30 δις ευρώ ώστε να μη χρεοκοπήσιυμε ανεξέλεγκτα και θα γυρίσουμε στη δεκαετία του '80 ή θα γυρίσουμε στη δραχμή και στη δεκαετία του '50 σύμφωνα με τον κ. Ράπανο.
Προφανώς ενδιάμεση λύση με φυγή προς τα μπρος δεν υφίσταται. Ούτε σε ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις (back to the future) να πρωταγωνιστούσαμε!
Αυτές τις προοπτικές εξασφάλισε για τους πολίτες της χώρας η πολιτική μας ηγεσία και με βάση αυτές θα πρέπει να πορευτούμε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος γιατί οι ισορροπίες είναι εύθραυστες και οι δανειστές μας μπορεί να μας τιμωρήσουν κι άλλο.
Την ίδια μοίρα όμως δεν επεφύλαξαν ούτε για την Ιταλία ούτε για την Ισπανία (για τούτους φρόντισε η ΕΚΤ) , ενώ και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία έχουν πέσει σχετικώς στα μαλακά. Τι συμβαίνει λοιπόν και η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που τιμωρείται από τους διεθνείς οίκους από τους δανειστές και την ΕΕ; Σύμφωνα με όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης Παπαδήμου (πλην ίσως του κ. Παπακωνσταντίνου) που διεκδικούν την αρχηγία του ΠαΣοΚ αυτό έγινε γιατί δεν εξαντλήσαμε τις δυνατότητες να μην προσφύγουμε στο μηχανισμό στήριξης και γιατί δεν πήραμε έγκαιρα μέτρα από τον Οκτώβριο του 2009 (Χρυσοχοϊδης στο "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ"). Και βέβαια μπορεί ο κ. Σαχινίδης να διέψευσε τα περί «καλιμπραρίσματος» του ελλείμματος και του by - pass των δαπανών, αλλά ακόμη δεν έχουμε το πόρισμα από τους προσφάτως παραιτηθέντες και επίσης προσφάτως επανακάμψαντες οικονομικούς εισαγγελείς για τις καταγγελίες περί «φουσκώματος» του ελλείμματος το 2009.
Φυσικά η χώρα στο διάστημα αυτό θα πρέπει να ορθώσει το ανάστημά της και να επανακκινήσει την οικονομία της δίχως να κοιτά στο παρελθόν. Και αυτό θα πρέπει να γίνει συντεταγμένα με 1.000.000 ανέργους και 2.000.000 εξαθλιωμένους! Αλλά αδυνατεί ο μέσος πολίτης να κάνει κουράγιο όταν ακούει ότι μετά από τόσες θυσίες και αφού θα έχει υποβιβάσει το επίπεδο διαβίωσής του και αφού θα έχει μεσολαβήσει και το σωτήριο «κούρεμα» του χρέους, πως το 2020 θα έχει κατέβει το χρέος στο 120% του ΑΕΠ σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΔΝΤ και τότε θα είναι και βιώσιμο, όταν ακόμη στους πρώτους μήνες του 2010 πριν μας... σώσει ο μηχανισμός στήριξης βρισκόμασταν ακριβώς στο σημείο αυτό από πλευράς χρέους. Ασφαλώς είχαμε λήξη ομολόγων που είχαν συσσωρευτεί μπροστά μας, αλλά αν είχαμε διασφαλίσει ακόμη και δανεισμό με 6,5% επιτόκιο και βάζαμε μία στοιχειώδη τάξη στα του οίκου μας χωρίς τη βιαιότητα των οριζόντιων μέτρων που καταδίκασαν την οικονομία σε καθοδικό σπιράλ ύφεσης, σήμερα θα ατενίζαμε το 2012 με την ίδια οπτική που το βλέπουν οι υπόλοιποι νότιοι εταίροι μας...Και θα είχαμε επιλογή να γυρίσουμε στο 2011 ή το 2010 και όχι ή στη δεκαετία του '80 ή του '50!
Προφανώς μπορούσε να αποφευχθεί η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και δεν αναμέναμε από τον κ. Χρυσοχοϊδη να μας το πει, ασχέτως αν ο ίδιος έγινε μετά Χριστόν προφήτης. Όσο για εκείνους που επέμεναν ότι χωρίς το δανεισμό αυτό δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις και ότι πρέπει να πιάσουμε πρωτογενές πλεόνασμα για να μας αφήσουν ήσυχους οι δανειστές μας, σκεφτείτε μόνον ότι στο τρίτο τρίμηνο του 2011 κατορθώσαμε να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 155 εκατομμυρίων ευρώ αλλά αυτό δεν αρκεί γιατί τα ετήσια τοκοχρεολύσια είναι της τάξης των 17 δις ευρώ ήτοι στο 8% του ΑΕΠ της χώρας. Και προφανώς δεν μπορείς να συνεχίσεις να εξοφλείς δάνεια παλιά με νέα δάνεια. Σε υφεσιακή οικονομία όσο και να μειώνεις τις δαπάνες έχεις λιγότερα έσοδα άρα μεγαλύτερο έλλειμμα.
Σημειωτέον πολλλοί αναμένουν πιστωτικό γεγονός για την Ελλάδα στις 15 Μαρτίου όταν και λήγουν ομόλογα της τάξης των 15 δις ευρώ, αν δεν κατορθώσει η κυβέρνηση Παπαδήμου να επιτύχει τη νέα δανειακή σύμβαση και δεν προχωρήσει το PSI. Μόνον που το 80% των ομολόγων αυτών βρίσκονται στην κατοχή της ΕΚΤ η οποία τα αγόρασε από τη δευτερογενή αγορά στο 60% της ονομαστικής τους αξίας. Και αναμένουμε κατά τα άλλα λύση από τη φορολόγηση των καταθέσεων στην Ελβετία όταν μας πληροφορεί το ΔΝΤ ότι τα περισσότερα χρήματα των 500 οικογενειών της Αθήνας που εξουσιάζουν τον τόπο βρίσκονται αλλού σε φορολογικούς παραδείσους όπως τα νησιά Κέϋμαν, το Τζέρσεϊ, το Λιχτενστάιν, το Λουξεμβούργο κ.ά.
Και όταν πτωχεύσει και τυπικώς η χώρα θα επανατρισθούν τα χρήματα αυτά με νομοθετικό διάταγμα φοροαπαλλαγής για να ξεκινήσει και πάλι η ανάπτυξη της χώρας με αφετηρία ή τη δεκαετία του '80 ή του ΄50! Από τις ίδιες φυσικά οικογένειες που είχαν ξεκοκκαλίσει και τη βοήθεια του σχεδίου Μάρσαλ στη δεκαετία του ΄50...
TO BHMA