Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, που έχει διατυπωθεί πολλές φορές στις διαβουλεύσεις για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας, μία ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα προκαλούσε παρόμοια προβλήματα σε άλλες χώρες του μεσογειακού νότου οδηγώντας σε γενικευμένη κρίση.
Οι Γερμανοί ερευνητές, μετά από συγκριτική έρευνα στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία, υποστηρίζουν ότι παράμετροι όπως η οικονομική ιστορία και το περίγραμμα της κρίσης σε κάθε χώρα είναι τόσο διαφορετικές, που δεν μπορούν να στηρίξουν το συμπέρασμα ότι μία αποτυχία διάσωσης της Ελλάδας θα συμπαρέσυρε την Ισπανία ή την Πορτογαλία.
Η έρευνα επισημαίνει ότι η ελληνική οικονομία έχει τη μεγαλύτερη ατζέντα μεταρρυθμίσεων προς υλοποίηση, καθώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας, να αναπτύξει μία κουλτούρα συναίνεσης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, να αναβαθμίσει το χαμηλής ποιότητας εκπαιδευτικό σύστημα από την προσχολική εκπαίδευση μέχρι τη διά βίου μάθηση, και να προχωρήσει στην υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων.
Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας
Στην έρευνα του Κιέλου γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Εκτιμάται ότι «από την ένταξή της στην ΕΟΚ το 1981 η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει ανταγωνιστικές δομές απασχόλησης, ούτε θέσεις εργασίας με υψηλή εξειδίκευση και ποιοτικά χαρακτηριστικά». Η οικονομία της χώρας κυριαρχείται από το κράτος, ενώ ο ιδιωτικός τομέας έχει εν μέρει οδηγηθεί σε αυτοαπομόνωση με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης.
Οι υψηλοί δείκτες ανάπτυξης των τελευταίων δέκα ετών στην Ελλάδα είχαν βασιστεί στην κρατική και ιδιωτική κατανάλωση και χρηματοδοτήθηκαν κυρίως με δανεικά, υποστηρίζουν οι Γερμανοί οικονομολόγοι.
Deutsche Welle