Ο Φράγα άρχισε την πολιτική του καριέρα το 1955, καταλαμβάνοντας τη θέση του γενικού γραμματέα του Ινστιτούτου Ισπανικής Κουλτούρας και πέρασε από πολλές θέσεις της φρανκικής διοίκησης και διπλωματίας. Από το 1962 έως το 1969, ως υπουργός Ενημέρωσης και Τουρισμού της κυβέρνησης Φράνκο, έγινε ο πρώτος λογοκριτής της Ισπανίας και εμπνευστής της πολιτικής που οδήγησε στην έκρηξη της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας.
Μετά τον θάνατο του Φράνκο, στις 20 Νοεμβρίου του 1975, ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών και στη συνέχεια υπήρξε ένας από τους κύριους συντάκτες του Συντάγματος που ψηφίσθηκε το 1977 για να επισφραγίσει τη μετάβαση της Ισπανίας στη δημοκρατία.
Το 1977 ίδρυσε τη Λαϊκή Συμμαχία, η οποία συγκέντρωσε όλες τις τάσεις της ισπανικής Δεξιάς και η οποία το 1982 έγινε η κύρια δύναμη της αντιπολίτευσης στην σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φελίπε Γκονθάλεθ.
Επέλεξε ως διάδοχό του τον Χοσέ Μαρία Αθνάρ και του παραχώρησε το 1990 την ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος, όπως μετονομάσθηκε η Λαϊκή Συμμαχία. Στη συνέχεια, κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της ιδιαίτερης πατρίδας του της Γαλικίας μέχρι το 2005 και παρέμεινε στην πολιτική μέχρι το 2011, οπότε και αποσύρθηκε για λόγους υγείας.
Μιλώντας σε δημόσια εκδήλωση το 2011, ο Φράγα δήλωσε ότι δεν θεωρεί ότι υπήρχε λόγος να απολογηθεί για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση του στρατηγού Φράνκο. «Δεν επιλέγει κανείς την ιστορική περίοδο κατά την οποία θα ζήσει» είχε πει.