Οι Financial Times σε κύριο άρθρο τους ασχολούνται με το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων προτείνοντας να γίνει όσο πιο επιθετικό γίνεται.Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο ''Το PSI και η κάθαρση που δεν έρχεται''
To έπος του ελληνικού PSI –του ευφημισμού της ευρωζώνης για την αναδιοργάνωση χρέους- δεν έχει ακόμη βρει την κατάληξή του. Και επιπλέον, δεν αρκεί να βρεθεί μόνο μια επιτυχής συμφωνία: Πρέπει να ανασχεδιάσει το ελληνικό χρέος όσο χρειάζεται –σε αντάλλαγμα με εγγυήσεις προς την ευρωζώνη ή αποπληρωμή των ομολογιούχων σε ρευστό- ώστε να κλείσει το ζήτημα.
Οι Financial Times επί μακρόν ζητούν μια δραστική ανταλλαγή χρέους τύπου Brady ώστε να αποτιμηθεί το τεράστιο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους στην αγορά προς όφελος των Ελλήνων και Ευρωπαίων φορολογούμενων. Το βασικό εμπόδιο σε αυτό είναι η πεισματική άρνηση των Ευρωπαίων να βάλουν τα λεφτά ώστε να γίνει μια και καλή η αναδιοργάνωση του χρέους, καθώς και η μεγάλη -εύλογη- καχυποψία απέναντι στην Αθήνα, που εξηγεί ένα τμήμα, αλλά μόνο ένα τμήμα, αυτής της απροθυμίας.
Η ευρωζώνη έχει αποδεχτεί τα πλεονεκτήματα της αναδιοργάνωσης, αν και έχει κολλήσει στην αντιφατική εμμονή της «εθελοντικής» ανταλλαγής χρέους, στην οποία αναφέρθηκε και πάλι η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel πρόσφατα. Θα πρέπει να πετάξει στον άνεμο τις ανησυχίες της και να προωθήσει μια συμφωνία που θα μειώσει το βάρος, όσο το δυνατόν περισσότερο. Με τα ελληνικά ομόλογα να κυβερνούνται από την ελληνική νομοθεσία, η Αθήνα μπορεί να βελτιώσει την διαπραγματευτικής της δυνατότητα προσθέτοντας collective action clauses στο χρέος.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να λυπόμαστε τους ομολογιούχους. Τα κουρέματα στην καθαρή τρέχουσα αξία που κυκλοφορούν –στο 55% και 50%- είναι παραπλανητικά, καθώς συγκρίνουν νέες απαιτήσεις που φέρουν έκπτωση λόγω κινδύνου χρεοστασίου με παλαιές απαιτήσεις που αποτιμήθηκαν στην ισοτιμία τους. Στις μεταξύ τους συγκρίσεις, ορισμένοι πιστωτές, οπωσδήποτε εκείνοι που αγόρασαν ομόλογα σε χαμηλές τιμές, θα κερδίσουν: Το ελληνικό χρέος κινείται με εκπτώσεις 75-80% για όλες τις λήξεις άνω του ενός έτους.
Καθώς θα προωθεί το καλύτερο δυνατό deal, η ευρωζώνη θα πρέπει να δουλέψει ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις αλλού. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα πέσει βαθιά στα «κόκκινα» με την απομείωση και θα πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθεί. Αυτό θα γίνει καλύτερα μέσω μιας υποχρεωτικής ανταλλαγής χρέους-προς-μετοχικό κεφάλαιο και με απευθείας εξαγορές από ξένους, παρά με περισσότερες ενέσεις δημόσιου χρήματος. Οι τοποθετήσεις της ΕΚΤ σε ελληνικά ομόλογα θα πρέπει να φύγουν από τα χέρια της στην τιμή εξαγοράς τους από το ταμείο διασώσεων.
Το πιο κρίσιμο σημείο είναι να λειτουργήσει η αναδιοργάνωση ως οχυρωματικό έργο, όχι ως έναρξη του ντόμινο. Αν γίνει σωστά, θα διευκολύνει την Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη. Αλλά θα πρέπει να θεωρηθεί μοναδιαίο γεγονός, για να μην πυροδοτήσει προσδοκίες για ανάλογες ασκήσεις σε άλλα προβληματικά κράτη. Οι πολλές αλλαγές διαθέσεων της ευρωζώνης έναντι του PSI έχουν αυξήσει αυτό τον κίνδυνο. Ένας αποφασιστικός ακρωτηριασμός είναι πλέον καλύτερος από τον θάνατο από χιλιάδες κοψίματα.