Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο άνθρωπος που σήμερα είναι γνωστός ως ο εθνικός μας ποιητής. Ο Διονύσιος Σολωμός πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου του 1857 στην Κέρκυρα.Ο Σολωμός γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1798. Ήταν το παιδί ενός κόντε και μιας υπηρέτριας, του Νικόλαου Σολωμού και της Αγγελικής Νίκλη. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια ως το 1808 στη Ζάκυνθο και είχε δάσκαλο τον Ιταλό Σάντο Ρόσι. Τα πρώτα του ποιήματα στη Ζάκυνθο ήταν σύντομοι στίχοι στα ιταλικά πρότυπα στο κλίμα του αρκαδισμού.
Μετά το θάνατο του πατέρα του και ο νέος κηδεμόνας του, ο Διονύσιος Μεσσάλας, τον στέλνει στην Ιταλία για σπουδές. Ο Σολωμός τελείωσε το Λύκειο στην Κρεμόνα το 1815 και στη συνέχεια φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Παβίας μέχρι το 1817. Στο διάστημα αυτό γράφει τα σημαντικότερα ιταλικά του ποιήματα ενώ ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του γαλλικού διαφωτισμού, γεγονός που θα παίξει σημαντικό ρόλο αργότερα στην θερμή ενασχόληση του ποιητή με την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Το 1818 επιστρέφει στη Ζάκυνθο -όπου θα μείνει μέχρι το 1828- και συνεχίζει να γράφει στα ιταλικά. Τα ιταλικά ποιήματα της περιόδου αυτής εκδόθηκαν το 1822 με τον τίτλο "Rime Improvvisate, που αποτελεί και τη μοναδική συλλογή που δημοσιεύθηκε ενώ ζούσε ακόμη ο Σολωμός. Ταυτόχρονα ο Σολωμός κάνει τις πρώτες προσπάθειες να γράψει στα ελληνικά, κάτι που τον δυσκόλεψε. Ο ποιητής δεν γνώριζε καλά την ελληνική γλώσσα μιας και η παιδεία του ήταν ιταλική, κάτι που ήταν σύνηθες για τους επτανήσιους ευγενείς.
Αρχίζει παράλληλα να διαβάζει δημοτικά τραγούδια, να ενημερώνεται για το έργο προηγούμενων ποιητών ενώ μεγάλο ενδιαφέρον έδειξε για την κρητική λογοτεχνία. Γραφει τα έργα η Ξανθούλα, η Αγνώριστη, Τα δυο αδέρφια και Η τρελή μάνα.
Το πρώτο μεγάλο έργο του Σολωμού στα ελληνικά είναι ο γνωστός Ύμνος εις την ελευθερίαν, οι πρώτες στροφές του οποίου μελοποιήθηκαν από τον Νικόλαο Μάντζαρο και αποτέλεσαν τον εθνικό ύμνο της χώρας. Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από την Επανάσταση του 1821 και ολοκληρώθηκε το 1823.
Με αυτό ο Σολωμός έγινε ευρύτερα γνωστός στην εποχή του μιας και το υπόλοιπο έργο του όσο ζούσε ήταν γνωστό κυρίως στον κύκλο των θαυμαστών του.
Τα έργα που ακολουθούν είναι η Ωδή εις το θάνατο του Λόρδου Μπάιρον, Η Καταστροφή των Ψαρών, η Γυναίκα της Ζάκυνθος, ο Λάμπρος κ.α. Όπως είχε προγραμματίσει λίγα χρόνια πριν, ο Σολωμός μετακομίζει το 1828 στην Κέρκυρα, στο πνευματικό κέντρο των Επτανήσων της εποχής.
Στην Κέρκυρα γράφτηκαν τα έργα Ο Κρητικός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι κ.α. Την περίοδο αυτή γύρω από το Σολωμό αναπτύχθηκε ο λεγόμενος κύκλος της Κέρκυρας. Επρόκειτο για τον κύκλο θαυμαστών και "μαθητών", ποιητών και πνευματικών ανθρώπων του νησιού.
Τότε γνωρίστηκε με τον μεγάλο συνθέτη Νικόλαο Μάντζαρο, τον ιστορικό που εισήγαγε στην ελληνική διανόηση την "ιστορική συνέχεια" και τον όρο "ελληνοχριστιανικό" Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο και πολλούς άλλους.
Ουσιαστικά με τον κύκλο αυτό ξεκινάει η Επτανησιακή Σχολή, υπέρμαχης κυρίως της δημοτικής γλώσσας.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Σολωμός γράφει στα ιταλικά. Πρόκειται για ημιτελή ποιήματα και πεζά. Τον Φεβρουάριο του 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, γιατί "με την ποίησή του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία".
Ο Σολωμός πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου του 1857 ύστερα από εγκεφαλική συμφόρηση. Τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Ζάκυνθο το 1865.