Συζητούσα προ ημερών με καλό φίλο από τα παλιά, πρώην βουλευτή, και
άκρως προβληματισμένο για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα - και όχι μόνο τα
οικονομικά...
"Ξέρεις", μου είπε, "αυτή η ιστορία με τον βουλευτή που έχει βγάλει το
εκατομμύριο στο εξωτερικό και δεν εμφανίζεται, είναι άλλη μία απόδειξη
της ...αφασίας στην οποία βρίσκεται το πολιτικό μας σύστημα αλλά και η
κοινωνία γενικότερα"...
"Συμφωνώ απολύτως, είναι αίσχος το κρυφτό", του είπα, προσθέτοντας ότι
"τα γραφεία του εισαγγελέα Διώτη, που διέταξε την έρευνα, και του κ.
Νικολούδη που γνωρίζει τον βουλευτη - αλλά δεν τον λέει "ακόμη κι αν τον
βασανίσουν" - είναι, εξ όσων γνωρίζω, στο ίδιο κτίριο! Παραλογισμός..."
"Δεν είναι μόνο αυτό", αντέτεινε. "Φυσικά και είναι καραγκιοζιλίκι αυτό
το κρυφτό. Κάποια στιγμή, θα γίνει γνωστός ο βουλευτής, θα γίνει ρόμπα,
θα τον ξεσκίσετε στα media, θα τον αναθεματίζει η κοινή γνώμη και, στο
τέλος, ίσως και να τα παρατήσει ντροπιασμένος για κάτι που ένα σωρό
Έλληνες έχουν πράξει νόμιμα. Κι όμως, αντί για τον λιθοβολισμό και τις
κραυγές που βλέπω να έρχονται, μέχρι και ...διαφήμιση για την επιστροφή
κεφγαλαίων στην χώρα θα μπορούσε να αποτελέσει το όλο ζήτημα", μου
είπε...
"Πώς το εννοείς αυτό;", τον ρώτησα.
"Σκέψου, να είχε βγει από μόνος του ο βουλευτής και να είχε παραδεχθεί:
"Όντως έβγαλα τον Μάιο πέρσι ένα εκατομμύριο στο εξωτερικό. Πρόκειται
για χρήματα που εμφανίζονται στον πόθεν έσχες μου και είναι απολύτως
δικαιολογημένα από τα εισοδήματα όλων των προηγουμένων ετών που έχω
δηλώσει. Παραδέχομαι ότι, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες πολίτες, είχα
μεγάλη αγωνία για το αύριο και έκανα αυτήν την κίνηση, αναζητώντας
μεγαλύτερηασφάλεια σε μια περίοδο που δεν ξέραμε αν η χώρα χρεοκοπεί ή,
ακόμη, φεύγει και από το ευρώ. Τώρα, όμως, επαναφέρω τα χρήματα αυτά
στην Ελλάδα και καλώ όλους τους συμπολίτες μας να κάνουν το ίδιο!"...
Πώς το βλέπεις;" μου απάντησε.
Ομολογώ ότι βρήκα απολύτως λογικό τον τρόπο σκέψης. Προωθημένο, βεβαίως,
για τα καθ΄ημάς, αλλά λογικό. Θα μπορούσε να είχε, μάλιστα, υπάρξει μια
συνεννόηση και με άλλους πολιτικούς που έχουν - έστω λιγότερα - χρήματα
στο εξωτερικό και να γίνει μια πραγματική καμπάνια του τύπου:
"Εμπιστευόμαστε την πατρίδα μας! Όλοι τώρα τα χρήματα σε τράπεζες στην
Ελλάδα" ή κάπως έτσι...
Αντ΄αυτού, περιμένουμε όλοι στη γωνία να γίνει γνωστός ο βουλευτής και
να πέσουμε πάνω του να τον κατασπαράξουμε - και πρώτοι εμείς, τα μέσα
ενημέρωσης. Είναι ο τρόπος άμυνας για το γνωστό σάπιο σύστημα που
πάντοτε βρίσκει ένα άλλοθι και ...αυτοεξυγιαίνεται, συνεχίζοντας στην
ουσία να νοσεί βαριά και να κακοφορμίζει, χωρίς επιστροφή!
Τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα...
protothema.gr
Σωτήρης Χιωτάκης