28 Φεβρουαρίου 2012

Βόμβα στο Μετρό και παραίτηση Παπουτσή για το κόμμα; Εντάξει μωρέ...

Θα προσπαθήσω σήμερα να εξαντλήσω - όσο αυτό είναι δυνατό, όταν έχεις απέναντί σου την εγκεφαλική λειτουργία ενός κλασικού εκπροσώπου της γενιάς του Πολυτεχνείου - κάθε πιθανή σκέψη που βάρυνε στην απόφαση του Χρήστου Παπουτσή να παραιτηθεί από τον θώκο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, προκειμένου να κατέλθει υποψήφιος πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ, μία μέρα μετά την πρωτοφανή για τα ελληνικά χρονικά τοποθέτηση βόμβας σε βαγόνι του Μετρό, η οποία ευτυχώς δεν εξερράγη και δεν θρηνήσαμε θύματα.

Σκέψη 1η) "Εντάξει μωρέ, δεν έσκασε η βόμβα!" Το γεγονός ότι ήταν ερασιτεχνική η συνδεσμολογία προστάτευσε τους πολίτες, ωστόσο είναι πιθανόν ο Χρήστος Παπουτσής να σκέφτηκε ότι σε κάποιους μπορεί και να πέρασε ότι ήταν επίτευγμα της πολιτικής του το ότι δεν ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός! Είναι λογική παλαιών ένδοξων ημερών αυριανισμού αυτή, βεβαίως, από τις οποίες έχουν παρέλθει περίπου τρεις δεκαετίες, ωστόσο δεν μπορώ να αποκλείσω ότι ο κ. Παπουτσής εξακολουθεί να ζει σε εκείνον τον χρόνο...

Σκέψη 2η) "Καλά, εγώ θα πιάσω τους δράστες;" Αν αυτή ήταν η σκέψη που κυριάρχησε στο μυαλό του παραιτηθέντος υπουργού, οφείλω να ομολογήσω ότι υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτήν! Είτε συνιστά παραδοχή της διαχρονικής του ανικανότητας να προστατεύσει την δημόσια τάξη, είτε, απλώς, μία προσπάθεια να πείσει και τον εαυτό του ότι "όλα πια δουλεύουν ρολόι στο υπουργείο, είναι το μεγάλο μου κληροδότημα προς τον επόμενο κι ας πάρει την δόξα της σύλληψης των δραστών", μπορεί όντως αυτή η ...ενδοσκόπηση να ήταν καταλυτική για την απόφασή του.

Σκέψη 3η) "Κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που σέβεται τον εαυτό της έχει τέτοια περιστατικά να ...επιδείξει". Χμμμ, είναι, πράγματι, κάτι που ο πολύς κόσμος δεν το καταλαβαίνει. Στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη και αλλού, έχουν υπάρξει τέτοιες επιθέσεις με αρκετά θύματα! Δεν έχει η Αθήνα μας να ζηλέψει τίποτε πια από αυτές τις κοσμοπόλεις! Είναι μια λογική που, θα έλεγα, ότι πλησιάζει την επίμονη επιχειρηματολογία του Γιώργου Παπανδρέου υπέρ το ότι μας έχει σώσει πολλάκις τα τελευταία δύο χρόνια και ότι, ουσιαστικά, αντί να τον λοιδωρούμε θα έπρεπε να οφείλουμε ευγνωμοσύνη. Επειδή αν στο σημερινό ΠΑΣΟΚ υπάρχει ...Άκης - που στο ερώτημα "τί ώρα είναι;" απαντά "όποια ώρα θέλετε εσείς κ. πρόεδρε!" - αυτός είναι ο Χρήστος Παπουτσής, νομίζω πως αυτή η εσωτερική επιχειρηματολογία για τη λήψη της απόφασης κάθε άλλο παρά μπορεί να αποκλειστεί.

Σκέψη 4η) "Το βαγόνι ήταν στο Αιγάλεω όχι στο Σύνταγμα, στον Ευαγγελισμό, στο Μοναστηράκι ή στην Ομόνοια". Μπορεί να έχουμε να κάνουμε με μία ιδιοφυή σύλληψη, αν ο υπουργός σκέφτηκε έτσι! Το κέντρο της Αθήνας έχει πλέον καταστεί απόρθητο φρούριο - το αποδεικνύει η επιτυχία της Αστυνομίας στα γεγονότα της 13ης Φεβρουαρίου. Ε, δεν μπορούμε να είμαστε παντού, έτσι δεν είναι;

Σκέψη 5η) "Είμαι βέβαιος νέος αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ, δεν θα αργήσω στο ραντεβού με την Ιστορία!" Αν και θα πλησίαζε τις διαστάσεις του ...ακαταλόγιστου μια τέτοια σκέψη - και του ...συλλογικού ακαταλόγιστου μια τέτοια εξέλιξη! - , εντούτοις δεν μπορώ να βρω άλλο λόγο για τον οποίο ο κ. Παπουτσής θα είναι υποψήφιος πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ πέραν του ότι όντως πιστεύει ότι θα εκλεγεί...

Σκέψη 6η) "Ας την "κάνω" τώρα, η εκλογική διαδικασία στο ΠΑΣΟΚ μου δίνει μια πρώτης τάξεως αφορμή. Αν κάποιοι τρομοκράτες ξεκινούν νέα ιστορία και με δεδομένο ότι ο κόσμος όλο και πιο συχνά θα βγαίνει στους δρόμους και θα γίνεται γης μαδιάμ, καλύτερα εγώ να είμαι απ΄έξω. Και - πού ξέρεις; - ίσως αποτελέσω κάποια στιγμή εθνική εφεδρεία, εθνικό κεφάλαιο, όταν το πράγμα θα έχει φτάσει στο ου μην παρέκει". Την έβαλε ο ...διάολος στο μυαλό μου αυτήν την εκδοχή, καθώς δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένας Έλλην υπουργός εμφιλοχωρείται από τέτοια ταπεινά ιδιοτελή ένστικτα. Αλλά, αφού την σκέφθηκα, ας την καταθέσω...

Να καταστήσω σαφές, βεβαίως, το ότι είμαι ανοικτός σε κάθε άλλη πιθανή ιδέα που μπορεί να σκαρφίστηκε κάποιος αναγνώστης, στην προσπάθειά του να αιτιολογήσει το πώς ο αρμόδιος για τη δημόσια τάξη υπουργός παραιτείται για να δώσει το παρών στην εσωκομματική διαδικασία, σε μία στιγμή κατά την οποία σύμπασα η κοινή γνώμη ανησυχεί για το κατά πόσον, πλέον, είναι ασφαλής στις μετακινήσεις της με το δημοφιλέστερο μέσο μεταφοράς!

Σωτήρης Χιωτάκης
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ