28 Μαρτίου 2012

Γιατί είναι φυσικό ότι δεν πείθει κανείς τον απλό λαό


Η Ελλάδα περνάει τις χειρότερες μέρες της, από εποχής Ανδρέα Παπανδρέου. Όλη η Ελλάδα; Όχι όλη φυσικά. Όχι όλοι οι Έλληνες. Εξαιρούνται, όσοι αποτελούν το πολιτικό κατεστημένο αυτής της χώρας, ήγουν, οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, και όσοι τους περιτριγυρίζουν κι εξακολουθούν, στους "καιρούς του ΔΝΤ", να "αρμέγουν" την "αγελάδα" που λέγεται Δημόσιος κορβανάς, σαν να μην τρέχει τίποτα.

Διαβάζω για τα 7 εκατομμύρια-επιπλέον της ετήσιας επιχορήγησης- τα οποία θα πάρουν τα κόμματα "για ερευνητικούς σκοπούς" και πραγματικά, δεν βρίσκω λόγια να εκφράσω την οργή μου. Διαβάζω για τους παχυλούς μισθούς που εξακολουθούν να λαμβάνουν ορισμένοι κομματικοί υπάλληλοι, και μένω με ανοιχτό το στόμα. Εξακολουθώ να βλέπω τον άνθρωπο που ως υπουργός επί των Οικονομικών, προσπαθούσε να μας σώσει, να κυκλοφορεί με BMW αξίας 700 χιλιάδων ευρώ, και απορώ: πως να τον πιστέψει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος-για τον Βενιζέλο μιλάμε-αγωνίζεται να μας σώσει; Πως βιώνει ο ίδιος την κρίση δηλαδή, μέσα από το πολυτελές του αυτοκίνητο, το οποίο είχε παραγγείλει για ίδια χρήση ο προκάτοχος του στην "οικογένεια", ο κ. Παπακωνσταντίνου;

Ο απλός λαός, ο μέσος πολίτης, έχει στην κυριολεξία διαλυθεί από το πολιτικό κατεστημένο αυτής της χώρας. Άνθρωποι που ποτέ δεν ζήτησαν κάτι παραπάνω, καλούνται να επιβιώσουν με 400 ευρώ το μήνα, έχοντας υποχρεώσεις τις οποίες το ίδιο το Κράτος τους δημιούργησε, 10πλάσιες. Και το πολιτικό κατεστημένο, δεν έχει προβεί ούτε καν σε ΜΙΑ κίνηση που να αποδεικνύει ότι έχει θέληση να συμβάλει στην ανόρθωση της οικονομίας. ΟΥΤΕ σε μια!

Και μην σας ταΐζουν κουτόχορτο ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραιτήθηκε από την αποζημίωση του. Παραιτήθηκε μόνο από τον μισθό του, όταν τα όσα εισπράττει ως αποζημίωση, αποτελούνται ακόμη από την Χορηγία Προέδρου, το Επίδομα θέσης Ευθύνης, τα Έξοδα παραστάσεως, και ουκ ολίγα άλλα απίθανα επιδόματα.

Μη σας ταΐζουν κουτόχορτο ότι οι βουλευτές μας δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τους μισθούς τους, γιατί έχουν γραφεία, υποχρεώσεις, κλπ. ΧΕΣΤΗΚΑ αν δεν μπορούν,και συγνώμη κιόλας. Ούτε εγώ μπορώ να τα βγάλω πέρα, αλλά δεν ενδιαφέρθηκε κανείς, αντίθετα, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να τα βγάζω ακόμη πιο δύσκολα.

Ένα Κράτος κι ένα πολιτικό σύστημα που ήθελε να ενεργήσει ως υπηρέτης του πολίτη κι όχι ως υπηρέτης των δανειστών μας, θα έβαζε πάνω απ΄όλα τον πολίτη. Οι βουλευτές θα δέχονταν, αν δεν θα έπρεπε να προτείνουν οι ίδιοι, την μείωση στους μισθούς τους στα 1000 ευρώ. Δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα; Επαναλαμβάνω, ΧΕΣΤΗΚΑ. Να μπορέσουν. Δεν εξελέγησαν για να γίνουν πλουσιότεροι, ούτε για να πηγαίνουν στα χωριά τους με τις λιμουζίνες και να πουλάνε μούρη.

Φυσικά, τίποτα από όσα λέω, δεν ισχύει. Κι όμως, κάποιοι από αυτούς, ή μάλλον όλοι σχεδόν, εξακολουθούν να μας ταΐζουν φούμαρα και μετά, να απορούν κι από πάνω γιατί δεν πείθουν τον απλό κόσμο.