Οπως καλά γνωρίζουν όσοι έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, η θητεία αρχίζει πάντα με ένα καλό κούρεμα. Το οποίο, πέρα από τους προφανείς πρακτικούς λόγους έχει και συμβολικό χαρακτήρα.
Υποδεικνύει την προσωρινή αλλαγή των συνθηκών ζωής του στρατευόμενου και την είσοδό του σε μια περίοδο προσωπικών ανατροπών, αλλά και πειθαρχίας. Μια περίοδο που δεν έχει να κάνει με τα «θέλω» αλλά με τα «πρέπει», μια προσαρμογή αναγκαστική, αλλά και απαραίτητη.
Οι ομοιότητες του στρατιωτικού κουρέματος με το haircut των ομολόγων σε ό,τι αφορά τους συμβολισμούς είναι εμφανώς πολλές, αλλά πάνω απ' όλα μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει ότι το ελληνικό PSΙ δεν οριοθετεί μόνο το τέλος μιας περιόδου ατυχών και δύσκολων συγκυριών, αλλά την αρχή μιας άλλης περισσότερο δύσκολης όπου οι ανατροπές, η πειθαρχία, η υποβάθμιση των επιθυμιών έναντι της ανάδειξης των υποχρεώσεων έχουν τον πρώτο λόγο.
Και καθώς τα χρόνια που έρχονται έχουν ήδη στην πλάτη τους την κληρονομία μιας απολύτως δυσχερούς διετίας είναι κατανοητό ότι δεν ξεκινάμε από το μηδέν, αλλά πολύ πιο κάτω από αυτό το επίπεδο.
Η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων ολοκληρώθηκε λοιπόν με επιτυχία και ουδείς μπορεί εύκολα να αμφισβητήσει την εξυγιαντική της χρησιμότητα. Ωστόσο πέρα από όσα θα ακούσουμε τις επόμενες εβδομάδες οι οποίες θα είναι προεκλογικές και άρα γεμάτες με πολυποίκιλες και πολύχρωμες αναφορές για ένα «καλύτερο αύριο», το συνολικό τίμημα της διάσωσης είναι μεγάλο και βαρύ. Και θα το πληρώσουμε τα επόμενα χρόνια σε δόσεις που έχουν καθοριστεί, αλλά δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι αφού το «πακέτο» έχει διπλό περιεχόμενο και μαζί με τη διάσωση περιλαμβάνει ανατροπές που θα τις υποστούμε, ούτως ή άλλως, θα πρέπει να φροντίσουμε να εκμεταλλευτούμε όσο γίνεται καλύτερα, τις όποιες ευκαιρίες αγοράζουμε τώρα ακριβά.
Ο αντίλογος αναφέρει ότι οι ευθύνες, τα κόστη και οι συνέπειες για ό,τι συνέβη δεν έχουν κατανεμηθεί ορθά και άρα ουδέν μας διαβεβαιώνει ότι στο άμεσο μέλλον θα μετρηθεί σωστά το τι πρέπει να γίνει. Απολύτως πειστική απάντηση δεν υπάρχει πέρα από ένα ψήγμα αισιοδοξίας που είναι κανείς υποχρεωμένος να αναζητήσει έστω και αν πρέπει να ξεκινήσει από το σημείο όπου η ανεργία των νέων φθάνει στο 50% χωρίς άμεσες προοπτικές βελτίωσης.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - nfran@naftemporiki.gr