Τα τελευταία δυόμιση χρόνια ζούμε μια παρατεταμένη “σωτηρία” της πατρίδας μας…μια σωτηρία που προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να γίνει έτσι όπως αποφασίζουν αυτοί που μας έφεραν μέχρις εδώ… στο ξόδι της Ελληνικής οικονομίας. Σ’ ένα ατελείωτο θέατρο παραλόγου με ορισμένους βουλευτές να ψηφίζουν αρχικά “όχι” στο μνημόνιο 2 και μετά να ψηφίζουν “ναί” στον εφαρμοστικό νόμο!
Η άμμος στην κλεψύδρα αυτού του πολιτικού συστήματος τελειώνει μέρα με τη μέρα και το σύνολο των Ελλήνων θέλει επιτέλους την πραγματική αλλαγή…
Μερικές σκέψεις που αφορούν το γενικό σύνολο έκανα και σας τις παραθέτω παρακάτω…
Πόσο μακρινή μπορεί να είναι η ύπαρξη ενός πολιτικού συστήματος που πρώτιστα θα υπηρετεί την Ελλάδα όχι απλά και μόνο σαν γεωγραφικό χόρο αλλά σαν έννοια, μαζί με τις αξίες που πρεσβεύει μαζί με τα ιδανικά που την ακολουθούν στο πέρασμα των αιώνων;
Επιθυμώ ένα πολιτικό σύστημα που να υπηρετεί μια οικονομία ελεύθερη και ανταγωνιστική, με το κράτος να είναι παρόν σε κάθε οικονομική πτυχή, όχι όμως σαν “αφεντικό” αλλά σαν επόπτης της ομαλής λειτουργίας της αγοράς , σαν επόπτης της τήρησις των κανόνων της αγοράς γιατί άλλο είναι η “ελεύθερη αγορά” και άλλο η “ασύδοτη αγορά” του σήμερα.
Θέλω ένα πολιτικό σύστημα που να φροντίσει για μια παιδεία δημόσια και δωρεάν με καθημερινό πρόγραμμα και μεθοδικό σύστημα διδασκαλίας που να παραμερίζει την παραπαιδεία, να μην την καθιστά αναγκαία όπως τώρα. Κρίνω αναγκαίο οι καθηγητές να κρίνονται και να βαθμολογούνται κατ’ έτος για την απόδοση τους ανάλογα με το επίπεδο της διδασκαλίας τους.
Φαντάζομαι τα πανεπιστήμια να είναι προσιτά για όλους αλλά με περιορισμό με πλαφόν στο βαθμό εισόδου σε αυτά, θέλω το πολιτικό σύστημα να αποφασίσει για την δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων που πέρα από τις θέσεις εργασίας που θα προκύψουν από την λειτουργία τους , μέσα στο ανταγωνιστικό περιβάλλον που θα δημιουργηθεί τα δημόσια πανεπιστήμια θα ωφεληθούν καθώς θα αναγκαστούν αλλάξουν προς το καλύτερο το σύστημα λειτουργίας τους αλλά και το όλο σύστημα θα γίνει προσιτό και πόλος έλξης για ξένους φοιτητές που θα έρχονται για σπουδές στην Ελλάδα…με τα γνωστά οικονομικά οφέλη, με το χρήμα που θα αφήνουν στην χώρα μας, αλλά και τους Έλληνες που έφευγαν στο εξωτερικό λόγο αποτυχίας στις εγχώριες εξετάσεις, θα τους δίνετε η ευκαιρία να σπουδάσουν στην πατρίδα τους αντί να φεύγουν στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια.
Σκέφτομαι το πολιτικό σύστημα να διαμορφώσει υγιείς εργασιακές συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα με τους εργαζόμενους να αμείβονται δίκαια ανάλογα με την βαθμίδα της μόρφωσης τους, θέλω τον ιδιωτικό τομέα ισχυρό και ανταγωνιστικό όχι όμως με χαμηλούς μισθούς
αλλά με χαμηλή φορολογία και μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές.
Στο δημόσιο τομέα να διασφαλιστεί η είσοδος των άξιων συμπολιτών μας, με τον ΑΣΕΠ να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και φυσικά να μην υπάρχουν οι συμβάσεις μόνιμης εργασίας αλλά να υπάρχουν μπόνους αποδοτικότητας των υπαλλήλων.
Σκέφτομαι τέλος το πολιτικό σύστημα που θα αποφασίσει οι ελεύθεροι επαγγελματίες να έχουν το δικαίωμα ασφαλίσεως όχι απαραίτητα και μονοπωλιακά π.χ. στον Ο.Α.Ε.Ε ή σε άλλα ταμεία αλλά και σε ιδιωτικές εταιρίες ασφαλίσεων, χωρίς όμως να έχουν το δικαίωμα συνταξιοδοτήσεως μετά από το κράτος.
Δεν ξέρω κατά πόσο καινοτόμες και ριζοσπαστικές είναι οι σκέψεις μου αλλά ένα είναι βέβαιο ότι για να γίνουν όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν ανάπτυξη και πραγματικό πατριωτισμό διότι ανάπτυξη και πατριωτισμός δεν είναι ο μισθός των 400 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα όσο και να μας λένε ότι έτσι “σώζουν” την πατρίδα….φτάνει δε θέλουμε άλλο “σώσιμο” κουραστήκαμε …γυρίζουμε σελίδα!
ΧΚ
Γιαννιτσά