Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, γεννήθηκε το 1912 στην Αρκαδία, και ήταν το 14ο από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Μεγαλώνοντας σπούδασε ιατρική στην Αθήνα με ειδίκευση στην γυναικολογία. Η αγάπη του για τον αθλητισμό ήταν μεγάλη και αυτό φαίνεται από τις διακρίσεις του, έχοντας πολλά πανελλήνια αλλά και βαλκανικά μετάλλια. Τα κοινά τον ενδιέφεραν πάντα, ενώ σημαντική ήταν η προσφορά του κατά την διάρκεια της Κατοχής στα λαϊκά συσσίτια, καθώς διοργάνωνε με συναθλητές αγώνες και τα έσοδα δίνονταν προκειμένου να δοθεί φαγητό σε όσους είχαν ανάγκη.
Το 1961 εκλέγεται βουλευτής με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ), ενώ εναντιώθηκε με πολλές ενέργειές του στους παρακρατικούς μηχανισμούς της μετεμφυλιακής Ελλάδας της εποχής. Στις 21 Απριλίου του 1963 μάλιστα αψήφισε εντολή της Αστυνομίας και πραγματοποίησε μόνος του στο μεγαλύτερο μέρος συνοδευόμενος από άτομα που τον προπηλάκιζαν και τον απειλούσαν, την η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Τελικά συνελήφθη και κρατήθηκε για μερικές ώρες.
Στις 22 Μαΐου όμως η Μοίρα του επιφύλασσε ένα τραγικό παιχνίδι. Εξερχόμενος από συγκέντρωση που πραγματοποιείτο στην Θεσσαλονίκη για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό, δέχθηκε δολοφονική επίθεση από ομάδα παρακρατικών. Μερικές ημέρες μετά, ο Γρηγόρης Λαμπράκης υπέκυψε στα τραύματά του και απεβίωσε. Το ημερολόγιο έδειχνε 27 Μαΐου 1963.
Ο ίδιος ο Θεόδωρος Λαμπράκης έχει δηλώσει σε συνέντευξή του στο «Βήμα» το 2010 πως «συνειδητοποίησε το βάρος του ονόματός του» μετά τα 30 του.
Ενώ συνεχίζοντας σχολιάζει το εάν είχε δεχθεί μέχρι τότε προτάσεις για να συμμετάσχει στην πολιτική τονίζοντας πως: «Ποτέ. Ηταν ο χαρακτήρας και η στάση μου που μάλλον δεν το επέτρεπαν εξαρχής. Ενα παράδειγμα: Ημουν φοιτητής στο Λονδίνο και είχε έρθει ο Μητσοτάκης. Είχε γράψει όμως τότε η "Αυριανή" ότι στις φλέβες μου δεν κυλάει αίμα αλλά νερό, επειδή συναντήθηκα μαζί του. Είχε γράψει "αν είναι δυνατόν, ο γιος του Λαμπράκη να συναντάται με τον Μητσοτάκη" . Μου είχε φανεί εντελώς αστείο, γέλασα. Ηξερα ότι δεν είχα καμία σχέση με τη ΝΔ, ούτε τότε ούτε ποτέ. Απλώς, πήγα στη συνάντηση με άλλους φοιτητές και ο δημοσιογράφος συμπέρανε ότι θα κατέβαινα με τον Μητσοτάκη. Αν είναι δυνατόν»
iefimerida.gr