Είναι, άλλωστε, ο ίδιος που - το 2010 - αναθεώρησε την επαχθή σύμβαση Τσοχατζόπουλου, για τα υποβρύχια, αποδεχόμενος ακόμη επαχθέστερους όρους. Για παράδειγμα:
Δέσμευσε το Δημόσιο να καταβάλλει τα οφειλόμενα ποσά σε τακτές ημερομηνίες, χωρίς, όμως, να δεσμεύσει την κατασκευάστρια εταιρία, για αντίστοιχη πρόοδο των εργασιών. Και χωρίς να προβλέψει εγγυητικές επιστολές, καλής εκτέλεσης ή έγκαιρης παράδοσης.
Οι κύριοι Τσοχατζόπουλος και Βενιζέλος, ως υπουργοί Εθνικής Άμυνας, με τις δύο αυτές συμβάσεις, πέτυχαν το ακατόρθωτο. Να έχουμε πληρώσει πάνω από δύο δις ευρώ, αλλά – αντί των οκτώ – να έχουμε παραλάβει, μετά από 12 χρόνια, μόνο ένα υποβρύχιο. Και αυτό με προβλήματα, τα οποία διορθώθηκαν εκ των υστέρων.
Η Νέα Δημοκρατία, όπως ήταν φυσικό, ούτε ψήφισε την κύρωση της σύμβασης Βενιζέλου, ούτε την υλοποίησε από το Νοέμβριο του 2011, μέχρι σήμερα.