Μέτρα για την κοινωνική προστασία κατά τη διάρκεια της κρίσης μας υποσχέθηκε ο κ. Βενιζέλος, μέτρα τα οποία χαρακτήρισε ως «δεσμεύσεις -συγκεκριμένες, πρακτικές και άμεσα εφαρμόσιμες- για την κοινωνική προστασία κατά τη διάρκεια της κρίσης, έτσι ώστε κανείς Έλληνας να μη νιώθει μοναχικός και εγκαταλελειμμένος υπό συνθήκες κρίσης».
Ζήλωσε την δόξα του Προέδρου Ομπάμα ο κ. Βενιζέλος και υπόσχεται προεκλογικά στους Έλληνες «καθολική υγειονομική προστασία». Μα, δεν είχαμε πάντοτε οι Έλληνες καθολική υγειονομική προστασία και μάλιστα υποχρεωτική; Μήπως ζούμε σε αγγλοσαξονική χώρα και δεν το ξέρουμε; Όχι βέβαια, διότι όλοι οι Έλληνες απολαύαμε της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, πληρώνοντας τις εισφορές μας στα ασφαλιστικά ταμεία, μέχρι να έλθει η καταστροφική διετία του ΠΑΣΟΚ, που αποσάρθρωσε το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα, διέλυσε την αγορά εργασίας και κατέστησε μακροχρόνια ανέργους 1.000.000 Έλληνες. Έτσι, σήμερα δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να είναι άνεργα όλα τα ικανά για εργασία μέλη μιας οικογένειας.
Για πρώτη φορά εδώ και πολλές δεκαετίες, μεγάλη μερίδα του πληθυσμού κινδυνεύει να μείνει χωρίς υγειονομική προστασία, επειδή δεν μπορεί πλέον να συμπληρώσει τα ελάχιστα απαιτούμενα ένσημα για να την εξασφαλίσει. Έτσι η κοινωνική ασφάλιση του εργαζομένου Έλληνα, μετατρέπεται σε κοινωνική πρόνοια του φτωχού, ο οποίος δεν έχει πού την κεφαλή κλίναι.
Την κατάντια αυτή ο κ. Βενιζέλος μας την παρουσιάζει περήφανα ως μία από τις πέντε «δεσμεύσεις» του «για την κοινωνική προστασία». Η ανεργία αυτή ούτε τυχαία προκλήθηκε, ούτε αναπόφευκτη ήταν. Εκτός από την άγρια φορολογία, που γονάτισε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, η πρωτόγνωρη αυτή ανεργία ήταν και το αποτέλεσμα της πλήρους απορρύθμισης της εργατικής νομοθεσίας, η οποία συντελέσθηκε συστηματικά καθ' όλη την διετία της πασοκικής διακυβέρνησης.
Έτσι με το πρώτο μνημόνιο και την νομοθεσία, που το εφήρμοσε, αυξήθηκε ο αριθμός και το ποσοστό των επιτρεπομένων απολύσεων που δεν υπάγονται στη διαδικασία των ομαδικών απολύσεων, μειώθηκε ο χρόνος προειδοποιήσεως σε περίπτωση απόλυσης, με σκοπό να μειωθεί η αποζημίωση απολύσεως στο μισό, στις συμβάσεις μάλιστα εργασίας αορίστου χρόνου αυξήθηκε από 2 σε 12 μήνες η περίοδος, κατά την οποία επιτρέπεται η καταγγελία, χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση, ενώ αυξήθηκε από 2 σε 3 έτη η επιτρεπόμενη διάρκεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και διευρύνθηκε ο χρόνος της επιτρεπόμενης «ενοικιαζόμενης εργασίας». Με τον ίδιο νόμο επεκτάθηκε η εκ περιτροπής απασχόληση που εισάγει μονομερώς ο εργοδότης σε 9 μήνες το έτος.
Κατά τα λοιπά μας υπόσχεται κοινωνικά παντοπωλεία, ανοιχτά κέντρα ημερήσιας υποδοχής αστέγων, δομές παροχής συσσιτίων, υπνωτήρια, τράπεζες χρόνου για εθελοντισμό, γραφεία διαμεσολάβησης, κοινωνικά φαρμακεία και άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες. Κε Βενιζέλε, εργασία θέλουν οι νέοι όχι φιλανθρωπία!!
Τέλος, πώς θα στελεχώσει ο κ. Βενιζέλος τα νέα προγράμματα, όπως το νέο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» και τις λοιπές 300 νέες δομές που υπόσχεται, υποσχόμενος 6.500 νέες θέσεις εργασίας, όταν σήμερα ισχύει η αναλογία 1 προς 5; Με συμβασιούχους, τους οποίους εν συνεχεία θ’ απολύσει, όπως απέλυσε τους συμβασιούχους των ΚΕΠ το 2009 ο κ. Ραγκούσης; Αυτό το μέλλον ονειρεύεται ή μάλλον απεργάζεται για τους νέους μας ο κ. Βενιζέλος;