Ηγετικά στελέχη του, όπως ο Γ. Μανώλης, ανακαλύπτουν αίφνης ότι έτρεφαν μεγάλες φιλοδοξίες για τις κεντρικές τους εκδηλώσεις...(π.χ. ο εν λόγω περίμενε ότι θα είχε κατάμεστο το κλειστό του Αιγάλεω για να κάνει συγκρίσεις με την συγκέντρωση του Α. Σαμαρά!). Ο Μανώλης ήθελε να έχει 800 άτομα – τόσες καρέκλες και θέσεις είχε υπολογίσει για να συγκριθεί ο ίδιος με την ΝΔ. Τελικά δεν έφθασε ούτε τους 500…
Το πολιτικό πρόβλημα του Καμμένου είναι ο κάθε είδους συγχρωτισμός του με την Αριστερά. Είτε αντιγράφοντας τις προτάσεις της. Είτε δηλώνοντας ότι μπορεί να συνεργαστεί μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε παίρνοντας με μεταγραφή τον συμπαθή Γ. Δημαρά, που όμως στο χώρο αυτό δεν… βρίσκει την ψήφο του. Το τελευταίο επεισόδιο είναι η πρόταση του Τσίπρα να στηρίξει με ψήφο ανοχής την κυβέρνηση της Αριστεράς!
Ο Τσίπρας είχε τους λόγους που το έκανε, ο Καμμένος όμως; Μία εβδομάδα μετά, τα αποτελέσματα είναι μετρήσιμα. Ο κόσμος που πίστεψε στον Καμμένο «πάγωσε», γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ΣΥΡΙΖΑίοι. Κάποιοι στράφηκαν απευθείας προς τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι άμα είναι να τους πάει εκεί ο Καμμένος, πάνε και μόνοι τους. Άλλοι γύρισαν στη ΝΔ από φόβο μήπως η ψήφος τους βρεθεί στον Τσίπρα – κακώς ο Καμμένος πίστεψε ότι παίρνει λευκή επιταγή.
http://www.antinews.gr/2012/05/01/158978