Απάντηση σε όσους στην Ελλάδα ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατο να βγει η χώρα από το ευρώ έδωσε χθες η οικονομική γαλλική εφημερίδα Les Echos. Αρκεί μια ομόφωνη συμφωνία του Ευρωπαικού Συμβουλίου για την έξοδο της Ελλάδας και η υιοθέτηση ενός άρθρου που θα ξεπερνούσε τα νομικά προβλήματα, αναφέρει στην εφημερίδα ο ερευνητής Eric Dor, του Ieseg School of Management.
O ερευνητής κ. Dor κυκλοφόρησε μια έρευνα με αυτό το θέμα πριν ένα χρόνο. Εκεί αναλύει ότι το διαζύγιο μεταξύ κρατών που υιοθέτησαν το ευρώ δεν είναι νομικά κατοχυρωμένο. Η επαναφορά της δραχμής στην Ελλάδα τρομάζει, επίσης, γιατί δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο. Ωστόσο, η έξοδος από το ευρώ δεν απαγορεύεται. Δυο εναλλακτικές υπάρχουν, σύμφωνα με τον έγκυρο αναλυτή.
Να αποσυρθεί μια χώρα από την Ευρωπαική Ενωση, χρησιμοποιώντας το άρθρο 50 της συμφωνίας.
Το συγκεκριμένο άρθρο ορίζει ότι ένα κράτος-μέλος που αποφασίζει να αποσυρθεί εισηγείται την απόφασή του στο Ευρωπαικό Συμβούλιο. Η Ενωση διαπραγματεύεται με το εν λόγω κράτος μια επιμέρους συμφωνία που ορίζει τους κανόνες της αποχώρησης από το ευρώ. Στη συνέχεια, αυτό το κράτος πρέπει να διαπραγματευτεί εκ νέου την προσχώρησή του στην Ενωση αλλά με αστερίσκους σε ό,τι αφορά το κοινό νόμισμα.
Να διαπραγματευτεί μια αλλαγή του Συμφώνου.
Αυτή η διαδικασία παίρνει, βέβαια, πολύ χρόνο. Οι επενδυτές, οι καταθέτες και οι επιχειρήσεις δεν θα περίμεναν όλο αυτό το διάστημα να ολοκληρωθεί το νομικό πλαίσιο εξόδου. Τα κεφάλαια θα έφευγαν από τη χώρα, οι τράπεζες θα κατακλύζονταν από πανικόβλητους καταθέτες και οι κεφαλαιούχοι θα είχαν εξάγει νωρίτερα τα κεφάλαιά τους.
Ο κ. Dor καταλήγει λέγοντας ότι η πιό γρήγορη λύση για την έξοδο μιας χώρας είναι η ομόφωνη συμφωνία της Κομισιόν. Το επόμενο πρόβλημα θα ήταν η τύχη των χρεών που είχαν συναφθεί σε ευρώ. Θα διατηρούνταν σε ευρώ ή θα μετατρέπονταν βίαια σε νέο νόμισμα; Εδώ, ο αναλυτής αναφέρει την αρχή του lex monetae, σύμφωνα με την οποία το ίδιο το κράτος αποφασίζει για το νόμισμά του. Με την προϋπόθεση ότι το διαζύγιο μεταξύ της χώρας και της ευρωζώνης θα ήταν προσυμφωνημενο και συναινετικό.
O ερευνητής κ. Dor κυκλοφόρησε μια έρευνα με αυτό το θέμα πριν ένα χρόνο. Εκεί αναλύει ότι το διαζύγιο μεταξύ κρατών που υιοθέτησαν το ευρώ δεν είναι νομικά κατοχυρωμένο. Η επαναφορά της δραχμής στην Ελλάδα τρομάζει, επίσης, γιατί δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο. Ωστόσο, η έξοδος από το ευρώ δεν απαγορεύεται. Δυο εναλλακτικές υπάρχουν, σύμφωνα με τον έγκυρο αναλυτή.
Να αποσυρθεί μια χώρα από την Ευρωπαική Ενωση, χρησιμοποιώντας το άρθρο 50 της συμφωνίας.
Το συγκεκριμένο άρθρο ορίζει ότι ένα κράτος-μέλος που αποφασίζει να αποσυρθεί εισηγείται την απόφασή του στο Ευρωπαικό Συμβούλιο. Η Ενωση διαπραγματεύεται με το εν λόγω κράτος μια επιμέρους συμφωνία που ορίζει τους κανόνες της αποχώρησης από το ευρώ. Στη συνέχεια, αυτό το κράτος πρέπει να διαπραγματευτεί εκ νέου την προσχώρησή του στην Ενωση αλλά με αστερίσκους σε ό,τι αφορά το κοινό νόμισμα.
Να διαπραγματευτεί μια αλλαγή του Συμφώνου.
Αυτή η διαδικασία παίρνει, βέβαια, πολύ χρόνο. Οι επενδυτές, οι καταθέτες και οι επιχειρήσεις δεν θα περίμεναν όλο αυτό το διάστημα να ολοκληρωθεί το νομικό πλαίσιο εξόδου. Τα κεφάλαια θα έφευγαν από τη χώρα, οι τράπεζες θα κατακλύζονταν από πανικόβλητους καταθέτες και οι κεφαλαιούχοι θα είχαν εξάγει νωρίτερα τα κεφάλαιά τους.
Ο κ. Dor καταλήγει λέγοντας ότι η πιό γρήγορη λύση για την έξοδο μιας χώρας είναι η ομόφωνη συμφωνία της Κομισιόν. Το επόμενο πρόβλημα θα ήταν η τύχη των χρεών που είχαν συναφθεί σε ευρώ. Θα διατηρούνταν σε ευρώ ή θα μετατρέπονταν βίαια σε νέο νόμισμα; Εδώ, ο αναλυτής αναφέρει την αρχή του lex monetae, σύμφωνα με την οποία το ίδιο το κράτος αποφασίζει για το νόμισμά του. Με την προϋπόθεση ότι το διαζύγιο μεταξύ της χώρας και της ευρωζώνης θα ήταν προσυμφωνημενο και συναινετικό.